Arkadiusz Cegłowski Gr.1 Zespół 6 05.11.2008
Ćwiczenie nr 7.3
Oznaczanie składu betonu zwykłego.
Cel: Oznaczenie składu betonu zwykłego.
Część teoretyczna
Beton (zwykły) powstaje w wyniku wiązania i stwardnienia mieszanki betonowej. Mieszanka betonowa to mieszanina spoiwa (cement), kruszywa, wody i ewentualnych dodatków (powyżej 5% w stosunku do masy spoiwa) i domieszek (poniżej 5% w stosunku do masy spoiwa). Kruszywa mogą być naturalne: grube (żwir), drobne (piasek o frakcjach do 2 mm) lub sztuczne (np. keramzyt). Dodatki i domieszki poprawiają właściwości mieszanek betonowych i betonów, np. zwiększają urabialność, opóźniają proces wiązania, zwiększają mrozoodporność, wodoszczelność itd. Bez wykonywania badań można stosować wodę wodociągową.Skład mieszanki betonowej dobiera się na podstawie analiz laboratoryjnych i obliczeń (receptura betonu), tak aby otrzymać beton o oczekiwanej wytrzymałości, odporności na działanie czynników zewnętrznych (np. o odpowiedniej ścieralności, wodoszczelności, kwasoodporności, żaroodporności, izolacyjności cieplnej). Jedną z najważniejszych cech charakterystycznych betonu jest stosunek ilości spoiwa do kruszywa (s/k). W przypadku betonów zwykłych współczynnik ten oscyluje od . Kruszywo jest całkowicie nierozpuszczalne w kwasie solnym, w przeciwieństwie do spoiwa któro rozpuszcza się całkowicie, dzięki czemu możemy oznaczyć ich zawartość w próbce betonu.
Częśc doświadczalna
1. Odważono próbkę cementu o wadze 3g i umieszono ją w zlewce. Do zlewki dodano 50 cm3 kwasu solnego 15%, wymieszano i odsawiono na 30 minut kilkakrotnie mieszając. Po 30 minutach zawartość przesączono przez sączek. Sączek z osadem przeniesiono do tygla kwarcowego i umieszczono nad palnikiem gazowym. Po spaleniu sączka tygiel ostudzono w eksykatorze i zważono. Zanotowano ubytek masy.
2. W uprzednio zważonym tyglu kwarcowym umieszczono 2g próbkę sproszkowanego betonu. Tygiel prażono w pełnym płomieniu palnika przez ok 30 minut. Ostudzono i zważono. Zanotowano straty prażenia.
Rezulaty doświadczenia
1.
masa tygla – 28g
masa tygla z próbką – 30g (m.próbki 2g)
masa próbki i tygla po prażeniu – 29,793g
a – straty prażenia
2.
masa zlewki – 150g
masa próbki – 3g
masa zlewki z próbką i sączkiem – 33g
masa tygla po spalniu sączka – 30,56g
b – część rozpuszczalna w HCl
c – wilgotność kruszywa
kw – część kruszywa rozpuszczalna w HCl
Stosunek objętościowy:
Wnioski
Z naszych obliczeń wynika że stosunek s/k w naszej próbce nie mieści się w przedziale w którym powinien się kształtować w przypadku betonów zwykłych.
Bibliografia:
- „Ćwiczenia labolatoryjne w chemii budowlanej”, Czarnecki, Łukowski, Garbacz, Chmielewska