kiedy Ustrój:

1.Zakres władzy króla francuskiego:

-sprawa wojny i pokoju,

-najwyższa zwierzchnictwo sądowe,

-władza wojskowa,

władza wykonawcza,

-władza ustawodawcza,

2.Kontrakt lenny:przedmiot lenna,forma zawarcia kontraktu,obowiazki wasala i seniora.

a)przedmiot lenna:

Była nim z reguły ziemia.Wyjątkowo nadawano w lenno inne źródła dochodu,np.urząd lub rentę,tj.prawo do corocznego pobieranai od seniora określonej kwoty pieniężnej.

b)Forma zawarcia kontraktu:

Obwarowane było całym symbolicznym rytuałem.Składały się nań hołd lenny i inwestytura.Wasal składał hołd ,tzn.klęcząc przed seniorem,z odkrytą głową,mając ręce złożone w jego dłoniach,składał przysięgę wierności.Równocześnie senior dokonywał aktu inwestytury w lenno,co wyglądało w ten sposób,że wręczał wasalowi jakiś przedmiot symbolizujący lenno (np.pierścień,chorągiew,pastorał,itp.) Pocałunek kończył tę uroczystość.

c)Obowiązki wasala:

-obowiązki wojskowe-służba w wyprawie wojennej seniora,kawalkada (stawienie się na zawołanie seniora w orszaku zbrojnym w celach krótkiej wyprawy zbrojnej) i stróża (obowiązek pełnienia służby garnizonowej na zamku seniora)

-obowiązek rady--stawienie się na dworze seniora dla służenia mu radą

-obowiązki finansowe-jednorazowe opłatyz okazji odnowienia lenna,zmiany w osobie wasala.

d)Obowiązki seniora:

-lojalność wobec wasali,

-zapewnienie im niezakłóconego dzierżenia lenne,

-zapewnienie wasalowi sądownictwa,

3.Własność podzielna i własność alodialna.

a)własność podzielna

b)własność alodialna-własność wolna,ęłęóFunkcjonująca w średniowiecznym systemie prawa feudalnego forma własności nieruchomości. Była to ziemia stanowiąca nieograniczoną własność, wolną od zobowiązań i ciężarów feudalnych , czym różniła się od lenna . Nazywana również własnością bezwarunkową oraz własnością dziedziczną.

Wyraz alodium pochodzi od średniowiecznego łacińskiego "allodium" wywodzącego się z kolei z frankoñskiego wyrazu "alod" będącego zbitką słów "al" (wszystek) oraz "ōd" (własność).

W Europie Zachodniej własność alodialna wbrew pozorom występowała tylko gdzieniegdzie, w szczególności na tych obszarach, na których zachowały się silne wpływy prawa rzymskiego , na przykład w południowej Francji.Istniało tam nawet łacińskie powiedzenie: lex Romana, mater allodiorum.

4.Jakie znasz systemy następstwa tronu w państwie feudalnym:

a)system dziedziczności tronu

b)system elekcyjności tronu

c)system mieszany-a więc krewny brał udział w wyborach na króla.

5.Wymień formy państwa feudalnego:

a)monarchia wczesnofeudalna

b)rozdrobnienie feudalne

c)monarchia stanowa

d)monarchia absolutna

6.Ustrój średniowiecznych miast francuskich:miasta prewotalne,komunalne,konsularne.

a)prewotalne-najmniejszy zakres samorzadu,władze sprawował prewot.Przywilej miejski nadany przez pana albo króla zawierał pewne gwarancje chroniące mieszkańców miasta przed samowolą urzędników w dziedzinie administracji i sąsiedztwa,określał wysokość świadczeń finansowych i wojskowych na rzecz pana miasta.Sądownictwo sprawował prewot z udziałem ławników spośród mieszczan.Czasem,ale nie zawsze,w miastach tego typu powoływano mera i 12 przysięgłych,którzy obok prewota zajmowali się administracją miasta.

b)komunalne-posiadały rozległy samorzad,były do tego stopnia niezależne od pana miasta,że jego urzednicy nie rezydowali w mieście.Głównym organem było ogólne zebranie obywateli,które miało władzę prawodawczą i zazwyczaj wybierało władze miejskie.Władza administracyjna i skarbowa spoczywała w ręku ławników w liczbie 24-100,z merem na czele.Mera wybierali ławnicy,był on przewodniczącym sądu,dowódcą milicji i sprawował władzę administracyjną.Władze miejskie powoływane były na rok albo na dwa lata.Miasta miały swoją milicję ,która broniła murów miejskich.

c)konsularne-duże swobody,wzorowały się na miastach włoskich,istniały tu ogólne zgromadzenia obywateli,które powoływały władze miejskie,mianowicie od 2 do 24 na rok,wybierancyh konsulów.Konsulowie mieli władzę wykonawczą i sądową.

