w sprawie określenia spraw rozstrzyganych w drodzeDz U Nr3, poz 24 i25

1925

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa I Rozwoju Wsi

z dnia 9 października 2006r

w sprawie określenia spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych przez powiatowego lekarza weterynarii albo urzędowego lekarza weterynarii z upoważnienia powiatowego lekarza weterynarii

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2006r Nr 17, poz. 127 i Nr 171, poz. 1225)
– tł. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sprawy rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych przez powiatowego lekarza weterynarii albo urzędowego lekarza weterynarii z upoważnienia powiatowego lekarza weterynarii, wskazując, jakie decyzje są wydawane z urzędu, a jakie na wniosek, w tym treść wniosków, mając na względzie zapewnienie przeprowadzania urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego w jednolity sposób na obszarze całego kraju oraz realizację celów określonych w przepisach- zarządza się, co następuje:

§ 1. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających
z przepisów rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 29 kwietnia 2004r ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny
w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139
z 30.04.2004, str. 55, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 853/2004’’, wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na:

  1. wykorzystanie surowego mleka niespełniającego kryteriów ustanowionych
    w załączniku III w sekcji IX, dotyczących liczby drobnoustrojów lub liczby komórek somatycznych, przy wytwarzaniu serów o okresie dojrzewania wynoszącym co najmniej 60 dni oraz produktów mleczarskich uzyskanych w związku z wytwarzaniem takich serów- w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 8 lit.b

  2. przyjmowanie zwierząt do rzeźni- w przypadku, o którym mowa w załączniku II w sekcji III w ust. 7- tł.- Jeżeli właściwy organ udzieli zezwolenia, informacje dotyczące łańcucha pokarmowego mogą towarzyszyć zwierzętom, do których się odnoszą, do ubojni i nie muszą być dostarczane z przynajmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem, w przypadku:

    1. świń, drobiu lub zwierząt łownych utrzymywanych przez człowieka, które zostały poddane badaniu przedubojowemu w gospodarstwie pochodzenia, jeżeli towarzyszy im świadectwo podpisane przez lekarza weterynarii, zawierające oświadczenie, że dokonał badania zwierząt
      w gospodarstwie i stwierdza, że są zdrowe

  1. hodowlanych zwierząt nieparzystokopytnych

  2. zwierząt poddanych ubojowi z konieczności, jeżeli towarzyszy im oświadczenie podpisane przez lekarza weterynarii, zawierające korzystny wynik badania przedubojowego

oraz

  1. zwierząt, które nie są bezpośrednio dostarczane z gospodarstwa pochodzenia do ubojni

Podmioty prowadzące ubojnie zobowiązane są dokonać oceny odnośnych informacji. Jeżeli przyjmują zwierzęta do uboju, muszą przekazać urzędowemu lekarzowi weterynarii dokumenty, o których mowa w pkt. (a) i (c). Zwierzęta nie mogą zostać poddane ubojowi ani patroszeniu bez uprzedniej zgody urzędowego lekarza weterynarii.

  1. transport do rzeźni zwierząt, o których mowa w załączniku III w:

    1. sekcji I w rozdziale I w ust. 2- tł. zwierzęta z objawami choroby lub pochodzące ze stad, o których wiadomo, że są skażone środkami
      o znaczeniu dla zdrowia publicznego, można transportować do ubojni wyłącznie za zgodą właściwych władz

    2. sekcji II w rozdziale I w ust. 2- tł. zwierzęta z objawami choroby lub pochodzące ze stad, o których wiadomo, że są skażone środkami
      o znaczeniu dla zdrowia publicznego, można transportować do ubojni za zgodą właściwych władz

  2. zwolnienie przedsiębiorstwa sektora spożywczego z obowiązku, o którym mowa w załączniku III w sekcji I w rozdziale II w ust. 1- tł. Ubojnie muszą być wyposażone w higieniczne miejsca postoju lub, jeśli pozwala na to klimat,
    w zagrody dla zwierząt, łatwe do czyszczenia i dezynfekcji. Obiekty te muszą być wyposażone w urządzenia do pojenia zwierząt oraz, w razie konieczności, do ich żywienia. System odprowadzania ścieków nie może zagrażać bezpieczeństwu żywności

    1. Muszą być wyposażone także w oddzielne pomieszczenia zamykane na klucz lub, jeśli pozwala na to klimat, zagrody dla chorych zwierząt lub zwierząt podejrzewanych o chorobę, z oddzielnym systemem odprowadzania ścieków i zlokalizowane w sposób uniemożliwiający zakażenie innych zwierząt, chyba że właściwe władze uznają takie pomieszczenia za niekonieczne

    2. Wielkość miejsc postoju musi zapewniać dobre warunki utrzymania zwierząt. Ich rozplanowanie musi ułatwiać przeprowadzanie badań przedubojowych, w tym identyfikację zwierząt lub grup zwierząt

  3. dokonanie, w tych samych pomieszczeniach, lecz w innym czasie, czynności, o których mowa w załączniku III w:

    1. sekcji I w rozdziale II w ust. 2 w lit. b- tł. Aby zapobiec zanieczyszczeniu mięsa przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą:

posiadać oddzielne pomieszczenie do opróżniania i oczyszczania żołądków i jelit, chyba że właściwe władze wydadzą dla określonego zakładu zezwolenie na oddzielenie tych czynności w czasie, na zasadzie jednostkowych przypadków;

  1. sekcji II w rozdziale II w ust. 2 w lit. b- Przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą posiadać oddzielne pomieszczenie do patroszenia i dalszej obróbki, łącznie z dodawaniem przypraw korzennych do całych tusz drobiu, chyba że właściwy organ wyda dla określonego zakładu zezwolenie na oddzielenie tych czynności w czasie, na zasadzie jednostkowych przypadków

  1. zwolnienie przedsiębiorstwa sektora spożywczego z obowiązku, o którym mowa w załączniku III w sekcji I w rozdziale II w ust. 6- tł. Zakład musi posiadać wydzielone miejsce z odpowiednimi urządzeniami do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji środków transportu zwierząt gospodarskich. Niemniej jednak, zakłady nie muszą posiadać tych miejsc i urządzeń, jeżeli zezwoli na to właściwy organ, a w pobliżu znajdują się takie miejsca i urządzenia, które zostały urzędowo zatwierdzone.

  2. postępowanie, po przeprowadzeniu badania poubojowego, w sposób inny niż określony w załączniku III w:

    1. sekcji I w rozdziale IV w ust. 16 w lit. d- tł. Po dokonaniu badania poubojowego wnętrzności lub części wnętrzności pozostałe w tuszy,
      z wykluczeniem nerek, trzeba usunąć w całości i możliwie jak najszybciej, chyba że właściwe władze wydadzą zezwolenie na inne postępowanie.

    2. sekcji II w rozdziale IV w ust. 7 lit. c- tł. Po badaniu poubojowym wnętrzności lub części wnętrzności pozostałe w tuszy, z wykluczeniem nerek, trzeba usunąć w całości, jeżeli jest to możliwe, oraz jak najszybciej, chyba że właściwe władze wydadzą zezwolenie na inne postępowanie.

  3. transport mięsa bez zachowania temperatury określonej w załączniku III w sekcji I w rozdziale VII w ust. 1 w lit. a- tł. W przypadku braku innych szczególnych przepisów, mięso po badaniu poubojowym trzeba niezwłocznie poddać schłodzeniu w ubojni, celem zapewnienia temperatury wszystkich części mięsa nie wyższej niż 3°C dla podrobów i 7°C dla pozostałego mięsa, przy krzywej chłodzenia zapewniającej stały spadek temperatury. Niemniej jednak, w trakcie chłodzenia można dokonać rozbioru mięsa i oddzielenia tuszy od kości - w przypadku, o którym mowa w załączniku III w sekcji I
    w rozdziale VII w ust. 3- tł. Mięso musi osiągnąć przed transportem temperaturę określoną powyżej oraz musi pozostawać w tej temperaturze podczas transportu. Niemniej jednak, mięso można transportować pod warunkiem uzyskania zgody właściwych władz, w celu umożliwienia produkcji określonych wyrobów,
    z zastrzeżeniem, że:

  1. transport odbywa się zgodnie z wymogami określonymi przez właściwe władze w odniesieniu do transportu z danego zakładu do innego zakładu oraz

  2. mięso opuszcza ubojnię lub zakład rozbioru znajdujący się w ubojni niezwłocznie, a transport nie trwa dłużej niż dwie godziny.

  1. ubój zwierząt w rzeźni- w przypadku, o którym mowa w załączniku III w sekcji II w rozdziale IV w ust. 10- tł. W zakładzie nie wolno dokonywać uboju zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę oraz zwierząt poddawanych ubojowi w ramach programu zwalczania choroby czy programu zapobiegania chorobom, z wyjątkiem przypadków uzyskania zgody właściwych władz. W takiej sytuacji, ubój musi zostać przeprowadzony pod nadzorem urzędowym oraz należy podjąć wszelkie środki zapobiegające zanieczyszczeniu, przed ponownym użyciem, pomieszczenia trzeba posprzątać i zdezynfekować.

  2. stosowanie przepisów określonych w załączniku III w sekcji I (dotyczących mięsa hodowlanych zwierząt kopytnych) do produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa ptaków bezgrzebieniowych- w przypadku, o którym mowa w załączniku III sekcji III w ust. 2 tł. Przepisy sekcji II dotyczące mięsa drobiu i zajęczaków mają zastosowanie do produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa ptaków bezgrzebieniowych. Niemniej jednak, przepisy sekcji I dotyczącej mięsa hodowlanych zwierząt kopytnych stosuje się w przypadku, gdy właściwe władze uznają je za odpowiednie. Konieczne jest zapewnienie odpowiednich urządzeń, przystosowanych do wielkości zwierząt.

  3. ubój w gospodarstwie drobiu określonego w załączniku III w sekcji II
    w rozdziale IV w ust. 1 lit. b (i)- w przypadku, o którym mowa
    w załączniku III sekcji II w rozdziale VI- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące ubojnie, w których dokonuje się uboju drobiu lub zajęczaków, zobowiązane są do zapewnienia zgodności z poniższymi wymogami.

- gospodarstwo musi zostać poddane regularnym inspekcjom weterynaryjnym

- przedsiębiorca sektora spożywczego zobowiązany jest przekazać wcześniej właściwym władzom informacje dotyczące daty i czasu uboju

- gospodarstwo musi być wyposażone w obiekty do grupowania zwierząt, w celu umożliwienia przeprowadzenia badania przedubojowego całej grupy

- gospodarstwo musi posiadać pomieszczenia odpowiednie do higienicznego uboju i dalszej obróbki ptactwa

- konieczne jest przestrzeganie wymogów dotyczących dobrostanu zwierząt

- ptactwu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ubojni oświadczenie przedsiębiorcy sektora spożywczego, z którego hodowli dane zwierzę pochodzi, zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innego leczenia, jakie podawano zwierzętom lub wobec nich stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji, oraz z podaniem daty i czasu uboju.

- zwierzęciu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ubojni świadectwo wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii

- w przypadku drobiu hodowanego do celów wytwarzania „foie gras’’, niepatroszone ptactwo musi zostać niezwłocznie przewiezione do ubojni lub zakładu rozbioru oraz, w razie konieczności, zamrożone. Drób musi zostać wypatroszony w ciągu 24 godzin od uboju, pod nadzorem właściwych władz.

- drób patroszony z opóźnieniem, pozyskany w gospodarstwie hodowlanym, może być przetrzymywany przez 15 dni w temperaturze nieprzekraczającej 4°C. Następnie musi zostać wypatroszony w ubojni lub zakładzie rozbioru znajdującym się w tym samym Państwie Członkowskim co dane gospodarstwo hodowlane.

Do ubojni można wprowadzać wyłącznie żywe zwierzęta przeznaczone do uboju, z wykluczeniem drobiu patroszonego z opóźnieniem, gęsi i kaczek hodowlanych do celów wytwarzania „foie gras’’ oraz ptactwa, które nie jest uznawane za hodowlane, lecz jest utrzymywane w gospodarstwach
w charakterze zwierząt domowych, jeżeli zostały poddane ubojowi
w gospodarstwie

  1. ubój w miejscu pochodzenia zwierząt określonych w załączniku III
    w sekcji III w ust. 3- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą dokonywać uboju hodowlanych ptaków bezgrzebieniowych oraz hodowlanych zwierząt kopytnych określonych w pkt 1, czyli dzikich ssaków parzystokopytnych utrzymywanych przez człowieka (Cervidae i Suidae) w miejscu pochodzenia za zgodą właściwych władz, jeżeli:

  1. zwierząt nie można transportować ze względu na zagrożenie dla obsługi lub ze względu na ochronę ich dobrostanu

  2. stado jest poddawane regularnym inspekcjom weterynaryjnym

  3. właściciel zwierząt występuje z wnioskiem

  4. właściwe władze są poinformowane z wyprzedzeniem o dacie i czasie uboju zwierząt

  5. gospodarstwo posiada procedury gromadzenia zwierząt, w celu umożliwienia dokonania badania przedubojowego całej grupy

  6. gospodarstwo jest wyposażone w odpowiednie urządzenia do celów uboju, odkrwawienia oraz, w razie konieczności, do skubania ptaków bezgrzebieniowych dla zwierząt

  7. spełnione zostały wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt

  8. zwierzęta poddane ubojowi i odkrwawieniu są transportowane do ubojni w higienicznych warunkach i bez zbędnej zwłoki. Jeżeli czas transportu wynosi ponad dwie godziny, zwierzęta są w razie konieczności poddawane chłodzeniu. Patroszenia można dokonywać na miejscu, pod nadzorem lekarza weterynarii.

