SKO 4125/124/09 decyzja SKO 2009.10.06
we Wrocławiu
OwSS 2010/2/41
Z żadnego powszechnie obowiązującego przepisu prawa nie wynika obowiązek uiszczenia przez osobę, która dokonała (bądź dokona) zapłaty - na rzecz właściwej gminy - renty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wywołanej uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w związku ze zbyciem nieruchomości, ustalonej decyzją administracyjną, z opóźnieniem, odsetek z tego tytułu. Przepisy u.p.z.p. ani przepisy innych aktów prawnych nie dają też żadnych podstaw do przyjęcia, że obowiązek uiszczenia odsetek w razie opóźnienia w zapłacie opłaty jednorazowej mógł być określany w decyzji ustalającej tę opłatę czy w jakimkolwiek innym, władczym rozstrzygnięciu organu wykonawczego gminy.
SKO 4125/32/09 decyzja SKO 2009.04.21
we Wrocławiu
OwSS 2009/3/52
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) nie zawiera podstawy prawnej do ustalenia stawki procentowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, wywołanej wydaniem decyzji o warunkach zabudowy, w jakiejkolwiek formie. Umocowania takiego próżno szukać też w ustawie o samorządzie gminnym. Nie ma zatem w obowiązującym stanie prawnym żadnych podstaw do ustanowienia stawki procentowej opłaty jednorazowej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wywołanego wydaniem decyzji o warunkach zabudowy przez jakikolwiek organ i w jakiejkolwiek formie. Skoro zaś ustanowienie stawki jest warunkiem koniecznym do ustalenia opłaty jednorazowej w konkretnej sprawie w drodze decyzji, to - zważywszy na aktualną treść obowiązujących przepisów - ustalenie nie jest prawnie możliwe.
SKO 4125/162/08 postanow. SKO 2008.11.25
we Wrocławiu
OwSS 2009/2/31
Nie można podzielić poglądu, jakoby ustawowy obowiązek poniesienia jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), obciążał spadkobierców właściciela lub użytkownika wieczystego, który zbył nieruchomość.
NK.II.0911/317/08 rozstrz.n. wojew. 2008.07.11
Lubelski
NZS 2008/5/95
Uzależnianie wysokości opłaty planistycznej od stopnia pokrewieństwa lub powinowactwa pomiędzy nabywcą a właścicielem zbywanej nieruchomości nie znajduje uzasadnienia w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.
WNiK.IV.GM.0911-38/2007 rozstrz.n. wojew. 2007.07.17
Kujawsko-Pomorski
OwSS 2007/4/92
Przepisy ustawy z 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie określają kompetencji rady gminy do podjęcia uchwały w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Przepisy art. 58 ust. 2 i art. 63 ust. 3 u.p.z.p. nakazują tylko odpowiednie stosowanie art. 36 i art. 37 u.p.z.p., jeżeli konkretna decyzja wywołuje skutki przewidziane w tych przepisach. Kompetencję rady gminy do określenia stawki procentowej opłaty w planie zagospodarowania określa zaś art. 15 ust. 2 pkt 12 u.p.z.p., do którego nie ma odesłania w art. 58 ust. 2 i art. 63 ust. 3.
PN.II.A.Ch.0911-41/06 rozstrz.n. wojew. 2006.03.01
Podlaski
Wspólnota 2006/13/46
Ustalenie stawki zerowej renty planistycznej nie tylko nie mieści się w granicach prawnych wynikających z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, lecz również prowadziłoby do zniweczenia woli ustawodawcy wskazującego na rentę planistyczną jako jeden z elementów systemu danin o charakterze publicznym, a także dochód budżetu gminy.