Jakie główne czynniki są potrzebne, aby efektywnie samodzielnie inwestować na rynku papierów wartościowych? (1)
1. Dysponowanie dużym kapitałem, który wynosi minimum 200tyś. zł.
2. Wiedza teoretyczna i praktyczna co dzieje się na rynku.
3. Dużo czasu.
Co to jest zarządzanie portfelem? (1)
Zarządzanie aktywami; zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie; asset management.
* Powierzanie wyspecjalizowanemu podmiotowi wolnych środków pieniężnych w zarządzanie. W Polsce są to głównie usługi oferowane przez domy maklerskie, a także wyspecjalizowane podmioty asset management podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Usługa polega na inwestowaniu powierzonych środków pieniężnych w standardowe lub indywidualne portfele papierów wartościowych.
** Czasem do zarządzania portfelem zaliczana jest usługa realizowana przez TFI.
Na czym polega sekurytyzacja? (2)
W rachunkowości jest to wykupienie wierzytelności ze środków uzyskanych z emisji obligacji. Określa proces emisji papierów wartościowych, które zabezpieczone są przez grupę wyselekcjonowanych aktywów. Proces, w którym dłużne papiery wartościowe (obligacje, certyfikaty inwestycyjne) są sprzedawane bezpośrednio inwestorom.
Co to jest benchmark? (1)
Wzorcowy portfel, który stanowi punkt odniesienia do dokonywania ocen wyników zarządzania aktywami funduszu. Benchmarkami są różne pojedyncze instrumenty finansowe (bon skarbowy dla funduszy inwestujących w papiery dłużne, indeksy giełdowe dla funduszy akcyjnych) lub dowolne ich kombinacje (w przypadku funduszy mieszanych).
Wymień przykładowe 3 determinanty wyboru oferty zarządzania aktywami? (2)
- sposób naliczania opłat za usługę,
- horyzont czasowy inwestycji,
- możliwość zmiany wcześniej ustalonej strategii,
- dotychczasową renomę zarządzającego aktywami
Czym różni się portfel zindywidualizowany od standardowego? (2)
Portfele różnią się poziomem oczekiwanej stopy zwrotu oraz ryzykiem inwestycyjnym.
Portfel zindywidualizowany przeznaczony jest głównie dla klientów instytucjonalnych. Minimalne środki pozwalające uruchomić usługę wynoszą 2-5 mln PLN, w zależności od spółek zarządzających oraz obranej strategii inwestycyjnej. Portfel standardowy minimalna kwota to 0,1-0,5 mln PLN.
W jakim państwie bardzo dużą rolę pełnią tzw. kluby inwestorskie? (3)
USA, Francja, Wielka Brytania
Idea klubów narodziła się w Teksasie w 1898r., w 1939r. w Detroit powstały pierwsze kluby inwestora. Europa – Francja – 1968r.; Polska – 2001r.
Dlaczego TFI Skarbiec można nazwać najbardziej innowacyjnym na polskim rynku? (2)
Ponieważ jako pierwszy wprowadził na rynek:
- 1997 fundusz rynku pieniężnego
- 1998 specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty
- 1999 zamknięty fundusz inwestycyjny
- 2000 fundusz gwarantowany (strukturyzowany)
- 2000 fundusz sektorowy akcji zagranicznych
- 2001 specjalistyczny fundusz inwestycyjny zamknięty (niepubliczny)
- 2004 fundusz z wydzielonymi subfunduszami
- 2005 fundusz funduszy
- 2006 fundusz o konstrukcji master-feeder, czyli fundusz podstawowy z funduszami podporządkowanymi
- usługę polegającą na składaniu zleceń przez telefon przy użyciu PIN (TeleSkarbiec)
- ocenę klasyfikacyjną (tzw. rating) dla funduszu rynku pieniężnego.
* Każda osoba, która od 29.03 do 31.05.2010, zainwestuje w fundusze SKARBIEC TFI min.20 tys. zł i utrzyma te środki przez rok, otrzyma gwarantowaną premię w postaci dodatkowych jednostek uczestnictwa.
Dokonaj podziału funduszy inwestycyjnych ze względu na substancję majątkową oraz ze względu na konstrukcję (tylko wymień)? (2)
Podział funduszy ze względu na substancję majątkową:
1. Fundusze papierów wartościowych:
a) fundusze akcyjne tzw. Agresywne
Jedyna grupa instytucji, która w niewielkim stopniu wykorzystuje instrumenty dłużne. Większość swoich aktywów lokuje w akcje. Aczkolwiek w czasie dekoniunktury dostrzec możemy do 20% udziału papierów wierzycielskich.
b) fundusze hybrydowe tzw. Zrównoważone
Inwestują ok. połowę aktywów w akcje, a resztę w papiery dłużne. W czasie dekoniunktury redukcja akcji w portfelu następuje do 30%, aby spadające kursy akcji nie obniżały wyceny jednostek uczestnictwa.
c) fundusze stabilnego wzrostu – (h)
90% aktywów lokują w obligacje i instrumenty dłużne krótkoterminowe, a 10% inwestują w akcje.
d) fundusze obligacyjne
Prawie 100% aktywów lokują w instrumenty dłużne. Nabywają głównie różnego rodzaju obligacje, w tym skarbowe, część aktywów inwestują w instrumenty krótkoterminowe.
e) fundusze rynku pieniężnego
Prawie 100% aktywów lokują w instrumenty dłużne o terminie zapadalności poniżej jednego roku.