  9. Zwierzęciu musi towarzyszyć do ubojni oświadczenie przedsiębiorcy sektora spożywczego, z którego hodowli dane zwierzę pochodzi, stwierdzające tożsamość zwierzęcia oraz zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innego leczenia, jakie podawano zwierzęciu lub wobec niego stosowano,
    z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji

oraz

  1. w trakcie transportu do zatwierdzonego zakładu, ubitemu zwierzęciu musi towarzyszyć świadectwo, wystawione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii, potwierdzające korzystny wynik badania przedubojowego, prawidłowo przeprowadzony ubój i odkrwawienie, oraz datę uboju

  1. ubój w gospodarstwie zwierząt określonych w załączniku III w sekcji III w ust. 4- tł. w wyjątkowych okolicznościach przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą dokonywać w gospodarstwie także uboju bizonów

  2. postępowanie w sposób inny, niż określony w załączniku III w sekcji IV w rozdziale III w ust. 5- tł. po dostarczeniu zwierzęcia do zakładu obróbki zwierząt łownych należy je bez zbędnej zwłoki wypatroszyć, chyba że właściwe władze zezwolą na inne postępowanie

  3. odstępstwo od wymogu określonego w załączniku III w sekcji V
    w rozdziale III w ust. 2 w lit. a- tł.

  1. O ile władze właściwe nie zezwolą na odkostnienie bezpośrednio przed zmieleniem, mrożone lub głęboko mrożone mięso, używane do przyrządzenia mięsa mielonego lub wyrobów mięsnych, musi zostać odkostnione przed zamrożeniem. Może być składowane wyłącznie przez czas ograniczony.

  1. odstępstwo od wymogów dotyczących dokumentu rejestracyjnego w przypadku, o którym mowa w załączniku III w sekcji VII w rozdziale I w ust. 7- tł. W przypadku pracowników dokonujących odłowu żywych małży obsługujących także zakład wysyłki, zakład oczyszczania, strefę sanitarną lub zakład przetwórczy będący odbiorcą żywych małży oraz wszystkich zakładów znajdujących się pod nadzorem jednej właściwej władzy dokumenty rejestracyjne nie są wymagane przy wprowadzaniu do obrotu żywych małży.

  2. Zanurzenie żywych małży w wodzie morskiej w strefie sanitarnej na okres krótszy niż określony w załączniku III w sekcji VII w rozdziale II w części C w ust. 2 w lit. c- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są do zanurzenia żywych małży w wodzie morskiej w strefie sanitarnej na odpowiedni okres czasu, ustalony w zależności od temperatury wody, lecz nie krótszy niż dwa miesiące, chyba że właściwe władze zezwolą na zastosowanie okresu krótszego, na podstawie analizy ryzyka dokonanej przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego

  3. Odstępstwo od wymogu przeprowadzania obróbki- w przypadku,
    o którym mowa w załączniku III w sekcji VIII w rozdziale III w części D w ust. 2- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie muszą dokonywać obróbki produktów rybołówstwa (zamrożenie w temperaturze nie wyższej niż (-20°C) dla wszystkich części produktu na czas nie krótszy niż 24 godziny oraz wędzenia na zimno, jeżeli:

  1. dostępne są dane epidemiologiczne wskazujące, iż strefy połowowe nie stanowią zagrożenia dla zdrowia w odniesieniu do występowania pasożytów zewnętrznych oraz

  2. zezwolą na to właściwe władze

  1. Odstępstwo od wymogów dotyczących transportu mrożonych produktów rybołówstwa – w przypadku, o którym mowa w załączniku III
    w sekcji VIII w rozdziale VIII w ust. 2- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie muszą spełniać wymogu polegającego na transporcie mrożonych produktów rybołówstwa, z wykluczeniem mrożonych ryb przeznaczonych do wytwarzania żywności konserwowanej w puszkach, w temperaturze nie wyższej niż (-18°C) dla wszystkich części produktu, ewentualnie z krótkotrwałymi odchyleniami w górę o nie więcej niż 3°C, jeżeli mrożone produkty rybołówstwa są transportowane z chłodni składowej do zatwierdzonego zakładu, aby poddać je odtajaniu w chwili przyjazdu w celu przyrządzenia i/lub przetworzenia, jeżeli podróż jest krótka,
    a właściwe władze na to zezwalają.

  2. używanie mleka surowego pochodzącego od zwierząt określonych
    w załączniku III w sekcji IX w rozdziale I w ust. 2- w przypadku
    o którym mowa w ust. 3 tej części- tł.

*W odniesieniu do brucelozy surowe mleko musi pochodzić od:

  1. krów lub bawołów należących do stada, które w rozumieniu dyrektywy 64/432/EWG jest wolne lub oficjalnie wolne od brucelozy

  2. owiec lub kóz należących do gospodarstwa oficjalnie wolnego lub wolnego od brucelozy w rozumieniu dyrektywy 91/68/EWG lub

  3. w przypadku gatunków podatnych na brucelozę, od samic innych gatunków należących do stad poddawanych regularnym badaniom w ramach planu zwalczania danej choroby , zatwierdzonego przez właściwe władze

** W odniesieniu do gruźlicy, surowe mleko musi pochodzić od:

  1. krów lub bawołów należących do stada, które w rozumieniu dyrektywy 64/432/WE jest oficjalnie wolne od gruźlicy

  2. w przypadku gatunków podatnych na gruźlicę, od samic innych gatunków należących do stad poddawanych regularnym badaniom w ramach planu zwalczania danej choroby, zatwierdzonego przez właściwe władze

  3. w przypadku kóz trzymanych razem z krowami, kozy te musza być poddawane badaniom i testom na gruźlicę

Surowego mleka pochodzącego od zwierząt, które nie spełniają powyższych wymogów można używać za zgodą właściwych władz:

  1. w przypadku krów i bawołów, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na gruźlicę czy brucelozę, ani żadnych objawów tych chorób, po poddaniu mleka obróbce cieplnej w celu wykazania negatywnej reakcji na test na fosfatazę

  2. w przypadku owiec lub kóz, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na brucelozę lub zostały zaszczepione przeciwko brucelozie w ramach zatwierdzonego programu zwalczania choroby, oraz które nie wykazują żadnych objawów tej choroby do wytwarzania sera o okresie dojrzewania wynoszącym co najmniej dwa miesiące lub po poddaniu mleka obróbce cieplnej w celu wykazania negatywnej reakcji na test na fosfatazę oraz w przypadku samic innych gatunków, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na gruźlicę czy brucelozę, ani żadnych objawów tych chorób, lecz należą do stada, w którym wykryto brucelozę lub gruźlicę w wyniku kontroli w ramach planu zwalczania brucelozy albo gruźlicy, po poddaniu mleka obróbce zapewniającej bezpieczeństwo

21) stosowanie wyższej temperatury dla mleka surowego niż określona w załączniku III w:

  1. sekcji IX w rozdziale I w części II B w ust. 2 i 3- w przypadku, o którym mowa w ust. 4 w lit. b tej części, tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie muszą spełniać wymogów w zakresie temperatury
    (niezwłocznie po udoju, mleko należy przenieść w czyste miejsce, zaprojektowane i wyposażone w sposób umożliwiający jego zanieczyszczenie. Należy je niezwłocznie schłodzić do temperatury nie wyższej niż 8°C w przypadku codziennego odbioru mleka, oraz do nie więcej niż 6°C, jeżeli mleko nie jest odbierane codziennie. Podczas transportu należy utrzymać system dalszego chłodzenia, a w chwili przybycia do zakładu przeznaczenia, temperatura mleka nie może przekraczać 10°C)., jeżeli mleko spełnia kryteria dla mleka surowego oraz poddawane jest przetworzeniu w ciągu dwóch godzin od udoju lub konieczne jest zastosowanie wyższej temperatury z przyczyn technologicznych związanych z wytwórstwem określonych produktów mleczarskich, a właściwe władze na to zezwalają.

  2. sekcji IX w rozdziale II w części I w ust. 1- w przypadku, o którym mowa w ust. 2 w lit. b tej części- tł. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą utrzymywać mleko w wyższej temperaturze, jeżeli właściwe władze zezwolą na stosowanie wyższej temperatury ze względów technologicznych dotyczących wytwarzania niektórych produktów mleczarskich.

Ponadto przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są zapewnić, aby wraz z przyjęciem do zakładu przetwórczego, mleko zostało szybko schłodzone do temperatury nie wyższej niż 6°C , oraz aby temperatura ta była utrzymywana do czasu rozpoczęcia procesu przetwórczego.

22) dostarczanie przez punkty skupu i garbarnie surowca do produkcji:

  1. żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi- w przypadku,
    o którym mowa w załączniku III w sekcji XIV w rozdziale I w ust. 5- tł. Punkty skupu oraz garbarnie mogą również dostarczać surowiec do produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi
    w przypadku, gdy uzyskają w tym celu specjalne zezwolenie właściwych władz i spełniają następujące wymogi:

  1. kolagenu przeznaczonego do spożycia przez ludzi- w przypadku, o którym mowa w załączniku III w sekcji XV w rozdziale I w ust. 5- tł. identycznie jak w lit a dotyczącej żelatyny

§2. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
29 kwietnia 2004r ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.Urz.UE L 139 z 30.04.2004, str. 206,
z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 75), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 854/2004’’, wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1) określenia warunków uboju zwierząt- w przypadku, o którym mowa w załączniku
I w sekcji II w rozdziale III w ust. 7- tł. Urzędowy lekarz weterynarii narzuca sposoby postępowania ze zwierzętami w ramach specjalnego systemu zwalczania lub monitorowania konkretnych chorób, takich, jak bruceloza lub gruźlica, bądź odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, takich, jak salmonella, pod jego/jej bezpośrednim nadzorem. Właściwy organ określi warunki, w jakich tego rodzaju zwierzęta można ubić. Warunki te muszą być ukierunkowane na minimalizację zanieczyszczenia innych zwierząt oraz mięsa z innych zwierząt.

2) udzielenia zgody na badanie:

a) przedubojowe świń na terenie gospodarstwa pochodzenia w sposób określony w załączniku I w sekcji IV w rozdziale IV w części A w ust. 1- tł. Właściwy organ może postanowić, że świnie przeznaczone do uboju mają być przedstawione do badania przedubojowego na terenie gospodarstwa pochodzenia. W takim przypadku, ubój partii świń z gospodarstwa może być dozwolony tylko wtedy, gdy:

- towarzyszy im świadectwo zdrowia

- zostały spełnione następujące wymogi:

* badanie przedubojowe na terenie gospodarstwa pochodzenia obejmuje:

- kontrole rejestrów lub dokumentacji w gospodarstwie, w tym informacji dotyczących łańcucha pokarmowego

- badanie świń w celu ustalenia, czy:

* Urzędowy lekarz weterynarii lub zatwierdzony lekarz weterynarii przeprowadza badanie przedubojowe w gospodarstwie. Świnie wysyła się bezpośrednio do uboju i nie powinno nastąpić łączenie ich z innymi świniami

- kontrolę identyfikacji zwierząt oraz

- badanie przeglądowe w celu upewnienia się, czy były przestrzegane zasady dobrostanu zwierząt oraz czy występują oznaki jakiegokolwiek stanu, który mógłby mieć niepożądany wpływ na zdrowie ludzi lub zdrowie zwierząt. Badanie przeglądowe może przeprowadzić pracownik pomocniczy.

* W przypadku, gdy świnie nie zostają poddane ubojowi w ciągu trzech dni od daty wystawienia świadectwa zdrowia:

- jeżeli świnie nie wyjechały z gospodarstwa pochodzenia do ubojni, poddaje się je ponownemu badaniu i wystawia się nowe świadectwo zdrowia

- jeżeli świnie są już w drodze do ubojni lub w ubojni, po dokonaniu oceny przyczyny opóźnienia można zezwolić na ubój, pod warunkiem, że świnie poddane są kolejnemu badaniu weterynaryjnemu przedubojowemu.

b) poubojowe tusz pozyskanych ze świń przeznaczonych do tuczu i utrzymywanych w kontrolowanych warunkach bytowych- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji IV w rozdziale IV w części B w ust.2- tł. Właściwy organ może postanowić, na podstawie danych z gospodarstwa, że świnie przeznaczone do tuczu, od czasu odstawienia od macior utrzymywane w kontrolowanych warunkach bytowych w zintegrowanym systemie produkcji, wymagają w niektórych lub wszystkich przypadkach, tylko poddania oględzinom.

Przypadki określone w punkcie 1:

- oględziny głowy i gardła; nacięcie i zbadanie węzłów chłonnych żuchwowych: oględziny jamy ustnej, cieśni gardzieli i języka

- oględziny płuc, tchawicy i przełyku; badanie dotykowe płuc; badanie dotykowe oraz, w razie potrzeby, nacięcie węzłów chłonnych tchawiczno-oskrzelowych i śródpiersiowych. Tchawica i główne odgałęzienia oskrzeli muszą zostać otwarte wzdłuż ich przebiegu, natomiast płuca muszą zostać nacięte w ich trzecim płacie tylny, prostopadle do ich głównych osi; nacięcia te nie są jednak konieczne w przypadku, gdy płuca są wyłączone ze spożycia przez ludzi

- oględziny osierdzia i serca, przy czym serce badane jest po nacięciu podłużnym, tak aby otworzyć komory i przeciąć przegrodę międzykomorową

- oględziny przepony

- oględziny wątroby oraz węzłów chłonnych wątrobowych i trzustkowych; badanie dotykowe oraz, w razie potrzeby, nacięcie węzłów chłonnych żołądkowych i krezkowych; badanie dotykowe oraz, w razie potrzeby, nacięcie węzłów chłonnych żołądkowych i krezkowych

- oględziny oraz, w razie potrzeby, badanie dotykowe śledziony

- oględziny nerek; nacięcie, w razie potrzeby, nerek i węzłów chłonnych nerkowych

- oględziny opłucnej i otrzewnej

- oględziny narządów płciowych ( z wyjątkiem prącia, jeżeli już zostało usunięte)

- oględziny wymienia i jego węzłów chłonnych; u macior nacięcie węzłów chłonnych nadwymieniowych

- oględziny i badanie dotykowe okolicy pępkowej i stawów młodych zwierząt; w razie wątpliwości, musi zostać nacięta okolica pępkowa, a stawy otwarte; płyn maziowy musi być zbadany

c) przedubojowe drobiu na terenie gospodarstwa pochodzenia- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji IV w rozdziale V w części A w ust. 1 – tł. Właściwy organ może postanowić, że drób przeznaczony do uboju ma być przedstawiony do badania przedubojowego na terenie gospodarstwa pochodzenia.

