Konspekt zajęć wychowawczo- dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Deklaracja Praw Człowieka

Czas trwania zajęć: 1 jednostka lekcyjna

Cele:

1. uczeń zna okoliczności oraz datę uchwalenia Deklaracji Praw Człowieka

2. uczeń rozumie i akceptuje zasadę równości praw człowieka bez względu na rasę, wyznanie, pochodzenie, status społeczny czy stan zdrowia

3. uczeń szanuje prawa innych ludzi

4. uczeń potrafi wymienić podstawowe prawa zawarte w Deklaracji

Metody i formy pracy - słowne, wzrokowe, praktyczne - aktywizujące

- indywidualna i grupowa

Pomoce - kserokopie Deklaracji Praw Człowieka, encyklopedia, arkusz brystolu,

Markery, długopisy, kartki

Literatura - Encyklopedia Powszechna

Organizacja i przebieg zajęć:

5. Zaproszenie uczniów do zajęć, przygotowanie materiałów, przedstawienie tematu zajęć.

6. Część zasadnicza -

Prowadzący dzieli uczniów na grupy - każda grupa otrzymuje encyklopedię. Uczniowie mają za zadanie za jej pomocą uzupełnić otrzymany tekst, np.:

,,Deklaracja Praw Człowieka to dokument przyjęty przez…………………

……………………….. w ……………………. roku.”. Prowadzący inicjuje dyskusję na temat zasadności uchwalenia takiego dokumentu; prosi wybranego ucznia o zapisanie uzupełnionego zdania na zawieszonym na tablicy arkuszu brystolu - uczeń zna okoliczności oraz datę uchwalenia Deklaracji Praw Człowieka..

Grupy otrzymują kserokopie Deklaracji Praw Człowieka. Uczniowie w grupach układają krzyżówkę z hasłem Prawa Człowieka, np.:

P

R

A

C

A

R

Ó

W

N

O

Ś

Ć

S

Z

A

C

U

N

E

K

W

Y

P

O

C

Z

Y

N

E

K

S

P

R

A

W

I

E

D

L

I

W

O

Ś

Ć

O

C

H

R

O

N

A

C

Z

Ł

O

W

I

E

C

Z

E

Ń

S

T

W

O

M

I

Ł

O

Ś

Ć

G

O

D

N

O

Ś

Ć

W

O

L

N

O

Ś

Ć

O

P

I

E

K

A

Ż

Y

C

I

E

W

Y

K

S

Z

T

A

Ł

C

E

N

I

E

A

U

T

O

N

O

M

I

A

Po sprawdzeniu przez prowadzącego poprawności krzyżówek, uczniowie kolejno, w obrębie grupy, czytają hasła, zapisują je na arkuszu brystolu, interpretując je i uzasadniając rozumienie ich znaczenia ( ze szczególnym naciskiem na rozumienie równości praw wszystkich ludzi bez względu na pochodzenie, rasę, wyznanie, wygląd, stan zdrowia i sprawności fizycznej czy umysłowej ) - uczeń rozumie i akceptuje zasadę równości praw człowieka bez względu na rasę, wyznanie, pochodzenie, status społeczny czy stan zdrowia.

Dyskusja na temat poszanowania praw innych ludzi (kolegów, koleżanek),

rozstrzyganie kwestii i zapisywanie ich na brystolu:

-każdy ma prawo do wyrażania własnego zdania, opinii i odczuć

-każdy ma prawo ustalać własne cele i samodzielnie je realizować

-każdy ma prawo do pomyłki

-każdy ma prawo do odmawiania

-każdy ma prawo do własnych zainteresowań i upodobań

-to, co tobie wydaje się najlepsze, nie musi być takie dla innych

-każdy ma prawo do szacunku

Prowadzący prosi uczniów o podanie innych przykładów i zapisanie ich na arkuszu - uczeń szanuje prawa innych ludzi.

3. Podsumowanie - uczniowie wybierają miejsce, gdzie zostanie zawieszona plansza zawierająca ustalenia uczniów nt. praw człowieka. Po zdjęciu arkusza z tablicy, każdy z uczniów wymienia po jednym prawie - uczeń potrafi wymienić podstawowe prawa zawarte w Deklaracji.

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Poprawiamy relacje z innymi ludźmi - kultura osobista

Czas trwania zajęć: 1 jednostka lekcyjna

Cele:

7. uczeń zna pojęcie kultury osobistej

8. uczeń rozumie korzyści płynące z kulturalnego zachowania w drodze do poprawiania kontaktów międzyludzkich i satysfakcjonującego załatwiania własnych spraw.

9. uczeń uznaje i stosuje zasady kultury osobistej w kontaktach z innymi ludźmi.

