Napisałam owe 'coś' dawno i opublikowałam na blogu. Poddaję to Waszej ocenie drodzy forumowicze. Mile widziane opinie.
Ostrzegam: nie pić, nie jeść ani nic, bo można się w pewnych momentach zakrztusić.

Mam zaszczyt przedstawić:
Dziwny zbieg okoliczności
czyli
Komedia w czterech aktach i paru scenach.


Występują:
Draco Malfoy – Ofiara nieuczciwego postępku, główny bohater
Hermiona Granger – Druga ofiara podstępu, główna bohaterka
Harry Potter – Ślizgon w ciele Gryfona (prawda!), przyczyna pierwsza zamieszania oraz główny bohater
Blaise Zabini – Ślizgon z krwi i kości, przyczyna druga zamieszania, główny bohater także
Ronald Weasley – Nieszczęśnik,postać epizodyczna
Pansy Parkinson – pierwsza pusta idiotka
Ginerva Weasley – druga pusta idiotka
Cho Chang – trzecie pusta idiotka
Severus Snape – pierwszy narrator
Albus Dumbledore– drugi (martwy) narrator.
Namiętność – ulotna, zjawiskowa
Autorka – złośnica wyżywająca się na bogu winnych bohaterach
Pewien Gryfon – przystojniak, postać epizodyczna

Nieproszeni pojawili się i wystąpili:
Ironia – zła, niedobra i strasznie zimna.
Lucjusz Malfoy – Ojciec głównego bohatera, sprzeciwia się wszystkiemu.
Kurtyna – Zasłania to, czego widz nie widzi, a słyszy.
Zajączek wielkanocny – trudno to wytłumaczyć…


Akt pierwszy,
czyli początek intrygi


Scena pierwsza,
czyli nieszczęsny początek



Hogwart. Miejsce, gdzie wiele ludzi się uczy, albo udaje, że się uczy. Piękny ranek, ptaszki ćwierkają, wiosna rozkwita. W Pokoju Wspólnym Ślizgonów w ślicznym zielonym fotelu siedzi Autorka wraz z dwoma narratorami, którzy nagle znikają.


Autorka:
Jak widać, mamy piękny sobotni, wiosenny poranek. Za chwile powinna się pojawić druga przyczyna wielkiego zamieszania, a wraz z nią niewidzialni narratorzy, którzy chowają się po kątach. Powód? Nie chcą zostać nakryci. (westchnięcie przeciągłe i szybkie spojrzenie na przechadzającą się obok pierwszego pustaka), Co tu robisz?!

Pansy Parkinson:
Stoję.

Autorka: (ironicznie)
To widzę. Ale dlaczego teraz? Jeszcze nie twoja kolej!

Pansy Parkinson: (popadając w histerię)
Bo-o- ja chciałąm wys-s-tąpić w prz-e-edstawieniuuuuuuuuuuuu!

Autorka: (z roztargnieniem)
Ale Ty występujesz! Ale później...

Pansy Parkinson: (popadając jeszcze większą histerię)
Nikt mnie nie koooooooooooooocha!

Autorka: (krzyczy)
Kurtyna!

Kurtyna:
Opada ciężko na scenę.


Scena druga,
czyli przedstawienie czas zacząć.


Nadal Pokój Ślizgonów. Autorka siedzi i popija wód… wodę, obok stoi narrator pierwszy, a przy nogach leży drugi (martwy) narrator. Do pokoju wpada przyczyna druga i pierwsza ofiara.

Severus Snape:
Jak widać my tu nadal stoimy, a oni wbie… (krzyczy) NIE BIEGAĆ MI TU!

Draco Malfoy:
Tak jest Panie profesorze.

Severus Snape:
Draco Malfoy, ucieka przed Zabinim, który trzyma w ręku… co on tam właściwe trzyma?

Autorka:
Bicz Panie profesorze.

Severus Snape: (ze zdziwieniem)
Blaise trzymający bicz w prawej ręce w lewej bodajże kajdanki, z fanatycznym wyrazem wykrzykuje...

Blaise Zabini: (krzyczy/wrzeszczy*)
DRACO! Ona tam czeka! Nie pozwól jej tam czekać!

Draco Malfoy: (z jawną ironią)
Ta jaaasne! I w ogóle nie będzie chciała mnie zabić, na pewno odda i się w moje arystokratyczne ręce bez zmrużenia okiem, albo powiekom! Wolne sobie! NIGDZIE NIE IDĘ!

Blaise Zabini: (mamrocząc pod nosem)
Tak ci się tylko wydaje.

Autorka:
Coś mówiłeś?

Blaise Zabini: (głośniej)
Nie szanowna, stworzycielko.