W takim przypadku, ubój stada z gospodarstwa może być dozwolony tylko wtedy, gdy

- towarzyszy im świadectwo zdrowia oraz

- zostały spełnione opisane poniżej wymogi:

* Badania przedubojowe na terenie gospodarstwa pochodzenia obejmują:

- kontrole rejestrów lub dokumentacji w gospodarstwie, gospodarstwie tym informacji dotyczących łańcucha pokarmowego

- badania stada, w celu ustalenia, czy ptaki:

* urzędowy lekarz weterynarii lub zatwierdzony lekarz weterynarii przeprowadza badanie przedubojowe na terenie gospodarstwa.

* badanie przedubojowe w ubojni powinno obejmować jedynie:

* w przypadku, gdy ptaki niedostają poddane ubojowi w ciągu trzech dni od daty wystawienia świadectwa zdrowia obowiązują następujące zasady:

3) wyznaczenia stref sanitarnych i obszarów produkcyjnych, określenia położenia i granic wyznaczonych stref i obszarów oraz klasyfikacji obszarów produkcyjnych, produkcyjnych, w których zezwala się na odławianie żywych małży – w przypadku, o którym mowa w załączniku II w rozdziale 2 części a – tł.

- Właściwy organ musi ustalić położenie i granice sklasyfikowanych przez siebie obszarów produkcyjnych i stref sanitarnych. Może to uczynić, tam, gdzie jest to stosowne, we współpracy z podmiotem działającym na rynku spożywczym

- Właściwy organ musi sklasyfikować obszary produkcyjne, z których zezwala na odławianie żywych małży, jako należące do jednej z trzech kategorii stosownie do poziomu zanieczyszczenia odchodami. Może to uczynić, tam, gdzie jest to stosowne, we współpracy z podmiotem działającym na rynku spożywczym.

- Właściwy organ może zaliczyć do klasy A obszary, z których żywe małże można odławiać do bezpośredniego spożycia przez ludzi. Żywe małże pozyskane z tych obszarów muszą spełniać normy zdrowotne dla żywych małży ustanowione w załączniku III sekcja 7 rozdział V rozporządzenia (WE) nr 853/2004

Oprócz zapewnienia zgodności z kryteriami mikrobiologicznymi przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004, przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są zapewnić, aby żywe małże wprowadzane do obrotu w celu spożycia przez ludzi spełniały normy ustanowione w niniejszym rozdziale.

* dla toksyny paralitycznej (PSP), 800 mikrogramów na kilogram;

* dla toksyny powodującej amnezję (ASP), 20 miligramów kwasu domoikowego na kilogram;

* dla kwasu okadaikowego, dinofysistotoksyn i pektenotoksyn razem, 160 mikrogramów równoważników kwasu okadaikowego na kilogram;

* dla yessotoksyn, 1 miligram równoważnika yessotoksyn na kilogram; oraz

* dla kwasów azaspirowych, 160 mikrogramów równoważników kwasów azaspirowych na kilogram.

- Właściwy organ może zaliczyć do klasy B obszary, z których żywe małże można odławiać, natomiast które można wprowadzać do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko po obróbce w zakładach oczyszczania lub po umieszczeniu w strefie sanitarnej, tak aby spełniały normy zdrowotne określone w punkcie powyżej. Żywe małże z tych obszarów bezwzględnie nie powinny przekraczać wartości limitów, limitów badaniu w pięciu probówkach w trzykrotnym rozcieńczeniu liczonej metodą Najbardziej Prawdopodobnej Liczby (NPL), 4600 E.coli na 100g mięsa lub płynu międzyskorupowego

- Właściwy organ może zaliczyć do klasy C obszary, z których żywe małże można odławiać, natomiast które można wprowadzać do obrotu tylko po umieszczeniu w strefie sanitarnej na długi okres, tak aby spełniały normy zdrowotne określone powyżej. Żywe małże z tych obszarów bezwzględnie nie powinny przekraczać wartości limitów, limitów badaniu w pięciu probówkach w trzykrotnym rozcieńczeniu liczonej metodą Najbardziej Prawdopodobnej Liczby (NPL), 4600 E.coli na 100g mięsa lub płynu międzyskorupowego

- Jeżeli właściwy organ postanawia w zasadzie sklasyfikować obszar produkcyjny lub strefę sanitarną, musi on:

4) Zamknięcia obszaru produkcyjnego dopuszczonego do odłowu żywych małży, ponownego otwarcia zamkniętego obszaru produkcyjnego oraz ponownej klasyfikacji obszaru jako obszar klasy B lub C – w przypadkach, o których mowa w załączniku II w rozdziale II w części C – tł.

- w przypadku, gdy wyniki badania próbek wykazują, że zostały przekroczone normy zdrowotne dla mięczaków lub, że wystąpiło inne zagrożenie dla zdrowia ludzi, właściwy organ musi zamknąć dany obszar produkcyjny, zapobiegając odławianiu żywych małży. Właściwy organ może jednak ponownie sklasyfikować obszar produkcyjny jako zaliczany do klasy B lub C, jeżeli spełnia on odpowiednie kryteria podane powyżej i nie stanowi żadnego innego zagrożenia dla zdrowia ludzi

- właściwy organ może ponownie otworzyć zamknięty obszar produkcyjny tylko wtedy, gdy normy zdrowotne dla mięczaków są znowu zgodne z prawodawstwem wspólnotowym. W przypadku zamknięcia obszaru produkcyjnego przez właściwy organ ze względu na występowanie planktonu lub nadmiernych poziomów toksyn w mięczakach, do ponownego otwarcia tego obszaru konieczne są dwa następujące po sobie wyniki kształtujące się poniżej wartości granicznych określonych przepisami, w odstępie co najmniej 48h. Podejmując tę decyzję, właściwy organ może wziąć pod uwagę informację dotyczące tendencji występujących w planktonie. W przypadku, gdy istnieją solidne dane na temat dynamiki toksyczności na danym obszarze i o ile są dostępne bieżące dane odnośnie do tendencji w zakresie toksyczności, właściwy organ może podjąć decyzję o otwarciu obszaru charakteryzującego się wynikami poniżej wartości granicznej określonej przepisami, uzyskanymi w jednym pobraniu próbki.

5) Wpisu do rejestru zatwierdzonych stref sanitarnych i obszarów produkcyjnych do odłowu żywych małży – w przypadku, o którym mowa w załączniku II w rozdziale II w części E w lit. a – tł.

Właściwy organ musi:

- Ustanowić i aktualizować wykaz zatwierdzonych obszarów produkcyjnych i stref sanitarnych, z podaniem szczegółowych danych na temat ich położenia i granic, jak również klasy, do jakiej poszczególne obszary zostały sklasyfikowane, z których żywe małże można pozyskiwać zgodnie z wymogami. Wykaz ten musi być podany do wiadomości zainteresowanych stron, których dotyczy, takich jak producenci, osoby dokonujące zbioru i podmioty prowadzące zakłady oczyszczania oraz zakłady wysyłki

6) Wyznaczenia laboratoriów wykonujących analizy próbek pobranych w ramach kontroli wewnętrznej wykonywanej przez podmiot działający na rynku spożywczym w ramach obszaru produkcyjnego dopuszczonego do odłowu żywych małży – w przypadku, o którym mowa w załączniku II w rozdziale II w części F. – tł.

Aby podjąć decyzję w sprawie klasyfikacji, otwarcia lub zamknięcia obszarów produkcyjnych, właściwy organ może brać pod uwagę wyniki kontroli przeprowadzonych przez podmioty działające na rynku spożywczym lub przez organizację reprezentujące podmioty działające na rynku spożywczym. W takim przypadku, właściwy organ musi wyznaczyć laboratorium wykonujące analizę oraz, w razie potrzeby, pobieranie próbek, przy czym analizy muszą odbywać się zgodnie z protokołem uzgodnionym pomiędzy właściwym organem i zainteresowanymi podmiotami działającymi na rynku spożywczym lub organizacjami.

7) Zawieszenia dostaw mleka surowego z gospodarstwa lub określenia wymagań dotyczących obróbki mleka i jego wykorzystania – w przypadku, o którym mowa w załączniku IV rozdział II ustęp 2 – tł.

Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym nie naprawił sytuacji w ciągu trzech miesięcy od pierwszego zgłoszenia właściwemu organowi informacji o niespełnieniu kryteriów co do liczby bakterii i komórek somatycznych, dostawy mleka surowego z gospodarstwa produkującego mleko należy zawiesić lub – zgodnie ze specjalnym upoważnieniem wydanym przez właściwy organ lub ogólnymi zaleceniami tego organu – należy wprowadzić wymagania dotyczące obróbki mleka i jego wykorzystania, w celu ochrony zdrowia publicznego. Zawieszenie lub specjalne wymagania należy utrzymać w mocy do czasu udowodnienia przez podmiot działający na rynku spożywczym, że mleko surowe ponownie spełnia wymagane kryteria.

§ 3 Powiatowy Lekarz Weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzonych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1 z późn. zm; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 3, t. 45, str. 200), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 882/2004”, wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1. zastosowania środków, o których mowa w art. 54 ust. 2 – tł.

Działanie takie zawiera, gdzie jest to stosowne, następujące środki:

a) nałożenie procedur sanitarnych lub podjęcie wszelkich innych działań uważanych za niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa paszy lub żywności lub zgodności z prawem paszowym i żywnosciowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt lub dobrostanem zwierząt;

b) ograniczenie lub zakaz wprowadzania do obrotu, przywozu lub wywozu paszy, żywności lub zwierząt;

c) monitorowanie, oraz w razie konieczności, nakazanie wycofania i/lub zniszczenia paszy lub żywności;

d) upoważnienie do wykorzystania paszy lub żywności do celów innych niż te, do których były początkowo przeznaczone;

e) zawieszenie działania lub zamknięcie całego lub części danego przedsiębiorstwa na właściwy okres czasu;

f) zawieszenie lub wycofanie zatwierdzenia zakładu;

g) środki określone w art. 19 dotyczące przesyłek z państw trzecich;

h) wszelkie inne środki jakie właściwy organ uznaje za właściwe.

2) Cofnięcia środków, o których mowa w art. 54 ust. 2 – jak powyżej .

§4.1. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005r w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz.Urz. UE L 338 z 22.12.2005r, str.1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2073/2005””. Wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1) zmniejszenia liczby próbek wymaganych do pobrania w celu przeprowadzenia badań mikrobiologicznych przewidzianych w planach pobierania próbek określonych w załączniku I- w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 3- tł.

Dopuszczalne jest zmniejszenie liczby próbek w planach pobierania próbek zgodnie z określoną częstotliwością, o ile dane przedsiębiorstwo sektora spożywczego jest

w stanie wykazać na podstawie dokumentacji historycznej, że stosuje skuteczne procedury oparte na zasadach HACCP

2) stosowania procedur pobierania i badania próbek innych, niż określone
w załączniku I- w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 5 akapit 1-3- tł.

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą stosować inne procedury pobierania i badania próbek, jeśli są w stanie wykazać, w sposób zadowalający dla właściwego organu, że procedury te dają co najmniej równoważny stopień pewności. Procedury te mogą obejmować stosowanie alternatywnych miejsc pobierania próbek oraz wykorzystywać analizy tendencji.

Badanie obecności alternatywnych mikroorganizmów w odniesieniu do związanych
z nimi limitów mikrobiologicznych, a także badanie parametrów innych niż mikrobiologiczne, jest dopuszczalne jedynie w przypadku kryteriów higieny procesu.

Wykorzystanie alternatywnych metod analitycznych jest dopuszczalne, pod warunkiem ich walidowania w odniesieniu do wymienionych metod referencyjnych oraz jeśli metoda jest certyfikowana przez stronę trzecią zgodnie z protokołem zawartym w normie EN/ISO 16140 lub z innymi podobnymi protokołami uznanymi
w skali międzynarodowej.

3) stosowania w badaniach próbek metod analitycznych innych niż metody zwalidowane i certyfikowane- w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 5 akapit 4- tł.

Jeśli dane przedsiębiorstwo sektora spożywczego zamierza stosować inne metody analityczne niż metody walidowane i certyfikowane zgodnie z zapisem powyżej, metody te muszą być zatwierdzone zgodnie z protokołami uznanymi w skali międzynarodowej, a ich stosowanie musi być zatwierdzone przez właściwy organ.

4) wykorzystania partii produkcyjnej niespełniającej określonych kryteriów bezpieczeństwa żywności wprowadzonej na rynek, ale nieznajdujacej się w sprzedaży detalicznej, po ponownym przetworzeniu, do celów innych niż przewidziane zgodnie z jej pierwotnym przeznaczeniem- w przypadku, o którym mowa w art. 7 ust. 2- tł.

Jeżeli badania zgodności z kryteriami bezpieczeństwa żywności dadzą niezadowalające wyniki, dany produkt lub partia środków spożywczych powinny zostać wycofane z obrotu lub od konsumenta, zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Jednak produkty wprowadzone na rynek, które nie są jeszcze w sprzedaży detalicznej, a które nie spełniają kryteriów bezpieczeństwa żywności , mogą być przekazane do dalszego przetwarzania, które wyeliminuje dane zagrożenie. Takie przetwarzanie może być przeprowadzone wyłącznie przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego inne niż przedsiębiorstwa działające w sprzedaży detalicznej.

Przedsiębiorstwa, o których mowa, mogą wykorzystać daną partię do celów innych, niż zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem, pod warunkiem, że takie jej wykorzystanie nie będzie stanowić zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, a także pod warunkiem że decyzja o takim wykorzystaniu zapadnie w ramach procedur opartych na zasadach HACCP i dobrej praktyki higienicznej oraz zostanie zatwierdzona przez właściwy organ.

Art. 19 rozporządzenia 178/2002- tł.

- Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym uważa lub ma podstawy, aby sądzić, że środek spożywczy przez niego przywożony, wyprodukowany, przetworzony, wytworzony lub rozprowadzany nie jest zgodny z wymogami w zakresie bezpieczeństwa żywności, natychmiast rozpocznie postępowanie w celu wycofania danej żywności z rynku, na którym ta żywność przestała znajdować się pod jego bezpośrednią kontrolą jako początkowego podmiotu działającego na rynku spożywczym i powiadomi o tym właściwe władze. W przypadku, gdy produkt mógł dotrzeć już do konsumenta, operator skutecznie i dokładnie poinformuje konsumentów o przyczynach jego wycofania i w razie konieczności odbierze od konsumentów produkty już im dostarczone, jeżeli inne środki nie byłyby wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia.

