• autorytet osobisty,

Najwięcej zależy od osobowości a nie funkcji.

Kształtowanie autorytetu odbywa się poprzez:

• doskonalenie umiejętności,

- • doskonalenie własnej osobowości (np. trening interpersonalny) lub obie jednocześnie. " y6 I.Prowadzenie dokumentacji osobo poznawczej.

Do głównych dokumentów należą:

• akta osobowe cz. A - dokumenty stwierdzające legalność pobytu osadzonego (postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, sentencja wyroku), pełne dane personalne, charakter przestępstwa, sposób jego dokonania i rodzaj winy; uzasadnienie nie wyroku; karta karalności.

• Akta osobowe cz. B - zakłada dział ewidencji przy przyjęciu;

• Dział I - dane osobowe i odnoszące się do wymiaru kary, (Dz. Ewidencji)

• Dział II - klasyfikacja; (wychowawca) określa po nadaniu podgrupy lub dokonaniu okresowej oceny, termin kolejnej oceny;

• Dział III - kwalifikacja prawna czynu i krótki opis przestępstwa; (Dz. Ewidencji)

• Dział IV - notatki obserwacyjne; (wychowawca) rozmowa wstępna, informacje nadsyłane przez sąd, wywiady

środowiskowe, orzeczenia psychologiczno - penitencjarne, kopie wniosków i opinii, wnioski o udzielenie nagrody , wymierzenie kary dyscyplinarnej, protokoły stosowania szczególnego środka bezpieczeństwa;

• Dział V - decyzje komisji penitencjarnej; (wychowawca) projekt oceny postępów w procesie resocjalizacji, uzupełniany w razie potrzeby przez komisję penitencjarną;

• Na marginesie - informacje osobopoznawcze odnotowywane przez wychowawcę prowadzącego teczkę;

• Teczka recydywisty - informacje za okres uprzedniego odbywania kary;

• Karta widzeń i korespondencji;

• Dokumentacja szkolna - dzienniki lekcyjne, arkusze ocen, dokumentacja z zakładu pracy;

» !j} l.Scharakteryzuj podstawowe środki resocjalizacji

• oddziaływanie przez pracę,

• nauczanie,

• zajęcia K.O i sportowe,

• poddawanie skazanych dyscyplinie i porządkowi,

• rozmowy wychowawcze,

• kształtowanie środowiska wychowawczego,

• stosowanie systemu wolnej progresji (zmiany rygorów odbywania kary)

• stosowanie nagród i kar dyscyplinarnych

• organizacja zespołów o cechach samorządu

• współdziałanie ze społeczeństwem.

Uo

I. Omów podstawowe pojęcia diagnozy penitencjarnej.

Diagnoza powinna dobrze opisywać badane zjawisko, wyjaśniać je i przewidywać.

• ma identyfikować i opisywać określone zjawiska psychologiczne (np. stwierdzać występowanie zaburzeń zachowania w życiu towarzyskim konkretnego człowieka i opisywać, na czym polegają),

• ma pokazać rodzaj i stan leżących u podstaw tych zaburzeń zmiennych psychologicznych;

• ma wyjaśniać genezę zaburzeń zachowania, tzn. określać, w jakim stopniu o ich wystąpieniu zadecydowały czynniki sytuacyjne, a w jakim podmiotowe lub ich wzajemna interakcja.

• Analiza i opis określonych czynności;

• Zbadanie i opisywanie procesów regulacji, dzięki którym czynności dochodzą do skutku;

• Sformułowanie odpowiedzi na pytanie, jakie warunki decydują lub zdecydowały o stanie opisanych procesów regulacji oraz o właściwościach zachowania;

• Analiza kontekstu sytuacyjnego i rozpatrzenia rodzaju powiązań człowieka z jego otoczeniem;

• Postępowanie diagnostyczne kończy się analizą wszystkich zebranych i uporządkowanych danych, opisem przypadku oraz sformułowaniem wyniku badania lub orzeczenia psychologicznego;

Diagnoza penitencjarna ma dać odpowiedź na dwa pytania:

• jakie potencjalne możliwości tkwią w osadzonym, które należy uruchomić bądź na bazie których można rozwijać zachowania pożądane społecznie;

• jak wpływa sytuacja izolacji więziennej na psychikę i zachowanie się konkretnego człowieka.