Definicja:

Pedagogika marksistowska - nurt aktywny do końca lat 80 w Polsce. Inaczej zwana pedagogiką materialistyczną, oparta na filozofii marksistowskiej. Człowiek wprawdzie jest najwyższą wartością, ale jego istota i rodzaj są całkowicie zdeterminowane przez warunki bytu społecznego i prawa rządzące ładem społecznym. Wychowanie służy zatem przekształceniu stosunków społecznych w imię sprawiedliwości społecznych. Pedagogika ta nazywana jest pedagogiką dyrektywną inaczej narzuconą.

Biografie Englesa i Marksa.

Fryderyk Engels - niemiecki filozof, socjolog i działacz ruchu robotniczego. Urodzony 28 listopada 1820 roku w Barmen. Był współautorem teorii materializmu dialektycznego i materializmu historycznego. Tradycją w jego rodzinie była produkcja bawełny. Po skończeniu szkoły średniej i zdaniu matury podjął pracę w fabryce należącej do swojego ojca, a następnie w firmie handlowej. Odbył służbę wojskową w Berlinie, gdzie po raz pierwszy poznał założenia filozofii Hegla. W latach 40-tych Fryderyk Engels wyjechał do Paryża i tam poznał Karola Marksa. Zainteresował się ideologią komunistyczną i wkrótce zapisał się do związku. Pomagał Marksowi przy wydawaniu "Deutscher-franzosicher Jahrbucher". Następnie wspólnie napisali "Świętą Rodzinę , czyli krytykę krytycznej krytyki" w którym to polemizowali z filozofią heglowską. W 1848 roku powstało kolejne ich wspólne dzieło pt. "Manifest Komunistyczny" . Na przełomie 1848 i 1849 Engels pracował w redakcji "Neue Rheinische Zeitung". Brał udział w powstaniu badeńskim i z tego powodu uciekł do Anglii. Pracował tam jako publicysta. Wraz z Karolem Marksem zorganizował i brał udział w I Międzynarodówce. Od 1870 r. Engels był członkiem Rady Generalnej I Międzynarodówki. Zmarł 5 sierpnia 1895 r. w Londynie.

Karol Marks - Przyszedł na świat w Trewirze znajdującym sie wówczas na terenie Prus. Filozof, ekonomista rewolucjonista, twórca idei marksistowskiej, organizator pierwszej Międzynarodówki. Jego ojcem był Marx Levi, który ze względu na pewne ograniczenia wynikające z jego żydowskiego pochodzenia, przeszedł z całą rodziną na luteranizm. Pierwszą wyższą uczelnią Karola Marska był uniwersytet w Bonn, który porzucił po pewnym czasie, dla Uniwersytetu Berlińskiego Właśnie w Berlinie zaczął skłaniać się ku lewicowym poglądom wstępując do lewicowych heglistów. W 1940 roku otrzymał tytuł doktora na jeńskim uniwersytecie. Po nieudanej próbie kariery wykładowcy w Bonn w 1842 zostaje redaktorem naczelnym pisma „Gazeta Reńska”, która przez swój demokratyczny radykalizm była represjonowana przez władze Pruskie. Po wyjeździe Marksa do Paryża powstały "Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne", w których pojawiła się teoria humanizmu socjalistycznego. W tym samym roku Marks nawiązał współpracę z Engelsem, z którym wydają pismo krytykujące poglądy heglistów. Wraz z nim stali się także członkami Związku Komunistów, dla którego obaj stworzyli program „Manifest partii komunistycznej”. W późniejszym okresie nastąpiła reaktywacja gazety reńskiej, wydawanej tym razem jako „Nowa Gazeta Reńska”. W związku z działalnością gazety Karol Marks został wydalony z Niemiec i udał się do Londynu, gdzie borykał się z problemami finansowymi. W 1845 roku był współtwórcą Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników znanego jako Międzynarodówka . Zmarł w 1883 roku w Londynie.

Poglądy Engelsa i Marksa:

Przedstawiał komunizm jako naukę o warunkach wyzwolenia proletariatu ( jest to klasa robotnicza która jest zależna od popytu na pracę, która czerpie zyski tylko z jej sprzedaży) . Nowy ustrój społeczny według niego powinien odebrać jednostkom wszystkie gałęzie wytwórczości i przekazac je w ręce społeczeństwa, tak, aby każdy uczestniczył w procesie wytwórstwa. Zniesiona musi być własność prywatna i konkurencja. Nastąpi wspólnota dóbr. Uważał, że własności prywatnej nie da się znieść od razu. Potrzebny jest do tego zasób środków produkcji. Jego zdaniem aby stworzyć idealne społeczeństwo potrzebne są dalsze zmiany, które zakładają m.in. ograniczenie władzy prywatnej, wywłaszczanie właścicieli ziemskich, wprowadzenie przymusu pracy czy unarodowienie fabryk, warsztatów, kolei żelaznych. Dopiero po spełnieniu tych warunków zniknie własność prywatna, pieniądze staną się zbyteczne, a resztki form starego społeczeństwa zostaną zatarte.

Według niego społeczeństwo dzieli się na dwie klasy tj. tych którzy są właścicielami środków produkcji i tych co tych środków nie posiadają. Podział ten prowadzi do "konfliktu klasowego". Przedstawiał on historię świata jako historię walki klas: ziemianin przeciwko chłopu, właściciel niewolników = proletariat. Jest twórcą poglądu "materializm dialektyczny"- który zakładał, że powstałe struktury będą doskonalsze od starszych.