- Podmiot działający na rynku spożywczym odpowiedzialny za handel detaliczny lub działalność związaną z dystrybucją, nie dotyczącą pakowania, etykietowania, bezpieczeństwa lub nienaruszalności żywności, rozpocznie w granicach swojej działalności postępowanie mające na celu wycofanie z rynku produktów niezgodnych z wymogami w zakresie bezpieczeństwa żywności i będzie współdziałał w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności przekazując stosowne informacje konieczne do monitorowania żywności, uczestnicząc w działaniach podejmowanych przez producentów, przetwórców, wytwórców i/lub właściwe władze.

- Jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym uważa, że środek spożywczy, który wprowadził na rynek może być szkodliwy dla zdrowia ludzi lub ma podstawy, aby tak sądzić, niezwłocznie informuje o tym właściwe władze. Podmioty te informują właściwe władze o działaniach podjętych w celu zapobiegnięcia ryzyka dla finalnego odbiorcy i nie powinni uniemożliwiać lub zniechęcać nikogo od współpracy, zgodnie z prawem krajowym i praktyką prawną, z właściwymi władzami, jeżeli działania takie mogą zapobiec, zmniejszyć lub zlikwidować ryzyko związane z tą żywnością.

- Podmioty działające na rynku spożywczym współpracują z właściwymi władzami podczas działań podejmowanych w celu uniknięcia lub zmniejszenia ryzyka związanego z dostarczaną lub dostarczoną przez siebie żywnością.

5) zmniejszenia, określonej w załączniku I w rozdziale 3 w ust. 2 ( pobieranie próbek bakteriologicznych w ubojniach i zakładach produkujących mięso mielone i wyroby mięsne), częstotliwości pobierania próbek do badań mikrobiologicznych
w przypadkach, o których mowa w rozdziale 3 w ust. 2, w:

a) małych rzeźniach, za które uważa się rzeźnie, gdzie tygodniowo:

- poddaje się ubojowi nie więcej niż 3000 sztuk zwierząt- w przypadku rzeźni drobiu
i zajęczaków

- poddaje się ubojowi zwierzęta, które stanowią nie więcej niż 20 jednostek przeliczeniowych przy maksymalnej ilości 1000 jednostek przeliczeniowych zwierząt w roku- w przypadku rzeźni, w której dokonuje się uboju bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych i zwierząt dzikich utrzymywanych na fermach

b) zakładach produkujących mięso mielone i wyroby mięsne w małych ilościach, za które uważa się zakłady produkujące łącznie nie więcej niż:

- 0,6 tony tygodniowo- w przypadku produktów wyprodukowanych z mięsa drobiowego i mięsa zajęczaków

- tonę tygodniowo- w przypadku produktów wyprodukowanych z mięsa bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych i zwierząt dzikich utrzymywanych na fermach

Analiza rozporządzenia 2073/2005 – załącznik I, rozdział 3, ust. 2- tł.

Dotyczy pobierania próbek bakteriologicznych w ubojniach i zakładach produkujących mięso mielone i wyroby mięsne

Zasady pobierania próbek z tusz wołowych, wieprzowych, baranich, kozich
i końskich

Niszczące i nieniszczące metody pobierania próbek, wybór miejsc ich pobierania oraz zasady przechowywania i transportu próbek są określone w normie ISO 17604.

Podczas każdej sesji pobiera się losowo próbki z pięciu tusz. Przy wyborze miejsc pobierania próbek należy brac pod uwagę technologię uboju stosowaną w każdym zakładzie.

W celu badania obecności Enterobacteriaceae oraz liczby bakterii tlenowych pobiera się próbki z czterech miejsc każdej tuszy. W przypadku metody niszczącej pobiera się cztery próbki tkanki o łącznej powierzchni 20cm2. Przy stosowaniu do tego celu metody nieniszczącej powierzchnia pobierania próbek powinna obejmować co najmniej 100 cm2 na każde miejsce pobierania próbek (dla tusz małych przeżuwaczy- 50 cm2 ).

Pobieranie próbek do badań na obecność Salmonella odbywa się metodą gąbki ściernej. Obszar pobierania próbek powinien obejmować co najmniej 100 cm2 wybranego miejsca.

Próbki pobrane z rożnych miejsc tuszy należy połączyć przed badaniem.

Zasady pobierania próbek z tusz drobiowych

W celu oznaczeń na obecność Salmonella pobiera się losowo próbki z co najmniej 15 tusz w ciągu każdej sesji pobierania próbek i po schłodzeniu. Z każdej tuszy pobiera się kawałek skóry szyi o masie ok. . Za każdym razem razem próbki skóry szyi z trzech tusz łączy się przed badaniem dla uzyskania 5x25 g końcowych próbek.

Wytyczne dla pobierania próbek

Bardziej szczegółowe wytyczne do pobierania próbek z tusz, szczególnie w odniesieniu do miejsc pobierania próbek, mogą być zawarte w wytycznych dobrej praktyki, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 dotyczącego opracowywania, upowszechniania i korzystania z wytycznych krajowych i wspólnotowych.

Częstotliwość pobierania próbek z tusz, mięsa mielonego, wyrobów mięsnych i mięsa odkostnionego mechanicznie

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące ubojnie lub zakłady produkujące mięso mielone, wyroby mięsne lub mięso odkostnione mechanicznie pobierają próbki dla analiz mikrobiologicznych co najmniej raz w tygodniu. Dzień pobierania próbek powinien być zmieniany co tydzień, tak aby zapewnić pobieranie w każdym dniu tygodnia.

W przypadku pobierania próbek mięsa mielonego i wyrobów mięsnych dla badania obecności E. coli i liczby bakterii tlenowych oraz w przypadku pobierania próbek z tusz dla badania obecności Enterobacteriaceae i liczby bakterii tlenowych częstotliwość badania próbek może być zmniejszona do jednego razu na dwa tygodnie, jeżeli w ciągu sześciu kolejnych tygodni uzyska się zadowalające wyniki.

W przypadku pobierania próbek mięsa mielonego, wyrobów mięsnych i tusz dla badania obecności Salmonella, częstotliwość pobierania próbek może być zmniejszona do jednego razu na dwa tygodnie, jeżeli w ciągu trzydziestu kolejnych tygodni uzyska się zadowalające wyniki. Częstotliwość pobierania próbek dla badania obecności salmonelli można również zmniejszyć, jeśli stosowany jest krajowy lub regionalny program kontroli salmonelli, obejmujący badanie mogące zastapić wyżej opisana procedurę pobierania próbek. Dalsze zmniejszenie częstotliwości pobierania próbek jest możliwe, o ile w ramach krajowego lub regionalnego programu kontroli salmonelli zostanie wykazane, że występowanie salmonelli u zwierząt nabywanych przez dana ubojnię jest niskie.

Jednak w przypadkach uzasadnionych na podstawie analizy ryzyka i zgodnie z upoważnieniem wydanym na tej podstawie przez właściwy organ małe ubojnie i zakłady produkujące mięso mielone i wyroby mięsne w małych ilościach mogą być zwolnione z obowiązku przestrzegania wyżej opisanych częstotliwości pobierania próbek.

2. Jednostka przeliczeniowa, o której mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a tiret drugie, oznacza:

1) sztukę bydła powyżej 3 miesiąca życia albo konia- stanowiącą 1 jednostkę przeliczeniową

2) sztukę bydła do 3 miesiąca życia- stanowiącą 0,5 jednostki przeliczeniowej

3) świnię:

a) powyżej żywej wagi- stanowiącą 0,20 jednostki przeliczeniowej

b) od 15 do 100 kilogramów żywej wagi- stanowiącą 0,15 jednostki przeliczeniowej

c) poniżej 15 kilogramów żywej wagi- stanowiącą 0,05 jednostki przeliczeniowej

4) owcę lub kozę powyżej 15 kilogramów żywej wagi- stanowiącą 0,10 jednostki przeliczeniowej

5) owcę lub kozę do 15 kilogramów żywej wagi- stanowiącą 0,05 jednostki przeliczeniowej

§ 5. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 2075/2005 z dnia 5 grudnia 2005r ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włosieni (Trichinella) w mięsie (Dz.Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 60), wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1) wyznaczenia laboratorium do przeprowadzenia badań na włośnie- w przypadku,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 i 3- tł. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz świń domowych w ubojniach ubojniach ramach badania poubojowego.

- Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją pod kątem występowania włosienia, w laboratorium wyznaczonym przez wł organ, przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale I załącznika I, czyli metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania lub

b) równoważna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale II załącznika I, czyli metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej/technika sedymentacji, metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej/ technika „izolacji filtrowej’’ oraz metoda automatycznego wytrawiania próbek zbiorczych do 35 g.

- Należy systematycznie pobierać próbki z tusz koni, dzików oraz innych hodowlanych i dzikich gatunków zwierząt zagrożonych zarażeniem włosieniem
w ubojniach lub zakładach przetwórczych zwierząt łownych jako część badania poubojowego.

Nie należy przeprowadzać takiego pobierania próbek w przypadku, gdy właściwe organy ustaliły za pomocą oceny ryzyka, że zagrożenie zakażeniem włosieniem danego hodowlanego lub dzikiego gatunku jest znikome.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ za pomocą metod opisanych powyżej.

a) zgodnie z metodą wykrywania określoną w art. 2 ust. 1- w przypadku badania poubojowego mięsa pozyskanego ze świń- tł. czyli metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania lub metody mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej/technika sedymentacji;, metody mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej/ technika „izolacji filtrowej’’ oraz metody automatycznego wytrawiania próbek zbiorczych do 35 g.

b) zgodnie z załącznikiem I i III – w przypadku badania poubojowego mięsa pozyskanego z koni, dzików oraz zwierząt łownych i zwierząt dzikich utrzymywanych na fermach zagrożonych zarażeniem włośniami- tł. dotyczy opisanych powyżej metod wykrywania włośni oraz badania zwierząt innych niż świnie w/w metodami.

2) przyznania odstępstwa od stosowania przepisów art. 2 ust. 2 lit. a, zgodnie z warunkami określonymi w art. 2 ust. 2 lit. b- tł. W oczekiwaniu na wyniki badań na występowanie włosienia i pod warunkiem zagwarantowania przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego możliwości pełnego prześledzenia drogi produktu, takie tusze mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru w znajdującym się na tym samym terenie co ubojnia („siedziba’’). W drodze odstępstwa od powyższych przepisów i w następstwie zatwierdzenia przez właściwy organ, takie tusze mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, pod warunkiem, że:

- procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu

- tusza lub jej części kierowane są do nie więcej niż jednego zakładu rozbioru

- zakład rozbioru znajduje się na terytorium Państwa Członkowskiego; oraz

- w przypadku pozytywnych wyników wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

3) uznania gospodarstwa lub kategorii gospodarstw za wolne od włośni- w przypadku, o którym mowa w art. 8- tł. Właściwy organ może oficjalnie uznawać gospodarstwa lub kategorie gospodarstw rolnych za wolne od włosienia, o ile zostaną spełnione następujące wymagania:

a) w przypadku gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziałach I i II A, B i D załącznika IV- tł.

Zobowiązania przedsiębiorstw sektora spożywczego:

A. Następujące warunki muszą zostać spełnione przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego w celu otrzymania oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia:

a) podmiot przedsięwziął wszelakie praktyczne środki ostrożności w odniesieniu do konstrukcji budynków i ich utrzymywania w celu uniemożliwienia dostępu do budynków , w których trzymane są zwierzęta, gryzoniom i wszelkim innym rodzajom ssaków i dużych mięsożernych ptaków

b) podmiot zobowiązany jest do skutecznego stosowania programu zwalczania szkodników, w szczególności w odniesieniu do gryzoni, aby zapobiec zarażeniu świń. Podmiot prowadzi dokumentację programu w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu

c) podmiot musi zapewnić, że wszystkie pasze pochodzą z zakładu produkującego paszę, zgodnie z zasadami opisanymi w rozporządzeniu (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005r ustanawiającym wymagania dotyczące higieny pasz

d) podmiot przechowuje paszę przeznaczoną dla gatunków podatnych na włosienia w zamkniętych silosach lub innych zbiornikach, do których nie mają dostępu gryzonie. Wszystkie inne dostawy paszy należy poddać obróbce cieplnej lub produkować i przechowywać w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu

e) podmiot zapewnia, że nieżywe zwierzęta są zabierane do utylizacji w sposób zgodny z normami sanitarnymi w przeciągu 24 godzin od ich śmierci. Jednak nieżywe prosięta mogą być zabierane i przechowywane w gospodarstwie w odpowiednio zamkniętym zbiorniku w oczekiwaniu na utylizację.

f) jeżeli wysypisko śmieci znajduje się w sąsiedztwie gospodarstwa, podmiot informuje o tym właściwy organ. Następnie właściwy organ ocenia związane z tym ryzyko i decyduje czy gospodarstwo ma oficjalnie uznać uznane za wolne od włosienia

g) podmiot zapewnia, że prosięta sprowadzane do gospodarstwa z zewnątrz oraz kupowane świnie urodziły się i były hodowane w pomieszczeniach inwentarskich w zintegrowanych systemach produkcji.

h) podmiot zapewnia identyfikację świń, pozwalającą na odnalezienie gospodarstwa pochodzenia dla każdego ze zwierząt

i) podmiot może wprowadzić nowe zwierzęta do gospodarstwa pod następującymi warunkami:

* pochodzą one z gospodarstw oficjalnie uznanych za wolne od włosienia lub

* posiadają certyfikaty poświadczone przez właściwy organ w kraju wywozu stwierdzające, że zwierzę pochodzi z gospodarstwa oficjalnie uznanego za wolne od włosienia lub

* trzymane są osobno do momentu, w którym wyniki testów serologicznych zatwierdzonych przez wspólnotowe laboratorium referencyjne okażą się negatywne. Pobieranie próbek do badań serologicznych rozpoczyna się nie wcześniej niż cztery tygodnie od przybycia zwierząt do gospodarstwa

j) podmiot zapewnia, ze żadne świnie przeznaczone na ubój nie wychodziły na zewnątrz w trakcie całego okresu produkcyjnego

k) wyjście na zewnątrz w ciągu kilku pierwszych tygodni życia przed odstawieniem od maciory jest dozwolone przy spełnieniu następujących warunków:

* w ciągu ostatnich 10 lat w kraju nie wykryto żadnych przypadków zarażenia włosieniem u zwierząt domowych

* istnieje program nadzoru fauny zagrozonej zarażeniem włosieniem. Program opiera się na analizie ryzyka i przeprowadzany jest na obszarze epidemiologicznie związanym z geograficzną lokalizacją gospodarstw wolnych od włosienia. Program bada odpowiednie gatunki wskazane na podstawie wyników wcześniejszych badań. Wyniki wykazują występowanie włosienia u wskazanych zwierząt na poziomie poniżej 0,5%

* podczas przebywania na zewnątrz zwierzęta znajdują się na odpowiednio odgrodzonych terenach

* został wprowadzony program monitorowania, o którym mowa w art. 11 i monitorowanie jest częstsze w odpowiednich gospodarstwach- tł.