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i grupowa

Pomoce - ,,Arkusze kulturalnego zachowania”, kartki, długopisy, arkusz

papieru, scenariusze scenek sytuacyjnych

Literatura - I. Gumowska ,,ABC dobrego wychowania”

M. Ziółkowska ,,Bądź uprzejmy na co dzień i od święta”

,,Jak żyć z ludźmi”- program profilaktyczny dla młodzieży - MEN

Organizacja i przebieg zajęć:

10. Wprowadzenie - przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

11. Część właściwa:

Praca w grupach - burza mózgów ,,Czym jest kultura osobista” - grupy podają swoje pomysły, omawiając je i zapisując na tablicy / arkuszu papieru - uczeń zna pojęcie kultury osobistej.

Praca indywidualna - uczniowie uzupełniają zdanie, np. ,,Gdy załatwiam jakieś sprawy, kulturalne zachowanie pomaga mi…………..”

- uczniowie omawiają swoje wypowiedzi.

Praca w grupach - uczniowie wypełniają ,,Arkusze kulturalnego zachowania”:

Korzyści dla mnie wynikające z:		Straty wynikające z:
kulturalnego zachowania innych ludzi w stosunku do mnie	mojego kulturalnego zachowania w stosunku do innych ludzi	niekulturalnego zachowania innych ludzi w stosunku do mnie	Mojego niekulturalnego zachowania w stosunku do innych ludzi

Przedstawiciele grup przedstawiają wysunięte argumenty, omawiając i uzasadniając je - uczeń rozumie korzyści płynące z kulturalnego zachowania w drodze do poprawiania kontaktów międzyludzkich i satysfakcjonującego załatwiania własnych spraw.

Scenki sytuacyjne - wybrane pary uczniów otrzymują scenariusz, mając za zadanie pokazanie niekulturalnych zachowań. Inna para ma pokazać tą samą sytuację z uwzględnieniem zasad dobrego wychowania - uczeń uznaje i stosuje zasady kultury osobistej w kontaktach z innymi ludźmi.

3. Podsumowanie - zebranie wiadomości, wysunięcie wniosku, iż dzięki kulturze osobistej życie staje się łatwiejsze, ludzie są przyjaźni, życzliwi i przychylni. Można łatwiej, szybciej i bezkonfliktowo załatwić swoje sprawy

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Moja przyszłość zależy ode mnie

Czas trwania zajęć: 1 jednostka lekcyjna

Cele:

12. uczeń zna pojęcie autorytetu.

13. uczeń rozumie potrzebę posiadania przez człowieka autorytetów w drodze do samodoskonalenia oraz czerpania wzorów postępowania.

14. uczeń dostrzega rolę otoczenia w kierowaniu własnym życiem i jego rozwojem

15. uczeń docenia wartość pozytywnego myślenia w osiąganiu poczucia zadowolenia z siebie i osiąganych celów.

16. uczeń potrafi odnajdywać w sobie pozytywne cechy i planować ich rozwój

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i z grupą

Pomoce - arkusz ucznia ,,Moje autorytety”, ,,Myślę pozytywnie”, kartki,

długopisy

Literatura - E. Sadowiska ,,Lekcje wychowawcze - ćwiczenia dla uczniów

Gimnazjum

D. Robinson ,,Kim chciałbyś zostać?”

Organizacja i przebieg zajęć:

17. Wprowadzenie - przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

18. Część zasadnicza:

Praca w grupach - uczniowie próbują znaleźć odpowiedź na pytanie ,,Czym jest autorytet?” Przedstawiciele grup odczytują odpowiedzi, omówienie i zapisanie przez wybranego ucznia, wniosku na tablicy - uczeń zna pojęcie autorytetu.

Uczniowie indywidualnie wypełniają otrzymane arkusze ,,Moje Autorytety”:

,,Moim autorytetem, idolem jest………………………………………………

Podziwiam w nim/ w niej……………………………………………………..

Najbardziej podoba mi się w nim/ w niej……………………………………..

Myślę, że ta osoba posiada takie cechy, jak:…………………………………..

Czy chciałbyś rozwinąć w sobie te cechy i w jakim stopniu jest to możliwe ?

Czy macie jakieś wspólne cechy? Jak myślisz jakie?.......................................

Wybierz osobę, którą stajesz się w wyobraźni. Napisz krótko sytuację, ,,co by było gdybym był……………………………..” - po zakończeniu zadania uczniowie w parach omawiają swoje arkusze ( każdy uczeń ma prawo do zachowania tajemnicy i odmówienia udziału w tym poleceniu ) - uczeń rozumie potrzebę posiadania przez człowieka autorytetów w drodze do samodoskonalenia oraz czerpania wzorów postępowania.

