Zadania ped. lecz:
*ochrona dziecka przed ujemnymi skutkami psychicznymi,
spowodowanymi długotrwałym pobytem w szpitalu
współdziałanie z terapią medyczną
udzielanie pomocy w zaakceptowaniu tego
co go spotkało, przekonanie, że nie jest to sytuacja tragiczna
zapewnienie dziecku możliwości podtrzymywaniu kontaktów
psychospołecznych, aby dziecko nie zapomniało jak się trzeba uczyć
pomoc w przygotowaniu do tego, gdy opuści ten ośrodek –
do nieprzychylnej sytuacji społecznej
Przedmiot: Przedmiotem pedagogiki leczniczej są dzieci przewlekle
chore, niesprawne Ruchowo. Dziecko przewlekle chore to dziecko,
które na wskutek swojej ciezkiej, przewleklej choroby jest pozbawione
normalnych warunkow zycia, jakie maja dzieci zdrowe. Chorobe
można uznac za przewlekla wtedy, gdy jest nieuleczalna lub powracajaca,
trwajaca rok lub dłużej.
Podzial uszkodzenia narzadu ruchu:
*Osoby z uszkodzeniem lub brakami w narzadzie ruchu
-brak jednej konczyny => amelia
-niewyksztalcone konczyny => dysmelia
* zaburzenia czynności motorycznych:
PORAŻENIA (paraliż, bezwład -> wynik uszkodzonego układu
nerwowego; całkowite zniesienie czynności ruchowych)
NIEDOWŁAD ( częściowe zniesienie czynności ruchowych
* zaburzenia neuromotoryczne:
- Mózgowe Porażenie Dziecięce
- Stwardnienie Rozsiane: uszkodzenie i rozpad oslonek mielinowych
- Dystrofia Mięśniowa: zanik miesni
-choroba Haine-Medina: choroby rdzenia kręgowego
*zaburzenia mięśniowo-szkieletowe:
-zapalenie stawów
- wady w budowie kończyn (deformacje lub braki kończyń),
-choroby układu kostnego (np. karłowatość)
- skolioza
-osteoporoza
Definicja MPD-> zespół niepostępujących czynnościowych
zaburzeń mózgu powstały w okresie ciąży, porodu lub
okresie okołoporodowym. Chorobe diagnozuje neurolog,
jest ona trudna do wykrycia zaraz po urodzeniu. Dopiero po
miesiącu do roku zycia dziecka można dostrzec objawy, jak np.
Dziecko do roku nie pełza, nie podnosi główki.
Rodzaje, postacie, typy MPD:
- spastyczna(piramidowa): wzmocnione napięcie mięśniowe
sztywne ruchy.
* monoplegia -> porażona jest jedna kończyna
* hemiplegia -> zaburzenie dotyczy jednej strony ciała
(reka,noga skrecona do srodka, poruszanie na palcach,
reka zacisnieta w piesc)
* paraplegia -> porażone kończyny dolne, ręce dość
sprawne; chodzenie bardzo utrudnione, taka osoba chodzi
przy pomocy kuli lub balkonika
* tetraplegia -> porażenie czterokończynowe, zaburzenie
całej postawy ciała, problemy w utrzymaniu glowy, problem
z fiksacja wzroku, osoby jezdza na wozku
- atetotyczna,pozapiramidowa: gwałtowne, wijace się ruchy,
porazenie może obejmowac miesnie twarzy, problem z
utrzymaniem rownowagi
- ataktyczna, móżdżkowa: niestabilne, trzęsące się ruchy;
sprawia wrażenie osoby pod wpływem alkoholu
Metody usprawniania dzieci z MPD:
- rehabilitacja w skafandrze kosmicznym:normalizuje napiecie
miesni, ma zapobiegac bezczynności ruchowej, hipokinezie.
