Afryka jest - po Azji - drugim pod względem wielkości kontynentem na świecie. większość jej powierzchni zajmują płaskowyże, otoczone wąskimi nadbrzeżnymi nizinami. Północno-zachodnia i południowa Afryka ma łagodny klimat typu śródziemnomorskiego. Między tymi obszarami rozciągają się bezkresne, gorące pustynie, zwrotnikowe tereny trawiaste zwane sawanną i gęste lasy deszczowe wokół równika. Liczebność dzikich zwierząt afrykańskich ciągle maleje z powodu nadmiernych polowań i niszczenia ich naturalnych siedlisk, zajmowanych pod pola uprawne. Wiele państw utworzyło parki narodowe, by chronić rodzimą przyrodę. Kontynent zamieszkują dwie główne grupy ludności. Na północ od Sahary mieszkają Arabowie i Berberowie, mówiący po arabsku i wyznający islam. Na południe od tej pustynie przeważają Czarni Afrykanie tworzący ponad tysiąc grup etnicznych. Niektórzy wyznają islam, inni chrześcijaństwo, ale większość pozostała przy dawnych miejscowych wierzeniach, w których ważna rolę odgrywa kult duchów. W Afryce znajduję się najwięcej najuboższych krajów świata. Wielu ludzi jest rolnikami, posługującymi się tylko najprymitywniejszymi narzędziami. Zbierają niewiele więcej plonów niż trzeba na wyżywienie własnej rodziny, a kiedy zdarzy się susza, często głodują. Rolnictwem trudzi się prawie 60% zatrudnionych. Afryka dysponuje wartościowymi zasobami, zwłaszcza ropą naftową i rudami wielu metali, które trafiają na eksport. Natomiast poza RPA i Egiptem niewiele krajów ma rozwinięty przemysł przetwórczy. Jeszcze pół wieku temu większością kontynentu władali Europejczycy. Dziś Afrykanie żyją w niepodległych państwach. Postęp w wielu regionach jest jednak hamowany przez trudności gospodarcze i niestabilność polityczną.

Afryka jest regionem, który najczęściej dotykają klęski. Do najpoważniejszych zaliczamy głód, epidemie chorób - HIV/AIDS, malarię, nieurodzaje oraz konflikty zbrojne o podłożu etnicznym i politycznym, spory o granice,rasizm. Sytuacja Afryki komplikuję się poprzez różnice religijne i językowe kontynentu, sztuczne granice, dyktatorskie rządy czy spory o bardzo wartościowe złoża naturalne. Różnice religijne i narodowościowe spowodowały wiele problemów. W Sudanie na przykład, muzułmański rząd toczył wojny domowe z mieszkańcami południa kraju, wyznającymi na ogół chrześcijaństwo lub tradycyjne religie animistyczne. Największy kłopot sprawia głód. Przyczyn jest wiele, m.in. klęski urodzajów spowodowane suszą albo plagą owadów, zadłużenia krajów Afryki, wolne tempo rozwoju gospodarki, eksplozja demograficzna, konflikty zbrojne. Kolejny problem, z którym boryka się współczesna Afryka jest rasizm.

W Afryce znajdują się 53 niepodległe państwa, kilkanaście republik i innych terytoriów niezależnych lub niesamodzielnych. W Erytrei ustrój polityczny jest przejściowy. Państwo to długo nie miało uchwalonej konstytucji. W regionie tym leży sporne terytorium - Sahara Zachodnia do 1976 roku należąca do Hiszpanii. Kiedy ta wycofała się z byłej kolonii, północne 2/3 jej obszaru zostało zajęte przez Maroko, a reszta przez Mauretanię. Miejscowa, saharyjska ludność domagała się niepodległości i atakowała obu okupantów. W 1979 roku Mauretania wycofała swe wojska pozostawiając Saharę Zachodnią w rękach Marokańczyków. Walki nie ustały,a separatyści ogłosili powstanie niezależnej republiki. Uznało ja ONZ, które starało się przywrócić pokój i zażegnać konflikt.

Wielką plagę dla Afryki stanowią choroby. Złe warunki sanitarne, nie zachowywanie higieny sprzyjają rozprzestrzenianiu się chorób. W afrykański klimat również nie utrudnia zadania infekcjom. Zanieczyszczenia wód, gleb i powietrza sprawiają, że wielu ludzi umiera z wygłodzenia. Nawet dzieci muszą walczyć o przetrwanie, same o siebie dbać. Są często wykorzystywane przez dorosłych, również rodziców, jako siła robocza. Dzieci pozostawione na pastwę losu, bez opieki i wykształcenia , uciekają się do prostytucji, zażywania narkotyków i alkoholu. Najmłodsi mieszkańcy wplatani w wojny podają jej ofiarami - giną. Ludność Afryki od młodych lat obserwuje krwawe wojny, ma styczność z bronią , co w efekcie spowodowała, że walka stanowi jedyną drogę do rozwiązania sporów.

