GEOGRAFIA SPOŁECZNO-EKONOMICZNA

Geografia społeczno-ekonomiczna (także: antropogeografia, geografia człowieka) – nauka geograficzna badająca różne aspekty działalności człowieka, w tym także konsekwencje społeczne i gospodarcze dla tej aktywności w przestrzeni geograficznej. Jeden z dwóch głównych działów geografii (obok geografii fizycznej)

Historia

Geografia człowieka nawiązuje do dawnej antropogeografii (i często jest z nią utożsamiana). Od końca XVIII w. w badaniach geograficznych coraz większą uwagę przywiązywano do człowieka i jego miejsca w przestrzeni geograficznej

Podział

Geografia społeczna

Geografia ludności

Demografia

Geografia osadnictwa

Urbanistyka

Geografia kultury

Geografia religii

Geografia językowa

Geografia gospodarcza

Geografia rolnictwa

Geografia przemysłu

Geografia usług

Geografia turyzmu

Geografia komunikacji

Geografia polityczna

Geografia historyczna

Wyróżnia się również geografię stosowaną (np. geografia wojskowa), podejmującą badania, na które istnieje konkretne zapotrzebowanie ze strony społeczeństwa czy gospodarki.

Problematyka

Wyczerpywalność zasobów naturalnych.

Eksplozja demograficzna i jej konsekwencje.

Produkcja żywności na świecie; problem nadwyżek i niedobór żywności.

Konsekwencje urbanizacji i uprzemysłowienia.

Degradacja środowiska człowieka (antropopresja).