Uczniowie wypełniają kolejne punkty arkusza ,,Co może pomóc ci dojrzewać, zmieniać się tak, abyś mógł być bardziej zadowolony z życia i osiągnięć ?

- telewizja - które programy?................................................................................

- radio- jakie audycje?..........................................................................................

- czasopisma - jakie?............................................................................................

- książki - jakie?.....................................................................................................

- muzyka - jaka?....................................................................................................

- inne - ……………………………………………………………………………

,,Zastanów się, czy są wokół Ciebie ludzie, którzy mogą Ci pomóc stworzyć lepszą przyszłość, spełnić marzenia? W jaki sposób?

- koledzy, koleżanki……………………………………………………………….

- rodzice…………………………………………………………………………...

- nauczyciele………………………………………………………………………

- ksiądz, katecheta………………………………………………………………..

- znajomi………………………………………………………………………….

- kto jeszcze?..........................................................................................................

Kto Ci do tej pory najwięcej pomógł?....................................................................

- uczeń docenia rolę otoczenia w kierowaniu własnym życiem i jego rozwojem.

Burza mózgów ,,Co zrobić, by mieć lepszą przyszłość?” (najważniejsze wnioski - poznawanie siebie, swoich możliwości, uzdolnień, emocji - pozytywne myślenie i wiara we własne możliwości).

Arkusz ucznia ,,Myślę pozytywnie”, np.: napisz dla siebie trzy myśli wspierające, które wydają ci się najpotrzebniejsze w obecnej sytuacji i powtarzaj je w myślach, tyle razy ile tylko się uda, np.,, jestem wesoły i lubiany” - uczeń docenia wartość pozytywnego myślenia w osiąganiu poczucia zadowolenia z siebie i osiąganych celów.

3. Podsumowanie - Uczniowie tworzą własną ścieżkę rozwoju w oparciu o zadanie: ,,Zastanów się i napisz, jakie zainteresowania możesz zacząć rozwijać?” - uczeń potrafi odnajdywać w sobie pozytywne cechy i planować ich rozwój.

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Podnoszenie poczucia własnej wartości

Czas trwania zajęć: 1 jednostka lekcyjna

Cele:

19. uczeń rozumie znaczenie pojęcia poczucia własnej wartości

20. uczeń zna swoje mocne strony

21. uczeń potrafi pozytywnie wypowiadać się o sobie i innych.

22. uczeń dostrzega wagę pozytywnego myślenia w podnoszeniu poczucia własnej wartości.

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i z grupą

Pomoce - arkusz niedokończonych zdań, arkusz brystolu, arkusz ucznia ,,Moje zalety i wady”, ,,Arkusz samoakceptacji”, kubki jednorazowe, groch lub fasola, marker, długopisy

Literatura - ,,Jak żyć z ludźmi” - program profilaktyczny dla młodzieży MEN

J. Murphy ,,Potęga podświadomości”

Organizacja i przebieg zajęć:

23. Wprowadzenie - przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

24. Każdy uczeń otrzymuje ,,kartę niedokończonych zdań”, np.:

,,Człowiek, który posiada wysokie poczucie własnej wartości jest…………………………………………………………………………...,

potrafi podejmować…………………………………………..decyzje,

nie obawia się………………………………………………………………..,

mówi…………………………………………………………………………,

akceptuje……………………………………………………………………..,

wierzy………………………………………………………………………...,

Uczniowie odczytują uzupełnione przez siebie zdania, uzasadniając je. Po wypowiedzeniu się wszystkich uczniów, prowadzący prosi o sformułowanie haseł określających poczucie własnej wartości i zapisanie ich na zawieszonym w widocznym miejscu arkuszu brystolu (np.: szacunek do samego siebie, wiara we własne siły i możliwości, odwaga, własne zdanie, akceptacja siebie i innych, pewność, szczerość, prawdomówność, dostrzega własne zalety, nie naśladuje innych ) - uczeń rozumie znaczenie pojęcia poczucia własnej wartości.

Prowadzący rozdaje uczniom arkusze ,,Moje zalety i wady”, prosząc o

wypisanie, jak najwięcej mocnych stron oraz zastanowienie się nad

poprawieniem wad, np.:

Moje mocne strony	Moje słabe strony	Jak mogę to zmienić

Uczniowie mogą prosić kolegę o uzupełnienie zalet. Dyskusja na temat wypisanej ilości zalet i dużo mniejszej ilości wad. Wyciągnięcie wniosku, że wzmocnienie słabych stron nie jest takie trudne - wymaga tylko trochę wysiłku, samozaparcia i silnej woli.

Uczniowie wypełniają ,,Arkusz samoakceptacji”, np.:

Dwie cechy wyglądu zewnętrznego, które podobają mi się najbardziej.

