V. Tworzenie formuł

1. Operatory
2. Kolejność działań
3. Odwołania względne, bezwzględne i mieszane
4. Wprowadzanie formuł
5. Funkcje
6. Przegląd wybranych funkcji:

Formuły są to wyrażenia pisane przez użytkownika, które definiują zależności między komórkami i obliczają wynik. Formuła zawsze rozpoczyna się znakiem =. Może ona zawierać wartości, operatory, odwołania do komórek, nazwy i funkcje – maksymalnie do 1024 znaków. Funkcje to wbudowane formuły, czyli zaprogramowane wcześniej i nazwane procedury, które po dostarczeniu danych przeprowadzają obliczenia i zwracają ich wynik. Funkcje składają się z nazwy i podawanych w nawiasach argumentów. W postaci liczb, tekstów, wyrażeń, odwołań do komórek lub innych funkcji.

1. Operatory

Operatory są symbolami reprezentującymi różne operacje matematyczne, takie jak: dodawanie,odejmowanie, mnożenie, dzielenie. Operatory w programie Microsoft Excel reprezentują trzy typy operacji: arytmetyczne, porównawcze (logiczne) i tekstowe.

Operatory arytmetyczne - mają zastosowanie w obliczeniach wartości liczbowych.

Operatory porównania - służą do porównywania dwóch wartości, a następnie obliczają wartość logiczną PRAWDA lub FAŁSZ.

2. Kolejność działań:

Podczas dokonywania obliczeń Excel wykorzystuje następującą kolejność wykonywania operacji:

Negacja

Wyrażenia w nawiasach

Procentowanie

Potęgowanie

Mnożenie lub dzielenie

Dodawanie lub odejmowanie

Przykładowe formuły i sposoby realizacji obliczeń:

Odwołanie względne — polega na określeniu adresu komórki docelowej w odniesieniu do pozycji komórki źródłowej. Przykładowo, odwołanie do komórki B1 (komórka docelowa) zapisane w komórce B3 (komórka źródłowa) instruuje Excela, że ma skorzystać z zawartości komórki znajdującej się o dwie komórki powyżej komórki B3. W większości przypadków będziesz korzystał właśnie z tego rodzaju odwołań.

Odwołanie bezwzględne — polega na określeniu dokładnego adresu komórki w arkuszu. Adres bezwzględny jest oznaczany za pomocą znaku dolara ($) umieszczonego przed literą odpowiadającą kolumnie oraz przed numerem wiersza komórki docelowej. Przykładowo, bezwzględne odwołanie do komórki o adresie B1 powinno zostać zapisane jako $B$1.

Przykład: Obliczanie kwoty udziału za jeden miesiąc działalności.

Jeżeli skopiujesz taką formułę do innych komórek arkusza, to względne odwołanie do komórki o adresie B3 zostanie zmodyfikowane powodując wyliczenie nieprawidłowych wartości oraz powstanie błędu:

Zastosowanie w formule bezwzględnego odwołanie do komórki B3 — dzięki temu kolejne formuły będą teraz zawsze korzystały z zawartości tej konkretnej komórki:

Po skopiowaniu zmodyfikowanej formuły do innych komórek wszystkie formuły działają prawidłowo i dają poprawne rezultaty — po skopiowaniu zmieniły się tylko względne odwołania do komórek:

W przypadku odwołania mieszanego jedna część odwołania (np. do kolumny) jest odwołaniem względnym, podczas gdy druga część (np. do wiersza) jest odwołaniem bezwzględnym — przykładowo, możesz więc użyć odwołań typu A$1 lub $A1. Z tego typu odwołań korzystamy w sytuacji, kiedy odwołanie do kolumny musi pozostać stałe, a odwołania do wiersza zmieniają się lub odwrotnie.

4. Wprowadzanie formuł

Uaktywnij komórkę, do której chcesz wpisać formułę.

Wpisz żądaną formułę — w trakcie wpisywania formuła będzie się pojawiała zarówno w aktywnej komórce jak i na pasku formuł

Aby zatwierdzić formułę naciśnij klawisz Enter lub naciśnij przycisk Wpis znajdujący się na pasku formuł.