Właściwy organ wdraża program monitorowania obejmujący świnie domowe, konie i inne gatunki zwierząt podatne na włosienia pochodzące z gospodarstw lub kategorii gospodarstw uznanych za wolne od włosienia lub z regionów uznanych za takie, w których zagrożenie włosieniem u świń domowych jest znikome, w celu zbadania, czy zwierzęta są rzeczywiście wolne od włosienia.

Częstotliwość badań, liczba zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek powinny być określone w programie monitorowania. W tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia zgodnie z danymi podanymi powyżej.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiednich testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne.

* z wszystkich hodowlanych macior i knurów w danym gospodarstwie systematycznie pobiera się próbki w ramach badania poubojowego zgodnie z referencyjna metodą opisana powyżej oraz

* podejmuje się kroki w celu umożliwienia dostępu dużym mięsożernym i wszystkożernym ptakom (np. wronom, ptakom drapieżnym).

B. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego gospodarstw uznanych za wolne od włosienia informują właściwy organ, o jakimkolwiek wymogu określonym powyżej, który przestaje być spełniany lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw wolnych od włosienia.

Rozdział II załącznika IV rozporządzenia Komisji (WE) nr 2075/2005- tł.

A. Właściwe organy w Państwach Członkowskich, w których wykryto występowanie włosienia u świń domowych w ciągu ostatnich 10 lat, mogą uznawać gospodarstwa za wolne od włosienia pod następującymi warunkami:

a) przeprowadza się przynajmniej dwie kontrolne wizyty w ciągu 12 miesięcy poprzedzających uznanie gospodarstwa, w celu sprawdzenia zgodności z wymogami podanymi powyżej oraz

b) wszystkie świnie wysłane do uboju w ciągu 24 miesięcy poprzedzających uznanie gospodarstwa lub w dłuższym okresie czasu, jeżeli właściwy organ uzna to za stosowne, zostały zbadane, aby zapewnić, w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu, że wystarczająca liczba zwierząt z danego gospodarstwa została zbadana przy użyciu metod wykrywania pasożytów opisanych powyżej oraz

c) wyniki tych badań były negatywne; i

d) wprowadzono program monitorowania oparty na analizie ryzyka wśród dzikich zwierząt na obszarach, na których współistnieją dzikie zwierzęta i gospodarstwa starające się o status gospodarstw wolnych od włosienia; program monitorowania optymalizuje wykrywanie pasożytów dzięki zastosowaniu najbardziej odpowiedniego wskazanego zwierzęcia i techniki wykrywania poprzez pobieranie próbek od największej możliwej liczby zwierząt oraz pobierania największych możliwych próbek mięsa; pasożyty wykrywane u dzikich zwierząt są identyfikowane na poziomie gatunku we wspólnotowym lub krajowym laboratorium referencyjnym; wspólnotowe laboratorium referencyjne może udzielić pomocy poprzez przygotowanie znormalizowanego protokołu dla programu monitorowania dzikich zwierząt.

B. Właściwe organy w Państwach Członkowskich, w których nie wykryto występowania włosienia u świń domowych w ciągu ostatnich 10 lat, mogą uznawać gospodarstwa za wolne od włosienia, pod warunkiem, że zobowiązania dotyczące wprowadzenia programu monitorowania opartego na analizie ryzyka wśród zwierząt dzikich zostały spełnione.

D. W uzupełnieniu do powyższych wymagań, sprawozdanie wstępne i kolejne sprawozdania roczne dla Komisji zawierają następujące informacje:

- liczbę przypadków (przywiezionych lub rodzimych) włosienia u ludzi, włączając dane epidemiologiczne

- wyniki badań na obecność włosienia u świń domowych hodowanych poza kontrolowanymi warunkami w pomieszczeniach inwentarskich w zintegrowanych systemach produkcji; wyniki musza uwzględniać wiek i płeć zwierząt, których to dotyczy, rodzaj systemu zarządzania, rodzaj stosowanej metody wykrywania, stopień zarażenia (jeśli jest znany) i wszelkie inne istotne dodatkowe informacje

- wyniki badań na obecność włosienia w tuszach dzików, koni, zwierząt łownych i wszelkich wskazanych zwierząt

- wyniki testów serologicznych, po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne

- pozostałe przypadki, w których podejrzewa się zarażenie włosieniem, zarówno wynikające z przywozu, jak i rodzime i wszystkie odpowiednie wyniki badań laboratoryjnych

- szczegóły wszystkich pozytywnych wyników i weryfikację gatunków włosienia przez wspólnotowe lub krajowe laboratorium referencyjne

- dane składa się w formacie i zgodnie z harmonogramem określonym przez EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) dla sprawozdań na temat chorób odzwierzęcych

- dla sprawozdań dotyczących gospodarstw lub kategorii gospodarstw uznanych za wolne od włosienia: informacje na temat liczby gospodarstw uznanych za wolne od włosienia i podsumowanie wyników kontroli gospodarstw wolnych od włosienia, włączając informacje na temat zgodności hodowców

- dla sprawozdań dotyczących regionu, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome, informacje na temat:

* programu monitorowania lub równoważne informacje

* programu monitorowania opartego na analizie ryzyka wśród dzikich zwierząt lub równoważne informacje

b) w przypadku kategorii gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziale II C i D załącznika IV- tł. Właściwy organ może uznawać gospodarstwa lub kategorie gospodarstw za wolne od włosienia, o ile zostaną spełnione następujące wymagania:

- spełnione są wszystkie wymagania ustanowione powyżej, z wyjątkiem wymagania dotyczącego wyjścia na zewnątrz w ciągu kilku pierwszych tygodni życia przed odstawieniem od maciory , które nie ma zastosowania oraz

- w ciągu ostatnich 10 lat w kraju nie wykryto żadnych rodzimych przypadków zarażenia włosieniem u zwierząt domowych, przez cały ten czas przeprowadzano ciągłe badania na populacji świń poddawanych ubojowi, tak aby zapewnić przynajmniej 95% pewność, że gdy występowanie włosienia przekroczy 0,0001% wszelakie zarażenia zostaną wykryte; oraz

- dostępne są jasne opisy odpowiednio kategorii gospodarstw, rodzaju hodowli i rodzaju zwierząt; oraz

- wprowadzono program monitorowania oparty na analizie ryzyka wśród dzikich zwierząt

4) cofnięcia uznania gospodarstwa lub kategorii gospodarstw za wolne od włośni-
w przypadku, o którym mowa w art. 12- tł.

1. W przypadku, gdy wyniki badań na obecność włosienia u świni domowej lub innego gatunku zwierząt zagrożonego zarażeniem włosieniem, pochodzącego z gospodarstwa oficjalnie uznanego za wolne od włosienia, będą pozytywne, właściwy organ niezwłocznie:

- wycofuje oficjalne uznanie gospodarstwa za wolne od włosienia

- bada wszystkie świnie domowe w czasie uboju oraz przeprowadza testy serologiczne na wszystkich zwierzętach zagrożonych zarażeniem włosieniem znajdujących się w gospodarstwie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne

- odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed pozytywnymi wynikami; w tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia przy zastosowaniu metod wykrywania opisanych powyżej; testy serologiczne mogą być stosowane po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

- w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem wynikający z dystrybucji mięsa świń domowych poddawanych ubojowi w okresie poprzedzającym pozytywne wyniki badań

- przekazuje informacje Komisji i innym Państwom Członkowskim

- rozpoczyna badanie epidemiologiczne celem wyjaśnienia przyczyn zarażenia

- zwiększa częstotliwość badań i zakres programu monitorowania

- podejmuje odpowiednie środki, w przypadku gdy nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojni:

* zwiększa rozmiar każdej pobieranej do badań próbki mięsa podejrzanych tusz; lub

* zgłasza tusze niezdatne do spożycia przez ludzi oraz

* podejmuje odpowiednie środki usuwania podejrzanych lub wykazujących w badaniach pozytywny wynik tusz lub ich części

2. Właściwy organ wycofuje oficjalne uznanie gospodarstw lub kategorii gospodarstw za wolne od włosienia w przypadku, gdy:

- wymogi dotyczące spełnienia warunków przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego w celu otrzymania oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia przestają być spełniane

- wyniki serologiczne lub badania laboratoryjne pobranych próbek tusz świńskich wykazują, że gospodarstwo lub kategoria gospodarstw nie mogą być dłużej uznawane za wolne od włosienia

3 Jeśli informacje z programu monitorowania lub programu monitorowania dzikich zwierząt wykazują, że region nie może być dłużej uznawany za region, w którym zagrożenie włosieniami u świni domowej jest znikome, Komisja wycofuje region z listy i informuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie

4. Po wycofaniu oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia, gospodarstwa mogą ponownie zostać uznane za wolne od włosienia po usunięciu określonych problemów i spełnieniu opisanych powyżej wymogów (rozdział IIA załącznika IV) w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu.

5) przeprowadzenia badań na występowanie włośni w ubocznych produktach pochodzenia zwierzęcego lub przetworzenia ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego- zwierzęcego przypadku, o którym mowa w art. 4 ust.2- tł.

Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i nie zawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

6) zatwierdzenia procedury, o której mowa w art. 4 ust. 3- tł.

W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, można zastosować znak jakości zdrowotnej zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia (znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 rozporządzenia 854/2004)

Art. 5 ust. 2 rozporządzenia 854/2004/WE- tł.

Znakowanie zdrowotne tuszy ze zwierząt domowych kopytnych, zwierząt dzikich - ssaków utrzymywanych przez człowieka innych niż zajęczaki oraz grubej zwierzyny łownej, jak również półtuszy, ćwierci i kawałków powstających w wyniku rozbioru półtuszy na trzy kawałki hurtowe, wykonuje się w ubojniach oraz w zakładach przetwórstwa dziczyzny zgodnie z załącznikiem I sekcja I rozdział III. Znak jakości zdrowotnej jest stosowany przez urzędowego lekarz weterynarii lub z jego upoważnienia, w przypadku, gdy urzędowe kontrole nie stwierdziły żadnych uchybień powodujących nieprzydatność mięsa do spożycia przez ludzi.

Załącznik I sekcja I rozdział III rozporządzenia 854/2004/WE- tł.

ZNAK JAKOŚCI ZDROWOTNEJ

1. Urzędowy lekarz weterynarii sprawuje nadzór nad znakowaniem zdrowotnym i stosowanymi znakami.

2. Urzędowy lekarz weterynarii upewnia się, w szczególności, że:

a) znak jakości zdrowotnej jest stosowany tylko w odniesieniu do zwierząt (gospodarskich kopytnych, dzikich - ssaków utrzymywanych przez człowieka innych niż zajęczaki oraz grubej zwierzyny łownej) poddanych badaniu przed- i poubojowemu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku, gdy nie ma podstaw do uznania mięsa za nie nadające się do spożycia przez ludzi. Jednakże znak jakości zdrowotnej można stosować przed uzyskaniem wyników badania w kierunku włośnicy, jeżeli urzędowy lekarz weterynarii jest przekonany, że mięso danego zwierzęcia zostanie wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy wyniki będą zadawalające;

oraz

  1. znakowanie zdrowotne następuje na zewnętrznej powierzchni tuszy, poprzez przybicie znaku przy pomocy tuszu lub poprzez znakowanie na gorąco, i w taki sposób, aby w przypadku, gdy tusze są rozbierane na półtusze lub ćwierci bądź półtusze rozbierane są na trzy części, każdy element nosił znak jakości zdrowotnej.

3. Znak jakości zdrowotnej musi być znakiem w kształcie owalnym co najmniej o szerokości 6,5 cm na 4,5 cm wysokości, zawierającym poniższe informacje, bardzo wyraźnymi literami:

a) znak musi wskazywać nazwę państwa, w którym znajduje się gospodarstwo, co może być napisane w pełnym rozwinięciu wielkimi literami lub wskazane jako kod dwuliterowy zgodnie z odpowiednią normą ISO.

Jednakże w przypadku Państw Członkowskich kody te są następujące: AT, BE, DE, DK, ES, FI, FR, GR, IE, IT, LU, NL, PT, SE i UK;

b) znak musi wskazywać numer identyfikacyjny ubojni;

oraz

c) w przypadku, gdy jest stosowany przez ubojnię we Wspólnocie, znak musi zawierać skrót CE, EC, EF, EG, EK lub EY.

4. Litery muszą mieć co najmniej 0, wysokości, a cyfry co najmniej wysokości. Wymiary i litery znaku można zmniejszyć w przypadku znakowania zdrowotnego jagniąt, koźląt i prosiąt.

5. Kolory stosowane przy znakowaniu zdrowotnym muszą zostać zatwierdzone zgodnie ze wspólnotowymi zasadami stosowania substancji barwiących w środkach spożywczych.