Dwie cechy charakteru, z których jestem zadowolony……….

Umiejętność lub talent, który posiadam………………………

Osiągnięcie, z którego jestem zadowolony…………………..

Moi koledzy lubią mnie za……………………………………

Nie chciałbym zmieniać w sobie takich cech, jak……………

Lubię siebie za………………………………………………..

Wierzę we własne siły, ponieważ…………………………….

Uczniowie omawiają swoje odpowiedzi w parach, wypowiadając się na swój temat w obecności kolegi ( wzmacnianie pozytywnych sądów o sobie ) - uczeń zna swoje mocne strony.

Prowadzący proponuje ćwiczenie ,,Kubek pełen wartości” - każdy uczeń trzyma kubek napełniony grochem lub fasolką, wrzuca po ziarenku do kubka kolegi, mówiąc: lubię siebie za…, lubię ciebie za…., to samo robi drugi uczeń - wszyscy uczniowie muszą się spotkać - uczeń potrafi pozytywnie wypowiadać się o sobie i innych.

3. Podsumowanie - uczniowie wykonują ćwiczenie ,,Myślę pozytywnie”- zamykają oczy, głęboko oddychają, wyobrażają sobie, że stoją na podium na I miejscu i powtarzają w myślach ,,jestem wyjątkowy, wszystko potrafię, wszystko mi sprzyja” - prowadzący pyta uczniów o samopoczucie i odczucia. Uczniowie zapisują w swoich arkuszach w rubryce zalety - ,,zawsze myślę o sobie pozytywnie’’, cecha zostaje zapisana także na arkuszu brystolu - uczeń dostrzega wagę pozytywnego myślenia w podnoszeniu poczucia własnej wartości.

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Sposoby rozwiązywania konfliktów

Czas trwania zajęć: 1 jednostka lekcyjna

Cele:

25. uczeń rozumie pojęcie konfliktu

26. uczeń zna strategie rozwiązywania konfliktów

27. uczeń potrafi znaleźć najlepszy dla stron sposób rozwiązywania konfliktów

28. uczeń rozpoznaje strategie rozwiązywania konfliktów.

29. uczeń stosuje strategię prowadzenia negocjacji w rozwiązywaniu własnych konfliktów.

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i z grupą

Pomoce - ,,Arkusz sytuacyjny, arkusz ,,Strategie rozwiązywania konfliktów”, ,,Arkusz tej samej sytuacji”, brystol, marker, kartki, długopisy.

Literatura - ,,Jak żyć z ludźmi” - program profilaktyczny dla młodzieży MEN

D. Shapiro ,, Konflikt i komunikacja”

Organizacja i przebieg zajęć:

30. Wprowadzenie - przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

31. Część zasadnicza:

Uczniowie otrzymują ,,Arkusze sytuacyjne”, które wypełniają indywidualnie, np. ,,Moja koleżanka/ kolega zaprasza do kina osobę, o której wie, że jej nie lubię. Spotykamy się we trójkę przed kinem. Jestem / czuję…………………

Kiedy nie było mnie w domu, moja mama pożyczyła mojemu koledze książkę, która jest mi potrzebna do odrobienia lekcji. Jestem ( mówię )…….

W szkolnym sklepiku zostało jedno ciastko, równocześnie docieracie z kolegą do lady i oboje chcecie kupić ciastko. Nikt nie chce ustąpić. Mówisz………………………………… itp.

Uczniowie przedstawiają swoje rozwiązania i towarzyszące im uczucia.

Uczniowie określają powyższe sytuacje w kategorii trudności. Prowadzący wyjaśnia, że między stronami wystąpiła sprzeczność interesów, dążeń i oczekiwań. Wystąpił problem, który spowodował powstanie……………..

uczniowie mają za zadanie określić sytuację jako konflikt - uczeń rozumie pojęcie konfliktu.

Uczniowie opowiadają, jak według nich powinny postąpić osoby w omawianych sytuacjach.

Wyciągniecie wniosku, iż niewłaściwa komunikacja doprowadza do konfliktów, którym towarzyszą silne emocje, spory i kłótnie.

Prowadzący zapoznaje uczniów z różnymi sposobami rozwiązywania

konfliktów. Każdy uczeń otrzymuje arkusz ,,Strategie rozwiązywania

konfliktów” ( zawierający opis poszczególnych sposobów - Walka,

Ustępstwo, Unikanie, Negocjacje,) oraz ,,Arkusz tej samej sytuacji”.

