Od użytkowania ziemi do zagospodarowania przestrzennego

1. Użytkowanie ziemi, przestrzeni i gruntu

- w gospodarce nieruchomościami jest to nieruchomość gruntowa i parcela budowlana

- na obszarze miejskim ważne są udogodnienia publiczne i przestrzenne

- każda działalność potrzebuje przestrzeni

- każda przestrzeń i jej otoczenie ma pewne własności

- przestrzeń, obok zasobów pracy i usług publicznych, jest czynnikiem ograniczającym przestrzenną koncentrację i sprzyjają rozpraszaniu działalności

- konkurencja o przestrzeń rodzi wzajemnie odpychanie się podmiotów oraz siły dyspersyjne

- wartość przestrzeni i użyteczności konkretnego miejsca podlega wycenie dla ściśle określonego rodzaju działalności i potencjalnego użytkowania

1. Podstawowe mechanizmy

   2. Analiza użytkowania terenów – wstępne założenia

- większość terenów może zostać wykorzystania dla kilku rodzajów działalności

- istnieje różnorodność sposobów użytkowania terenów

- istnieje wiele przestrzennych modeli użytkowania terenów

- konkurowanie o przestrzeń ma dużą rolę na obszarach wysokiej koncentracji działalności

- cena ziemi jest najlepszą miarą intensywności popytu i konkurencji

- cena ziemi osiąga wysoki poziom na obszarach miejskich ze względu na jakość i dostępność

- konkurowanie o przestrzeń będzie w przyszłości (z okresu na okres) coraz większą rolę w podejmowaniu indywidualnych decyzji lokalizacyjnych

1. Wycena wartości użyteczności konkretnego miejsca dla ściśle określonego użytkowania

   1. Ważność konkretnego miejsca – cechy topograficzne, strukturalne, rolnicze i mineralne; dostępność czystego powietrza i wody; klimat

   2. Właściwości bezpośredniego otoczenia –cisza, prywatność, wygląd estetyczny, dostępność komunikacyjna, uzbrojenie techniczne

   3. Dostępność lokalnych nakładów zasobów pracy i usług publicznych

   4. Dostępność transferowalnych nakładów – np. paliw, minerałów, usług

   5. Dostępność rynków – wielkość geograficznych obszarów rynkowych

2. Cena użytkowania terenu i zachowania właścicieli oraz kupujących

- zarządzanie użytkowaniem ziemi w miastach i na obszarach miejskich poprzez system cen prowadzi do utożsamiania ceny użytkowania konkretnej przestrzeni/parceli ze skapitalizowaną rentą (dochodem)

- każda parcela gruntu dochodzi do najwyższej stawki oferowanej przez kupującego ze względu na dążenie właścicieli gruntów do zmaksymalizowania ich dochodu

- każdy potencjalny użytkownik porównuje miejsca na podstawie tego jak dużą rentę położenia i powierzchni będzie musiał zapłacić

- każda działka poszukuje takiej działalności i takiego konkretnego użytkownika, który zapłaci najwyższą rentę w porównaniu z innymi potencjalnymi użytkownikami

- niedoskonałość rynku nieruchomości oznacza, że zarówno właściciele i potencjalni użytkownicy ziemi nie posiadają pełnej informacji i wiedzy w zakresie różnych możliwości przeznaczenia i sposobów użytkowania

	Decyzje lokalizacyjne jako wypadkowa konkurencji o przestrzeń i inne nieruchomości lokalne
Lokalizacja gospodarstw domowych to wypadkowa dostępności i skomunikowania (sposobność i koszt codziennych dojazdów)		Lokalizacja działalności odbywa się według renty położenia i powierzchni oraz w oparciu o sieci powiązań między działalnościami i podmiotami
	Stawki renty osiągają najwyższe poziomy w centrach rynków z zapewnioną multimedialną dostępnością