Kodeks cywilny. Komentarz

red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski

Rok wydania: 2008

Wydawnictwo: C.H.Beck

Wydanie: 5

Komentowany przepis

Art. 382. [Ochrona dłużników] § 1. Zwolnienie dłużnika z długu przez jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego nie ma skutku względem pozostałych wierzycieli.

§ 2. Zwłoka dłużnika, jak również przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia względem jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego ma skutek względem pozostałych wierzycieli.

1. Zgodnie z art. 382 § 2, skutki prawne przewidzianych w nim zdarzeń, zaistniałych między dłużnikiem a jednym z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego, korzystne dla tego wierzyciela, rozciągają się także na pozostałych wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego. Przepis ten jest zatem przejawem zasady wzajemnej reprezentacji wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego na ich korzyść względem dłużnika. Jest to unormowanie analogiczne do przewidzianego w art. 377 w odniesieniu do solidarności wierzycieli (zob. art. 377 Nb 1).

2. Natomiast art. 382 § 1 wyklucza wzajemną reprezentację wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego, w razie zwolnienia dłużnika z długu przez jednego z wierzycieli. Czynność ta wywiera skutek tylko między jej stronami, tj. zwalnia dłużnika z długu jedynie co do części świadczenia, należnej wierzycielowi będącemu stroną czynności w ramach rozliczeń między wierzycielami uprawnionymi do świadczenia niepodzielnego (art. 383).

3. Artykuł 382 § 1 należy stosować w drodze analogii także do wszelkich, dokonanych między dłużnikiem a jednym z wierzycieli, czynności zmieniających pierwotne zobowiązanie oraz do przyjęcia przez wierzyciela innego świadczenia.

4. Również zatem w zakresie zastosowania art. 382 § 1 sytuacja prawna wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego pokrywa się z sytuacją prawną wierzycieli solidarnych (zob. art. 377 Nb 3-4).

5. Gdy świadczenie przestanie być niepodzielne, nie stosuje się art. 382, lecz art. 379 § 1.

Zawada