Politechnika Wrocławska Instytut Geotechniki I Hydrotechniki Plac Grunwaldzki 9, 50-377 Wrocław
	PRZEKRÓJ GEOLOGICZNY NA PODSTAWIE MAPY GEOLOGICZNEJ
	OPRACOWAŁ: MARCIN SACHS NR ALBUMU: 173847 WYDZIAŁ: BLiW STUDIA: NIESTACJONARNE ROK AKADEMICKI: 2010/2011 SPRAWDZAJĄCY: PROF. DR HAB. INŻ. BARBARA NAMYSŁOWSKA-WILCZYŃSKA OCENA:
WROCŁAW STYCZEŃ 2011

S P I S Z A W A R T O Ś C I

1. Strona tytułowa str. 1

2. Spis zawartości str. 2

3. Wprowadzenie str. 3

4. Morfologia str. 3

5. Hydrologia str. 3

6. Litografia i stratygrafia skał str. 4

7. Formy przestrzennego zalegania str. 4

8. Ocena obszaru pod względem posadowienia
obiektów budowlanych str. 5

9. Konstrukcja pomocnicza str. 6

10. Odkryta mapa budowy geologicznej terenu
planowanej inwestycji str. 7

10. Przekrój geologiczny str. 8

Wprowadzenie

Celem niniejszego projektu jest określenie budowy geologicznej terenu na podstawie mapy i sporządzonego do niej przekroju geologicznego. W opracowaniu tym znajdują się m.in. dane dotyczące morfologii i hydrologii terenu, zalegania warstw skalnych i ich pochodzenia, jak również miąższości terenu. Jednak głównym celem tego projektu jest ustalenie warunków gruntowych na danym terenie, z uwzględnieniem ewentualnej możliwości posadowienia budynku.

Niniejsza praca składa z 2 części:

- opracowania teoretycznego
- załączników, w postaci mapy i przekroju geologicznego

Morfologia

Mapa przedstawia obszar o powierzchni 4,32 km² wraz z przekrojem terenu, który rozciąga się na długości 2603m. w kierunku SW - NE. Najniższa rzędna na mapie ma wysokość 850m, a najwyższa 1150m. Różnica wysokości wynosi 300m. Obszar ten zaliczany jest do terenów górskich, wysokość powyżej 850m do 1150m nad poziomem morza. W centralnej części przekroju znajduje się koryto cieku wodnego.

Zaczynając od początku przekroju w pkt. A (SW) teren łagodnie opada od 1100m n.p.m. do 900m n.p.m. na odcinku 780m. Następnie wznosi się do wysokości 1010m n.p.m. na 580m długości po czym zaczyna łagodnie opadać na odcinku 1050m do wysokości 975m n.p.m. Na ostatniej odległości 220m zaczyna się wznosić w kierunku końcowego A’(NE) przekroju, którego wysokość wynosi 1025m n.p.m.

Na przekroju wyraźne są dwie doliny powstałe na skutek działalności strumieni w nich przepływających.

Hydrologia

Przez obszar objęty przekrojem przepływają dwa potoki, które łączą się w jeden na wysokości 850m n.p.m. Kierunek ich przepływu jest ściśle związany z topografią obszaru. Źródła obu potoków znajdują się poza mapą. Pierwszy z nich płynie z kierunku NE na SE, zaś drugi z W na E. Na całej długości pierwszego potoku znajdują się mniejsze dopływy, które wypływają ze skał, ujawniając przy tym obecność wód gruntowych w szczelinach skalnych.

Litografia i stratygrafia skał

Na terenie przedstawionym na mapie występują warstwy skał osadzających się w erze paleozoicznej (sylur-perm) i na początku ery mezozoicznej (trias).

Oznaczenie	Pochodzenie	Podłoże	Wiek ok. [mln. lat]
E	Trias	Wapienie, margle, piaskowce	203-250
D	Perm	Piaskowce, margle, wapienie, zlepieńce	250-295
C	Karbon	Piaskowce, zlepieńce, wapienie	295-355
B	Dewon	Piaskowce, wapienie, łupki ilaste	355-410
A	Sylur	Margle, mułowce, iłowce, wapienie	410-435

Miąższości rzeczywiste i pozorne poszczególnych warstw skalnych

Warstwa	Lewe skrzydło synkliny	Prawe skrzydło synkliny
Warstwa A [Sylur]
Miąższość rzeczywista	Nie można zmierzyć	Nie można zmierzyć
Miąższość pozorna	Nie można zmierzyć	Nie można zmierzyć
Warstwa B [Dewon]
Miąższość rzeczywista	80m	270m
Miąższość pozorna	360m	450m
Warstwa C [Karbon]
Miąższość rzeczywista	380m	150m
Miąższość pozorna	610m	390m
Warstwa D [Perm]
Miąższość rzeczywista	Nie można zmierzyć	65m
Miąższość pozorna	Nie można zmierzyć	170m
Warstwa E [Trias]
Miąższość rzeczywista	Nie określone	Nie można zmierzyć
Miąższość pozorna	Nie określone	Nie można zmierzyć

Formy przestrzennego zalegania

Struktura tego obszaru ma charakter fałdu pochylonego, którego warstwy pochylone są w kierunku NE (kierunek upadu). Przekrój przedstawia siodło fałdu, tzw. antyklinę i synklinę.

Centrum antykliny jest najstarsza warstwa A (Sylur), na której zalegają coraz to młodsze warstwy, które ułożone są względem siebie prawie że równolegle. Prawe skrzydło antykliny składa się z warstw: B (dewon), C (Karbon), D (Perm) i E (Trias). Zaś centrum synkliny jest warstwa D (Perm) na, której to zalegają warstwy coraz starsze. Na lewej części synkliny (na jej lewym skrzydle) znajdują się warstwy: C (Karbon), B (Dewon),
A (Sylur), zaś na prawej części (prawym skrzydle): C (Karbon) i B (Dewon).

Ocena obszaru pod względem posadowienia obiektów budowlanych

Teren, który został poddany badaniu, nie jest dobrym miejscem na posadowienie budynków, z przyczyny występowania licznej ilości cieków wodnych. Fakt ten znajduje duże odzwierciedlenie również w samej budowie geologicznej. W odsłoniętych skałach warstw Syluru jak i pozostałych młodszych warstwach występują liczne wapienie, piaskowce, które poprzez liczną obecność cieków wodnych mogą ulegać niszczeniu. Wapienie pod wpływem wody ulegają krasowieniu, czyli rozpuszczaniu skały, zaś piaskowce w przeważającej części są porowate, co pozwala na zatrzymywanie dużych ilości wody, czyli perkolację (przesączanie). Posadowienie jakiegokolwiek budynku na tym terenie związane jest z ryzykiem wymywania gruntu spod fundamentów, osiadanie gruntu, a także zapadaniem się terenu, który stanowi podłoże obiektów budowlanych.

Poza tym teren ten jest obszarem górzystym o zróżnicowanej ilości warstw geologicznych, a jak wiadomo nie należy budować budynków na granicy warstw geologicznych, ze względu na ich zróżnicowanie w budowie skalnej. Nachylenie, które występuje na tym obszarze, może powodować osuwanie się gruntu, co z kolei doprowadzić może do zsuwania się lub też nierównomiernym osiadaniem fundamentów budowli.