- metoda Vacława Vojty: polega na uciskaniu odpowiednich punktów
ciała,co miało powodować napięcie mięśni i ruchy dziecka. Każdy
zestaw ćwiczeń jest indywidualnie dobierany do dziecka, powinny
być powtarzane codziennie
- metoda Bobathów: celem metody jest usprawnianie i rozwijanie
ruchów prawidłowych, normalizacja napięcia ruchowego,
hamowanie nieprawidłowych odruchów. Metoda nie jest ani
przykra, ani bolesna dla dziecka, korzysta się z pilek,materaców.
dyrygowane nauczanie, Andreas Peto: ma na celu usamodzielnienie
dziecka, w tym nauczaniu specjalnie są dostosowane meble,
dzieci głośno mówią, co robią.
- metoda Domana, metoda oparta głównie na masażach
TERAPIE
SPECYFICZNE– stosowane wyłącznie w pracy
z osobami z niepełnosprawnością
*Metoda VaclawaVojty
*NDT Bobath
*Dyrygowanie
*metoda Domana
*Program rozwijania umiejętności posługiwania
się wzrokiem – Natalia Barraga, June Morris:
Jeżeli będziemy stosować odpowiednie ćwiczenia to
zmotywujemy kogoś do wykorzystania resztek wzroku;
Ważna diagnoza:
- czy dostrzega bodźce: czy ciemno, czy widno
- czy potrafi kontrolować ruch gałek ocznych
- na ile dostrzega jakieś elementy czy ich brak
- czy odróżnia obrazki, symbole graficzne
Terapia i edukacja dzieci autystycznych i z zaburzeniami
w komunikacji – EricSchopler (TEACCH)
*włączył on matkę w terapię, ważny profil psychoedukacyjny
*określony poziom umiejętności; rodzice są szkoleni,
By mogli prowadzić terapię
Metoda Felicji Affolter:
Aktywność małego dziecka zalezy od:
-wzroku
-priopriocepcji (odczuwania napięcia mięśni
-dotyku zmysłu równowagi
Cel terapii: przekazywanie informacji czuciowych.
Czynniki:
- aktywność wzroku
- dotyk (żeby nie zmiażdżyć przedmiotu i żeby nie wypadł z ręki)
Przebieg terapii:
Terapeuta prowadzi rękę dziecka w kierunku przedmiotu,
uczy dotyku. Informacja musi być przekazana przed albo
po ćwiczeniu, a nie w trakcie, bo wtedy dziecko skupi się na
zrozumieniu tego, a nie na poprawnym wykonaniu ćwiczenia.
Ważne jest, by osoba dorosła wyczuła moment kiedy powinna
się wycofać. Ważne jest również to, by dziecko miało świadomość,
kiedy może wypuścić przedmiot z ręki (wtedy, gdy już czuje podłoże).
NIESPECYFICZNE – stosowane zarówno w pracy z dziećmi o
zaburzonym rozwoju jak i z dziećmi o rozwoju prawidłowym w
celu wspomagania, stymulowania rozwoju i profilaktyki
*Gimnastyka umysłu – Paul i GeilDennisono
(kinezjologia edukacyjna – zaburzenia ruchowe, zaburzenia uwagi,
trudności w uczeniu się). Naturalny ruch może być wykorzystany
do pracy mózgu; jeżeli zakłócony – mogą być trudności, np. w pisaniu
3 wymiary:
- zróżnicowanie prawej i lewej
- kora mózgowa
Metoda jest podobna do Patteringu.
Ćwiczenia: leniwe ósemki o ruchy naprzemianległe.
Terapia jest popularna na całym świecie, także w Polsce. Można
tę metodę stosować w pracy z dziećmi zdolnymi.
Programy Aktywności – Marianna i Christopher Knill
- dotyk i komunikacja: nie ma wyraźnej struktury, różne formy
dotyku mogą przyczynić się do pozytywnego rozwoju.
Wprowadzeniem jest muzyka i towarzyszy ćwiczeniom.
Wykonywane także w pracy z dorosłymi.