Strategia rozwiązywania konfliktu	Sytuacja konfliktowa, np. Moja przyjaciółka mówi mi, że umówiła się na łyżwy z inną koleżanką
Walka
Ustępstwo
Unikanie
Negocjacje a). kompromis
b). współpraca

Po omówieniu strategii rozwiązywania konfliktów, uczniowie wypełniają ,,Arkusz tej samej sytuacji” ( opisują przebieg sytuacji, stosownie do danej strategii ). Następnie uczniowie omawiają poszczególne sceny oraz dzielą się miedzy sobą spostrzeżeniami - uczeń zna strategie rozwiązywania konfliktów.

Dyskusja na temat najlepszego, zadawalającego wszystkich sposobu rozwiązywania trudnych sytuacji ( negocjacje ), uczniowie uzasadniają swoje wypowiedzi. Wybrany uczeń zapisuje wniosek na arkuszu brystolu zawieszonym na tablicy - uczeń potrafi znaleźć najlepszy dla stron sposób rozwiązywania konfliktów.

Scenki sytuacyjne - wybrane pary wymyślają krótką scenkę przedstawiającą wskazaną na kartce, przez prowadzącego, strategię. Pozostali uczniowie odgadują prezentowany sposób, notując odpowiedzi na kartkach, następnie omawiają je z prowadzącym - uczeń rozpoznaje strategie rozwiązywania konfliktów.

3. Podsumowanie - zebranie wiadomości; prowadzący prosi uczniów o zapisanie własnego, nie rozwiązanego konfliktu i wypisanie możliwości jego rozwiązania w oparciu negocjacje ( uczniowie, którzy mają taką potrzebę mogą skonsultować się z nauczycielem ) - uczeń stosuje strategię prowadzenia negocjacji w rozwiązywaniu własnych konfliktów.

STRATEGIE ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW

32. WALKA - dążenie do osiągnięcia własnych celów przy użyciu siły

fizycznej, bądź psychicznej ( przewaga, szantaż )

Wynik: Z - P ( zwycięzca - przegrany ).

33. USTĘPSTWO - rezygnacja z własnych celów, dążeń na rzecz drugiej

osoby

34. UNIKANIE - ucieczka od problemu, udawanie że nic się nie stało

35. NEGOCJACJE - poszukiwanie rozwiązania zadawalającego obie

strony, dochodzenie do porozumienia, wysłuchanie

argumentów, wyjawienie interesów i wspólne

znalezienie rozwiązania

a). KOMPROMIS - częściowe osiągnięcie celów dla obu stron

( np. ciastko przekrojone na pół )

b). WSPÓŁPRACA - najlepsze rozwiązanie dla każdej ze stron

( np. arkusz pomocniczy ,,Butelka mleka” ).

Jeżeli nie można w żaden sposób dojść do porozumienia, stosuje się

MEDIACJĘ - udział osoby trzeciej w rozmowach między stronami

lub

ARBITRAŻ - osoba trzecia narzuca sposób rozwiązania konfliktów

Butelka mleka

Brat i siostra siedzą w kuchni przy stole. Na środku stoi butelka mleka.

,,Ta butelka jest moja!” krzyczy chłopiec, biorąc butelkę ze stołu.

,,Ja chcę tę butelkę!” wrzeszczy dziewczynka i wyrywa butelkę bratu.

,,Oddawaj mi ją!” krzyczy chłopiec.

,,Ona jest moja!” wydziera się dziewczynka.

Do kuchni wchodzi mama. ,,Mam już naprawdę dosyć tych waszych kłótni”, mówi. Odbiera dziewczynce butelkę i nalewa dwie szklanki mleka. Pustą butelkę wystawia przed drzwiami dla mleczarza.

Brat i siostra spoglądają na siebie. Żadne z nich nie jest zadowolone, bo żadne nie dostało tego, czego bardzo pragnęło.

Chłopcu było potrzebne mleko, żeby nakarmić kota, który zadomowił się w piwnicy.

Dziewczynce chodziło o pustą butelkę, którą chciała napełnić wodą i podlać znalezione w lasku niezapominajki.

Oboje siedzieli nieszczęśliwi i pili swoje mleko.

PYTANIA:

36. Jaką postawę przyjęła dziewczynka podczas kłótni?

37. A czego naprawdę chciała?

38. Jaką postawę przyjął chłopiec podczas kłótni?

39. A czego naprawdę chciał?

40. W jaki sposób konflikt rozwiązała mama?

41. Co mogła zrobić mama, żeby zaspokoić ukryte potrzeby dzieci?

42. W jaki sposób konflikt mogło rozwiązać rodzeństwo?

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Jak radzić sobie ze stresem?

Czas trwania zajęć: 2 jednostki lekcyjne

Cele:

43. uczeń zna pojęcie stresu

44. uczeń rozumie mobilizujący wpływ optymalnego poziomu stresu na działania w kierunku pokonywania i rozwiązywania problemów.