7.Następstwo tronu we Francji.

-wybór następcy za życia króla,

-dziedziczność tronu,

-dziedziczne prawo do tronu najstarszego syna (primogenitura)

-niepodzielność korony,

8.Stany Generalne: geneza, organizacja, skład i kompetencje.

a)Geneza:

ęłęóHistoria Stanów Generalnych sięga 1302 roku, kiedy zostały zwołane dla rozstrzygnięcia sporu między Filipem Pięknym i papieżem Bonifacym VIII .

1302 </wiki/1302> - Król Francji Filip IV, zwołuje trzy stany generalne Francji, które poparte przez cały kraj, pochwalają Filipowe odrzucenie bulli papieskiej, i zwołują wielką radę do wysłuchania oskarżeń przeciw papieżowi. Są to pierwsze stany generalne we Francji.

19 wrzeœnia w wyniku wygranej bitwy pod Maupertius Anglicy wzięli do niewoli króla francuskiego .W zastępstwie władzę we Francji obejmuje delfin. Królestwo francuskie przeżywało wówczas kłopoty finansowe. Karol zmuszony jest wydać tzw. Grande Ordonance (zobowiązanie zwołania Stanów Generalnych).

Od 1614 , we Francji, Stany Generalne nie zbierały się, ponieważ w systemie absolutnym władca ich nie potrzebował. Decyzja Ludwika XVI była porażką absolutyzmu.

W 1789 r. Stany Generalne zwołane przez króla Francji Ludwika XVI (zwołał je bo potrzebował pieniędzy, zresztą ten monarcha był bardzo rozrzutny, potrafił wydać 3 razy więcej niż dochód całego wielkiego państwa) zamieniły się w Zgromadzenie Narodowe , a następnie w Konstytuantê , przyczyniając się do wybuchu Wielkiej Rewolucji Francuskiej i proklamowania republiki w 1792 .

b)Organizacja i skład:

ęłęóZgromadzenie reprezentujące przedstawicieli 3 stanów: szlachty, duchowieństwa i stanu trzeciego,czyli reszty społeczeństwa we Francji.

c)Kompetencje:

-uchwalanie podatków,

-prawo przedstawiania zażaleń i postulatów,

-prawo wyrazania zgody na aliencję domeny

-prawo wyboru króla w wypadku wygaśnięcia dynastii,

9. Parlament we Francji: geneza, organizacja, skład i kompetencje.

a)Geneza:

ęłęóWe Francji w XIII wieku z Rady Królewskiej wykształcił się organ sądowniczy który od XIV wieku był zwany Parlamentem. Przejął on po części obowiązki Sądu Królewskiego ,ponieważ ten mógł orzekać tylko w obecności króla, a wraz z rozrostem domeny królewskiej rozrosła się również jurysdykcja królewska i Sąd Królewski nie był w stanie orzekać we wszystkich sprawach. Od XIV wieku Parlament działał już jako sąd królewski w paryskiej Cite. W późniejszym czasie Parlamentów powstawało coraz więcej. W konsekwencji tego w XVIII wieku we Francji działało już 16 Parlamentów.

b)Organizacja i skład:

Od poczatku XIV w.Parlament działał już regularnie jako najwyższy sąd królewski ze stałą siedziba w paryskiej Cite.Był odtąd obsadzony zasadniczo przez samych sędziów zawodowych,wykształconych prawniczo sędziów i duchownych.Od XV w,sędziowie ci byli nieusuwalini.Zanik elementów feudalnych w Parlamencie wywołał opory wśród arystokracji,której przysługiwało prawo do feudalnego sądu sparwowanego przez "parów".Ostatecznie przyznano im,by w przypadku rozpatrywania ich spraw jako podsądnych,Parlament sądził jako Sad Parów,tj.w komplecie obsadzonym dostateczną liczba parów.

c)Kompetencje:

-sprawowanie sądownictwa-działał jako sąd apelacyjny od wyroków niższych sądów królewskich,od jego wyroków nie było apelacji,

-prawo rejestrowania ustaw królewskich-ęłęóParlament mógł jednak nie wyrazić zgody na zarejestrowanie ustawy wydanej przez króla, taki przypadek nazywamy wetem kieszonkowym.

