Tak usłyszałem. Pewnego razu Błogosławiony przebywał w [mieście] Radżagryha na Górze Sępów wraz z wielkim zgromadzeniem mnichów i wielkim zgromadzeniem bodhisattwów.
Naonczas Błogosławiony wygłosiwszy religijne pouczanie pod nazwą Głębokiego Blasku popadł w stan skupienia,
Aliści wtedy bodhisattwa mahasattwa szlachetny Awalokiteśwara, uprawiając praktykę głębokiej doskonałości poznania, tak oto rozpatrywał: pięć jest zespołów (czynników) i one są puste istotowo.
I oto czcigodny Siariputra, dzięki mocy Buddy, rzekł do bodhosattwy mahasattwy szlachetnego Awalokiteśwary:
Jak ma zostać pouczony ów syn rodu czy córka rodu, który(-a) pragnie uprawiać praktykę tej głębokiej doskonałości poznania?
Ów syn rodu czy córka rodu, który(-a) pragnie uprawiać praktykę głębokiej doskonałości poznania, niechaj w ten sposób dokonuje refleksji:
Pięć jest zespołów (czynników) i [niechaj] patrzy na nie jako na istotowo puste (siunja).
Tu, Siariputro, materia (rupa) jest pustką [i] pustką jest materia; pustka nie jest odrębna od materii [i] materia nie jest odrębna od pustki. Tak samo właśnie uczucie, postrzeżenie, formacje, świadomość [są pustką i pustką są uczucie, postrzeżenie, formacje, świadomość, i nie są one odrębne od pustki i pustka nie jest od nich odrębna].
Tu, Siariputro, wszystkie czynniki (dharma) naznaczone są pustką – są ani niepowstałe, ani zniszczone, ani skażone, ani nieskalane, ani niecałkowite, ani kompletne.
Dlatego, Siariputro, w pustce nie ma materii, nie ma uczucia, nie ma postrzeżenia, nie ma formacji, nie ma świadomości, nie ma oka, ucha, nosa, języka, ciała, umysłu, nie ma [rzeczy] widzialnych, dźwięków, zapachów, smaków, [rzeczy] dotykalnych, czynników [ujmowanych umysłem]; nie ma składnika oka (itd.) aż do: nie ma składnika świadomości umysłu; nie ma niewiedzy ani zniszczenia niewiedzy (itd.), aż do: nie ma starości i śmierci ani nie ma zniszczenia starości i śmierci; nie ma cierpienia, powstania [cierpienia], zniszczenia [cierpienia], drogi [do zniszczenia cierpienia]; nie ma poznania, nie ma osiągnięcia ani nieosiągnięcia.
Dlatego, Siariputro, na skutek [swej cechy] nieosiągnięcia bodhisattwa, mając oparcie w doskonałości poznania, pozostaje bez przeszkód myśli. [Zaś] wobec braku przeszkód myśli jest [on] wolny od bojaźni, przezwyciężył wypaczenia [myśli] [i] jest osadzony w nirwanie.
W trzech czasach pozostają wszyscy buddowie, mając oparcie w doskonałości poznania, całkowicie oświeceni najwyższym doskonałym oświeceniem.
Dlatego należy znać: doskonałość poznania jako wielkie zaklęcie, zaklęcie wielkiej wiedzy, największe zaklęcie, niezrównane, uśmierzające wszelkie cierpienie, prawdziwe, gdyż wolne od fałszywości; zaklęcie wypowiedziane w doskonałości poznania, a mianowicie:
W ten sposób, Siariputro, bodhisattwa powinien pouczać w praktyce doskonałości poznania.
I oto Błogosławiony wyszedł z owego stanu skupienia i rzekł słowa uznania do bodhisattwy mahasattwy szlachetnego Awalokiteśwary:
Dobrze, dobrze, synu rodu, tak właśnie, synu rodu, właśnie tak jak pouczyłeś należy uprawiać praktykę głębokiej doskonałości poznania [i to pouczenie] sprawia radość wszystkim Tathagatom i (świętym) arhatom!
To rzekł Błogosławiony. I cieszył się słowami Błogosławionego zadowolony czcigodny Siariputra, bodhisattwa mahasattwa szlachetny Awalokiteśwara, i owi mnisi, i owi bodhisattwowie mahasattwowie, i owo całe zgromadzenie oraz świat wraz z bogami, istotami ludzkimi, demonami, garudami i gandharwami.
Oto szlachetna [sutra] Serce Doskonałości Poznania jest zakończona.