Poezji współczesna wobec historii

Poezja współczesna wobec historii.



Jan Polkowski w tomie Głosy reprezentuje poetycki idiografizm. W każdym wierszu mówią tylko i wyłącznie ze swojego punktu widzenia świadkowie i ofiary, przywołując tragedię zabicia przez aparat władzy robotników w grudniu 1970 roku. W tej liryce roli historia staje się zbiorem zwięzłych, nabrzmiałych goryczą, bólem, opuszczeniem, zawiedzioną miłością, epitafijnych autobiografii.


XXI wieku poczucie historii jest częściej rozproszone niż skupione, wskazuje na usankcjonowane się indywidualnego, autobiograficznego, emocjonalnego kontaktu z przeszłością (wnikanie w czas miniony, zwłaszcza w XX wiek, poprzez losy rodzinne)

Relatywizacja wiedzy historycznej jest wyrazem postaw sceptycznych wobec manipulowania nią i odmową udziału w sporze o nadawanie wartości faktom.


1




Wyszukiwarka