6. Znak jakości zdrowotnej może również zawierać wskazówkę na temat urzędowego lekarza weterynarii, który przeprowadził badanie zdrowotności mięsa. Właściwe organy i podmioty działające na rynku spożywczym mogą nadal używać wyposażenia zamówionego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, do jego wyczerpania lub do czasu, kiedy będzie wymagać wymiany.

7. Mięso ze zwierząt poddanych ubojowi z konieczności musi nosić specjalny znak jakości zdrowotnej, który nie może być mylony ani ze znakiem jakości zdrowotnej przewidzianym w niniejszym rozdziale ani ze znakiem identyfikacyjnym przewidzianym w załączniku II sekcja I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004- tł.

W przypadku, gdy jest to wymagane zgodnie z art. 5 i 6 oraz z zastrzeżeniem przepisów załącznika III, przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są zapewnić, aby produkty pochodzenia zwierzęcego opatrzone były znakiem identyfikacyjnym, naniesionym zgodnie z poniższymi przepisami.

A. NANOSZENIE ZNAKU IDENTYFIKACYJNEGO

Znak identyfikacyjny musi zostać naniesiony przed opuszczeniem zakładu przez produkt.

- Niemniej jednak, nie ma konieczności nanoszenia na produkt nowego znaku, chyba że usunięto z niego opakowanie zbiorcze i/lub opakowanie jednostkowe lub jest poddawany dalszemu przetworzeniu w innym zakładzie, w którym to przypadku nowy znak musi zawierać numer identyfikacyjny zakładu przeprowadzającego te czynności.

- Znak identyfikacyjny nie jest obowiązkowy w odniesieniu do jaj, dla których rozporządzenie (WE) nr 1907/901 ustanawia wymogi dotyczące etykietowania lub znakowania.

- Zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą posiadać systemy i procedury identyfikacji przedsiębiorstw, od których otrzymały produkty pochodzenia zwierzęcego, lub którym te produkty dostarczyły.

B. FORMA ZNAKU IDENTYFIKACYJNEGO

- Znak musi być czytelny i trwały, a czcionki muszą być łatwe do rozszyfrowania. Musi być wyraźnie widoczny dla właściwych władz.

- Znak musi wskazywać nazwę kraju, w którym zlokalizowany jest zakład, która może

być podana w formie pełnej lub za pomocą dwuliterowego kodu, zgodnie z odpowiednią normą ISO.

Niemniej jednak, w przypadku Państw Członkowskich, są to kody: AT, BE, DE, DK, ES, FI, FR, GR, IE, IT, LU, NL, PT, SE i UK.

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą nadal wykorzystywać zapasy oraz wyposażenie, które zamówiły przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, do czasu ich wyczerpania lub konieczności wymiany.

- Znak musi wskazywać numer identyfikacyjny zakładu. Jeżeli zakład wytwarza zarówno żywność podlegającą zakresowi niniejszego rozporządzenia, jak i żywność, do które nie ma ono zastosowania, przedsiębiorstwo sektora spożywczego może stosować ten sam znak identyfikacyjny do obu rodzajów żywności.

- W przypadku nanoszenia znaku w zakładzie na terytorium Wspólnoty, znak ten musi być w kształcie owalnym oraz musi zawierać skrót CE, EC, EF, EG, EK lub EY.

C. SPOSÓB ZNAKOWANIA

- W zależności od sposobu prezentacji różnych produktów pochodzenia zwierzęcego, znak można nanosić bezpośrednio na produkt, opakowanie jednostkowe lub zbiorcze, lub drukować na etykiecie załączonej do produktu, na opakowaniu jednostkowym albo zbiorczym. Znak może mieć także postać nieusuwalnej przywieszki, wykonanej z odpornego materiału.

- W przypadku opakowania zbiorczego zawierającego krojone mięso lub podroby, znak musi zostać naniesiony na etykietę przytwierdzoną do opakowania zbiorczego lub wydrukowany na opakowaniu zbiorczym, w sposób zapewniający jego zniszczenie przy otwieraniu opakowania zbiorczego. Jednakże nie ma takiej konieczności, gdy proces otwarcia wiąże się ze zniszczeniem opakowania zbiorczego. W przypadku, gdy opakowanie jednostkowe zapewnia taką samą ochronę co opakowanie zbiorcze, etykietę można przytwierdzić do opakowania jednostkowego.

- W przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych w pojemnikach transportowych lub dużych opakowaniach zbiorczych, które to produkty mają zostać poddane dalszej obróbce, przetwarzaniu, pakowaniu jednostkowemu lub zbiorczemu w innym zakładzie, znak może zostać naniesiony na zewnętrzną powierzchnię pojemnika lub opakowania zbiorczego.

- W przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego w stanie płynnym, w granulkach lub produktów sproszkowanych, przewożonych luzem, oraz produktów rybołówstwa także przewożonych luzem, nie ma konieczności umieszczania znaku identyfikacyjnego, jeżeli dokumentacja towarzysząca produktom zawiera informacje określone w pkt. 6, 7 oraz, w miarę potrzeb, w pkt. 8.

- W przypadku, gdy produkty pochodzenia zwierzęcego są umieszczane w opakowaniu zbiorczym, które ma zostać bezpośrednio dostarczone do konsumenta końcowego, znak wystarczy nanieść jedynie na zewnętrzną część tego opakowania zbiorczego.

- W przypadku, gdy znak jest nanoszony bezpośrednio na produkty pochodzenia zwierzęcego, stosowane kolory muszą zostać zatwierdzone zgodnie z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi zastosowania substancji barwiących w środkach spożywczych.

8. Mięso z nieoskórowanej zwierzyny łownej nie może nosić znaku jakości zdrowotnej, o ile po oskórowaniu w zakładach przetwórstwa dziczyzny nie zostało poddane badaniu poubojowemu i nie zostało uznane za nadające się do spożycia przez ludzi.

9. Niniejszy rozdział obowiązuje bez uszczerbku dla przepisów dotyczących zdrowia zwierząt w odniesieniu do znakowania zdrowotnego.

§ 6. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 2076/2005 z dnia 5 grudnia 2005r ustanawiającego środki przejściowe do celów wdrożenia rozporządzeń (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (Dz.Urz. UE L 338 z 22.12.2005r, str. 83), wydaje decyzję administracyjną w sprawie udzielenia zgody na odstępstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia- tł.

W drodze odstępstwa od wymogów ustanowionych w pkt 2 sekcji III załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, dotyczących dostarczania przedsiębiorstwom prowadzącym ubój informacji dotyczących łańcucha żywnościowego przynajmniej z 24-godzinnym wyprzedzeniem, właściwy organ może zezwolić, aby tego rodzaju informacje były przesyłane do przedsiębiorstwa prowadzącego ubój wraz ze zwierzętami dowolnego gatunku, których te informacje dotyczą, oraz we wszelkich okolicznościach, w których nie naraża to na szwank celów rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Jeżeli wszelkie elementy informacji dotyczących łańcucha żywnościowego, których znajomość mogłaby spowodować poważne zakłócenia działalności ubojni, powinny zostać udostępnione przedsiębiorstwu prowadzącemu ubój odpowiednio wcześniej przed przybyciem zwierząt do ubojni.

Załącznik II sekcja III pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 853/2004- tł.

- Podmioty prowadzące ubojnie muszą otrzymać informacje nie później niż 24 godziny przed przybyciem zwierząt do ubojni, z wykluczeniem okoliczności, o których mowa w pkt. 7- tł.

- Jeżeli właściwy organ udzieli zezwolenia, informacje dotyczące łańcucha pokarmowego mogą towarzyszyć zwierzętom, do których się odnoszą, do ubojni i nie muszą być dostarczane z przynajmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem, w przypadku:

  1. świń, drobiu lub zwierząt łownych utrzymywanych przez człowieka, które zostały poddane badaniu przedubojowemu w gospodarstwie pochodzenia, jeżeli towarzyszy im świadectwo podpisane przez lekarza weterynarii, zawierające oświadczenie, że dokonał badania zwierząt w gospodarstwie i stwierdza, że są zdrowe;

  2. hodowlanych zwierząt nieparzystokopytnych;

  3. zwierząt poddanych ubojowi z konieczności, jeżeli towarzyszy im oświadczenie podpisane przez lekarza weterynarii, zawierające korzystny wynik badania przedubojowego;

oraz

  1. zwierząt, które nie są bezpośrednio dostarczane z gospodarstwa pochodzenia do ubojni.

Podmioty prowadzące ubojnie zobowiązane są dokonać oceny odnośnych informacji. Jeżeli przyjmują zwierzęta do uboju, muszą przekazać urzędowemu lekarzowi weterynarii dokumenty, o których mowa w pkt. (a) i (c). Zwierzęta nie mogą zostać poddane ubojowi ani patroszeniu bez uprzedniej zgody urzędowego lekarza weterynarii.

§ 7. Urzędowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia nr 853/2004, wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1) udzielenia zgody na poddanie zwierząt ubojowi w rzeźni- w przypadku, o którym mowa w załączniku II w sekcji III w ust. 6- tł.

- W razie przybycia do ubojni zwierzęcia bez informacji dotyczących łańcucha pokarmowego, dany podmiot zobowiązany jest niezwłocznie powiadomić o tym fakcie urzędowego lekarza weterynarii. Zwierzę nie może zostać poddane ubojowi bez uprzedniej zgody urzędowego lekarza weterynarii.

2) uznania partii masy jajecznej, o której mowa w załączniku III w sekcji X w rozdziale II w części III w ust. 5, za nie nadającą się do spożycia przez ludzi- tł.

- Po rozbiciu, każda cząstka produktu jajczarskiego musi zostać jak najszybciej poddana przetworzeniu, w celu wyeliminowania zagrożeń mikrobiologicznych czy zmniejszenia ich do dopuszczalnego poziomu. Partia, która nie została wystarczająco przetworzona, może zostać niezwłocznie poddana ponownemu przetworzeniu w tym samym zakładzie, jeżeli proces ten skutkuje jej przydatnością do spożycia przez ludzi. W przypadku uznania partii za niezdatną do spożycia przez ludzi należy ją zdenaturalizować, dla zapewnienia, że nie zostanie wykorzystana w celu spożycia przez ludzi.

§ 8. Urzędowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia nr 854/2004, wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

1) udzielenia zgody na poddanie zwierząt ubojowi w rzeźni- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji II w rozdziale II w ust. 2- tł.

Urzędowy lekarz weterynarii może zezwolić na poddanie zwierząt ubojowi w ubojni, nawet wtedy, gdy istotne informacje dotyczące łańcucha pokarmowego nie są dostępne. W tym przypadku wszystkie istotne informacje dotyczące łańcucha pokarmowego muszą zostać dostarczone przed dopuszczeniem tusz do spożycia przez ludzi. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia, tego rodzaju tusze wraz z ich narządami wewnętrznymi muszą być przechowywane oddzielnie od innego mięsa.

2) uznania mięsa za nie nadające się do spożycia przez ludzi- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w:

a) sekcji II w rozdziale II w ust. 2- tł.

W przypadku, gdy istotne informacje dotyczące łańcucha pokarmowego nie są dostępne w ciągu 24 godzin od przybycia zwierzęcia do ubojni, całe mięso z tego zwierzęcia zostaje uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi. Jeżeli zwierzę nie zostało jeszcze ubite, ubija się je oddzielnie od innych zwierząt.

b) sekcji IV w rozdziale IX w części B w ust. 2, w części C w ust. 2, w części D w ust. 2, w części E w ust. 2 oraz w części F w ust. 2- tł. – dot. mukowiscydozy

B Mięso zakażone cysticercus należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi. Jednakże, w przypadku, gdy zwierzę nie jest ogólnie zakażone cysticercus, części niezakażone można uznać za nadające się do spożyciaprzez ludzi, po poddaniu tego mięsa procesowi mrożenia.

C Mięso zwierząt zakażonych trichinae należy uznać za nienadające się do spożycia

przez ludzi.

D – dotyczy nosacizny

Mięso z koni, u których stwierdzono nosaciznę, należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi.

E – dotyczy gruźlicy

Całe mięso ze zwierząt, u których badanie poubojowe ujawniło zmiany gruźlicze w szeregu narządach lub w szeregu partiach tuszy, należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi. Jednakże w razie stwierdzenia zmiany gruźliczej tylko w jednym węźle chłonnym jednego narządu lub części tuszy, jedynie zaatakowany narząd lub część tuszy wraz z połączonym węzłami chłonnymi należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi.

F – dotyczy brucelozy

Mięso ze zwierząt, u których badanie poubojowe ujawniło zmiany wskazujące na ostre zarażenie brucelozą należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi. W przypadku zwierząt reagujących pozytywnie lub niejednoznacznie w badaniu na brucelozę, wymię, cewkę moczowo-płciową i krew należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi, nawet wtedy, gdy nie stwierdzono żadnej tego rodzaju zmiany.

c) Sekcji II w rozdziale II w ust. 4 oraz w sekcji II w rozdziale III w ust. 1 i 4

W przypadku, gdy towarzyszące dokumenty, dokumentacja i inne informacje wykazują, że:

lub

Jeżeli zwierzęta znajdują się już w ubojni, muszą zostać ubite oddzielnie i uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi, przy jednoczesnym podjęciu środków ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt, tam gdzie jest to stosowne. Ilekroć urzędowy lekarz weterynarii uznaje to za konieczne, urzędowe kontrole są przeprowadzane na terenie gospodarstwa pochodzenia.

Załącznik I sekcja II rozdział III ust 1 i 4

Urzędowy lekarz weterynarii sprawdza wypełnienie obowiązku przez podmiot działający na rynku spożywczym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 w zakresie zapewnienia prawidłowej identyfikacji zwierząt przyjętych do uboju, z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi. Urzędowy lekarz weterynarii upewnia się, że zwierzęta o nie dość potwierdzonej tożsamości są ubite oddzielnie i uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi. Ilekroć urzędowy lekarz weterynarii uzna to za konieczne, urzędowe kontrole są przeprowadzane na terenie gospodarstwie pochodzenia.