10. Ustrój średniowiecznych miast niemieckich: miasta cesarskie, biskupie, krajowe.

a)cesarskie-należą do nich Norymberg,Frankfurt,Ulm.Miasta te podlegały bezpośrednio królowi.W okresie rozkładu władzy królewskiej uzyskały wysokie uprawnienia zwierzchnie,prawa mennicze,celne,targowe,zwierzchnictwo sądowe i wojskowe.Wobec króla zobowiązane były do ograniczonych świadczeń pieniężnych i wojskowych.

b)biskupie-takie jak Kolonia,Wormacja,Moguncja.Dość rychło wyzwoliły się spod zwierzchnictwa biskupów i uzyskały prawa podobne do miast cesarskich.Podporządkowane też zostały bezpośrednio królowi,z tym że na rzecz Rzeszy były jeszcze niższe niż we właściwych miastach cesarskich.

c)krajowe-np.Wiedeń,Drezno,tzn.zakładane przez świeckich władców terytorialnych.Pozostawały one w większej lub mniejszej zależności od swych panów.Niektóre z nich dochodziły do podobnie wysokiej pozycji jak miasta Rzeszy,niektóre wysuwały się na czoło życia gospodarczego całej prowincji i przewyższały swoim znaczeniem gospodarczym pobliskie miasta cesarskie.

11. Złota Bulla: zasady elekcji króla, przywileje książąt-elektorów.ęłęó

ęłęóZłota Bulla Karola IV - dokument reformujący ustrój Rzeszy Niemieckiej . Przyjęta w 1355 na sejmie w Norymberdze, wydana przez cesarza rzymsko-niemieckiego Karola IV Luksemburskiego.

ęłęóPostanowienia:

Ogłoszona 10 stycznia 1356, sankcjonowała nowy ustrój kraju. Ustalała liczbę siedmiu elektorów:

trzech elektorów duchownych:

• arcybiskupa Moguncji – kanclerza Rzeszy

• arcybiskupa Trewiru – kanclerza Burgundii

• arcybiskupa Kolonii – kanclerza Włoch

i czterech elektorów świeckich:

• króla Czech – cześnika Rzeszy

• palatyna Reńskiego – stolnika Rzeszy

• margrabię Brandenburgii – komornika Rzeszy

• księcia Sasko-Wirtemberskiego – marszałka Rzeszy

Stanowiska miały w przypadku świeckich zawsze przechodzić na najstarszego syna. Po śmierci króla, kanclerz Rzeszy zwoływał w ciągu miesiąca sejm do Frankfurtu nad Menem . Bulla dawała ogromne prawa elektorom w swoich posiadłościach, w praktyce czyniąc ich niezależnymiZłota Bulla w swej drugiej części przyznała książętom elektorom szczególne uprawnienia w ich księstwach oraz pewne prawa w Rzeszy.Na podstawie tych uprawnień elektorzy arogowali sobie współudział w rządach.Do swych tytułów księcia saskiego,margrabiego brandeburskiego itp.chętnie dodawali wyróżniajacy ich tytuł elektorów-kurfirstów.Król zrzekłsię na obszarze ich księstw wszystkich dotąd jeszcze posiadanych regaliów a więc menniczego,celnego i górniczego.Następnie król uznał najwyższe sądownictwo elektorów,zakazując apelowania od sądów elektorskich do sądów królewskich oraz znosząc królewskie prawo ewokacji.Wprowadziła dziedziczność godności elektorskiej w linii męskiej według zasad primogenitury oraz niepodzielność terytoriów elektorskich.

12. Pokoje ziemskie, landfrydy.

Landfrydy (pokoje ziemskie) – ustawy mające na celu zapewnić pokój i zwalczać anarchię w poszczególnych krajach lub w całej Rzeszy, zawierały postanowienia prawa karnego.Nawiązywały do podobnych założeń jak akcja pokoju bożego organizowana pod autorytetem Kościoła.Grupy osób tworzyły sprzysiężenia,zobowiązując się do przestrzegania pewnych zasad,ograniczających sposób prowadzenia wojny.Najstarszy pokój państwowy został zawarty w 1103 r.w Moguncji.Wielkim autorytetem cieszył się później landfryd moguncki Fryderyka II,który dopuszczał wypowiedzenie wojny prywatnej, ale tylko w drodze formalnej procedury sądowej.Tę długą akcję wieńczy wieczysty landfryd wormacki z 1495 r. który wprowadził na zawsze zakaz wojny prywatnej.

