Struktura zarządzania kryzysowego w administracji publicznej Rzeczypospolitej Polskiej
Struktura zarządzania kryzysowego na poszczególnych poziomach administracji publicznej (od najwyższego):
Poziom 1
Prezes Rady Ministrów – odpowiada za zarządzanie kryzysowe
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego
Rządowe Centrum Bezpieczeństwa
Zespoły Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych Organów Administracji Rządowej
Centra Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych Organów Administracji Rządowej
Poziom 2
Wojewoda
Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego
Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego
Poziom 3
Starosta Powiatowy
Powiatowy Zespół Zarządzania Kryzysowego
Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego
Poziom 4
Wójt (Burmistrz, Prezydent miasta)
Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego
Gminne Centrum Zarządzania Kryzysowego
Praktyka zarządzania kryzysowego w Polsce jest krytykowana za resortowość, upolitycznienie i nieskuteczność w przypadkach katastrof naturalnych
Zasady zarządzania kryzysowego
Zasada prymatu układu terytorialnego – uznaje za podstawową konstrukcje tego modelu układ terytorialny państwa i sprowadza do funkcji pomocniczej układ branżowy.
Jednoosobowe kierownictwo – decyzje podejmuje się jednoosobowo i się odpowiada za nie.
Zasada odpowiedzialności organów władzy publicznej – przyjmują kompetencje i odpowiedzialność w zakresie podejmowania decyzji w sytuacji kryzysowych
Zasada zespolenia – przyznanie organom władz administracyjnych ogólnej kompetencji gwarantujących wywiązanie się z nałożonych na nie odpowiedzialności.
Zasada kategoryzacji zagrożeń – polega na podziale zagrożeń na grupy wg rodzaju i rozmiaru oraz przyporządkowaniu im określonych rozwiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych
Zasada powszechności – zarządzanie kryzysowe organizują organy władzy publicznej we współdziałaniu z istniejącymi specjalistycznymi instytucjami i organizacjami oraz ogółem społeczeństwa