Zwierzęta chore lub w stanie, który w czasie obróbki lub spożywania mięsa mógłby zostać przeniesiony na zwierzęta lub ludzi, oraz, ogólnie, zwierzęta wykazujące kliniczne objawy choroby ogólnoustrojowej lub wyniszczenia, nie są ubijane z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi. Tego rodzaju zwierzęta muszą być ubite oddzielnie, w takich warunkach, aby nie doszło do zanieczyszczenia innych zwierząt lub tuszy, oraz muszą być uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi.

d) Sekcji IV w rozdziale VIII w części B – dot. Decyzji pokontrolnych

Poza przypadkami przewidzianymi w sekcji II rozdział V, mięso mające podczas badania poubojowego dowolną cechę z wymienionych w części A pkt 3 lit. e) należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi.

Sekcja II rozdział V – dot. Decyzji w sprawie mięsa nie nadającego się do spożycia.

Mięso uznaje się za nienadające się do spożycia przez ludzi, jeżeli:

Załącznik I Sekcja IV rozdział VIII część A pkt. 3 lit. e – dot. Badania poubojowego zwierząt łownych.

Podczas badania poubojowego, urzędowy lekarz weterynarii dokonuje:

- badania pod kątem cech wskazujących na zagrożenie dla zdrowia stwarzane
przez mięso, w tym:

oraz

3) Udzielenia zgody na dokonanie uboju w innej rzeźni – w przypadku, o którym mowa w zał. I w sekcji II w rozdziale III w ust. 8

Zwierzęta przedstawione do uboju w danej ubojni zasadniczo muszą być tam ubite. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach, takich jak poważna awaria urządzeń do uboju, urzędowy lekarz weterynarii może zezwolić na bezpośrednie przemieszczenia do innej ubojni.

4) sposobu postępowania z mięsem pochodzącym od zwierząt poddanych ubojowi

z konieczności wykonanemu poza rzeźnią lub sposobu wykorzystania tego mięsa-

w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji II w rozdziale V w ust. 2- tł.

- Urzędowy lekarz weterynarii może narzucić wymagania dotyczące wykorzystania mięsa pochodzącego od zwierząt poddanych ubojowi z konieczności wykonanemu poza ubojnią.

5) uznania mięsa za nie nadające się do spożycia przez ludzi- w przypadkach, o

których mowa w załączniku I w sekcji II w rozdziale V w ust. 1- tł.

1. Mięso uznaje się za nienadające się do spożycia przez ludzi, jeżeli:

- pochodzi ze zwierząt niepoddanych badaniu weterynaryjnemu przedubojowemu, z wyjątkiem upolowanej zwierzyny łownej;

- pochodzi ze zwierząt w przypadku których narządy wewnętrzne nie zostały poddane badaniu weterynaryjnemu poubojowemu, o ile niniejsze rozporządzenie lub rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie stanowi inaczej;

- pochodzi ze zwierząt, które były poddane tzw. „ubojowi upozorowanemu”, były martwo narodzone, nienarodzone lub poddane ubojowi w wieku poniżej siedmiu dni życia;

- pozyskano je w wyniku trybowania okolicy kłucia;

- pochodzi ze zwierząt zaatakowanych przez chorobę z wykazu A (OIE) lub tam gdzie jest to stosowne, wykazu B (OIE), o ile sekcja IV nie stanowi inaczej;

- pochodzi ze zwierząt zaatakowanych przez chorobę ogólnoustrojową, taką jak uogólniona posocznica, ropnica, toksemia lub wiremia;

- nie spełnia kryteriów mikrobiologicznych ustanowionych w prawodawstwie wspólnotowym w celu ustalenia, czy żywność może być wprowadzone do obrotu;

- wykazuje objawy inwazji pasożytów, o ile sekcja IV nie stanowi inaczej;

- zawiera pozostałości lub zanieczyszczenia przekraczające poziomy ustanowione zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym. Każde przekroczenie odpowiedniego poziomu powinno powodować przeprowadzenie dodatkowych analiz, ilekroć jest to stosowne;

- bez uszczerbku dla bardziej szczególnego prawodawstwa wspólnotowego, pochodzi ze zwierząt lub z tusz zawierających pozostałości substancji zabronionych albo ze zwierząt poddanych leczeniu substancjami zabronionymi;

- zawiera wątrobę i nerki zwierząt powyżej dwóch lat życia z regionów, w których wprowadzenie w życie planów zatwierdzonych zgodnie z art. 5 dyrektywy 96/23/WE ujawniło powszechne występowanie metali ciężkich w środowisku naturalnym;

- zostało poddane działaniu substancji odkażających niezgodnie z prawem;

- zostało poddane działaniu promieni jonizujących lub ultrafioletowych niezgodnie z prawem;

- zawiera ciała obce (z wyjątkiem materiału wykorzystanego do upolowania zwierzęcia, w przypadku zwierzyny łownej);

- przekracza maksymalne dopuszczalne poziomy radioaktywności ustanowione w prawodawstwie wspólnotowym;

- wykazuje zmiany patofizjologiczne, anomalie konsystencji, niedostateczne wykrwawienie (z wyjątkiem zwierzyny łownej) lub anomalie organoleptyczne, w szczególności wyraźny zapach płciowy;

- pochodzi ze zwierząt wyniszczonych;

- zawiera materiał specjalnego ryzyka, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w prawodawstwie wspólnotowym;

- wykazuje zanieczyszczenie ziemią, odchodami lub inne zanieczyszczenia

- zawiera krew, która może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt ze względu na stan zdrowia zwierzęcia, z którego pochodzi lub na zanieczyszczenie powstałe podczas procesu uboju;

- zdaniem urzędowego lekarza weterynarii po zbadaniu wszelkich istotnych informacji, może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt lub z innych względów nie nadaje się do spożycia przez ludzi.

6) udzielenia zgody na ubój ptaków w rzeźni- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji IV w rozdziale V w części A w ust. 5 w lit. b- tł.

- jeżeli stado jest już w drodze do ubojni lub w ubojni, po dokonaniu oceny przyczyny opóźnienia można zezwolić na ubój, pod warunkiem, że stado jest ponownie zbadane.

7) uśmiercenia na linii ubojowej ptaków wykazujących kliniczne objawy choroby- w przypadku, o którym mowa w załączniku I w sekcji IV w rozdziale V w części A w ust. 7- tł.

- Jeżeli ptaki wykazują kliniczne objawy choroby, nie wolno poddawać ich ubojowi, z przeznaczeniem do spożycia dla ludzi. Jednakże może nastąpić uśmiercenie tych ptaków na linii ubojowej, po zakończeniu normalnego procesu uboju, pod warunkiem podjęcia środków ostrożności w celu uniknięcia zagrożenia rozprzestrzenienia się organizmów patogennych, jak również pod warunkiem oczyszczenia i odkażenia urządzeń bezpośrednio po uśmierceniu.

8) poddania ubojowi zwierząt, o których mowa w załączniku I w sekcji IV w rozdziale IX w części E w ust. 1 i części F w ust. 1, w sposób określony w tych przepisach- tł.

Część E) W przypadku pozytywnej lub niejednoznacznej reakcji zwierząt na tuberkulinę, lub wystąpienie innych podstaw do podejrzeń co do zakażenia, zwierzęta te należy niezwłocznie poddać ubojowi oddzielnie od innych zwierząt, z zachowaniem wszelkich środków ostrożności w celu uniknięcia ryzyka zanieczyszczenia pozostałych tusz, linii ubojowej i personelu obecnego w ubojni .

Część F) W przypadku pozytywnej lub niejednoznacznej reakcji zwierząt w badaniu w kierunku brucelozy, lub wystąpienie innych podstaw do podejrzeń co do zakażenia, zwierzęta te należy niezwłocznie poddać ubojowi oddzielnie od innych zwierząt, z zachowaniem wszelkich środków ostrożności w celu uniknięcia ryzyka zanieczyszczenia pozostałych tusz, linii ubojowej i personelu obecnego w ubojni.

9) uznania produktów rybołówstwa za nienadające się do spożycia przez ludzi- w przypadkach, o których mowa w załączniku III w rozdziale III- tł.

Produkty rybołówstwa należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi, jeżeli:

- kontrole organoleptyczne, chemiczne, fizyczne lub mikrobiologiczne bądź kontrole w kierunku pasożytów wykazały, że produkty nie są zgodne z prawodawstwem wspólnotowym;

- zawierają w ich częściach jadalnych zanieczyszczenia lub pozostałości w ilości przekraczającej limity ustanowione w prawodawstwie wspólnotowym lub na poziomie, na którym wyliczona dawka żywieniowa przekraczałaby dzienne lub tygodniowa dawkę dla ludzi;

- pochodzą z:

lub

lub

- właściwy organ uznaje, że mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt bądź też z innego względu nie nadają się do spożycia przez ludzi.

§ 9. Urzędowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia nr 882/2004, wydaje decyzje administracyjne w sprawie zastosowania środków, o których mowa w art. 54 ust. 2 lit. a,b,d,h oraz e- w zakresie zawieszania działania przedsiębiorstwa lub jego części , podjętych w przypadku stwierdzenia niezgodności- tł.

Działanie takie zawiera, gdzie jest to stosowne, następujące środki:

- nałożenie procedur sanitarnych lub podjęcie wszelkich innych działań uważanych za niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa paszy lub żywności lub zgodności z prawem paszowym i żywnosciowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt lub dobrostanem zwierząt;

- ograniczenie lub zakaz wprowadzania do obrotu, przywozu lub wywozu paszy, żywności lub zwierząt;

- upoważnienie do wykorzystania paszy lub żywności do celów innych niż te, do których były początkowo przeznaczone;

- wszelkie inne środki jakie właściwy organ uznaje za właściwe.

- zawieszenie działania lub zamknięcie całego lub części danego przedsiębiorstwa na właściwy okres czasu;

§ 10. Urzędowy lekarz weterynarii, w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 2074/2005 z dnia 5 drudnia 2005r ustanawiającego środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na mocy rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 i zmieniajacego rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (Dz.Urz. UE L 338 z 22.12.2005r, str. 27), wydaje decyzje administracyjne w sprawie uznania nioeprzetworzonych produktów rybołówstwa, o których mowa w załączniku II w sekcji II w rozdziale I w ust. 1, za nienadajace się do spożycia przez ludzi- tł.

Nieprzetworzone produkty rybołówtswa, należące do kategorii gatunków wymienionych w rozdziale II (Sebastes spp; Helicolenus dactylopterus; Sebastichthys capensis; gatunki z rodziny Pleuronectidae- z wyjątkiem halibuta; Hippoglossus spp; Salmo salmar, gatunki z rodziny Merluccidae, gatunki z rodziny Gadidae), uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi, jeżeli ocena organoleptyczna budzi watpliwości co do świeżości tych produktów, a badania chemiczne wykazują, że nastepujące poziomy N- LZA zostały przekroczone:

a) 25 miligramów azotu/100 gramów mięsa w odniesieniu do następujących gatunków (Sebastes spp; Helicolenus dactylopterus, Sebastichthys capensis)

b) 30 miligramów azotu /100 gramów mięsa w odniesieniu do następujących gatunków (gatunki z rodziny Pleuronectidae, z wyjątkiem halibuta: Hippoglossus spp)

c) 35 miliogramów azotu/100 gramów mięsa w odniesieniu do następujących gatunków (Salmo salar, gatunki z rodziny Merlucciidae, gatunki z rodziny Gadidae).

Metoda odniesienia, którą należy stosować do kontroli poziomu N-LZA, obejmuje destylację ekstraktu odbiałczonego kwasem nadchlorowym okresloną w rozdziale III dotyczącym oznaczania stężenia N-LZA w rybach i produktach rybołówstwa.

§ 11.1. Decyzje administracyjne, o których mowa w § 1 pkt 3, 4 i 9 i 10, § 2 pkt 1 i 4-7, § 3, § 5 pkt 1 i 3- także § 7-10, wydaje się z urzędu.

- § 1 pkt 3- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na transport do rzeźni zwierząt z objawami choroby lub pochodzącymi ze stad, o których wiadomo, że są skażone środkami o znaczeniu dla zdrowia publicznego

- § 1 pkt 4- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na zwolnienie przedsiębiorstwa sektora spożywczego z następujących obowiązków:

* wyposazenia w higieniczne miejsca postoju, zagrody dla zwierząt łatwe do czyszczenia i dezynfekcji

* urządzenia do pojenia zwierząt oraz ich żywienia

* odpowiedni system odprowadzania ścieków

* oddzielne pomieszczenia zamykane na klucz (zagrody) dla chorych zwierząt lub zwierząt podejrzewanych o chorobę, z oddzielnym systeme odprowadzania ścieków i zlokalizowanych w sposób umożliwiający zakażenie innych zwierząt

* poczekalnie przedubojowe

§ 1 pkt 9- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na ubój zwierząt w rzeźni w przypadku dokonywania uboju zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę oraz zwierząt poddawanych ubojowi w ramach programu zwalczania choroby czy programu zapobiegania chorobom.

§ 1 pkt 10- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na stosowanie przepisów dotyczących mięsa hodowlanych zwierząt kopytnych do produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa ptaków bezgrzebieniowych.

§ 2 pkt 1- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie określenia warunków uboju zwierząt chorych na brucelozę, gruźlicę lub salmonellozę albo monitorowanych w tym kierunku

§ 2 pkt 4- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie zamknięcia obszaru produkcyjnego dpouszczonego do odłowu żywych małży, ponownego otwarcia zamkniętego obszaru produkcyjnego oraz ponownej klasyfikacji obszaru jako obszar klasy B lub C

§ 2 pkt 5- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie wpisu do rejestru zatwierdzonych stref sanitarnych i obszarów produkcyjnych do odłowu zywych małży

§ 2 pkt 6- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie wyznaczenia laboratoriów wykonujących analizy próbek pobranych w ramach kontroli wewnętrznej wykonywanej przez podmiot działający na rynku spożywczym w ramach obszaru produkcyjnego dopuszczonego do odłowu żywych małży

§ 2 pkt 7- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie zawieszenia dostaw mleka surowego z gospodarstwa lub okreslenia wymagań weterynaryjnych dotyczących obróbki mleka i jego wykorzystania

§ 3- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie zastosowania i cofnięcia następujących środków:

a) nałożenie procedur sanitarnych lub podjęcie wszelkich innych działań uważanych za niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa paszy lub żywności lub zgodności z prawem paszowym i żywnosciowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt lub dobrostanem zwierząt;

b) ograniczenie lub zakaz wprowadzania do obrotu, przywozu lub wywozu paszy, żywności lub zwierząt;

c) monitorowanie, oraz w razie konieczności, nakazanie wycofania i/lub zniszczenia paszy lub żywności;

d) upoważnienie do wykorzystania paszy lub żywności do celów innych niż te, do których były początkowo przeznaczone;

e) zawieszenie działania lub zamknięcie całego lub części danego przedsiębiorstwa na właściwy okres czasu;

f) zawieszenie lub wycofanie zatwierdzenia zakładu;

g) środki określone w art. 19 dotyczące przesyłek z państw trzecich;

h) wszelkie inne środki jakie właściwy organ uznaje za właściwe.