- świadomość ciała i –kontakt: mają strukturę, składają się
z 8 części, program dla dzieci niesprawnych fizycznie.
Tutaj też towarzyszy muzyka.
Metoda Ruchu Rozwijającego – Weronika Sherborne
Ruch prowadzący do poznania własnego ciała – dzieci maszerują itd.,
Pozwala ustalić jakie mam ograniczenia.
Ruch kształtujący związek z otoczeniem fizycznym – ćwiczenia mają
dać dziecku świadomość przestrzeni, przechodzenie pod mostem z rąk.
Ruch prowadzący do wytworzenia związku z drugim człowiekiem:
- ruch z: partnerem, ćwiczenia w parach, dzieci śledzą i opierają się
plecami, przepychają.
- ruch przeciw: stawianie opru, ćwiczenia w skałę, dziecko ma się
skulić i nie dać przepchnąć.
- ruch razem: kołysanie się na plecach
-Ruch kreatywny, twórczy: swobodny, pozwala na
uwolnienie się od napięć
MetodaDobrego Startu
Zajęcia wprowadzające (np. piosenka)
Zajęcia właściwe
-ćwiczenia ruchowe (lepienie litery)
- ćwiczenia ruchowo-słuchowe (wymawianie)
- ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe
Zajęcia końcowe (też piosenka)
Cel: usprawnienie funkcji słuchowych, dotykowych,
dotykowo –kinestetycznych.
Jest to metoda wszechstronna, stosowana też z dziećmi
autystycznymi – tu nie zawsze daje efekty.
TERAPIE
Ergoterapia – mieszczą się w niej różne terapie
Arteterapia – terapia przez uprawianie sztuki, jest to też
rozumiane jako kulturoterapia
Muzykoterapia – może być prowadzona tworząc
muzykę lub jej słuchając
Geloterapia – terapia śmiechem
Biblioterapia- terapia wykorzystująca literaturę itp
Logoterapia – leczenie duszy (w filozoficznym znaczeniu),
rodzaj psychoterapii
Cel terapii: Nie tylko usprawnienie psychiczne
i fizyczne, ale też modyfikacja zachowań.
HIPOTERAPIA: dzialanie terapeutyczne majace służyć
poprawie funkcji człowieka w sferze psychicznej, emocjonalnej
i poznawczej. Elementem terapii w tym przypadku staje się
specjalnie przygotowany koń.
3 rodzaje pracy z koniem:
- fizjoterapia na koniu – usprawnianie w zakresie funkcjonowania
motorycznego; dzięki niej następuje kodowanie w mózgu
prawidłowego ruchu miednicy, następuje normalizacja napięcia
mięśniowego, doskonali się poczucie równowagi, czucia powierzchownego.
- psychopedagogiczna jazda –nowe elementy poznawcze, zaburzenia
interakcyjne i poznawcze mogą być korygowane
- terapia z koniem – poprawienie kontaktu dziecka z koniem, z terapeutą
Zajęcia albo grupowe, albo indywidualne.
Ćwiczenia:
Usprawniające sferę zmysłową: dotykową, słuchową, węchową
Usprawniające fizycznie: koordynację ruchową
Usprawniające sferę werbalną i niewerbalną
Zachowań opiekuńczych
DELFINOTERAPIA- wykorzystuje się ultradźwięki emitowane
przez delfiny (człowiek ich nie słyszy), przenikają one przez ciało,
regenerują uszkodzone komórki, regulują hormony, przy okazji
korzyści z hydroterapii-dodatkowy relaks.
Potrzebne zajęcia instruktazowe, aby uzyskać dodatni wpływ.
Metoda stosowana przy chorobach: - MPD – Autyzm - Fobie
-delfinoterapia poprawia wrażliwość dotykowa, większa
synchronizacja półkul mózgowych, Wysoka efektywność.
Dzieci stają się bardziej otwarte na otoczenie, zmniejsza
się napięcie ruchowe.