2. Fundusze udziałowe – udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, tzw. fundusze niepubliczne, pozagiełdowe, ryzykowne.
3. Fundusze towarowe – lokują aktywa nie tylko w towary, ale także w przedsiębiorstwa związane z daną grupą towarową.
4. Fundusze nieruchomości – inwestują w prawa własności nieruchomości, zyskując na sprzedaży po wyższej cenie, lub wynajmując.
Podział na konstrukcję:
1. Fundusz otwarty
Główna cecha to zmienność liczby jednostek uczestnictwa oraz zaangażowanego kapitału. Inwestorzy mogą przystąpić w każdym czasie do funduszu, jednostki uczestnictwa są wydawane w zależności od popytu. Wystąpienie z funduszu jest możliwe w drodze umorzenia jednostek – odsprzedaż funduszowi. Nabyć można ułamkowe części jednostek. Cena ustalana jest według wartości aktywów netto podzielonych przez liczbę wyemitowanych jednostek w obiegu.
2. Fundusz zamknięty
Konstrukcja zbliżona do kapitału spółki akcyjnej. Liczba tytułów uczestnictwa (certyfikaty inwestycyjne) jest stała, emitowana jednorazowo. Fundusz nie skupuje własnych certyfikatów. Nabyć i sprzedać można na giełdzie lub rynku pozagiełdowym. Cenę określa popyt i podaż.
Omów zagadnienie funduszy indeksowych. (2)
Inwestowanie w indeksy spółek giełdowych, tania forma inwestowania za pomocą programu komputerowego (oplata za zarządzanie), są 3 razy tańsze niż inne, są zarządzane biernie, mniejsze opłaty manipulacyjne, dywersyfikacja portfela inwestycyjnego – dobra forma inwestowania.
Wymień wady inwestowania w fundusze inwestycyjne. (3)
1. Niemożliwość osiągnięcia spektakularnych zysków – skutek dywersyfikacji.
2. Koszty funduszy – są znaczne:
a) jednorazowa opłata manipulacyjna (na promocję, obsługę, dystrybucję, reklamę);
b) opłata za zarządzanie – pensje menagerów (0,5%) – małe fundusze są bardziej sterowalne, a duże są mniej mobilne (choć ma mniejsze koszty, ale jest nieefektywny);
c) koszty operacyjne – administracja (informatyka, korespondencja, wynajem biur, sprzątanie) 1,5% od wartości zarządzanych aktywów; im dłużej jesteśmy w funduszu, tym większa opłata;
d) prowizje maklerskie – nie można ich analizować bez efektywności.
3. Efekt kosztu przeciętnego – najlepiej kupować produkty tanie oraz mało jak najczęściej. Cena średnia się zawyży. Koszt przeciętny będzie mniejszy, niż średnia cena ważona na rynku.
Dlaczego rok 1997 nazwano rokiem funduszy inwestycyjnych w Polsce? (3)
Ponieważ 28.08.1997r. nastąpiło uchwalenie ustawy o funduszach inwestycyjnych, która stworzyła nowe możliwości rozwoju dla istniejących lub mających powstać instytucji powierniczych. Widoczny wzrost liczby funkcjonujących TFI i funduszy, gł. funduszy papierów dłużnych. Powstały kolejne fundusze inwestycyjne i nowe towarzystwa. Na koniec roku działało już 10 towarzystw, które oferowały 30 funduszy inwestycyjnych.
Co to jest prawo reinwestycji i prawo konwersji? (2)
Prawo reinwestycji:
a) kwota nie większa niż była, umarzana podlega promocji;
b) częstotliwość – raz do roku;
c) nie dłużej niż w 2 m-ce, można wrócić po tym czasie do funduszu.
Inwestor ma prawo rezygnacji z funduszu i powrót do niego bez ponownego uiszczania opłaty manipulacyjnej. Od inwestycji zakończonej trzeba zapłacić podatek giełdowy.
Prawo konwersji – zamiana jednego fundusz na drugi.
Fundusze umbrella z wyodrębnionymi subfunduszami, nie podlegają opodatkowaniu. Fundusze oferują możliwość wymiany jednostek uczestnictwa w ramach tego samego towarzystwa bez konieczności ponoszenia całkowitych opłat od nowa.
