Sektor to jednostka która fizyczny dysk wykorzystuje do adresowania danych, z reguły ma 512 B. Ponieważ plaster zawsze składa się z umieszczonych obok siebie sektorów, NTFS i FAT posługują się tą jednostką. Aby efektywniej zarządzać pojemnością dysku. Widać to wyraźnie, że do zarządzania dyskiem o pojemności 80 GB potrzeba 160 milionów sektorów. Przy standardowym NTFS w rozmiarze klastra (4kB=8 sektorów) liczba jednostek alokacji spada do około 20 milionów. Jeśli systemem plików będzie FAT, Windows dobiera odpowiedni rozmiar klastra do rozmiaru woluminu. Na wielkość ma również wpływ typ systemu plików.
| FAT 12 | FAT16 | FAT32 | |
|---|---|---|---|
| Rozmiar wpisu w tablicy FAT | 12 | 16 | 32 |
| Maksymalna liczba klastrów na partycji | 212=4096 | 216=65 536 | 232=4 294 967 296 |
| Minimalny rozmiar klastra | 512 b | 2 b | 4 b |
| Maksymalny rozmiar klastra | 4Kb | 32Kb | 32Kb |
| Maksymalna wielkość partycji | 16MB | 2GB | 2TB |
Właściwe dobranie wielkości klastra ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ wydajność odczytu i zapisu zależy od trafnego określenia rozmiaru jednostki alokacji. Aby dokonać właściwego wyboru należy oszacować przewidywany rozmiar plików przechowywanych przez wolumin. Jeśli przewaga będzie dużych plików (> 32KB) można wówczas zwiększyć rozmiar jednostki alokacji.
2. Bezpieczeństwo operacji
W kategorii niezawodności lepszym systemem plików jest NTFS. W chwili gdy program do testowania spójności dysku informuje, że odnalazł zgubione klastry, a następnie seria plików okazuje się uszkodzona, oznacza to brak dobrego zabezpieczenia systemu plików. NTFS nie dopuszcza do takich błędów a usterki są automatycznie naprawiane. Przypadkowy reset komputer lub nagła przerwa w zasilaniu w czasie zapisywania w systemie FAT kończy się problemami. Ponieważ zapisanie pliku wprowadza zmiany w danych w konfiguracyjnych systemów plików, gwałtowna przerwa oznacza nie dokończenie modyfikacji, NTFS w celu zapewnienia nie zawodności systemów plików stosuje mechanizm transakcyjny. Transakcja zamyka grupę zmian wprowadzonych do meta danych w NTS w nierozerwalną całość. Po awarii i ponownym uruchomieniu komputera przerwane operacje są wycofywane lub ponawiane. Informacje o działaniach dysku przechowuje jeden z plików meta danych NTFS. Na postawie jego zawartości Windows ocenia czy spójność systemu plików została naruszona. Dodatkową zaletą NTFS jest odporność na uszkodzenia kluczowych sektorów struktury systemu. Najbardziej istotne dane z systemu plików o woluminie są dublowane. Jeśli odczytanie jednego z sektorów w meta danych zakończy się błędem system może sięgnąć do jego kopii zapasowej, przechowywanych w innym miejscu na dysku.
3. Dodatkowe funkcje NTFS
Jedną z dodatkowych funkcji systemu NTFS jest szyfrowanie danych które wykorzystywane jest w sytuacjach gdy z jednego komputera korzysta wiele osób. Kolejną przydatną funkcją jest nadawanie uprawnień do plików i folderów. Dzięki temu każdy może tworzyć niedostępne dla innych zasoby lub wyznaczać sposób dostępu do danych. Ze względu na możliwość szczegółowego przyznawania przywilejów, odczytywania, zapisywania, usuwania lub uruchamiania plików nadawanie uprawnień jest bardziej elastyczne niż szyfrowanie. W NTFS można śledzić sposób dostępu do wskazanych plików poprzez włączenie i skonfigurowanie inspekcji. Rezultat monitorowania będzie przekazywany do dziennika zabezpieczenia. Inspekcje można włączyć w module zabezpieczeń lokalnych, która znajduje się w folderze narzędzia administracyjne. Kolejną funkcja w NTFS są przydziały dyskowe służące do zarządzania wolną przestrzenią woluminu. Pozwala nam sprawdzać ile miejsca zajmują dane poszczególnych użytkowników lub ograniczać dostępna dla nich przestrzeń dyskową. Po przekroczeniu limitu przez daną osobę, nie będzie mogła ona zapisywać nowych plików.