13. Landtagi: geneza, organizacja, skład kompetencje

a)Geneza:

Pojawiły się w Niemczech już w XIII w.Zorganizowały się one w różny sposób w poszczególnych krajach niemieckich;różnice dotyczyły zarówno ich składu,jak i atryucj.

b)Organizacja:

-uchwały przedstawicieli poszczególnych stanów zapadały w Niemczech oddzielnie w odrębnych kolegiach,

-posłowie byli uważani za reprezentantów swojego satnu i swego kraju,

-wszędzie działalność Landtagów opierała się na pewnego rodzaju umowach między księciem a stanami,ujętymi w formie przywilejów,

c)Skład:

Przedstawiciele szlachty,duchowieństwo i mieszczaństwo.Stan mieszczański uzyskiwał na ogół dopiero później stanowisko równorzędne z obu stanami przodującymi.Reprezentacja chłopska w Landtagach należała do wyjątków,pojawiła się tylko tam,gdzie żyli wolni chłopi.

d)Kompetencje:

-uchwalanie podatków

-udział w zarządzie kraju i ustawodawstwie krajowym (zgoda na wojnę i pokój,obsada głównych urzędów)

14. Wielka Karta Wolności: art. 39, art. 21, art. 12 i 14, art. 61

ęłęóMagna Charta Libertatum (lub Magna Carta), czyli Wielka Karta Swobód (ang. The Great Charter) - akt wydany w Anglii w 1215 przez króla Jana bez Ziemi pod naciskiem możnowładztwa, wzburzonego królewską samowolą i uciskiem podatkowym . Formalnie była przywilejem mającym równocześnie znamiona umowy między królem a jego wasalami. Ograniczała władzę monarszą, głównie w dziedzinie skarbowej (nakładanie podatków za zgodą rady królestwa) i sądowej (zakaz więzienia lub karania bez wyroku sądowego), określając uprawnienia baronów , duchowieñstwa i zakres swobód klas niższych. Wielka Karta Swobód przyznawała feudałom prawo oporu przeciwko królowi w razie naruszenia przez niego praw w niej zawartych. W XIII XIV wieku wielokrotnie potwierdzana, w XVII wieku stała się argumentem w walce o prawa parlamentu Do dziś w ustawodawstwie anglosaskim uznawana jest za fundament porządku konstytucyjnego i gwarancję wolności obywatelskich. Zawierała ona niezbędne fakty dotyczące planowania wojsk, oraz zawierała każdą zbrodnie.

Art.39-Dotyczył wolności osobistej."Żaden wolny człowiek nie może być uwięziony ani pozbawiony mienia,wyjęty spod prawa czy wygnany.inaczej jak tylko na podstawie prawomocnego wyroku równych mu lub z mocy prawa krajowego"

Art.21-Gwarantuje baronom,że będą sądzeni tylko przez iudicia parium.

Art.12-Postanawia że dla nałożeniatarczowego i zasiłków lennych konieczna jest zgoda ogólnej Rady Królestwa.

Art 14-W skład Rady Królewskiej wchodzą tylko bezpośredni lennicy króla

Art.61-Określa sankcje dla przestrzegania postanowień Wielkiej Karty.Mianowicie baronowie maja wybierać spośród siebie komisjię 25 baronów,którzy bedą czuwać aby król przestrzegał przyjętych na siebie zobowiązań.W razie ich złamania przez króla komisja może wezwać do wystąpienia przeciw niemu.

15. Parlament w Anglii: geneza, organizacja, skład, kompetencje.

a)Geneza:

ęłęóW XIII w. z przekształcenia rady królewskiej powstał parlament angielski,który w XIV w. podzielił się już na dwie izby: Izbę Lordów i Izbę Gmin.

b)Organizacja i skład:

Wyższą Izbę stanowiła Izba Lordów,Izbę Niższą-Izba Gmin.