DOGOTERAPIA – zwana kaniterapią, terapia z udziałem psa,
zapoczątkował ją psychiatra. W Polsce działalność zainicjowała
Maria Czerwińska.Osoba pracująca ze zwierzakiem powinna
mieć m.in. przygotowanie zawodowe (psychologiczne albo pedagogiczne).
Cechy jakie powinien posiadać pies:
Zrównoważony
Ufny
Cierpliwy
Tolerujący dotyk różnych osób
Odporny na ból
Fundacje z psami przewodnikami:
*Fundacja w Poznaniu (Labrador Pies Przewodnik)
*Fundacja Cze-Ne-Ka
*Polskie związek niewidomych
FELINOTERAPIA – terapia dla osób starszych, niepełnosprawnych
fizycznie i psychicznie. Kontakt z kotami ma pozytywny wpływ na
psychike, poprawia nastroj, redukuje stres. Kot wizytujący, a nie terapeuta.
ONOTERAPIA – w terapii wykorzystuje się osła, zalecana jest
dla osob z roznymi zaburzeniami i uszkodzeniami. W terapii
mogą brac udzial dzieci z: dysfunkcja wzroku, ADHD, MPD,
dzieci upośledzone umysłowo i niedostosowane spolecznie
BIBLIOTERAPIA – sposób oddziaływania korzystnie wpływający na
osobowość pacjenta. Uczy empatii, ma też charakter relaksacyjny. Nie
dla każdego ta terapia jest dobra. Może zaspokajać potrzebę marzeń.
Stymulowanie rozwoju interakcyjnego, emocjonalnego jest tu bardzo ważne.
Prowokowanie do refleksji nad sobą i nad innymi, zachęta do pracy nad
sobą. Jest to działanie, w którym można też używać filmów czy obrazów.
Biblioterapia ma swoje etapy:
*IDENTYFIKACJA - chory musi odkryć, że ten bohater jest do
niego podobny, musi przez to nastąpić projekcja
* PROCJEKCJA - chory projektuje swoje emocje na bohatera noweli
*WGLĄD – musi nastąpić wgląd w siebie
Na przykładzie bohaterów literackich można:
Uczyć właściwego postępowania
Dokonać korekty postępowanie
Wglądu w siebie
Dystansu do siebie i problemów
Błędy biblioterapii:
Niejasno sformułowany cel
Terapeuta niepotrafiący zrealizowac tego celu
Nuda programu
Pominięcie ciekawych dygresji przez terapeutów
Wykorzystywanie jednego uczestnika
Jednostka niedostosowana społecznie (wg Grzegorzewskiej), cechy:
*Tendencje społecznie negatywne.
*Odwrócenie zainteresować od wartości pozytywnych i chęć wyżycia
się w akcji społecznie destrukcyjnej.
*Nieżyczliwy stosunek do człowieka, cudzego mienia, regulaminów,
nieumiejętność zżycia się z grupą.
*Wyłamywanie się, zrzucanie winy.
*Niechęć do pracy i nauki.
*Brak poczucia odpowiedzialności za swoje czyny.
3 sytuacje, procesy, które prowadzą do
niedostosowania społecznego:
*Zwichnięta socjalizacja – zaburzony proces wskutek
jakiegoś wydarzenia
*Demoralizacja – dotychczasowe efekty socjalizacji
zostaną zmienione przez nowe negatywne czynniki,
system wartości ulega załamaniu (złe towarzystwo)
*Socjalizacja destruktywna – proces socjalizacji dziecka
w środowisku wykolejonym społecznie
WSKAŹNIKI:
Część I Nieprzystosowanie rodzinne
Formalny związek dziecka z rodziną
Wychowuje się w rodzinie pełnej
Wychowuje się w rodzinie niepełnej
Wychowuje się poza rodziną itp.