5. Funkcje

Korzystanie z funkcji arkuszowych:

Aby wykorzystać okno dialogowe Wstawianie funkcji

Z menu głównego wybierz polecenie Wstaw - Funkcja lub naciśnij przycisk Wstaw funkcję znajdujący się na pasku formuły. Na ekranie pojawi się okno dialogowe Wstawianie funkcji

Z listy rozwijanej wybierz kategorię, do jakiej należy dana funkcja

Odszukaj i wybierz z listy żądaną funkcję — w razie potrzeby skorzystaj z pasków przewijania

Naciśnij przycisk OK. Na ekranie pojawi się okno dialogowe Argumenty funkcji. Znajdziesz dodatkowe informacje o wybranej funkcji oraz pola, w których możesz podać argumenty funkcji.

W poszczególnych polach wpisz wartości poszczególnych argumentów funkcji.

zakończeniu wprowadzania argumentów naciśnij przycisk OK.

6. Przegląd wybranych funkcji:

Funkcje matematyczne i trygonometryczne

Funkcja SUMA pozwala na sumowanie liczb. Składnia funkcji jest następująca:

=SUMA(obszar)

Np. =SUMA(B2:B5)

Pomimo, że funkcja SUMA może mieć do 30 argumentów (oddzielonych od siebie średnikami),

Autosuma.

Narzędzie Autosuma jest stosowane do szybkiego sumowania danych. Aby podsumować liczby mieszczące się w kolumnie lub w wierszu, należy zaznaczyć obszar zawierający wszystkie komórki, a następnie na pasku narzędzi kliknąć przycisk autosuma na pasku narzędzi. <!--[if !vml]--><!--[endif]-->

Funkcja ZAOKR

Funkcja ZAOKR zaokrągla liczbę do określonej ilości miejsc po przecinku. Składnia funkcji jest następująca:

=ZAOKR(liczba; ilość_cyfr)

Funkcja PIERWIASTEK

Funkcja PIERWIASTEK oblicza pierwiastek kwadratowy liczby będącej argumentem funkcji. Składnia funkcji jest następująca:

=PIERWIASTEK(liczba)

Wymaganym argumentem funkcji jest liczba, dla której ma być obliczony pierwiastek kwadratowy.

Funkcja SIN

Funkcja SIN oblicza wartość sinusa podanego kąta. Składnia funkcji jest następująca:

=SIN(liczba)

Wymagany argument liczbowy jest miarą kąta, podanego w radianach.

Funkcje statystyczne

Funkcja ŚREDNIA

Funkcja ŚREDNIA oblicza średnią arytmetyczną swoich argumentów. Składnia funkcji jest następująca:

=ŚREDNIA(obszar)

NP. =ŚREDNIA(B8:B16)

Funkcja MEDIANA

Funkcja MEDIANA oblicza medianę zbioru swoich argumentów. Mediana jest liczbą w środku zbioru liczb; tzn., że połowa liczb ma wartości większe niż mediana i połowa ma wartości mniejsze niż mediana. Składnia funkcji jest następująca:

=MEDIANA(obszar)

Funkcja WYST.NAJCZĘŚCIEJ

Funkcja WYST.NAJCZĘŚCIEJ zwraca liczbę, która najczęściej występuje w jej zbiorze argumentów. Składnia funkcji jest następująca:

=WYST.NAJCZĘŚCIEJ(obszar)

Funkcje MIN i MAX

Funkcja MIN zwraca minimalną wartość ze zbioru swoich argumentów; analogicznie funkcja MAX zwraca maksymalną wartość z takiego zbioru. Składnia funkcji jest następująca:

=MIN(obszar)

=MAX(obszar)

Funkcje logiczne

Funkcja JEŻELI

Funkcja JEŻELI sprawdza warunek logiczny i w zależności od wyniku testu zwraca jedną z dwóch wartości. Składnia funkcji jest następująca:

=JEŻELI(tekst logiczny; wartość_jeżeli_prawda;wartość_jeżeli_fałsz)

Argument test_logiczny to dowolny warunek logiczny, który jako rezultat daje wartość PRAWDA albo FAŁSZ. Jest to argument wymagany. Argumenty wartość_jeżeli_prawda oraz wartość_jeżeli_fałsz są wartościami, które są zwracane przez funkcję JEŻELI odpowiedni kiedy tekst_logiczny jest prawdziwy lub fałszywy. Jeżeli którykolwiek z tych argumentów (bądź obydwa) zostanie pominięty, to funkcja zwróci odpowiednio wartość PRAWDA bądź FAŁSZ.

3. Odwołania względne, bezwzględne i mieszane

Operator tekstowy - służy do składania kilku wartości tekstowych w celu utworzenia pojedynczego fragmentu tekstu.