3. Podkreśl, że wszystko, o czym będzie się mówiło na spotkaniu oraz fakt,
   że biorą w nim udział takie a takie osoby, powinno na zawsze podlegać
   dyskrecji. Zasugeruj przedstawianie się tylko imionami, bez nazwisk.

4. Wytłumacz, że prawdopodbnie każdej z uczestniczek pomoże wysłucha­
   nie powodów przyjścia na zebranie jej towarzyszek i pozwól, żeby każda
   mówiła przez pięć minut, co zadecydowało o jej obecności.

5. Kiedy już część ochotniczek podzieli się swoją historią, zajmij się
   pozostałymi. Nie namawiaj jednak nikogo do mówienia. Niech dla wszystkich
   będzie jasne, że każda uczestniczka jest mile widziana, bez względu na to, czy
   chce się podzielić z innymi swoją historią, czy jeszcze nie.

6. Teraz przejdź do omówienia reguł czy praw, które twoim zdaniem
   powinny obowiązywać w grupie. Sugeruję poniższe punkty i myślę, że dobrze
   byłoby je przepisać i rozdać obecnym:

• Nie ma dawania rad. Każda ma prawo podzielić się swoimi doświad­
  czeniami — nie tylko tym, co przeżyła, ale także tym, co jej przynosi ulgę,
  lecz nikt nikomu nic nie doradza. Każdą mimowolną chęć udzielania rad
  należy natychmiast zastopować.

• Co tydzień inna kobieta powinna przewodzić grupie. Do obowiązków
  prowadzącej należy pilnowanie punktualnego rozpoczynania zebrania,
  wyznaczanie przewidzianego tematu dyskusji, zarezerwowanie paru minut
  na zakończenie w celu omówienia spraw bieżących i wyznaczenie prowadzą­
  cej na następne spotkanie.

• Spotkania powinny trwać określony z góry czas, proponuję godzinę. Nikt
  nie rozwiąże swoich problemów w ciągu jednego spotkania, nie ma nawet co
  próbować. Spotkania powinny zaczynać się punktualnie i kończyć o właś­
  ciwej porze. (Lepiej żeby trwały za krótko niż za długo. Z czasem można je
  przedłużyć, jeśli takie będzie życzenie większości).

• Miejsce zebrań powinno być neutralne, jeśli to możliwe. Prywatne miesz­
  kanie jednej z uczestniczek nie jest dobrym pomysłem, za dużo w nim
  czynników, które mogą przeszkadzać, na przykład, dzieci, telefony i tym
  podobne. Nikomu też nie jest potrzebna rola gospodyni, bo to nie żadne
  spotkanie towarzyskie. Gromadzicie się jako towarzyszki niedoli, macie
  sobie wzajemnie pomóc w rozwiązywaniu wspólnych problemów. Może uda
  się znaleźć jakieś miejsce, na przykład przy kościele, w szkole czy gdziekol­
  wiek indziej; najlepsza byłaby pora popołudniowa, wtedy nikt by wam nie
  przeszkadzał ani wy nikomu.

• Od początku należy ustalić, że w czasie trwania zebrań nie ma jedzenia,
  palenia papierosów i picia napojów — wszystko to bardzo rozprasza,
  a trzeba się skupić na najważniejszym. Jeśli grupa uzna to za potrzebne,
  można tym przyjemnościom poświęcić czas przed albo po zebraniu. Nigdy
  żadnego alkoholu — przeszkadza w zdrowym rozumowaniu i zniekształca
  ludzkie uczucia i reakcje.

• Unikajcie mówienia o ,,nim" — to jest bardzo ważne. Wszystkie
  uczestniczki muszą nauczyć się skupiać na własnych myślach, uczuciach
  i zachowaniach, a nie na mężczyźnie, który jest ich obsesją. Na początku
  wspominanie o „nich" będzie nie do uniknięcia, ale każda powinna
  wiedzieć, że musi to ograniczyć do minimum.

• Nikt nie powinien być krytykowany za to, co robi czy czego nie robi, ani

w oczy, ani za plecami. Chociaż uczestniczki grupy mają prawo prosić

0 wzajemną pomoc, spontaniczny krytycyzm musi być całkowicie wyelimi­
nowany.

* Należy się trzymać przewidzianego tematu. W zasadzie każdy jest dobry, byle nie religia, polityka i jakieś aktualne ciekawostki — po prostu w grupie samopomocy nie o „pogadanie" chodzi. Tematem dnia też nie powinno być „pożeranie" mężczyzn: spotykacie się, żeby omawiać własne leczenie

1 problemy oraz jak się z nimi uporać.

Podaję niżej kilka ewentualnych tematów: Dlaczego potrzebuję wsparcia grupy samopomocy Wina i urazy

Czego najbardziej się boję

Co najbardziej w sobie cenię, a czego najbardziej nie lubię Jak się zajmuję sobą i zaspokajam swoje potrzeby Samotność

Jak sobie daję radę z depresją

Moja postawa w sprawie seksu; jaka jest i skąd się bierze Złość; jak ją traktuję u siebie i u innych Mój stosunek do mężczyzn Co, moim zdaniem, ludzie o mnie myślą Jakie są moje motywy działań Moja odpowiedzialność wobec siebie i innych

Mój rozwój duchowy (wypowiedzi n i e mogą być dyskusją o tym, kto jest wierzący, a kto nie)

Rezygnacja z obwiniania zarówno siebie, jak innych Wzorce w moim życiu

Dobrze byłoby, żeby wszystkie kobiety z grupy przeczytały tę książkę, ale niekoniecznie — to raczej sugestia.

Grupa może postanowić, że raz w miesiącu zebranie powinno być prze­dłużone o piętnaście minut w celu omówienia spraw bieżących.

Powróćmy teraz do porządku obrad polecanego na pierwsze spotkanie:

7. Przedyskutujcie przepisy i prawa obowiązujące na spotkaniach grupy.

8. Ustalcie, kto będzie prowadził następne spotkanie.

9. Upewnijcie się co do miejsca następnego spotkania.

10. Przedyskutujcie sprawę, czy nie zaprosić jeszcze paru kobiet, czy nie
    wywiesić następnego zawiadomienia i ewentualnie, czy uczestniczki mogą
    wprowadzać swoje protegowane.

11. Na zakończenie spotkania ustawcie się w krąg i wziąwszy się za ręce
    pozostańcie tak w ciszy, z zamkniętymi oczami, parę chwil.

Jeszcze słówko na temat reguł i przepisów: zasady dyskrecji, przewodniczenie za każdym razem przez kogoś innego, powstrzymywanie się od krytyki, udzielania rad, dyskusji na tematy obojętne dla grupy i rozprawiania „po babsku", oto wskazówki bardzo istotne dla spójności i harmonii zespołu. Nie naruszajcie tych zasad w imię dogodzenia czy przypodobania się innym uczestniczkom. Najważniejsze, żeby nie ucierpiał interes grupy jako całości.

Pamiętając o tym masz już wszelkie przesłanki, żeby stworzyć grupę samopomocy dla kobiet kochających za bardzo. Te wasze godzinne spotkania mogą mieć ogromne znaczenie w procesie uzdrawiania i wpływu na dalsze życie. Będąc razem dajecie sobie wzajemnie szansę wyleczenia się. Powodzenia!

238

239