Jakie są Twoim zdaniem dwie najważniejsze bariery rozwoju funduszy inwestycyjnych w Polsce? (3)
- niska zamożność Polaków i niska KSO, powiązanie bankowe
- relatywnie wysokie koszty funduszy inwestycyjnych
- niekorzystne uwarunkowania makroekonomiczne
- długie procedury legislacyjne
Fundusze nieruchomości – czy mają szanse na rozwój w Polsce? Podaj przykłady konkretnych funduszy nieruchomości działających w Polsce. (6)
Z roku na rok powstaje coraz więcej funduszy nieruchomości na polskim rynku finansowym. Niewielki okres funkcjonowania funduszy w Polsce nie pozwala ocenić opłacalności inwestycji w nieruchomości, lecz analizując rozwinięte rynki, możemy dostrzec, że istnieją w przyszłości spore szanse na rozwój. Nadwyżka popytu nad podażą nieruchomości jest czynnikiem, który sprawia że warto inwestować w fundusze nieruchomości.
1. ING Parasol SFIO subfundusz Budownictwa i Nieruchomości Plus
2. Arka BZ WBK Fundusz Rynku Nieruchomości FIZ
3. KBC Index Nieruchomości II FIZ
4. Arka Rynku Nieruchomości SFIZ
5. BPH FIZ Sektora Nieruchomości
Czy w historii rozwoju funduszy w Polsce miały miejsce jakieś przypadki łamania prawa czy afery? Opisz krótko. (2)
Najbardziej spektakularnym przestępstwem na rynku finansowym jest piramida finansowa. Bernard Madoff prowadził „podwójną księgowość”, informacje przekazywane klientom, którzy powierzyli mu swoje fundusze były fałszowane i że niedobór finansowy firmy osiągnął astronomiczną sumę 50 mld USD. Wyjaśnił, że wykorzystując wzorce piramidy finansowej, Piramidy Ponziego, był w stanie dokonać tak olbrzymiej malwersacji.
Jakiemu podatkowi podlegają fundusze inwestycyjne? Czy coś się w tej kwestii zmieniało w ostatnich latach? (3)
Zyski z funduszy inwestycyjnych podlegają opodatkowaniu 19-proc. podatkiem dochodowym.
Obciążenie podatkiem od zysków kapitałowych (tzw. „podatkiem Belki”) jest odroczone w czasie i następuje po zakończeniu inwestycji – naliczone jest od wypracowanych zysków.
Do niedawna w Polsce dostępne były tylko fundusze kapitałowe reprezentowane przez każde towarzystwo funduszy inwestycyjnych z osobna, co dla inwestora stanowiło wysokie koszty, gdy chciał aktywnie zarządzać swoimi środkami.
* Fundusze parasolowe pozwalają uniknąć konieczności ponoszenia podatku od zysków kapitałowych w przypadku przenoszenia zainwestowanych środków z jednego towarzystwa funduszy inwestycyjnych do innego.
Gdzie można kupić fundusze (min 3 sposoby)? (2)
- banki, - pośrednicy finansowi, - biura maklerskie, - internet
W jaki sposób pobierają prowizje fundusze inwestycyjne w Polsce? (2)
Prowizje naliczane są pod koniec okresu rozliczeniowego. Prowizja uzależniona jest od wielkości portfela, a także premii za ewentualne przekroczenie benchmarku. Im wyższa wartość zarządzanego portfela, tym niższa jest prowizja. Im mniejszy udział w portfelu dłużnych papierów wartościowych, tym prowizja jest wyższa
Co to są fundusze typu „umbrella”? (2)
Fundusze inwestycyjne z wydzielonymi subfunduszami, zwane funduszami parasolowymi. Za najważniejszą zaletę, która zachęca większą część inwestorów jest brak konieczności płacenia podatku od zysków kapitałowych oraz podatku od dochodów z odsetek.
Dlaczego w latach 1992-1996 polski rynek funduszy rozwijał się stosunkowo powoli? (2)
28.07.1992 – geneza polskiego rynku funduszy inwestycyjnych, Pioneer Pierwszy Polski Fundusz Powierniczy. Fundusz zrównoważony – dla każdego coś, pół akcji pół obligacji; jednostka kosztowała 10 zł/szt.; dzisiejsza stopa zwrotu to około 1400% czyli ok. 40-45% rocznie (w 93 była ogromna HOSSA); w 94 rozpoczęła się 1,5roczna bessa (3 krotnie, i wtedy fundusze straciły 2/3 klientów); zmienił nazwę na fundusz inwestycyjny Pionier Pekao FIO zrównoważony; przez pierwsze 5 lat było bardzo ciężko – fundusze zgromadziły tylko 1 mld zł. Kapitalizacja giełdy – 23 mld zł, niska stopa zwrotu, nietypowa strategia funduszu. 95 rok – Pionier wypuścił – Pionier Wierzycielskich Papierów Wartościowych – obligacyjne, a kilka miesięcy później Pionier Agresywnego Inwestowania – akcyjne. Korona wypuściła – Fundusz Korona I – było powiązane z BGŻ; Przymierze wypuściło – zrównoważony euro fundusz I PKO SA.
