C¦üwiczenie 7 3

Arkadiusz Cegłowski Gr.1 Zespół 6 05.11.2008

Ćwiczenie nr 7.3

Oznaczanie składu betonu zwykłego.

Cel: Oznaczenie składu betonu zwykłego.

  1. Część teoretyczna

Beton (zwykły) powstaje w wyniku wiązania i stwardnienia mieszanki betonowej. Mieszanka betonowa to mieszanina spoiwa (cement), kruszywa, wody i ewentualnych dodatków (powyżej 5% w stosunku do masy spoiwa) i domieszek (poniżej 5% w stosunku do masy spoiwa). Kruszywa mogą być naturalne: grube (żwir), drobne (piasek o frakcjach do 2 mm) lub sztuczne (np. keramzyt). Dodatki i domieszki poprawiają właściwości mieszanek betonowych i betonów, np. zwiększają urabialność, opóźniają proces wiązania, zwiększają mrozoodporność, wodoszczelność itd. Bez wykonywania badań można stosować wodę wodociągową.Skład mieszanki betonowej dobiera się na podstawie analiz laboratoryjnych i obliczeń (receptura betonu), tak aby otrzymać beton o oczekiwanej wytrzymałości, odporności na działanie czynników zewnętrznych (np. o odpowiedniej ścieralności, wodoszczelności, kwasoodporności, żaroodporności, izolacyjności cieplnej). Jedną z najważniejszych cech charakterystycznych betonu jest stosunek ilości spoiwa do kruszywa (s/k). W przypadku betonów zwykłych współczynnik ten oscyluje od . Kruszywo jest całkowicie nierozpuszczalne w kwasie solnym, w przeciwieństwie do spoiwa któro rozpuszcza się całkowicie, dzięki czemu możemy oznaczyć ich zawartość w próbce betonu.

  1. Częśc doświadczalna

1. Odważono próbkę cementu o wadze 3g i umieszono ją w zlewce. Do zlewki dodano 50 cm3 kwasu solnego 15%, wymieszano i odsawiono na 30 minut kilkakrotnie mieszając. Po 30 minutach zawartość przesączono przez sączek. Sączek z osadem przeniesiono do tygla kwarcowego i umieszczono nad palnikiem gazowym. Po spaleniu sączka tygiel ostudzono w eksykatorze i zważono. Zanotowano ubytek masy.

2. W uprzednio zważonym tyglu kwarcowym umieszczono 2g próbkę sproszkowanego betonu. Tygiel prażono w pełnym płomieniu palnika przez ok 30 minut. Ostudzono i zważono. Zanotowano straty prażenia.

  1. Rezulaty doświadczenia

1.

masa tygla – 28g

masa tygla z próbką – 30g (m.próbki 2g)

masa próbki i tygla po prażeniu – 29,793g

a – straty prażenia

2.

masa zlewki – 150g

masa próbki – 3g

masa zlewki z próbką i sączkiem – 33g

masa tygla po spalniu sączka – 30,56g

b – część rozpuszczalna w HCl

c – wilgotność kruszywa

kw – część kruszywa rozpuszczalna w HCl

Stosunek objętościowy:

  1. Wnioski

Z naszych obliczeń wynika że stosunek s/k w naszej próbce nie mieści się w przedziale w którym powinien się kształtować w przypadku betonów zwykłych.

Bibliografia:

- „Ćwiczenia labolatoryjne w chemii budowlanej”, Czarnecki, Łukowski, Garbacz, Chmielewska


Wyszukiwarka