ęłęóIzba Lordów (ang. House of Lords) – izba wyższa dwuizbowego parlamentu brytyjskiego,który oprócz tego składa się też z Izby Gmin i Suwerena (panującej rodziny królewskiej). Nie jest to ciało wybieralne, lecz jego skład i struktura jest uwarunkowana wielowiekową tradycją.W skład wchodzili przedstawiciele Kościoła tj.arcybiskupi,biskupi i opaci oraz możnowładcy świeccy,a więc bezposredni wasale króla,parowie Anglii.Skład ten ulegał stałemu powiększaniu przez osoby które król wprowadzał do Izby Lordów nadając im godność para.

Izba Gmin-zasiadali tu przedstawiciele rycerstwa (hrabstw) i uprzywilejowanych miast.

c)Kompetencje:

-najwyższa instancja sądowa

-dziedzina finansów-kontrola nad uchwalonymi podatkami

-dziedzina ustawodastwa

16. Struktura sądownictwa królewskiego w Anglii: Izba Lordów, Sąd Spraw Pospolitych, Sąd Ławy Królewskiej, Sąd Exchequeru, sądy koronne delegowane.

a)Izba Lordów-zachowała charakter najwyższej instancji odwoławczej oraz uprawnienia do sądzenia lordów.

b)Sąd Spraw Pospolitych-wyodrębnił się z kurii w XII w.i rozpatrywał przede wszystkim sprawy cywilne.

c)Sąd Ławy Królewskiej-wyodrębnił się z kurii w XIII w.i rozpatrywał głównie sprawy karne.

d)Sąd Exchequeru-zorganizowany został w XIII w.jako organ sądowy dla rozpatrywania skarg przeciwko koronie w dziedzinie skarbowej.

17. Sędziowie pokoju, sądy przysięgłych w Anglii.

ęłęóa)sądy przysięgłych

Już w XIII wieku rozwinęła się w Anglii instytucja sądów przysięgłych. Była to forma udziały czynnika społecznego w procesie, a wiec niefachowych przedstawicieli społeczeństwa w wymiarze sprawiedliwości. Sędziowie przysięgli byli wybierani w każdym hrabstwie spośród osiadłych w hrabstwie właścicieli ziemskich mających określony roczny dochód. Nie były od nich wymagane kwalifikacje fachowe. Mieli oni bowiem tylko współpracować z nominowanymi sędziami, a więc sędziami pokoju lub sędziami koronnymi. Czynnik społeczny odgrywa rolę sędziego tylko, co do faktów. Mianowicie orzeka tylko bądź to o winie, bądź o niewinności. O kwalifikacji prawnej i karze orzeka sędzia zawodowy. Sądy przysięgłych miały stać się wzorem dla ław przysięgłych, które w XIX wieku zostały wprowadzone niemal we wszystkich państwach europejskich na kontynencie. W Anglii ławy przysięgłych brały udział zarówno w postępowaniu zarówno w sprawach karnych jak i cywilnych. Ewolucja sądów przysięgłych zakończyła się w XVI wieku. Współudział sędziów przysięgłych w wymiarze sprawiedliwości mógł przybierać trojaką formę:

Wielka Ława – składała się z 23 przysięgłych. Jej zadaniem było zbadanie, czy w danej sprawie istnieje podstawa do nadania dalszego biegu oskarżeniu. Dlatego albo umarzała sprawę, bądź kierowała ją do Ławy orzekającej dla spraw karnych w celu jej osądzenia. Decyzja zapadała zazwyczaj większością głosów.

Ława orzekająca dla spraw karnych – w jej skład wchodziła ława przysięgłych w fachowych sędziów nominowanych. Istota rzeczy polegała na oddzieleniu orzeczenia o winie, co należało do kompetencji ławy przysięgłych, od orzeczenia o wymiarze kary za co odpowiadali fachowi sędziowie. Formułowali pod adresem sędziów przysięgłych pytania dotyczące winy oskarżonego. Następnie ława przysięgłych wydawała werdykt potwierdzający winę, albo uznający niewinność oskarżonego. Musiał zapaść jednomyślnie. Na tym kończyła się rola przysięgłych. W wypadku potwierdzenia winy sędziowie stosując znane im przepisy prawne ustalali karę i wydawali wyrok.