Severus Snape: (z groźbą)
Mam nadzieję młody człowieku. Więc…

Autorka:
Profesorze nie zaczyna się zdania od „więc”… a nasi bohaterowie właśnie zniknęli w przejściu i udali się do… do…

Albus Dumbledor: (martwy)
Dooo…?

Autorka:
Do Pokoju Gryfonów! KURTYNA!

Kurtyna:
Opadam ciężko, widzowie słyszą dziwne jęki…


Akt drugi,
czyli intryga nabiera wyrazistych kształtów


Scena pierwsza,
czyli po co mi On?!


Pokój Wspólny Gryfciów, gdzie już spokojnie, ale lekko zziajany siedzi Severus Snape. Autorka aktualnie zabawia się z Pewnym Gryfonem. W pokoju znajduje się ofiara numer dwa oraz przyczyna numer uno i pustak drugi i nieszczęśliwy Ronald

Severus Snape:
Jestem w Pokoju Wspólnym Gryfogłąbów, a to oznacza, że będzie trochę pikanterii, prawda szanowna Autorko?

Autorka: (mamrocze coś pod nosem)
echemmm…

Harry Potter:
Hermiono! A co ty na to, żeby zrobić to z największym idiotą?

Ginerva Weasley: (omdlewającym głosem)
A ty czujesz, że rymujesz?

Harry Potter:
Eee…?

Hermiona Granger: (z zaciekawieniem)
A kogo masz na myśli, Harry? Mam nadzieję, ze nie tego o to nieszczęśnika!

Harry Potter:
No pewnie, że nie! Mam na myśli kogoś bardziej atrakcyjnego…

Ronald Weasley: (z żalem)
Jestem mało atrakcyjny…? Chlip…

Severus Snape:
Harry Potter omijając oczywisty fakt…

Harry Potter:
Ja nic nie omijam!

Severus Snape: (z złością)
Zamknij się głupi, niewychowany (milion paręset epitetów później) bachorze! Teraz jest moja kwestia! Tak pisze w scenariuszu! Wracając do sedna sprawy. Potter omijając zręcznie (chrzęst zębów), o kogo właściwie chodzi zaciągnął o niewiastę, tudzież ofiarę drugą do Pokoju Życzeń, gdzie… Ej Autorko, co oni tam będą właściwie robić?

Autorka: (wzdychając i niechętnie odrywając się od Pewnego Gryfona)
Co znowu ja?

Severus Snape:
Co oni będą TAM robić?!

Autorka:
A skąd ja mam wiedzieć? Chodźmy tam i sami sprawdźmy! Kurtyno, wiesz, co masz robić…


Scena druga,
czyli akcja nabiera rozpędu



Pokój Życzeń. Dwie ofiary się spotykają, jedna świadoma druga jednak nie. Dwoje „swatów” tudzież pomysłodawców tego zacnego przedstawienie chowa się pod łóżkiem. Autorka siada na parapecie, obydwoje narratorzy siadają pod ścianą. Wszystkie trzy pustaki w swoich różowych sukieneczkach siedzą na ziemi i tuląc się do siebie i zanoszą się spazmatycznym szlochem. Nieszczęśnik towarzyszy pustaczkom.

Hermiona Granger: (krzyczy w przestrzeń)
CO ON TU ROBI?!

Draco Malfoy: (sarkastycznie)
A nie widzisz? Stoję przed tobą! I jakbyś niewidziana, też mi się to nie uśmiecha!

Albus Dumbledor: (martwym głosem)
Ależ kochani! Nie kłóćcie się! Życie jest takie piękne…

Autorka: (mruczy pod nosem)
Sprostowanie profesorze. Było piękne. TY nie żyjesz, jasne?

Albus Dumbledor:
Dobra! Ale był piękne zanim umarłem. Te cytrynowe dropsy…

Albus zamilkł nagle, bo nagle uświadamia sobie, że właśnie przez przedawkowanie "Cytrynowych Dropsów Weasley’ów" właśnie nie żyje i jest martwy.

Draco Malfoy:
I widzisz Granger, ty ponętna Lwico…?!

Hermiona Granger:
Że co proszę?

Draco Malfoy:
I widzisz Granger ty głupia kujonico!

Hermiona Granger:
Wiesz co? Przestań tak gadać, bo mam wrażenie, że gadasz jak Malfoy z Freudowskiej Pomyłki.

Draco Malfoy: (zaskoczony)
Że co proszę?! To JA jestem Malfoy! Jestem jedne jedyny, na tym świ…

Autorka:
Mylisz się Smoku. Gdyby nie ja (pokazuje na siebie) Byłbyś nadal tą prostą i nudną postacią z książek „Harry’ego Pottera”. Oczywiście nie tylko Ja piszę o Twoich perypetiach w szkole, są też inni na przykład Toroj, XYZ…, Tweety czy też słynna Kitiara, Sonka lub równie dobra tłumaczka NocnaMaraNM… Ale nie zawracaj sobie tym głowy przystojniaczku. Zaraz zawołam Namiętność.