45. uczeń zna objawy zbyt wysokiego napięcia emocjonalnego

46. uczeń potrafi okreslić wpływ sytuacji srtesujących na własne funkcjonowanie i samopoczucie.

47. uczeń stosuje i wzbogaca własne techniki radzenia sobie ze stresem

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i grupowa

Pomoce - arkusz zawierający definicję stresu, arkusz podstawowych

wiadomości o stresie, wykres przedstawiający poziomy stresu, arkusz

ucznia ,,Ja i stres”, ,,Mój sposób na stres”, długopisy

Literatura - ,,Jak żyć z ludźmi”- program profilaktyczny dla młodzieży - MEN

D. Shapiro ,, Konflikt i komunikacja”

Organizacja i przebieg zajęć:

Cz. I

1.Przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

2.Praca w grupach - uczniowie sporządzają własne definicje stresu, następnie przedstawiciele grup odczytują wspólne ustalenia. Prowadzący zawiesza na tablicy/ w centralnym miejscu arkusz z wypisaną definicją stresu wg prawa Yorkesa - Dodsona

,,Stres wywołany zostaje przez sytuacje trudne; jest to silne napięcie emocjonalne, powodujące dążenie do działania i rozwiązania problemu”. Uczniowie omawiają z prowadzącym powyższe definicje - uczeń zna pojęcie stresu.

Uczniowie otrzymują arkusze ,,Podstawowe wiadomości o stresie” z materiałów MEN ,,Jak żyć z ludźmi” 7 - 1, omawiają z prowadzącym skutki zbyt wysokiego poziomu stresu, skutki optymalnego poziomu stresu, skutki zbyt niskiego poziomu stresu - nudy. Prowadzący ilustruje wpływ odpowiednich poziomów stresu na samopoczucie i działanie człowieka:

Zbyt niski poziom Optymalny poziom Zbyt wysoki poziom

stresu - znudzenie stresu stresu

prowadzący zwraca uwagę iż zarówno przy zbyt niskim jak i zbyt wysokim poziomie stresu człowiek czuje się źle - uczniowie próbują uzasadnić - dlaczego. Optymalny poziom stresu mobilizuje do cziałania i rozwiązywania problemów, z powodu chęci jak najszybszego obniżenia napięcia - uczeń rozumie mobilizujący wpływ optymalnego poziomu stresu na działania w kierunku pokonywania i rozwiązywania problemów.

Uczniowie omawiają z prowadzącym kolejną część arkusza, dotyczącą oznak stresu w sferze fizjologii, sprawności i myślenia, emocji, zachowań,filozofii życiowej - uczeń zna objawy zbyt wysokiego napięcia emocjonalnego.

Cz. II

Po przypomnieniu wiadomości z poprzednich zajęć, uczniowie indywidualnie wypełniają arkusz ,,Ja i stres” : Opisz trzy sytuacje, w których czułeś się zestresowany………………….

Stres wywołuje u mnie następujące myśli………………………………………..

Stres wywołuje u mnie odczucia ( także fizjologiczne )…………………………

Sytuacje stresujące - oznacz przykładowe sytuacje:

! jeśli sytuacja jest dla ciebie szczególnie stresujaca

+ jeśli sytuacja jest dla ciebie umiarkowanie stresująca

* jeśli sytuacja wcale nie jest dla ciebie stresujaca

np. ,,Pierwszy dzień w nowej szkole.

Wizyta u dentysty.

Udział w kłótni.

Przedstawianie się nieznajomym osobom.

Przemawianie przed dużą grupą ludzi.

Proszenie rodziców o pieniądze.

Umówienie się na randkę.

Proszenie innych ( kolegów, dorosłych ) o pożyczenie czegoś.

Pierwsza randka.

Wyjaśnianie nauczycielowi, dlaczego jesteś nie przygotowany do zajęć.

Inne sytuacje z oznaczeniem……………………………………………

uczniowie dzielą się odczuciami ( każdy ma prawo odmówić udziału w tym poleceniu ) - uczeń potrafi okreslić wpływ sytuacji srtesujących na własne funkcjonowanie i samopoczucie.

3.Ćwiczenie podsumowujące - uczniowie wypełniają arkusze ,,Mój sposób na stres: zaznaczają stosowane metody znakiem ( + ) oraz ( ? ) te, które chcieliby wypróbować:

Chodzę na długie spacery	Maluję lub rysuję	Pracuję w ogródku
Słucham muzyki	Biegam	Czytam ksiązki
Jem zdrową żywność	Uprawiam gry zespołowe	Medytuję
Gram na instrumencie	Chodzę na masaże	Hoduję jakieś zwierzątko
Chodzę do kina, teatru, na koncerty*	Ćwiczę jogę lub wykonuję inne ćwiczenia relaksujące	Szyję, majsterkuję, robię na drutach*
Chodzę na wycieczki do lasu w góry*	Uprawiam aerobic, pływam lub jeżdżę na rowerze*	Piszę opowiadania, wiersze, prowadzę pamiętnik*
INNE

* niepotrzebne skreśl

Po wykonaniu ćwiczenia, prowadzący odczytuje sposoby, uczniowie, którzy je stosują podnoszą ręce.