Wychodzenie z domu
Wykonywanie obowiązków domowych
Wykonywanie poleceń
Spędzanie czasu z rodziną
Konflikty z rodziną
Konflikty z rodzeństwem
Perswazja (zmiana zachowania)
Reagowanie na groźby i kary
Identyfikacja z osobami z rodziny
Część II Nieprzystosowanie rówieśnicze
Nawiązywanie znajomości
Utrzymywanie znajomości
Akceptowanie przez kolegów
Popularność wśród rówieśników
Współpraca z kolegami
Dotrzymywanie obietnic i zobowiązań
Uczynność
Sprzeczki z kolegami poza szkołą
Upodobania towarzyskie
Więź z kolegami
Część III Nieprzystosowanie szkolne
Systematyczność uczęszczania do szkoły
Zmiany szkół
Wyniki w nauce
Drugoroczność
Pilność w pracy szkolnej
Zainteresowanie szkolne
Przestrzeganie zarządzeń i przepisów szkolnych
Konflikty z nauczycielami
Konflikty z kolegami szkolnymi
Emocjonalny stosunek do szkoły
Część IV Nasilenie zachowań auto społecznych
(mogą odp. Rodzice, nauczyciele, rówieśnicy)
Kłamstwo
Wagary
Alkoholizowanie się
Ucieczki z domu
Kradzieże
Niekonwencjonalne zachowania seksualne
Agresja werbalna
Agresja fizyczna
Autoagresja
Przestępczość ujawniona
Część V Kumulacja niekorzystnych czynników
Biopsychicznych
Nadpobudliwość psychoruchowa
Stereotypie ruchowe (tiki)
Bierność, apatyczność, ospałość
Krańcowa nieśmiałość lub lęk
Trudności w nauce (dysleksja, dysgrafia)
Trudności w mówieniu
Konwulsje, drgawki
Wymioty w sytuacjach frustracyjnych
Ostre zaburzenia somatyczne
Część VI Kumulacja niekorzystnych czynników
socjokulturowych oraz środowisk profilaktyczno – korekcyjnych
Niski status ekonomiczny rodziny
Przewlekłe choroby rodziców lub opiekunów (fizyczne, psychiczne)
Nadużywanie alkoholu przez rodziców/opiekunów
Kontakt dziecka ze środowiskiem i podkulturą przestępczą
Środki profilaktyczne zastosowane wobec dziecka
Doraźne środki profilaktyczne zastosowane wobec dziecka
środki profilaktyczno – wychowawcze (np. dozór kuratora)
środki wychowawcze (np. pogotowie opiekuńcze)
środki lecznicze
środki poprawcze
Resocjalizacja nieletnich prowadzona jest przez:
a) Ministerstwo Edukacji Narodowej
- młodzieżowe ośrodki wychowawcze:
*skierowanie przez sąd rodzinny
*placówki resocjalizacyjne
*placówki resocjalizacyjno-rewalidacyjne (oprócz
resocjalizacji, prowadzona jest również rewalidacja)
- młodzieżowe ośrodki socjoterapii:
*młodzież z zaburzeniami emocjonalnymi, która
potrzebuje wsparcia w rozwoju
*skierowanie przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne lub sąd
b) Ministerstwo Sprawiedliwości
- zakłady poprawcze:
*otwarte
*półotwarte
*zamknięte
*zamknięte o wzmocnionym nadzorze
-zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne:
*dla osób z uzależnieniami
Zaburzenia mowy mogą mieć charakter:
*Anatomiczny –uszkodzenie krtani (stany zapalne),
wrodzone lub nabyte uszkodzenia aparatu
artykulacyjnego (np. rozszczepienie warg)
*Endogenne
- powstałe w wyniku uszkodzenia struktur korowych –ośrodków
mowy w mózgu –afazje
- czynnikami uszkodzenia mogą być nowotwory, urazy,
procesy zapalne
- w zależności od rozległości uszkodzenia mogą mieć
różny charakter i różną głębokość:
a. Afazja receptoryczna –eksploracyjna –nie rozumieją
słów i nie mówią, porozumiewają się za pomocą gestów,
na wskutek błędów diagnostycznych dzieci takie posyłane
są do ośrodków psychiatrycznych, bądź uważane za głuche
b. Afazja całkowita –całkowite zniesienie zdolności mówienia i rozumienia
c. Afazja minimalna –utrata zdolności nazywania przedmiotów
i rozumienia znaczenia przedmiotów (bądź jedno i drugie)
*Egzogenny –zewnątrz pochodny
- zwiazane z wzorcami nabywania mowy
- dotyczy to często dziecka wychowywanego przez
niesłyszących rodziców; będzie miało zaburzoną komunikację,
ponieważ nie przyswaja wzorów dobrej mowy
-wazne SA alternatywne sposoby komunikacji (sposoby, dzieki
którym ludzie nie mówiący przekazuja informacje)
KOMUNIKACJA ALTERNATYWNA I WSPOMAGAJĄCA
ACC, 1999 –w Polsce powstało stowarzyszenie bez słów „Mowa bez słów”
Niektórzy uważają, że komunikacja alternatywna i wspomagająca
„uśmierca” mowę, jednakże dla wielu ludzi jest to niezbędne.