Autorka zeskakuje z parapetu i znika. Pustaki i Nieszczęśnik dalej zawodzą.

Hermiona Granger:
Wiesz może o co jej chodzi?

Draco Malfoy:
Nie, ale wiem kto maczał w tym swoje palce.

Hermiona Granger:
Kto?

Severus Snape:
No właśnie kto?



Akt trzeci,
czyli Namiętność wchodzi do gry!


Scena pierwsza,
czyli jak by tu hymhym

To samo miejsce, cisami ludzie dodatkowo wszystkich ogarnia Namiętność…

Namiętność:
HA HA!

Draco Malfoy: (klękając przed Hermioną Granger)
O ma luba!

Hermiona Granger: (ironicznie)
O mój luby!

Draco Malfoy:
Kocham Cię!

Hermiona Granger:
Nie kocham ciebie!

Draco Malfoy:
Dlaczego mi to robisz?!

Hermiona Granger:
Nie muszę ciebie kochać, aby się z tobą kochać, rozumiesz?

Draco Malfoy:
Nie za bardzo, o ma ukochana aż do rano, bo dłużej nie mogę, tak pisze w scenariuszu!

Hermiona Granger: (ze złością)
A pieprzyć ten chory scenariusz! Zróbmy to tu i teraz…


Scena druga,
czyli nie ma to jak wpaść w zasadzkę.



Scena pod łóżkiem. Harry i Blaise słuchają rozmowy Draco z Hermioną. Zawodzenie pustaczków ucichło. Po chwili przed ich twarzami opada biustonosz Hermiony.

Blaise Zabini: (podniecenie)
Jak myślisz co oni robią, Potter?

Harry Potter:
A skąd ja mam to wiedzieć?

Blaise Zabini:
To może sprawdź?

Harry Potter: (ironia)
Ta jaaasne! A może ty to zrób, co?

Blaise Zabini: (entuzjazm)
Dobra.

Severus Snape:
Diabeł próbuje się wyczołgać spod łóżka, ale tę czynność utrudnia mu Chłopiec –Który- Przeżył- Aby- Utrudniać- Innym- Poczciwym- Ludziom- Życie!

Autorka: (delikatna sugestia)
Nie tak ostro profesorku, bo pana też zredukuję, tak jak pustaki i Nieszczęśnika.

Severus Snape:
Dobrze już milczę… Ale nie na długo!


Scena trzecia,
czyli Namiętność się rozbrykała!


Namiętność:
Mhawa HA HA!

Severus Snape:
Draco Malfoy całując namiętnie rozchylone usta Hermiony Granger doszedł do wniosku, że jest w tej o to pannicy zakochany na zabój. Namiętność śmieje się zwycięsko…

Namiętność:
HA HA!

Severus Snape:
Draco Malfoy ponownie klęka przed delikatnie rozebraną, podniecona oraz zarumienioną Gryfonką. Ta uroczo mruczy i robi niewybredne gesty w stosunku do Ślizgona...

Autorka:
Te Profesorku, weź na luz, co? Ludzi już kwiczą i czekają na dalszy ciąg!

Severus Snape:
Ale tak jest w scenariuszu!

Autorka: (zła. Bardzo zła)
A je*ać scenariusz! Malfoy, Granger dajcie czadu! Ale ty Ślizgonie, kochany wiesz co masz zrobić (puszcza oczko do Dracona)

Severus Snape:
Ale…

Autorka:
Reducio! Kontynuuj Draco…


Akt czwarty,
rozwiązanie akcji

Scena Pierwsza,
czyli pytanie na śniadanie


Ten sam Pokój Życzeń, te same postacie czyli: Autorka (jako trzeci narrator), Draco i Hermiona (do połowy rozebrani), Harry i Blaise (pod łóżkiem), Namiętność, Lucek oraz Zajączek.

Draco Malfoy:
Ukochana!

Hermiona Granger:
Ukochany!

Autorka:
Draco Malfoy w szczęściu pada na kolana i pokazuje Hermionie czarne pudełeczko, a w nim…

Harry Potter:
A co jest w nim?

Autorka:
Zamknij się Potter. A w nim śliczny pierścionek zaręczynowy.

Draco Malfoy:
Czy ty Hermiono Granger wyjdziesz za mnie? Jam owszem niegodzien twego dobrego serca, jednakowoż kocha ciebie. Bynajmniej do rana.

Pojawia się Lucjusz Malfoy z cichym trzaskiem.

Lucjusz Malfoy:
Nie zgadzam się! Liberum veto!