Uczniowie omawiają swoje metody, opisując ich działanie i zachęcając innych do ich wypróbowania - uczeń stosuje i wzbogaca własne techniki radzenia sobie ze stresem.

Konspekt zajęć wychowawczo - dydaktycznych w świetlicy gimnazjalnej

Temat zajęć: Uwaga - sekta!

Czas trwania zajęć: 2 jednostki lekcyjne

Cele:

48. uczeń zna pojęcie sekty

49. uczeń rozumie niebezpieczeństwa wypływające z metod stosowanych przez sekty

50. uczeń rozpoznaje destrukcyjną ,,filozofię” głoszoną przez sekty

51. uczeń potrafi wymienić czynniki ułatwiające sektom ich działalność.

52. uczeń zna nazwy kontrowersyjnych ruchów religijnych działających w Polsce.

53. uczeń stosuje skuteczne metody odmawiania

Metody i formy - słowne, praktyczne - aktywizujące

- praca indywidualna i grupowa

Pomoce - arkusz papieru, kserokopie artykułu ,,Inwazja sekt”, arkusz ucznia

,,Jak rozpoznać sektę?”, ,,Uwaga sekta!”, kartki, długopisy

Literatura - E. Barker ,,Nowe ruchy religijne”

D. Boadella ,,Toksyczni terapeuci, przemoc religijna, sekty”

Organizacja i przebieg zajęć:

54. Wprowadzenie - przygotowanie pomocy, zaproszenie uczniów do zajęć, przedstawienie tematu zajęć.

55. Część właściwa:

Cz. I

Prowadzący pyta uczniów, czy słyszeli coś na temat sekt, uczniowie dzielą się swoją wiedzą.

Praca w grupach - każda z grup stara się zdefiniować sektę. Liderzy przedstawiają ustalenia grupy, prowadzący uzupełnia wiadomości uczniów. Wybrana osoba zapisuje definicję na tablicy lub arkuszu papieru - uczeń zna pojęcie sekt.

Uczniowie czytają głośno artykuł P. Matli ,,Inwazja sekt” ( lub inny, wybrany przez nauczyciela ), na podstawie którego, określają metody stosowane przez sekty w celu zwerbowania nowych członków - burza mózgów - uczniowie podają wszelkie znane im ze słyszenia przykłady, które zapisane zostają w rubryce, na tablicy lub arkuszu papieru ( prowadzący pomaga w sformułowaniu właściwego wniosku ):

Metody werbowania członków do sekty	Efekt ( skutek )
- otaczanie opieką - ,,bombardowanie miłością” - okazywanie całkowitego zrozumienia, współczucia - deklarowanie przyjaźni - obietnice odnalezienia szczęścia, zbawienia, spokoju ducha, rozwiązania wszystkich problemów, - odnalezienie sensu życia i odpowiedzi na wszystkie pytania - szczere rozmowy - zapraszanie na spotkania - stwarzanie iluzji szczęścia, braterstwa, wzajemnej miłości i akceptacji	Osaczenie i uwiedzenie

Metody stosowane przez sekty wobec zwerbowanych członków - burza mózgów, jw.

Metody stosowane wobec członków sekt

Efekt ( skutek )

- sesje z psychologiem - pranie mózgu ,,jedna sesja przeprowadzona z psychologiem uzależnia bardziej niż dawka marihuany” - wpajanie reguł i zasad sekty - ,, świat jest zły, nie do uratowania, skazany na śmierć, tylko dla nas zbawienie” - przestrzeganie zasad i rytuałów - jeśli komuś się nie powiodło, to jego wina - nie był wystarczająco dobry - ciągłe towarzystwo innych członków - mała ilość snu - posty głodowe, złe odżywianie - ciężka całodniowa praca sprzedaż ulotek, werbowanie innych - rozliczanie się z dnia - całkowita izolacja od rodziny, przyjaciół - zerwanie ze szkołą, nauką, światem zewnętrznym - wykorzystywanie materialne i fizyczne - podawanie narkotyków i innych środków odurzających

wycieńczenie fizyczne i psychiczne, ubezwłasnowolnienie destrukcja

- uczeń rozumie niebezpieczeństwa wypływające z metod stosowanych przez sekty.

Arkusz ucznia ,,Jak rozpoznać sektę” zalecany przez Dominikańskie Centrum Informacji o Nowych Ruchach Religijnych I Sektach w Krakowie.