Osoby, które rozumieją mowę ale nie mogą mówić, mogą
posługiwać się mruganiem, wznoszeniem oczu do góry, co
może oznaczać tak albo nie. Osoby porażone niekiedy
mogą jedynie poruszać oczami.
Komunikacja wg Blisa
Skonstruował język symboli w 1949. składał się początkowo
ze 100 znaków (chciał żeby stosować na kongresach
międzynarodowych). W latach 70 koncepcja Blissa została
rozszerzona i rozpowszechniona w świecie. Anna Lechowicz
jest polską specjalistka od symboliki Blissa. Jest to metoda
gdzie słowa zastąpione są prostymi symbolami. Wykorzystując
dwa różne znaki możemy stworzyć nowe pojęcia. Symbolika
równoznaczna jest z językiem jakim posługują się niepełnosprawni.
System Macatona
połączenie gestów osób niesłyszących i symboli. Powstało
w 1972r w wielkiej Brytanii służy do kontaktów z dorosłym
i niesłyszącymi, dorosłymi upośledzonymi. Składa się z 450
znaków (podstawowy słownik i słownictwo dodatkowo
konstruowane indywidualnie dla jednej osoby).
Odpowiada on składni języka mówionego. Używana jest
także mowa by wzmacniać przekaz.
Piktogramy
białe na czarnym tle lub odwrotnie. Są to proste znaki
używane w stosunku do dzieci autystycznych, np. po to
by pokazać im ich rozkład dnia. Są to kwadraty 10x10cm.
Używa się ich do prostych poleceń, nie wyrażając jakiś
skomplikowanych emocji.
Polski system kształcenia osób niepełnosprawnych
-1956 wprowadzono dekret o obowiązku szkolnym. Dzieci
uznane za niezdolne do nauki w normalnych szkołach mają
uczęszczać do szkół specjalnych. Warunki przyjmowania
dzieci do szkół specjalnych miały się ukazać w oddzielnym
rozporządzeniu, które ukazało się dopiero po 6 latach.
Niezdolnymi do nauki w szkołach normalnych, są osoby;
-niewidome z głębokimi wadami
-Głuche
-Kalekie i przewlekle chore
-Upośledzeni umysłowo
-Moralnie zaniedbani
*Upośledzeni umysłowo i moralnie zaniedbanie muszą zacząć
szkole normalnej, ponieważ orzeczenie o ich niezdolności
wydaję się najpierw po roku a potem po 3 latach.