Wymień 2 najważniejsze Twym zdaniem korzyści z inwestowania w fundusze inwestycyjne (jedynie hasłowo – bez omawiania). (2)
Bezpieczeństwo, Dowolność terminu, Płynność, Profesjonalne zarządzanie
Co to jest white label ? (1)
White label oznacza, że bank, chcąc zaoferować swoim klientom fundusz inwestycyjny, zamiast zakładać własne towarzystwo funduszy inwestycyjnych, nawiązał współpracę ze działającym funduszem inwestycyjnym.
Podaj definicję zbiorowego lokowania. (2)
Dostępna dla wszystkich, prawnie uregulowana, wystandaryzowana forma zarządzania majątkiem przez profesjonalnych specjalistów. Zbiorowe lokowanie w instrumenty rynku kapitałowego wyraża tendencje współczesnego rynku finansowego, który poza rozwojem technicznym oraz globalizacją określa podstawę jego funkcjonowania.
W co Polacy najbardziej lubią inwestować? (2)
1. lokaty bankowe, fundusze pieniężnego
2. akcje, fundusze akcji
3. fundusze nieruchomości
4. obligacje, fundusze obligacji
Zdefiniuj fundusz inwestycyjny. (1)
Formalne - Zinstytucjonalizowana forma pośredniego uczestnictwa inwestorów w operacjach na rynku finansowym. Materialne – wyodrębniona pula składników majątkowych stanowiąca własność inwestorów w znaczeniu ekonomicznym.
Czy portfel oszczędności przeciętnego Polaka jest zbliżony do innych Europejczyków? Przybliż zagadnienie w ok. 4 zdaniach. (3)
Nie, ponieważ Polacy połowę swoich oszczędności trzymają na terminowych lokatach bankowych lub kontach osobistych. Wynika to z tradycji. Europejczycy trzymają znacznie mniej na KO czy LB. Głównie pieniądze lokują w nowoczesne formy oszczędzania. Są to fundusze inwestycyjne, polisy ubezpieczeniowe na życie, akcje i obligacje.
Stowarzyszenie Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych w Polsce – omów zagadnienie w ok. 4-5 zdaniach. (2)
Stowarzyszenie wspierało rozwój towarzystw i związanych z nimi podmiotów rynku finansowego. Upowszechniło wiedzę o funduszach inwestycyjnych, rozwijało i doskonaliło etykę zawodową specjalistów związanych z zarządzaniem funduszami. Wspierało rozwój całego polskiego rynku finansowego. 31.12.2004r. STFI zakończyło działalność w danej formule. Przekształciło się w Izbę Zarządzających Funduszami i Aktywami na początku 2005r.
Co to jest portfel ślepy? (1)
Odrębna odmiana portfela standardowego. Przeznaczony dla osób, które z racji pełnionych funkcji nie powinny nabywać określonych walorów, ze względu na podejrzenia, że przy nabyciu mogą zostać wykorzystane poufne informacje.
Co jest głównym celem zarządzania aktywami? (2)
Osiągnięcie stóp zwrotu wyższych od ustalonego poziomu odniesienia (tzw. benchmarku). Rolę benchmarku odgrywa np. zmiana poziomu głównego indeksu giełdowego.
Wymień nazwy przynajmniej dwóch rozporządzeń dotyczących funduszy inwestycyjnych wydanych w ostatnich 5 latach. (2)
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie opłat wnoszonych na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego przez podmioty nadzorowane prowadzące działalność na rynku kapitałowym
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym
Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych.
Kiedy w Polsce uchwalano ustawy o funduszach inwestycyjnych? (2)
Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Weszła w życie i obowiązywania 01.07.2004r.
Dlaczego warto inwestować w fundusze umbrella? (3)
Brak konieczności płacenie podatku od zysków kapitałowych oraz podatku od dochodów z odsetek (według przepisu o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podatek inwestor płaci dopiero kiedy całkowicie będzie rezygnował z funduszu inwestycyjnego.
Gdzie najczęściej na świecie są lokalizowane fundusze hedgingowe? (3)
Największa część funduszy hedgingowych ma siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Coraz częściej przenoszone do krajów offshore, czyli rajów podatkowych. Kajmany, Wyspy Dziewicze, Bermudy, Wyspy Bahama.
Opisz skrótowo, na czym polegają zmiany regulacji rynku funduszy hedgingowych w Niemczech wprowadzone w 2004 r.? (3)
W 01.04. Rada Nadzoru Bankowego w Niemczech wprowadziła 2 nowe akty prawne, które miały zmodernizować niemieckie prawo inwestycyjne. Celem ich było promowanie Niemiec, jako konkurencyjnego rynku finansowego. Fundusze hedgingowe uzyskały prawo do ich tworzenia i dystrybucji w Niemczech. Celem również była harmonizacja zasad opodatkowania funduszy hedgingowych krajowych i zagranicznych. Nowe prawo jest zbyt mocno restrykcyjne i hamuje rozwój sektora funduszy hedgingowych.