Ława dla spraw cywilnych – działała na podobnych zasadach jak ława dla spraw karnych. Jednak w sprawach cywilnych nie orzeka się o winie, co utrudniało rozgraniczenie kompetencji pomiędzy ławą przysięgłych a sędziami. W praktyce przysięgli orzekali o stanie faktycznym, a fachowi sędziowie na podstawie orzeczenia ławy przysięgłych stosowali w swej decyzji przepisy prawa.

b)Sędziowie pokoju-Od końca XIV w.w każdym hrabstwie powoływano 8 sędziów pokoju.Uzyskali oni uprawnienia administracyjne i ostatecznie skupili w swym ręku władzę sądową w sprawach karnych oraz prawie całą administrację hrabstwa.Mianował ich król.Mogła być mianowana tylko osoba osiadła w hrabstwie i posiadająca określony wysoki majątek.

18. Prawa fundamentalne monarchii francuskiej

ęłęó -w państwie król posiadał pełnię władzy ustawodawczej, był źródłem prawa, dzierżył władzę wykonawczą, trwał na czele administracji i armii, posiadał również władzę sądowniczą, gdyż każdy wyrok zasądzano w imieniu monarchy.

- reprezentował kraj na arenie międzypaństwowej

- prowadził politykę zewnętrzną

- zwoływał stany prowincjonalne i generalne

- obsadzał posady w takich organach zbiorowych jak: parlamenty, czy rady królewskie

- mianował wszystkich sędziów i urzędników

- miał prawo ingerowania w kompetencje i pracę wszystkich urzędników

*Ograniczenia władzy monarszej były znikome.

- nie mógł wprowadzać nowych podatków bez przyzwolenia stanów generalnych

- nie mógł zmieniać zasad następstwa tronu.

- królewskie edykty musiały zostać zarejestrowane przez paryski parlament

- król jako arcychrześcijański władca powinien przestrzegać prawa kanonicznego i bożego

- nie mógł gwałcić praw fundamentalnych

19. Organa centralne we Francji w okresie absolutyzmu: kanclerz, sekretarze stanu, Generalny kontroler finansów, ministeriat, rady królewkie.

a)kanclerz-byl zwierzchnikiem wszystkich sądów,nadzorował funkcjonowanie wszystkich rad królewskich,a sam przewodniczył Radzie Stron,która zajmowała się sprawami sądowymi.Stąd kompetencje kanclerza najbliższe były resortowi nowożytnego ministra sprawiedliwości.ęłęóPomagał królowi, zajmował się korespondencją z kancelarii królewskiej, nadzorował sądownictwo i działalność rad królewskich

b)Sekretarz stanu-wywodzili się ze skromnych notariuszy kacelarii,ęłęózajmował się wszystkim, miał pod sobą prowincje.W XVIIIw.nazywany ministrem.

-sprawy kościoła,protestantów

-sprawy finansowe

-doradcy i wykonawcy woli królewskiej

c)Ministeriat-doradzali królowi, rada bez władzy.

d)Rady Królewskie-ęłęómiały możliwości wpływania na rządzenie i doradzały. Działały w kolegialności: 1) RADA STANU (tajna) – zbierała się pod przewodnictwem króla, max 7 osób – 4 sekretarzy, kanclerz, generalny sekretarz, król. Zajmowali się polityką zagraniczną i ważnymi sprawami w państwie. 2) RADA DEPESZ – pierwszy sąd adm., orzekała w ważnych sprawach w pierwszej instancji. Funkcjonowała także jako organ odwoławczy od zarządzeń intendentów, zajmowała się ściśle adm. 3) RADA STRON PROCESOWYCH – przewodniczył kanclerz, miała funkcje sądowe, działała jako sąd kasacyjny – uchylanie wyroków najwyższych sądów instancji (parlament). Kasacja – likwidacja, uchylenie wyroku, sprawdzenie czy jest zgodny z prawem. Sądownictwo konpentencyjne – wyjaśnianie, kto ma racje, sąd pozytywny. 4) RADA FINANSÓW – kontrola finansów państwa, ustalanie podatków, przewodniczył kanclerz. 5) RADA DO SPRAW HANDLOWYCH – zajmowali się koloniami.

e)ęłęóGeneralny Kontroler finansów– (Baptysta Colbert) twórca doktryny ekonomicznej.Był odpowiedzialny za wypłacalność państwa i zarzadzanie dochodami i wydatkami. Właściwe stanowisko GKF - GCF (General Controlleur des Finances) powstało w 1661 roku. Wcześniej ich odpowiednikami byli nadintendenci finansów (surintendents des finances)