§ 5 pkt 1- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie wyznaczenia laboratorium do przeprowadzenia badań na włośnie

§ 5 pkt 3- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie uznania gospodarstwa lub kategorii gospodarstw za wolne od włośni

§ 5 pkt 4- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie cofnięcia uznania gospodarstwa lub kategorii gospodarstw za wolne od włośni

§ 5 pkt 5- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie przeprowadzenia badań na występowanie włośni w ubocznych produktach pochodzenia zwierzęcego lub przetworzenia ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego

§ 7- Urzędowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

- udzielenia zgody na poddanie zwierząt ubojowi w rzeźni bez informacji dotyczącej łańcucha pokarmowego

- w sprawie uznania partii masy jajecznej za nienadajacą się do spożycia przez ludzi bez poddania jej procesowi przetworzenia

§ 8- Urzędowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na poddanie zwierząt ubojowi w rzeźni, nawet wtedy, gdy istotne informacje dotyczace łańcucha pokarmowego nie są dostepne

- w sprawie uznania mięsa za nienadające się do spożycia przez ludzi w przypadku, gdy istotne informacje dotyczące łańcucha pokarmowego nie są dostępne w ciągu 24 godzin od przybycia zwierząt do ubojni

- w sprawie uznania mięsa za nienadające się do spożycia przez ludzi, w przypadku zakażenia bąblowcem, włośnicą, nosacizną, gruźlicą, brucelozą.

- w przypadku, gdy towarzyszące dokumenty wykazują, że:

lub

Jeżeli zwierzęta znajdują się już w ubojni, muszą zostać ubite oddzielnie i uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi, przy jednoczesnym podjęciu środków ostrożności w celu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt, tam gdzie jest to stosowne. Ilekroć urzędowy lekarz weterynarii uznaje to za konieczne, urzędowe kontrole są przeprowadzane na terenie gospodarstwa pochodzenia.

§ 9- Urzędowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w zakresie zawieszania działania przedsiębiorstwa lub jego części, podjętych w przypadku stwierdzenia niezgodności.

§ 10- Urzędowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie uznania nieprzetworzonych produktów rybołówstwa za nienadajace się do spozycia przez ludzi.

2. Decyzję administracyjną w sprawie zawieszenia dostaw mleka surowego z gospodarstwa lub określenia wymagań dotyczących obróbki mleka i jego wykorzystania, wydaje się po upływie trzech miesięcy od pierwszego zgłoszenia powiatowemu lekarzowi weterynarii przez podmiot skupujący mleko, że mleko pochodzące z danego gospodarstwa nie spełnia kryteriów dotyczących liczby drobnoustrojów lub liczby komórek somatycznych, chyba że w tym okresie powiatowy lekarz weterynarii otrzyma informację od podmiotu skupującego mleko potwierdzającą, że mleko dostarczane przez podmiot działający na rynku spożywczym spełnia kryteria dotyczące liczby drobnoustrojów lub liczby komórek somatycznych.

§ 12.1. Decyzje administracyjne, o których mowa w § 1 pkt 1,2,5-8 i 11-22, § 2 pkt 2 i 3, § 4 i § 5 pkt 2 i 6 oraz § 6, wydaje się na wniosek przedsiębiorstwa sektora spożywczego.

§ 1 pkt 1- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na wykorzystanie mleka surowego niespełniajacego określonych kryteriów dotyczących liczby drobnoustrojów lub liczby komórek somatycznych, przy wytwarzaniu serów o okresie dojrzewania wynoszącym co najmniej 60 dni oraz produktów mleczarskich uzyskanych w związku z wytwarzaniem takich serów.

§ 1 pkt 2- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na przyjmowanie zwierząt do rzeźni bez 24-godzinnego wyprzedzenia dotyczącego udzielania informacji odnośnie łańcucha pokarmowego

§ 1 pkt 5- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na dokonanie, w tych samych pomieszczeniach, lecz w innym czasie czynności opróżniania i oczyszczania żołądków i jelit

§ 1 pkt 6- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na zwolnienie przedsiębiorstwa sektora spożywczego z obowiązku posiadania wydzielonego miejsca z odpowiednimi urządzeniami do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji środków transportu zwierząt gospodarskich.

§ 1 pkt 7- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na postepowanie, po przeprowadzeniu badania poubojowego, w sposób inny niż usunięcie wnętrzności lub części wnętrzności pozostałych w tuszy, z wykluczeniem nerek.

§ 1 pkt 8- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na transport mięsa bez zachowania określonej temperatury , w przypadku, gdy:

- transport odbywa się z danego zakładu do innego zakładu

- mięso opuszcza ubojnię lub zakład rozbioru znajdujący się w ubojni niezwłocznie, a transport nie trwa dłużej niż dwie godziny

§ 1 pkt 11- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na ubój w gospodarstwie drobiu, przy braku spełnienia następujących warunków:

- gospodarstwo musi zostać poddane regularnym inspekcjom weterynaryjnym

- przedsiębiorca sektora spożywczego zobowiązany jest przekazać wcześniej właściwym władzom informacje dotyczące daty i czasu uboju

- gospodarstwo musi być wyposażone w obiekty do grupowania zwierząt, w celu umożliwienia przeprowadzenia badania przedubojowego całej grupy

- gospodarstwo musi posiadać pomieszczenia odpowiednie do higienicznego uboju i dalszej obróbki ptactwa

- konieczne jest przestrzeganie wymogów dotyczących dobrostanu zwierząt

- ptactwu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ubojni oświadczenie przedsiębiorcy sektora spożywczego, z którego hodowli dane zwierzę pochodzi, zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innego leczenia, jakie podawano zwierzętom lub wobec nich stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji, oraz z podaniem daty i czasu uboju.

- zwierzęciu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ubojni świadectwo wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii

- w przypadku drobiu hodowanego do celów wytwarzania „foie gras’’, niepatroszone ptactwo musi zostać niezwłocznie przewiezione do ubojni lub zakładu rozbioru oraz, w razie konieczności, zamrożone. Drób musi zostać wypatroszony w ciągu 24 godzin od uboju, pod nadzorem właściwych władz.

- drób patroszony z opóźnieniem, pozyskany w gospodarstwie hodowlanym, może być przetrzymywany przez 15 dni w temperaturze nieprzekraczającej . Następnie musi zostać wypatroszony w ubojni lub zakładzie rozbioru znajdującym się w tym samym Państwie Członkowskim co dane gospodarstwo hodowlane.

§ 1 pkt 12- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na ubój w miejscu pochodzenia hodowlanych ptaków bezgrzebieniowych oraz hodowlanych zwierząt kopytnych określonych w pkt 1, czyli dzikich ssaków parzystokopytnych utrzymywanych przez człowieka (Cervidae i Suidae) .

§ 1 pkt 13- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na ubój w gospodarstwie bizonów

§ 1 pkt 14- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na postępowanie w sposób inny, niż określony, tj. po dostarczeniu zwierzęcia do zakładu obróbki zwierząt łownych należy je bez zbędnej zwłoki wypatroszyć.

§ 1 pkt 15- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na odstępstwo od wymogu odkostnienia mięsa bezpośrednio przed zmieleniem.

§ 1 pkt 16- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na odstępstwo od wymogów dotyczących dokumentu rejestracyjnego.

W przypadku pracowników dokonujących odłowu żywych małży obsługujących także zakład wysyłki, zakład oczyszczania, strefę sanitarną lub zakład przetwórczy będący odbiorcą żywych małży oraz wszystkich zakładów znajdujących się pod nadzorem jednej właściwej władzy dokumenty rejestracyjne nie są wymagane przy wprowadzaniu do obrotu żywych małży.

§ 1 pkt 17- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na zanurzenie żywych małży w wodzie morskiej w strefie sanitarnej na okres krótszy niż dwa miesiące.

§ 1 pkt 18- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia odstępstwa od wymogu przeprowadzania obróbki produktów rybołówstwa (zamrożenie w temperaturze nie wyższej niż () dla wszystkich części produktu na czas nie krótszy niż 24 godziny oraz wędzenia na zimno.

§ 1 pkt 19- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na odstępstwo od wymogów dotyczących transportu mrożonych produktów rybołówstwa, z wykluczeniem mrożonych ryb przeznaczonych do wytwarzania żywności konserwowanej w puszkach, w temperaturze nie wyższej niż () dla wszystkich części produktu, ewentualnie z krótkotrwałymi odchyleniami w górę o nie więcej niż .

§ 1 pkt 20- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na używanie mleka surowego pochodzącego od:

- krów i bawołów, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na gruźlicę czy brucelozę, ani żadnych objawów tych chorób, po poddaniu mleka obróbce cieplnej w celu wykazania negatywnej reakcji na test na fosfatazę

- owiec lub kóz, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na brucelozę lub zostały zaszczepione przeciwko brucelozie w ramach zatwierdzonego programu zwalczania choroby, oraz które nie wykazują żadnych objawów tej choroby do wytwarzania sera o okresie dojrzewania wynoszącym co najmniej dwa miesiące lub po poddaniu mleka obróbce cieplnej w celu wykazania negatywnej reakcji na test na fosfatazę oraz w przypadku samic innych gatunków, które nie wykazują pozytywnej reakcji na testy na gruźlicę czy brucelozę, ani żadnych objawów tych chorób, lecz należą do stada, w którym wykryto brucelozę lub gruźlicę w wyniku kontroli w ramach planu zwalczania brucelozy lub gruźlicy, po poddaniu mleka obróbce zapewniającej bezpieczeństwo.

§ 1 pkt 21- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na stosowanie wyższej temperatury dla mleka surowego - temperatury nie wyższej niż w przypadku codziennego odbioru mleka oraz do nie więcej niż , jeżeli mleko nie jest odbierane codziennie.

§ 1 pkt 22- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na dostarczanie przez punkty skupu i garbarnie surowca do produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz kolagenu przeznaczonego do spożycia przez ludzi

§ 2 pkt 2- Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie udzielenia zgody na badanie :

a) przedubojowe świń na terenie gospodarstwa pochodzenia obejmujące kontrolę identyfikacji zwierząt oraz badanie przeglądowe w celu upewnienia się, czy były przestrzegane zasady dobrostanu zwierząt oraz czy występują oznaki jakiegokolwiek stanu, który mógłby mieć niepożądany wpływ na zdrowie ludzi lub zdrowie zwierząt

b) poubojowe tusz pozyskanych ze świń przeznaczonych do tuczu i utrzymywanych w kontrolowanych warunkach bytowych

c) przedubojowe drobiu na terenie gospodarstwa pochodzenia

3) wyznaczenia stref sanitarnych i obszarów produkcyjnych, określenia położenia i granic wyznaczonych stref i obszarów oraz klasyfikacji obszarów produkcyjnych , w których zezwala się na odławianie żywych małży

§ 4. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzje administracyjne w sprawie:

- zmniejszenia liczby próbek wymaganych do pobrania w celu przeprowadzenia badań mikrobiologicznych przewidzianych w planach pobierania próbek

- stosowania procedur pobierania i badania próbek, innych niż wymienione powyżej

- stosowania w badaniach próbek metod analitycznych innych niż metody zwalidowane i certyfikowane

- wykorzystania partii produkcyjnej niespełniającej kryteriów bezpieczeństwa żywności, wprowadzonej na rynek, ale nieznajdujacej się w sprzedaży detalicznej, po ponownym przetworzeniu, do celów innych niż przewidziane zgodnie z jej pierwotnym przeznaczeniem

- zmniejszenia częstotliwości pobierania próbek do badań mikrobiologicznych w:

- poddaje się ubojowi nie więcej niż 3000 sztuk zwierząt

- poddaje się ubojowi zwierzęta, które stanowią nie więcej niż 20 jednostek przeliczeniowych przy maksymalnej ilości 1000 jednostek przeliczeniowych zwierząt w roku- w przypadku rzeźni, w której dokonuje się uboju bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych i zwierząt dzikich utrzymywanych na fermach


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia sierpnia 08 r (Dz U Nr3, poz 20)
odpowiedzialności materialnej pracowników96 Nr3 poz f3
odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu96 Nr3 poz f2
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lipca 03 r Dz U Nr3 poz
Dziennik Praw 1918 nr 12 poz 24
Dziennik Ustaw z 04 r Nr 7 poz 73 w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco od
Dziennik Ustaw z 2004 r Nr 257 poz 2573 2005 92 769 2007 158 1105 w sprawie określenia rodzajów prze
RMI z dnia 18 maja 2004 r (Dz U Nr 130, poz 1389) w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania
Dz U Nr 135 Poz 1140 W sprawie szkolenia i egzaminowania osób maj cych dostp do materiałów wybuchowy
RMI (Dz U Nr0, poz 33)  07 2003 w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego
Dziennik Ustaw z98 r Nr6 poz ?9 w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektó
DzU nr1 poz39 z dnia czerwca 03 w sprawie ppoz zaopatrzenia w wode oraz drog poz
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i?ministracji z dnia 8 sierpnia 07 r (Dz U Nr9, poz 
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i?ministracji z dnia 8 sierpnia 07 r (Dz U Nr9, poz 
Dz U Nr8 poz 63 w sprawie?zpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządz
RMI (Dz U Nr0, poz 26) # 06 2003 w sprawie informacji dotyczącej?zpieczeństwa i ochrony
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia listopada97 r (Dz U Nr4, poz 12)

więcej podobnych podstron