Jakie były trzy pierwsze w Polsce fundusze nieruchomości? (3)
1. Skarbiec – Nieruchomości I SFIZ (Skarbiec TFI SA)
2. CA IB FIZ Sektor Nieruchomości (CA IB TFI SA -> BPH TFI SA)
3. Arka BZ WBK Fundusz Rynku Nieruchomości FIZ (BZ WBK AIB TFI SA)
Jaki fundusz może zostać zakwalifikowany jako REIT? (3)
- musi być podmiotem płacącym podatek od os. prawnych
- posiadać w pełni przenośne akcje
- być zarządzanym przez radę dyrektorów
- co roku wypłacać minimum 90% zysku brutto w formie dywidendy
- inwestować minimum 75% aktywów w nieruchomości
- uzyskać minimum 75% przychodów z najmu lub odsetek od hipotek
Jaki był pierwszy polski fundusz parasolowy? (2)
styczeń 2005 pierwszy fundusz parasolowy Fortis FIO utworzony przez TFI Skarbiec na zlecenie Fortis Banku
Dodatnie cechy Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie – wymień. (3)
centralizacja zleceń, równość traktowania zleceń, bezpieczeństwo obrotu, dostępność informacji, płynność
Co to jest manipulowanie rynkiem? A co insider trading? (3)
przestępstwa na rynku kapitałowym. ujawnienie i wykorzystanie informacji poufnej (insider trading), manipulacja ceną instrumentu finansowego. Insider trading to transakcje akcjami danej spółki akcyjnej dokonywane przez osoby mające dostęp do informacji niejawnych dotyczących tej spółki. Osoby: insajderzy, audytorzy i brokerzy.
Co to jest Catalist? Opisz w kilku zdaniach. (3)
Catalyst - Rynek obligacji GPW. Rozpoczął działalność 30.09.2009 roku. Prowadzony jest na platformach transakcyjnych Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie i BondSpot. Catalyst tworzą cztery platformy obrotu.
** bariera rozwoju usługi zarządzania cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie. Do przystąpienia do UE zwolniona z Vat.
Magdalena Kawka „Fundusze hedgingowe jako alternatywna forma inwestowania" PTE Gda
Justyna Walkusz „Rynek funduszy inwestycyjnych w Luksemburgu na tle innych krajów" IZFiA
ROZDZIAŁ 13
1.Obligacje śmieciowe (także: "obligacje tandetne", wysokodochodowe, z angielskiego: junk bonds) - żargonowa nazwa obligacji emitowanych przez firmy o słabej kondycji finansowej, o ratingu spekulacyjnym (od BB do D - wg agencji ratingowej Fitch Rating).
Charakteryzują się o kilka procent wyższym oprocentowaniem od obligacji skarbowych oraz dużym ryzykiem. Ponieważ wysokie odsetki płacone przez emitenta mogą spowodować utratę płynności, obligacje śmieciowe posiadają odroczony kupon płatności, który rośnie w miarę upływu czasu i nie zaburza płynności finansowej emitenta.
2.Obligacje katastroficzne- (catastrophe bonds, CAT bonds, „Act of God” bods, insurancelinked bonds).
Jest to instrument bezpośrednio powiązany z możliwością wystąpienia klęski, za której skutki odpowiada dany emitent. Polega to na tym, że gdy straty spowodowane katastrofą przekroczą pewien określony pułap, obligacja taka staje się bezwartościowa i emitent zostaje zwolniony z obowiązku
jej spłacenia. W ten sposób potencjalny inwestor nabywa część ryzyka firmy
ubezpieczeniowej, za co oczywiście jest wynagradzany odpowiednio wyższym
oprocentowaniem. Dużą zaletą tego rozwiązania jest to, że firma w zasadzie od
razu po wystąpieniu klęski dysponuje funduszami niezbędnymi do wypłaty
odszkodowań.
ROZDZIAL 14
1.Sekurytyzacja - Jest pozabilansową metodą pozyskania kapitału na cele inwestycyjne i środki obrotowe. Polega na przekształceniu wyodrębnionych aktywów w papiery wartościowe, które mogą stać się przedmiotem obrotu.
W procesie sekurytyzacji wybrane dla jej potrzeb wierzytelności są selekcjonowanie, grupowane i sprzedawane inwestorom w formie papierów wartościowych. Mogą być oferowane w obrocie na rynku publicznym albo być skierowane do wybranego inwestora instytucjonalnego. Sekurytyzacja nadaje się do dużych podmiotów gospodarczych, jest to zamiana należności obecnych i przyszłych na papiery wartościowe.