20. Sądownictwo we Francji w okresie absolutyzmu: sądownictwo królewskie delegowane, sądownictwo królewskie zastrzeżone.

a)Sądownictwo królewskie delegowane-dawna średniowieczna organizacja sądownictwa oparta na sądach prewotalnych,baliwialnych i na Parlamentach,utzrymywała się w głównych zrębach.Z biegiem czasu hierarchia sądowa ukształtowała się następująco:

-sądy patrymonialne

-sądy prewotalne

-sady baliwialne

-sądy prezydialne

-Parlamenty

b)Sądownictwo królewskie zastrzeżone-wynikało z zasady że król jako piastun władzy całej sądowej może odwołać mandat udzielony z sądowi do wykonania delegowanej mu królewskiej władzy sadowej.Do form sądownictwa zastrzeżonego wykonywanego przez króla osobiście należały m.in.

-rozstrzyganie placetów

-wydawanie "listów opieczetowanych"

21. Sejm Rzeszy: geneza, organizacja, skład, kompetencje.

a)Geneza:

ęłęóReichstag, czyli Sejm Rzeszy powstał na bazie wykształconych w XII w. Zjazdu Narodowego HOFTAGU

b)Organizacja:

ęłęóSejm Rzeszy mimo iż przypominał charakterystyczne dla monarchii stanowych zgromadzenia stanowe był zgromadzeniem władców poszczególnych terytoriów Rzeszy (brak w nim było przedstawicieli szlachty i miast krajowych). Był zatem organem federacyjnym.

c)Skład:

W jego skład wchodzili wszyscy książęta świeccy i duchowni oraz bezpośredni wasale Rzeszy.
W końcu XIII w. na zjazd zaczęli przybywać także przedstawiciele miast cesarskich. Pod koniec XV w. został definitywnie określony jego skład i Hoftag zmienił nazwę na Sejm Rzeszy.

Skład Reichsagu:
-bezpośredni wasale Rzeszy
-przedstawiciele miast cesarskich
d)Kompetencje:

ęłęóUchwały Reichstagu dotyczyły:
-podjęcia przez króla wyprawy koronacyjnej do Rzymu
- powołania książąt Rzeszy na wyprawę wojenną
- nałożenia podatków ogólnopaństwowych
ęłęóZnaczne zmiany nastały w XVI i XVII w. Sejm Rzeszy rozszerzył swoje kompetencje do:
- ustawodawstwa w sprawach Rzeszy
- decyzje o wojnie i pokoju
- zawieranie traktatów międzynarodowych
- podatki
- rekrutacja wojska
22. Sąd Kameralny Rzeszy: znaczenie, skład, kompetencje.

a)Geneza:

ęłęóSąd Kameralny Rzeszy (niem. Reichskammergericht, łac. Camerae Imperialis Judici) - najwyższa instancja sądownictwa niemieckiego w epoce nowożytnej (XVI - XVIII w.), najwyższy organ sądowniczy Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Został ustanowiony przez cesarza Maksymiliana I Habsburga i Sejm Rzeszy obradujący w Wormacji w 1495roku.

b)Skład:

ęłęóSąd Kamery składał się z 28 członków: przewodniczącego mianowanego przez cesarza, dwóch prezydentów i dwudziestu pięciu asesorów (z których pięciu mianował cesarz a dwudziestu stany Rzeszy).

c)Znaczenie:

ęłęóęłęóPosulat utworzenia tej instytucji był elementem programu reformy Rzeszy (Reichsreform) wysuwanego przez niektórych książąt niemieckich, dążących do ograniczenia władzy cesarskiej.

Jako podstawę wyrokowania przyjmował ustawy Rzeszy oraz prawo rzymskie. Rozpatrywał głównie sprawy o naruszenie pokoju ziemskiego (Landfried), naruszenie aktów banicji cesarskiej i przestępstwa skarbowe. Zajmował się też sprawami, w których oskarżonymi byli bezpośredni wasale i poddani cesarza. Sąd Kamery zbierał się w Spirze, a od końca XVII w. w Weltzarze. W trybie apelacji Sąd Kameralny przyjmował odwołania od sądów tych krajów, które nie miały powyższej egzempcji, jednak przedmiot sporu był odpowiednio wartościowy (najmniej 400 talarów).

Obok Sądu Kamery istniał także Sąd Nadworny Rzeszy.