Ciąg dalszy lekcji
Ważne!
Każde podejrzenie o chorobę zawodową musi być zgłoszone na piśmie do właściwego państwowego inspektora sanitarnego oraz właściwego inspektora pracy. Podejrzenie o chorobę zawodową zgłasza pracodawca, lekarz, który podczas wykonywania zawodu powziął podejrzenie choroby zawodowej u pracownika. Sam pracownik, który podejrzewa u siebie chorobę zawodową także może ją zgłosić za pośrednictwem lekarza, sprawującego opiekę profilaktyczną nad pracownikiem.
W związku ze zgłoszeniem choroby zawodowej zakład pracy jest obowiązany w porozumieniu z organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zbadać przyczyny powstania choroby zawodowej i przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących jej powstanie.
Jednocześnie zakład pracy przesyła zakłądowi służby zdrowia właściwemu do rozpoznania choroby zawodowej dokumentację dotycząca zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy i przebieg pracy zawodowej pracownika. Dochodzenie epidemiologiczne w środowisku pracy przeprowadza ze strony służby zdrowia lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad zakłądem pracy, a także inspektor sanitarny na wniosek zakładu służby zdrowia uprawnionego do rozpoznania chorób zawodowych.
Upoważnione do rozpoznawania chorób zawodowych są następujące organy:
Poradnia chorób zawodowych.
Kliniki chorób zawodowych wchodzące w skład odpowiednich zakładów służby zdrowia, akademii medycznych, instytutów naukowo-badawczych.
Wymienione jednostki wydają orzeczenie w sprawie choroby zawodowej, które przesyłają właściwemu inspektorowi sanitarnemu kopię orzeczenia otrzymuje zainteresowany pracownik oraz jednostka, która zgłosiła podejrzenie o choroby zawodowe.
Pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez włąściwy instytut naukowo-badawczy resortu zdrowia i opieki społecznej.
Na podstawie orzeczenia o chorobie zawodowej oraz wynikó dodatkowego dochodzenia epidemiologicznego, państwowy powiatowy inspektor sanitarny wydaje decyzje o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia. Przesyłą ją zainteresowanemu pracownikowi, pracodawcy, lekarzowi jednostki orzeczonej I lub II stopnia, który dokonał rozpoznania choroby zawodowej, właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu.
Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stanowi dla pracownika podstawę do zgłoszenia roszczenia o świadczenia przewidziane w przepisach prawnych z tytułu choroby zawodowej.
Wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej zależy od wysokości stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, który ustala lekarz orzecznik ZUS.
Temat : Postępowanie powypadkowe.
Postępowanie powypadkowe (dochodzenie powypadkowe) obejmuje czynności, których celem jest:
dokonanie kwalifikacji prawnej zdarzenia - ustalenie, czy zdarzenie ma cechy wypadku związanego z pracą „wypadku przy pracy”, „wypadku traktowanego na równi z wypadkiem przy pracy”, „wypadku w okresie ubezpieczenia wypadkowego – innego wypadku przy pracy” itp.,
ustalenie, czy istnieją okoliczności wyłączające uprawnienia poszkodowanego do świadczeń odszkodowawczych,
określenie środków i wniosków prewencyjnych, tj. przedsięwzięć mających na celu niedopuszczalnie do podobnych zdarzeń wypadkowych w przyszłości.
WYPADEK PRZY PRACY
Udzielenie poszkodowanym pierwszej pomocy
Pracodawca jest obowiązany zapewnić poszkodowanym pierwszą pomoc i podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie (wyłączenie maszyn i urządzeń z ruchu, odcięcie zasilania maszyn energią, materiałami itp.). Obowiązki te ciążą na pracodawcy wówczas, gdy na jego terenie zaistnieje wypadek, w którym poszkodowany nie będzie jego pracownikiem.
Zabezpieczenie miejsca wypadku
Do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku jego miejsce powinno być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych i możliwością uruchomienia bez potrzeby – maszyn i innych urządzeń technicznych, których ruch wstrzymano w związku z tym wypadkiem. Należy wykluczyć możliwość wprowadzenia zmian w usytuowaniu maszyn i urządzeń oraz innych przedmiotów, które spowodowały wypadek, jeżeli na podstawie ich położenia i stanu będzie możliwe odtworzenie okoliczności, przebiegu i ustalenie przyczyn.
Kodeks pracy art. 234§2
Zaniechanie obowiązku powiadomienia o wypadku przy pracy wymienionych organów, w tym inspektora pracy, stanowi wykroczenie z art. 283§2 pkt 6 Kodeksu pracy i jest zagrożone karą.
Powołanie zespołu powypadkowego
Okoliczności i przyczyny wypadku ustala powołany w tym celu przez pracodawcę dwuosobowy zespół powypadkowy. W skład wchodzi pracownik służby bhp oraz społeczny inspektor pracy przy czym przepisy przewidują w tym zakresie liczne wyjątki – w zależności od stanu zatrudnienia w zakładzie oraz przyjętego przez pracodawcę systemu realizacji zadań w dziedzinie bhp, i tak:
Po otrzymaniu informacji o wypadku, zespół powypadkowy niezwłocznie przysługuje do ustalenia okoliczności i przyczyn:
ZESPÓŁ MA OBOWIĄZEK:
Dokonania oględzin miejsca wypadku, w tym stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych, a także zbadania warunków wykonanie pracy i innych okoliczności, które mogły mieć związek z badanym zdarzeniem.
Sporządzenie w razie potrzeby, szkicu lub fotografii miejsce wypadku.
Wysłuchania wyjaśnień poszkodowanego – jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala.
Zabrania informacji dotyczących wypadku od świadków.