Definicje ekologii:

1. Ekologia jest nauką zajmującą się badaniem wzajemnych oddziaływań między organizmami i ich środowiskiem. Można wyróżnić dwa składniki środowiska osobnika: środowisko abiotyczne (temperatura, wilgotność, prędkość wiatru) oraz środowisko biotyczne, na które składają się wszystkie oddziaływania ze wszystkimi osobnikami również(konkurencja, drapieżnictwo, pasożytnictwo).

2. Ekologia mówi, że organizmy są jednością ze środowiskiem, jest to najniższy poziom organizacji biologicznej.

3. Ekologia jest nauką o procesach decydujących o liczebności gatunków w tej biocenozie. Jakie są zależności między tymi organizmami.

4. Ekologia – nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody.

5. Ekologia jest nauka o zależnościach decydujących o liczebności i miejscu występowania organizmów.

6. Ekologia jest to nauka, której przedmiotem zainteresowania jest ekonomika przyrody.

7. Ekologia najogólniej jest nauką o porządku i nieporządku w przyrodzie oraz konsekwencjach wynikających dla istnienia biosfery i człowieka.

Ekologia jest nauką ścisłą nauką przyrodniczą, której zadaniem jest badanie i wyjaśnianie zależności między organizmami a szeroko rozumianym środowiskiem ich życia. Tak jak w przypadku każdej innej nauki przyrodniczej, osiągnięcia ekologii nie mogą służyć budowaniu podstaw życiowych czy konstruowaniu ideologii politycznych. Dlatego bardzo ważne jest by umieć oddzielić potoczne rozumienie ekologii jako pewnego ruchu społecznego zawierającego elementy ideologii politycznej, od jej rozumienia właściwego – naukowego. Studenci muszą jednak rozumieć ekologię jako ścisłą naukę.

Sposoby postępowania w ekologii:

Przy charakteryzacji fragmentów przyrody trzeba go dokładnie zbadać, następnie trzeba go opisać. Jak organizmy funkcjonują, jaka jest zależność przyrody i warunków atmosferycznych. Dowiedzieć się dlaczego ten ekosystem akurat tak wygląda, dlaczego jest taki jaki jest.

Gałęzie ekologii:

- autekologia, czyli ekologię organizmów, zajmującą się badaniem wzajemnego oddziaływania środowiska abiotycznego na organizmy.

- synekologia, czyli ekologię ekosystemów, zajmującą się badaniem grup organizmów (jako całości) w biocenozach oraz zależności między zbiorowiskami organizmów a ich siedliskiem.

Historia ekologii:

Termin ten wprowadził, od słowa oecologia, niemiecki biolog i ewolucjonista Ernst Haeckel w 1869 roku, by określić badania nad zwierzętami i ich relacjami z otaczającym światem nieorganicznym jak i organicznym, ze szczególnym uwzględnieniem interakcji, przyjaznych lub wrogich, z organizmami roślinnymi i zwierzęcymi, z którymi wchodzą w kontakt. Uwzględnił także, że na organizmy w środowisku oddziałują czynniki abiotyczne i biotyczne.

W ostatnim czterdziestoleciu byliśmy świadkami szybkiego rozwoju ekologii i towarzyszącego mu wzrostu zainteresowania ta dyscypliną nauki. W szczególności uwaga opinii publicznej była zwrócona na takie zagadnienia, jak wpływ skażenia środowiska na przebieg procesów krążenia materii w ekosystemach. Bardzo szybki rozwój tej dyscypliny utrudnił w znacznym stopniu jej studiowanie.

W obrębie ekologii można wyróżnić szereg dziedzin, charakteryzujących się specyficzną tematyką Lub prezentujących określone podejście do analizowania problemów. Na przykład, ekologia behawioralna zajmuje się wyjaśnianiem prawidłowości rządzących zachowaniem się zwierząt. Ekologia fizjologiczna wyjaśnia, jak procesy fizjologiczne zachodzące na poziomie pojedynczych organizmów mogą wpłynąć na przebieg procesów ekologicznych. Przedmiotem zainteresowań ekologii ewolucyjnej jest ewolucyjne podłoże określonych zjawisk ekologicznych. Rozwijająca się ostatnio ekologia molekularna stosuje metody biologii molekularnej do badania i wyjaśnienia zjawisk ekologicznych.

Trójkąt wiedzy w ekologii polega na połączeniu ze sobą zdobytej już wcześniej wiedzy(wykorzystaniu jej w dalszych procesach badawczych), badań naukowych, tych przeprowadzonych wcześniej oraz tych które trzeba przeprowadzić i innowacji.

Adaptacja – Każda dziedziczna cecha organizmu – behawioralna, morfologiczna bądź fizjologiczna – jest adaptacją czyli przystosowaniem do środowiska jeśli korzystnie wpływa na sukces rozrodczy lub przeżycie osobnika w tym środowisku. Adaptacja jest wynikiem doboru naturalnego działającego na genetycznie uwarunkowane zróżnicowanie dostosowania osobników w populacji. Należy tu zaznaczyć, że cechy osobników które nie są dziedziczne, jak na przykład wiek, również mogą wpłynąć na ich przeżycie i sukces rozrodczy, jednak zróżnicowanie to nie ma konsekwencji ewolucyjnych.

Przykłady:

U amerykańskiej ryby z rodziny czukuczanowatych, zwanej „ssaczem” (Catostomus clarki), enzym esteraza występuje w dwóch formach różniących się od siebie optimum termicznym. W północnych populacjach dominują allele formy enzymu o optimum działania w niskich temperaturach, zaś w populacjach południowych – allele formy o optimum działania w temperaturach wysokich.

U ćmy włochacza nabrzozka (Biston betularia) występuje uwarunkowane genetycznie ubarwienie skrzydeł. Osobniki ubarwione jasno przeważają w mniej skażonych rejonach Wielkiej Brytanii, ich ubarwienie pozwala im schronić się przed drapieżnikami na tle pni drzew pokrytych porostami. Osobniki ciemne przeważają w rejonach silnie zanieczyszczonych, gdzie porosty nie występują, a pnie drzew są ciemne ze względu na pokrywający je pył wydostający się z fabryk.