barków polega na uchwyceniu główki obiema dłońmi ułożonymi na skro­niach i policzkach płodu i wytaczaniu przedniego barku przez podciąganie główki płodu półkoliście ku górze. Po urodzeniu noworodka układa się na specjalnym łóżeczku, tak by głowa skierowana była ku dołowi. Odpępnienie wykonuje się po ustaniu tętnienia pępowiny .

• Nadzorowanie III okresu porodu. Polega na obserwacji krwawienia, stanu ogólnego położnicy, jak też obkurczaniu się macicy. Po kilku minutach dochodzi do silnego skurczu, a dno macicy unosi się i przesuwa zazwyczaj na prawo. Świadczy to o oddzieleniu popłodu. Rodząca w czasie kilku skurczów rodzi popłód. Po urodzeniu łożyska należy ocenić jego całość. W razie braków, w znieczuleniu ogólnym trzeba wyskrobać ściany jamy macicy. Następnie po ocenie urazów szyjki i ścian pochwy w tym samym znieczuleniu należy zszyć krocze .

• Nadzorowanie IV okresu porodu. Po zszyciu oraz zaopatrzeniu krocza należy sprawdzić wysokość i obkurczanie się macicy, krwawienie oraz stan ogólny położnicy. Powinna ona być pod obserwacją około 2 godziny. IV okres porodu polegający na obserwacji nie wszędzie jest uznawany za część porodu. Niemniej takie podejście podnosi bezpieczeństwo rodzącej.

Aspekty psychologiczne

Poród stanowi dla większości rodzących duże przeżycie emocjonalne. Stopień wrazliwości psychicznej jest bardzo różny. Dlatego też obecność osoby bliskiej, szczególnie ojca dziecka, przy porodzie jest dla wielu rodzących pomocna i nie należy tego eliminować. Zrozumienie i wsparcie emocjonalne przyczyniają się nawet do zmniejszenia konieczności stosowania dużych ilości środków przeciw­bólowych. Obecność ojca dziecka zmniejsza ponadto niepokój rodzącej. Wspól­ne przeżywanie aktu porodu przyczynia się często do wytworzenia głębokiej więzi emocjonalnej. Ojca należy wyczerpująco informować o aktualnej sytuacji położniczej.