Inaczej: Sekurytyzacja to proces na rynku kapitałowym, poprzez który na bazie określonych wierzytelności (np. kredytów hipotecznych) konstruowane są emisje papierów wartościowych czerpiące środki spłaty z tych wierzytelności.
2.ETAPY PROCSU SEKURZTYZACYJNEGO
Wydzielenie portfela aktywów
Utworzenie spółki celowej SPV
Nadawanie ceny emitowanym walorom przez agencje ratingowa
obsługa emisji
ROYDYIAL 15
1.Instrumenty pochodne, derywaty (ang. derivatives, tłumaczenie "derywatywy" nie przyjęło się; w powszechnym użyciu są "derywaty") – rodzaj papierów wartościowych, instrumenty finansowe, których wartość uzależniona jest od wartości innych instrumentów finansowych, zwanych instrumentami bazowymi.
Instrumentem bazowym mogą być akcje, obligacje, wysokość stopy procentowej, wartość indeksu giełdowego, a także tak nietypowe wskaźniki jak liczba dni słonecznych, wielkość opadu śniegu czy deszczu – derywaty pogodowe.
2.Rodzaje procentowych instrumentów pochodnych
Hedging – strategia zabezpieczająca przed nadmiernym wahaniem cen papierów wartościowych, polegająca na doborze do portfela aktywów o przeciwnie skorelowanych trendach. Na przykład producent stali zabezpiecza się przed spadkiem cen rynkowych zawierając kontrakty na spadek – jeżeli cena rzeczywiście spadnie to taniej będzie sprzedawał wyroby, ale część różnicy pokryje z zysku na kontraktach, w przeciwnym razie będzie sprzedawał je drożej, ponosząc tylko koszt kontraktów jako zabezpieczenia.
Spekulacje polegaja na wykorzystaniu zmian cen instrumentu pochodnego , kupno waloru i poyniejsza sprzedaz z zyskiem lub strata.
Istotą arbitrażu jest zauważenie różnicy cen tego samego produktu na różnych rynkach lub na tym samym rynku, ale pod różnymi postaciami. W przypadku, gdy owa różnica jest większa od kosztów transakcyjnych, inwestor kupując produkt na rynku tańszym, a sprzedając na droższym osiąga zysk.
Forward - instrument finansowy, transakcja terminowa np. na kurs walut, cenę ryżu. Polega na kupnie / sprzedaży zasobu X za Y. Kurs po jakim zostanie dokonana transakcja oraz wielkość transakcji zostają ustalone w dniu jej zawarcia, natomiast fizyczna dostawa zasobów musi nastąpić w ściśle określonym dniu w przyszłości. W przypadku niektórych forwardów po upływie terminu umowy można nie dostarczać zasobów, a tylko zapłacić różnicę pomiędzy ceną poprzednio uzgodnioną w kontrakcie a ceną obowiązującą w dniu wygaśnięcia umowy. W transakcjach typu forward instnieje ryzyko nie wywiązania się z umowy transkacyjnej ponieważ instrument ten nie podlega standaryzacji i nie jest regulowany przez izbę rozliczeniową.
Futures (kontrakt terminowy) – to instrument finansowy, będący rodzajem umowy, zawartej pomiędzy kupującym (sprzedającym) a giełdą lub izbą rozliczeniową, w której sprzedający zobowiązuje się sprzedać określony instrument bazowy za ściśle określoną cenę w ściśle określonym terminie. Cena, według której strony przeprowadzą transakcje w przyszłości, zwana jest ceną terminową (ang. futures price), zaś dzień, w którym strony zobowiązane są przeprowadzić transakcję, to data rozliczenia (ang. settlement date) lub data dostawy (ang. delivery date).
FRA (ang. Forward Rate Agreement) to umowa, w ramach której dwaj kontrahenci ustalają wysokość stopy procentowej, która będzie obowiązywała w przyszłości dla określonej kwoty wyrażonej w walucie transakcji dla z góry ustalonego okresu.
FLOOR (kontrakt parkietowy) jest kontraktem w którym sprzedający go daje gwarancję minimalnej stopy oprocentowania dla kupującego. Instrument ten służy do zabezpieczania długoterminowych należności odnawialnych przed spadkiem stopy procentowej. Kupujący dostaje gwarancję od sprzedającego, że gdy stopy rynkowe spadną poniżej poziomu określonego w umowie, kupujący otrzyma wyrównanie od sprzedającego.
COLLAR kombinacja cap i floor poprzez zawarcie których kupujący obniża koszty premii płaconych przy zakupie kontraktów cap i floor. Collar to jednoczesne kupno cap, sprzedaż floor. Nabywający zabezpiecza się przed wzrostem stóp rynkowych, kosztem transakcji jest premii płacona z góry, dla obniżenia kosztów nabywca cap sprzedaje jednocześnie floor po stopie rozliczenia niższej niż dla cap otrzymując premię z tego tytułu.
sprzedaż cap i kupno floor. Nabywający zabezpiecza się przed spadkiem stóp procentowych, koszt transakcji to premia, dla ich obniżenia sprzedaje jednocześnie kontrakt cap. Uzyskana premia obniża koszt transakcji podstawowej.