Autorka:
Nie masz nic do gadania. Tak jest w scenariuszu

Lucjusz Malfoy:
A niech mnie kopnie Zajączek Wielkanocny!

Albus Dumbledore: (martwy)
Zajączek Wielkanocny pojawia się kopnął Lucjuszka i znika. Po chwili i Lucjusz podziela jego los. Znika z zdezorientowanym wyrazem twarzy. Tym czasem Draco daje pierścionek i zaczynają to co niechybnie skończyli (umiera).

Hermiona Granger: (z radością)
TAK WYJDĘ ZA CIEBIE!


Scena druga,
czyli taniec ciał.


Wszystko to samo.

Autorka: (prowadzi Monolog, zastępuje dwoje narratorów)
Draco Malfoy powoli zmysłowo kręcił języczkiem wokół języczka panny Granger. Ta odgrywając się na blondynie powoli zaczęła wodziła wolną rączką po jego torsie. Po chwili jakby Malfoyowi przeszkadzał jego własny podkoszulek, ściągnął go, tym samym popychając Granger na łóżko. Ta od razu upadła, na nie,uśmiechnęła się uwodzicielsko do Malfoya i po chwili rzekła również uwodzicielski głosem…

Hermiona Granger:
Chodź do mnie mój ty ognisty, biały rumaku.

Autorka:
Młodemu Ślizgonowi nie trzeba było powtarzać tego dwa razy powtarzać. Podszedł do dziewczyny i przylgnął do nie całym swym ciałem. Po między nimi była jedna granica. Tą granicą byłą bielizna. Jednak na razie nią się nie przejmowali. Na razie słyszeli swoje przyśpieszone oddechy, delikatne jęki od strony dziewczyny, ponieważ Panicz Malfoy, jak to on, lubi zadowalać kobiety… I wtem młoda kobieta pisnęła cichutko. Widocznie chłopak zrobił jej pokazową malinkę nad jedną piersią. Niestety jakowo, w Harrym obudziło się coś, co nie powinno, wyskoczył spod łóżka jak z procy i stanął wskazując palcem na Dracona.

Harry Potter:
TY!

Autorka:
Reducio! Zabini ty też wyjdź!

Blaise Zabini:
NIE!

Autorka:
To nie! Reducio! Dwoje niepowołanych zniknęło w różowych obłoczkach dymu, wtem wzrok Malfoya i Granger spoczął…na mnie? Co jest?

Draco Malfoy:
A czy szanowna autorka, nie zapomniało o niczym?

Autorka:
Eee…? Nie?

Draco i Hermiona:
WON ZA DRZWI! TERAZ, ZARAZ, JUŻ!

Autorka ze smutną miną wyszła za drzwi,kurtyna opada, a do uszy czytelnika dobiegają ciche postękiwania. Niedługo potem słuchać odgłos upadającej reszty ubrań, a także ochrypnięte głosy mówiące po cichu „Ochh Draco!” lub „Achhh Mionko!”. Nie długo potem bohaterowie nie dbają już ciszę tylko razem zgodnie wołają swoje imiona („MIONA!” lub „DRACO!”).

Kurtyna unosi się, i wszystkim oczom ukazuje się całą ekipa aktorów. Wszyscy łapią się za ręce i kłaniają się widowni.

Hermiona Granger:
Myślicie, ze im się podobało?

na scenę upadają kwiaty

Draco Malfoy:
Na pewno im się podobało.

Harry Potter i Blaise Zabini:
Mi się podobało.

na scenę upadają pluszaki

Severus Snape:
Bynajmniej do pewnego momentu… A tobie Autorko?

Autorka: (uśmiech się delikatnie)
Mi się bardzo podobało. A teraz razem, ukłon i…

na scenę upada bielizna damska i męska

Wszyscy: (krzyczą)
D Z I Ę K U J E M Y!


Scena trzecia,
czyli miło było, ale się skończyło.


Dwa fotele w Pokoju Wspólnym Ślizgonów Autorka rozmawia z Sevem.

Autorka:
I co Sev, jak ci się podobało?

Severus:
Mi? Było zajebongo!

Autorka: (ze zdziwieniem)
Skąd ty znasz takie słowo?

Severus:
A bo ja wiem? Za dużo z młodzieżą przebywam.

Autorka:
Och Sevuś, Sevuś…

Severus:
I co? Koniec historii?

Autorka:
Tej? Tak. Teraz trzeba skumulować Wena na nastepne opowiadanie.

Severus:
Aham. A długo to potrwa? I jak skończyła się ta historia?

Autorka:
Nie wiem jak długo. Ta historia skończyła się szczęśliwie. Draco z Hermioną żyją długo i szczęśliwie…

Severus:
W Weronie!

Razem:
Koniec!

T H E E N D

*niewłaściwe skreślić