Dwa nurty kształcenia niepełnosprawnych:
Szkoły specjalne (kształcenie segregujące)
Kształcenie niesegregacyjne (niepełnosprawni uczą
się ze sprawnymi rówieśnikami)
Programy nauczania:
Upośledzenie lekkie- te same podstawy programowe,
co dzieci w normie
Dysfunkcja wzroku –bez sprzężenia taka sama
podstawa programowa
Dysfunkcja słuchu –inna podstawa programowa
Upośledzenie głębokie –nie ma sprecyzowanych
przedmiotów, przedmioty usprawniające
Twórczość
Twórczość może być:
*Aktywna
*Bierna
*Aktoterapia –może wyzwolić talenty.
-Niepełnosprawni mogą rzeźbić w glinie, wyplatać koszyki,
robić obrazy z nasion, malować obrazy rękoma, ustami, nogą itp.
Potrzeby:
-Wynikające z niedoboru ich zaspokojenie zależy od
innych ludzi: fizjologiczne, bezpieczeństwa, przynależności, miłości
-Wiązane ze mną
-Poznawcze, estetyczne, samorealizacji. Ich zaspokojenie
zależy od mojego ja (czyli wyrażanie emocji
poprzez sztukę)
Dwa modele twórczości, źródła:
*Konfliktowy – źródłem twórczości są konflikty wewnętrzne,
kompensacja wewnętrznych sprzeczności, przywracanie równowagi.
-Freud –ograniczenia społeczne utrudniają nam
rozładowanie warstwy id i superego, co prowadzić może
do nerwicy. Człowiek przez to broni się tworzy.
-Twórczość nie jest właściwością natury ludzkiej, jest formą
obrony przed frustracją. Harmonia wewnętrzna
nie sprzyja twórczości.
*Spełnienia -Twórczość stanowi aktualizację
potencji jednostki.Psycholodzy humanistyczni podkreślają,
że podstawową potrzebą jest samospełnienie. Działalność
twórcza – naturalna cech człowieka.Nie potrafimy odpowiedzieć
na pytanie dlaczego ludzie tworzą. Modele te często się
mieszają, gdyż oba wpływają na twórczość. Konieczna jest
pomoc z zewnątrz, która ujawni talenty ludzkie.
Malarstwo osób niepełnosprawnych
E. Stegmann – w wyniku choroby Heinego Madiny utracił
zdolność władzy rękoma. Grono przyjaciół założyło
związek artystów malujących rękami i nogami.
Związek ten rozszerzył się na skalę światową – 70 krajów.
Zarząd decyduje, które obrazy będą wypuszczone na
rynek i sprzedane. Artyści z tego zrzeszeni z tym związkiem
dostają stypendia.
Polska AMUN we Wrocławiu -25 członków –Artyści
Malujący Ustami i Nogami
Zespoły taneczne:
Taniec na wózkach uważany również jako dyscyplina sportowa
*Osoby niewidome –ułożone są sznury na podłodze
zakreślające obszar tańczenia, dają informacje gdzie
się znajdują, są także lasery. Niektóre osoby niewidome
posiadają talent tancerski i mają nadzwyczajną orientacje.
*W. Wróblewski –opracował oryginalny zapis kroków tanecznych
wykorzystując bryłę brajlowską. Dzięki temu można
przekazać 18 układów przestrzeni (znaki w poziomie i pionie).
*Osoby z dysfunkcją słuchu mają nadzwyczajny talent
wyczuwania rytmu mimo, że go nie słyszą
*Taniec na wózkach –osoba na wózku z osobą niepełnosprawną,
bądź dwie osoby niepełnosprawne
Funkcje twórczości:
*Kulturowo –synchronizacyjna :nadaje kształt życia,
zbliżony do życia pełnosprawnych
*Egzystencjalna :upodabniająca –sprzyja rozwijaniu
motywacji do udziału w kulturze w ogóle, rozwoju
duchowego, uświadomienia sobie własnej autonomii
*Wspólnotowa : uczestnictwo w różnych formach życia społecznego
*Kompensacyjna –katartyczna :szanse wyrównania braków
*Kreatywna
*Poznawcza : wzbogaca o nowe wartości, nowe techniki
*Relaksacyjno –hedonistyczna : sprawia przyjemność satysfakcję