Jenni Vartiainen - Ihmisten edess盲
Przed lud藕mi
Ulice pe艂ne s膮 ludzi,
oni nas nie znaj膮.
Zaczekaj na mnie na dworcu,
by膰 mo偶e zegar
mi wybaczy.
Przemykam reszt臋 drogi, ty...
jeste艣 pi臋kna jak zawsze,
w swoich wysokich obcasach.
M贸wisz: "Tego wieczoru p贸jdziemy
w parze,
przed lud藕mi.
Nie przejmuj si臋 spojrzeniami innych,
poniewa偶 jeste艣my razem.
Oni nic nie wiedz膮, 偶e
nie s膮 cz臋艣ci膮 tej historii,
kt贸r膮 niewielu zrozumie."
Ulice wype艂nione g艂osami,
kto艣 wo艂a za nami.
Jeste艣 z nas silniejsza,
z tob膮 nie boj臋 si臋
mrok贸w miasta.
Po艣r贸d t艂umu,
przytrzymujesz mnie mocniej,
i moje obawy znikaj膮.
Bo tej nocy b臋dziemy spacerowa膰,
trzymaj膮c si臋 za r臋ce,
przed lud藕mi.
Nie dbam o pogl膮dy innych,
poniewa偶 jeste艣my razem.
Oni nic nie wiedz膮, 偶e
nie s膮 cz臋艣ci膮 tej historii,
kt贸r膮 niewielu zrozumie.
T臋, niewielu zrozumie.
Oni nic nie wiedz膮, 偶e
nie s膮 cz臋艣ci膮 tej historii,
kt贸r膮 niewielu zrozumie.