Uczniowie kolejno omawiają przy pomocy prowadzącego poszczególne punkty

- uczeń rozpoznaje destrukcyjną ,,filozofię” głoszoną przez sekty.

Cz. II

Nawiązanie do poznanych wiadomości.

Praca w grupach - uczniowie otrzymują arkusze ,,Uwaga sekta!”, starając się znaleźć jak najwięcej rozwiązań:

Sytuacje, w których wzrasta podatność na uwiedzenie przez sektę	Miejsca, w których członkowie sekt mogą prowadzić swoją działalność

Liderzy grup przedstawiają odpowiedzi, prowadzący uzupełnia wiadomości - zwrócenie uwagi na dogłębną kontrolę najtańszych szkół języków obcych (czytanie i tłumaczenie ,,biblii” i zawartych w niej opowieści o złym świecie i rodzicach owładniętych przez szatana ) - uczeń potrafi wymienić czynniki ułatwiające sektom ich działalność.

Prowadzący zapoznaje uczniów z nazwami najbardziej kontrowersyjnych wspólnot religijnych działających Polsce ( wg ,,Raportu o stanie bezpieczeństwa państwa” ) wg informacji zawartych w artykule - uczeń zna nazwy kontrowersyjnych ruchów religijnych działających w Polsce.

56. Podsumowanie -

Scenki sytuacyjne ,,Jak powiedzieć nie” - trójki uczniów odgrywają sytuację werbowania. Dwoje uczniów omawia strategię osaczania, trzeci uczeń ma za zadanie skutecznie odmówić kontaktu. Każdy z uczniów powinien ,,zagrać” rolę odmawiającego - uczeń stosuje skuteczne metody odmawiania.

JAK ROZPOZNAĆ SEKTĘ

Psycholodzy radzą przekreślić stwierdzenia, które nie pasują do nowej grupy, znanej wam lub waszym znajomym. Jeżeli choć jedno stwierdzenie pozostanie nie skreślone, należy zachować w kontakcie z grupą szczególną ostrożność.

57. Już pierwszy kontakt z grupą otworzył całkowicie nowe widzenie świata (tzw. przeżycie kluczowe ).

58. Obraz świata jest bardzo prosty i wyjaśnia każdy problem.

59. W grupie można znaleźć wszystko, czego do tej pory na próżno się szukało.

60. Grupa ma mistrza lub przywódcę, ojca, guru, bądź największego myśliciela, który posiadł całą prawdę i często jest czczony jak Bóg.

61. Świat zmierza nieuchronnie ku katastrofie i tylko grupa wie, jak go ratować.

62. Grupa jest elitą. Pozostali ludzie są chorzy i zagubieni. Jeżeli nie staną się członkami grupy, nie będą mogli się uratować.

63. Grupa odrzuca naukę w szkołach i uczelniach. Jedynie nauka grupy jest uważana za wartościową.

64. Grupa odrzuca racjonalne myślenie jako negatywne i ,,nieoświecone”.

65. Krytyka osób z zewnątrz jest dowodem na to, że grupa ma rację.

66. Grupa uważa siebie za prawdziwą rodzinę lub wspólnotę.

67. Grupa chce, by wszelkie dawne relacje z rodziną, przyjaciółmi i środowiskiem zostały zerwane, ponieważ przeszkadzają w rozwoju.

68. Grupa oddziela się od reszty świata poprzez ubiór, pożywienie, własny hermetyczny język, ograniczanie swobody w relacjach międzyludzkich.

69. Grupa żąda ścisłego posłuszeństwa regułom albo dyscypliny, ponieważ jest to jedyna droga do zbawienia.

70. Grupa narzuca sposób zachowań seksualnych, np. kontakt z partnerami za zgodą kierownictwa, seks grupowy, całkowity zakaz kontaktów seksualnych dla osób niższych w hierarchii.

71. Nigdy w ciągu dnia nie jesteście sami. Ktoś z grupy zawsze wam towarzyszy.

72. Grupa wypełnia cały wasz czas różnymi zadaniami, np. sprzedażą książek, czasopism, werbowaniem nowych członków, udziałem w kolejnych kursach, medytacją.

73. Jeżeli obiecany przez grupę sukces bądź uzdrowienie nie nastąpią, grupa uznaje, że dana osoba nie zaangażowała się dostatecznie lub nie wierzyła wystarczająco silnie.

74. Członkiem grupy trzeba zostać natychmiast.

75. Nie ma możliwości uzyskania obiektywnego obrazu grupy, gdyż ważniejsze od refleksji jest przeżycie, zgodnie z zasadą: ,,tego nie da się po prostu wyjaśnić”.