CORRIDOR – jednoczesne zawarcie transakcji kupna i sprzedaży cup – transakcją jest kupno cap, dla obniżenia kosztów kupujący cap sprzedaje jednocześnie cap według stopy procentowej wyższej niż w przypadku pierwszej transakcji. Premia z drugiej transakcji obniża koszty pierwszej. Jednoczesne kupno i sprzedaż floor -kupno floor i jednocześnie jego sprzedaż według niższej stopy w celu obniżenia kosztów. W obu wariantach osiąga się zyski jeśli stopa rynkowa będzie kształtować się między stopą rozliczenia transakcji kupowanej i sprzedawanej.
Swap – umowa pomiędzy dwoma podmiotami na wymianę przyszłych przepływów pieniężnych. Umowa ta określa jak ma wyglądać rozliczenie oraz kiedy przepływy mają nastąpić.
W szczególności może polegać na umowie między dwoma podmiotami, w której płatność o oprocentowaniu zmiennym zamieniana jest na płatność o oprocentowaniu stałym. Pozwala to uzyskać korzyści obu stron.
można wyróżnić:
waniliowy swap stopy procentowej (ang. plain vanilla IRS) – strony wymieniają się przepływami uzależnionymi od stopy stałej i zmiennej (fixed rate vs. floating rate),
basis swap - obie strony płacą odsetki wg różnej stopy zmiennej, np. WIBOR 3-miesięczny w zamian za WIBOR 6-miesięczny (floating rate vs. floating rate)
walutowy swap stopy procentowej (ang. currency IRS, CIRS) – strony wymieniają się płatnościami denominowanymi w różnych walutach. Nie należy go mylić ze swapem walutowym.
Centralna Tabela Ofert S.A. – spółka akcyjna prowadząca polski rynek pozagiełdowy. W początkowym zamyśle Centralna Tabela Ofert miała być miejscem notowania akcji spółek pochodzących z Programu Powszechnej Prywatyzacji. Aktualnie przeznaczona jest do organizacji rynku pieniężnego oraz prowadzenia notowań papierów wartościowych (obligacji skarbowych, akcji mniejszych spółek), które nie mają szans znalezienia się na Giełdzie Papierów Wartościowych, ze względu na brak spełnienia kryteriów dopuszczenia do obrotu giełdowego.
ROZDZIAL 16
2
Zbiorowe lokowanie- dostepna dla kazdego, prawnie uregulowana, wystandaryznowana forma zarzadzania majatkiem przez profesionalnych specialistow.
Kluby inwestorskie- grupuja osoby, ktore wspolnie inwestuja oszczędności.Dzialaja w roznzch formach prawnych.
Fundusz inwestycyjny – forma wspólnego inwestowania. Polega na zbiorowym lokowaniu środków pieniężnych (w bardziej skomplikowanych rozwiązaniach możliwe są wpłaty w postaci np. papierów wartościowych) wpłaconych przez uczestników funduszu. Uczestnikami mogą być zarówno osoby indywidualne (osoby fizyczne), jak i osoby prawne (np. przedsiębiorstwa, miasta, gminy, związki wyznaniowe a nawet podmioty nie posiadające osobowości prawnej.
Fundusz parasolowy UMBRELLA FUND - fundusz inwestycyjny składający się z subfunduszy, który dzięki takiej konstrukcji pozwala na ominięcie obowiązku płacenia podatków przy konwersji jednostek między funduszami o różnym profilu. Dzięki temu mechanizmowi, jeśli np. stracimy w jednym subfunduszu a w drugim zarobimy, zapłacimy podatek tylko od różnicy zysku i straty. Bez zastosowania fundusza parasolowego trzeba zapłacić podatek od zyskownej inwestycji w pełnej kwocie.
Fundusze funduszy FUND OF FUNDS- Fundusze tego rodzaju zajmują się głównie inwestowaniem swoich aktywów w jednostki uczestnictwa innych funduszy inwestycyjnych. Korzystając z Supermarketu Funduszy mBanku albo Centrum Inwestycyjnego Multibanku każdy inwestor może stworzyć swoją własną namiastkę funduszu funduszy, który operować będzie na bazie oferty kilkunastu polskich towarzystw funduszy inwestycyjnych. Jednak prawdziwa wartość dodana jaka kryje się dla inwestora w funduszu funduszy znajduje się poza zasięgiem tego rodzaju środków zastępczych.