Wojny afrykańskie maja przeróżne podłoża i przyczyny, a szczególnie polityczne i gospodarcze. Afryka jest bardzo bogata w surowce mineralne. Szacuje się, że ponad połowa światowego zasobu złóż - głównie złota, diamentów, kobaltu, rud metali - znajduje się na najuboższym kontynencie świata. Taka ilość surowców naturalnych z pewnością wyciągnęłaby Afrykę z kryzysów, rozwinęła ją gospodarczo i podniosła jakości życia mieszkańców. Wszystko byłoby wspaniałe, gdyby nie pozycja, jaką w gospodarce wielu państw tego kontynentu posiadają zagraniczne monopole, które zagarniają wysokie zyski z eksploatacji złóż. Również wiele krajów miesza się do sytuacji Afryki tylko dlatego, że che czerpać korzyści z jej surowców.

Niestabilna sytuacja kontynentu afrykańskiego sprzyja rozwojowi terroru. Tereny na południe od Sahary zostały siedliskiem zamachowców. Główną przyczynę stanowi brak silnych struktur państwowych w Afryce, w konsekwencji nikt nie egzekwuje prawa. Organizacje terrorystyczne w ten sposób maja zapewnioną spokojna działalność przestępczą ani nie muszą się niczego obawiać. Ponadto zamachowcy werbują nowych członków z tamtejszej ludności. W Afryce łatwo jest o zdobycie funduszy, które zasilą konto przestępców. Przeważnie jest to pranie brudnych pieniędzy, różnego rodzaju przemyty ( złóż naturalnych, handel ludźmi i bronią), wymuszanie dóbr materialnych od przerażonych mieszkańców. W skrócie sądzę, że Afryka stanowi raj dla terrorystów.

Współcześnie Afryka boryka się z wieloma problemami natury gospodarczej, kulturowej, finansowej. W dobie globalizacji i nowych możliwości problem krajów Trzeciego Świata ciągle stanowi wyzwanie. Aby sytuacja tego kontynentu uległa poprawie, potrzebne są ogromne nakłady finansowe, ponieważ Afrykańczycy staja się bezradni w obliczu takich kłopotów. Wszechobecny chaos, korupcja i słabość władze rozdzielanych wewnętrznymi waśniami i przygniatanych własna nieudolnością zniechęca Kraje Nowego i Starego Świata do podjęcia prób rozwiązania konfliktów i niesienia pomocy Afryce.Nikt nie chce dawać pieniędzy krajom, które są skorumpowane, nie przestrzegają demokratycznych wartości takich jak rządy prawa, prawa człowieka czy zasad moralnych. Niestety dotyczy ta większość państw tego kontynentu, których obywatele cierpią z powodu głodu, biedy, wojen i chorób. Egoizm władz skazuje mieszkańców na samotną walkę o przetrwanie. Dotychczasowa pomoc i propozycje państw rozwiniętych (USA, UE) potwierdzają, że nie ma łatwego sposobu rozwinięcia sytuacji afrykańskiej. Kraje zachodnie finansują pomoc humanitarną ( Caritas, Czerwony Krzyż, Oxfam ), ale to tylko doraźne sposoby wspierania ludności. Pamiętać należy również, że przyczyna głodu nie jest sam brak żywności , co jej niewłaściwy podział. Organizacja Jedności Afrykańskiej, jedna z największych i najliczniejszych organizacji międzynarodowych działając na kontynencie afrykańskim,podejmowała wiele prób zjednoczenia krajów. Mimo wielu sukcesów, organizację rozwiązano w 2002 roku, a jej miejsce zajęła Unia Afrykańska ( utworzona na wzór Unii Europejskiej ). Kraje Trzeciego Świata wspiera również ONZ organizując wiele misji niosących pomoc. Uważam, że środki z dopłat od UE powinny być chociaż w części przeznaczone na pomoc głodującym. Afryka potrzebuje naszej pomocy, a my nie możemy przechodzić obojętnie obok tak ważnego problemu. Naszym obowiązkiem jako ludzi, a także moralnym jest oferowanie pomocy potrzebującym. Kiedy my chodzimy do szkoły, pracy, spożywamy posiłki, śpimy wielu ludzi w Afryce ginie w walkach, z głodu.