Uzasadnianie zdań – jest pojęciem pragmatycznym. Polega

na podaniu wystarczających i koniecznych warunków, aby

uznać zdanie za prawdziwe.

Doświadczenie – musi być powtarzalne bez względu na osobę.

Musi być podmiot, przedmiot, relacja.

Rozumowania – zdania, na które się w nim powołujemy nazywamy

przesłankami a to do czego dochodzimy w wyniku rozumowania to

wnioski. To ciagi zdań połączone inferencją, nie są prawdziwe ani fałszywe.

Obserwacja - obserwator nie ingeruje w przedmiot doświadczenia.

Eksperyment - obserwator stymuluje warunkami i przedmiotem poddanym

eksperymentowi.

Introspekcja – przedmiot obserwacji jest identyczny z obserwatorem.

Aksjomaty – w nauce tworzy się za pomocą intuicji.

Epistemiczny – gdy alfa jest zbiorem zdań.

Deodentyczny – gdy alfa jest zbiorem norm.

Inferencja – (zatem, na tej podstawie), zatem występuje między przesłankami,

a wnioskiem.

Dedukcja przez dowodzenie:

- regresywne – najpierw wnioski potem przesłanki.

Dedukcja przez wnioskowanie:

- progresywne – najpierw przesłanki potem wnioski.

Dedukcje - rozumowanie gdzie z przesłanek wynikają w sposób logiczny

wnioski.

Tautologia – funkcja zdaniowa zapisana w języku logiki l, której każda

interpretacja jest zdaniem prawdziwym.

KRZ – klasycznego rachunku zdań j jest formalnym językiem schematów

zdaniowych. Jego alfabet składa się ze zmiennych zdaniowych, nawiasów i spójników.

Rozumowanie Redukcyjne – wniosek wynika przynajmniej w jednej przesłanki

Rozumowanie Nieredukcyjne – pomiędzy przesłankami a wnioskiem nie ma

wynikania logicznego, prawdziwość zdań nie jest dziedziczna, przesłanki

mogą być prawdziwe a wniosek fałszywy lub odwrotnie.

Indukcja – rozumowanie, który wniosek jest ogólny i przynajmniej przesłanka

jest szczegółowa lub jednostkowa.

Błąd formalny – występuje wtedy gdy mimo deklaracji autora nie zachodzi

rozumowanie logiczne miedzy przesłankami a wnioskiem na gruncie wnioskowanej

logiki.

Błąd materialny – jest wtedy gdy przynajmniej jedna przesłanka jest fałszywa.

Błąd pragmatyczny – wtedy gdy stopień uznania wniosku jest wyższy niż

najniższe ze stopni uznanych przesłanek.

Intuicja – odgrywa ważną rolę w całej nauce, np.: geometria, Euklidesa, x=x, ma

wpływ na wybór badanego zjawiska.

Błąd ekstrapolacji autorytetu – przenoszenie autorytetu na dziedziny, w których

dana osoba nie jest ekspertem.

Stosunek inferencji – warunkowe uznawanie jednego zdania na podstawie drugiego,

jest relacją między zdaniami, jest relacją pragmatyczną.

Rozumowanie proste – gdy inferencja występuje tylko raz.

Prawda logiczna (logiki l) – jest to interpretacja tautologii logiki l.

Funkcja zdaniowa – to wyrażenie, które ma przynajmniej jedną zmienną i które

staje się zdaniem, gdy w miejsce wszystkich zmiennych wstawimy wyrażenie stałe lub

całość poprzedzimy kwantyfikatorami tak, aby każda zmienna stała się zmienną związaną.

Funktory inferencyjne – bez nich nie ma rozumowanie:

„w takim razie…”

„zatem…” – rozumowanie progresywne

„więc…”

„i dlatego…”

„bo…” – rozumowanie regresywne