-kompensacyjne wykonywane w szkole - podczas lekcji i w domu - pod opieką rodziców, z którymi pozostaje on w ścisłej współpracy. Pomocne w ustaleniu programu pracy z uczniem są liczne podręczniki z zakresu terapii pedagogicz­nej, z których pierwszy, autorstwa B. Zakrzewskiej, wydano już w 1976 r. W wypadku trudności nauczyciel zasięga rady metodyka w wojewódzkim ośrodku metodycznym.

  1. Drugi poziom: zespół korekcyjno-kompensacyjny. W przypadku
    bardziej nasilonych trudności proponuje się dzieciom dyslektycznym udział
    w zajęciach w zespole korekcyjno-kompensacyjnym w szkole. Zajęcia te po­
    winny być prowadzone w gabinecie terapii pedagogicznej przez nauczyciela te­
    rapeutę o specjalistycznym przygotowaniu na kursach terapii pedagogicznej.

  2. Trzeci poziom: terapia indywidualna. Dzieci, które wymagają indy­
    widualnej i bardziej pogłębionej pomocy terapeutycznej uczęszczają na zajęcia
    do poradni psychologiczno-pedagogicznych.

  3. Czwarty poziom: klasy terapeutyczne. Klasy te funkcjonują w tzw.
    szkołach masowych od lat osiemdziesiątych, początkowo jako klasy ekspery­
    mentalne. Na mocy zarządzenia nr 15 z 25 maja 1993 r. (DzU 1993, nr 6, póz.
    19) ministra edukacji narodowej, które dotyczy zasad udzielania uczniom po­
    mocy psychologicznej i pedagogicznej, klasy te mogą powstawać w szkołach na
    wniosek zainteresowanych osób (nauczyciel, psycholog, rodzice). Realizowane
    są w nich autorskie programy dydaktyczne, które obok obowiązującego progra­
    mu nauczania (co najmniej tzw. programu minimum) zawierają oddziaływania
    z zakresu terapii pedagogicznej. W Toruniu klasy te funkcjonują w ramach
    szkoły podstawowej, która ma charakter szkoły terapeutycznej (dyrektor i opie­
    kun naukowy dr J. Jastrząb).

  4. Piąty poziom: stacjonarne oddziały terapeutyczne. Dzieci wyma­
    gające intensywnej i długotrwałej terapii przebywają w takich oddziałach od kil­
    ku miesięcy do roku (weekendy spędzają w domu). Oddziały działają w Hele-
    nowie i Józefowie pod Warszawą. W Łodzi istnieje Oddział Dzienny dla Dzieci
    Nerwicowych i Dyslektycznych, funkcjonujący w ramach służby zdrowia.
    W Przy toku koło Zielonej Góry całoroczną opieką objęte są dzieci z trudnościa­
    mi w uczeniu się o różnym podłożu, zaniedbane wychowawczo.

Pomocy terapeutycznej należy poszukiwać:

  1. w poradni logopedycznej, jeśli dziecko w wieku poniemowlęcym i przed­
    szkolnym wykazuje opóźnienia rozwoju mowy,

  2. u nauczyciela przedszkola i klasy zerowej, który powinien wskazać, jak
    wspierać rozwój dziecka z objawami tzw. ryzyka dysleksji,

  3. u nauczyciela, wychowawcy i pedagoga szkolnego w szkole,

- w poradni psychologiczno-pedagogicznej,

852