DODATKOWO
Piramida Madoffa - klasyczna piramida finansowa na wielką skalę, która mogła być jedną z przyczyn światowego kryzysu finansowego 2007-2009. Stworzył ją Bernard Madoff, zachęcając banki (m. in. HSBC, Fortis, Royal Bank of Scotland, Société Générale, BNP Paribas, UniCredit, Citigroup, JP Morgan, Bank of America, UBS), firmy i instytucje (Fairfield Greenwich Group[1], Uniwersytet Columbia, fundację Eliego Wiesela) oraz inwestorów prywatnych do lokowania pieniędzy w jego fundusz. W przypadku gdy pieniądze trzeba było wypłacić, płacił z pieniędzy wpłacanych przez kolejnych klientów.
Bernard Lawrence Madoff (ˈmeɪd-ɑf) (ur. 29 kwietnia 1938 w Nowym Jorku) – amerykański finansista i filantrop, który 11 grudnia 2008 został aresztowany przez FBI a 29 czerwca 2009 r. skazany na 150 lat więzienia za miliardowe nadużycia, których się dopuścił w swojej działalności[1]. Madoff był właścicielem firmy, będącej jednym z potentatów na rynku finansowym na Wall Street, która w związku z aferą jest obecnie w trakcie likwidacji[2], a wcześniej jednym z założycieli i przewodniczącym NASDAQ.a
11 grudnia 2008 roku Federalne Biuro Śledcze, po otrzymaniu dzień wcześniej od jego synów, Andrew i Marka, informacji o nadużyciach, zatrzymało Bernarda Madoffa. Pięć dni później Madoff usłyszał zarzuty nadużyć finansowych na kwotę 50 miliardów dolarów amerykańskich. 29 czerwca 2009 roku Bernard Madoff został skazany na 150 lat więzienia.
Lehman Brothers – amerykański bank, oferujący głównie usługi finansowe dla firm, jeden z największych w kraju. Został założony w 1850 roku przez żydowskich emigrantów z Niemiec, braci Henry'ego, Emanuela i Mayera Lehmanów. W 1969 roku połączył się z American Express, ale w 1994 roku nastąpił podział banku.
Bank ogłosił upadłość dnia 15 września 2008 roku, co spowodowało panikę na giełdzie w USA i większe przekonanie o kryzysie kredytów hipotecznych wysokiego ryzyka. Barclays Bank przejął bankowość inwestycyjną Lehman Brothers w Stanach Zjednoczonych[1], część europejska i azjatycka została przejęta przez japoński bank inwestycyjny Nomura [2].
Lehman Brother
13 grudnia 2007 roku w mediach ukazała się informacja, iż Lehman Brothers w czwartym kwartale 2007 roku dokonał 830 mln USD odpisu, głównie z powodu spadku wartości nieruchomości oraz papierów ABS. W połowie sierpnia 2008 z nieoficjalnych źródeł napłynęły informacje o tym, że Lehman Brothers rozważa możliwość sprzedaży portfela nieruchomości komercyjnych, których wartość oszacowano na 40 mld USD, z dużym dyskontem. Akcje banku od początku roku 2007 spadły już o około 85%, a wartość instytucji wynosiła 9,5 mld USD. 10 września, zaledwie jeden dzień po tym, jak udzielono zapewnienia, iż Lehman Brothers przetrwa kryzys bez niczyjej pomocy, akcje banku spadły o 41% do poziomu 4,22 USD. FED nie udzielił pomocy i Bank of America przerwał negocjacje, dotyczących kupna akcji LB. Ostatnią szansą na ratunek dla Lehman Brothers był Barclays, lecz ten z kolei potrzebował zgody akcjonariuszy, której uzyskanie okazało się niemożliwe. Ponadto potrzebne było także wsparcie rządu brytyjskiego lub amerykańskiego, które nie nadeszło. W niedzielę wieczorem pojawiła się informacja ostatecznie potwierdzająca, że nie ma nadziei na uratowanie Lehman Brother. Kilka godzin później ogłoszono bankructwo.
Merrill Lynch
W październiku poinformowano, że bank w III kwartale 2007 roku będzie musiał dokonać odpisów w wysokości 5,5 mld USD z tytułu strat na rynku kredytów subprime. Ostatecznie poinformowano o porozumieniu pomiędzy Bank of America a Merrill Lynch, w którym ustalono cenę zakupu akcji Merrilla w wysokości 29 USD za akcję. Transakcja przejęcia Merrill Lynch, spółki posiadającej aktywa o wartości 1,6 bln USD, przez Bank of America było posunięciem konsolidacyjnym opiewającym na kwotę 50 mld USD. Przewidywano, że gdyby do niego nie doszło, ten gigantyczny bank inwestycyjny mógłby upaść w ciągu tygodnia. Specyfika tej transakcji polegała także na tym, iż została zawarta w przeciągu 48 godzin, podczas gdy zwykle trwa to tygodnie czy nawet miesiące. Wywoływało to obawy, czy posiadano dostateczną ilość czasu by przejrzeć księgi Merrill Lynch. Ponadto nasuwały się pytania, jak będzie funkcjonować Bank of America po połączeniu firm o tak ogromnych różnicach w kulturze prowadzenia biznesu.