Kultura jako żródło cierpień

Początkowo "ja" utorzsamiało sie z całą otaczającą rzeczywistością.

"Ja" już od niemowlęcych lat w procesie rozwoju oddziela swój świat, świat przyjemności od świata zewnętrznego, który ich nie daje.

"pojawia się tendencja, by wszystko, co może stać się źródłem braku rozkoszy, odróżnić od "ja", wyrzucic na zewnątrz-utworzyć czyste "ja" nastawione wyłącznie na działanie rozkoszy- któremu przeciwstawia się obce, groźne zewnętrzne.

-drogą uczenia się- zamierzonego ukierunkowania aktywności zmysłowej i odpowiedniej akcji mięśni odróżnić to, co wewqnętrzne- i należące do "ja" -od tego, co zewnętrznei pochodzące ze świata zewnętrznego"-Świat zewnętrzny daje „częste różnorodne i nieuniknione doznania bólu, braku rozkoszy, których pojawienie się znosi i usówa panującą zasade nieograniczonej rozkoszy. Czyste „ja” nastawione na działanie rozkoszy. „ja” prymitywne korygowane przez dalszy rozwój. I krok do ustalenia rzeczywistości dominującej dalszy rozwój.

„Ja” wewnętrzne wypierając wenętrzne pragnienia nie dające rozkoszy na tej samej zasadzie co wyparcie zewnętrznych doznań nie dających rozkoszy powoduje zaburzenia patologiczne.

-Pierwotne poczucie "ja" zachowało się w większej, czy mniejszej mierze- w życiu psychicznym ludzi przeciwstawiając się bardziej zarysowanemu "ja " okresu dojrzałości.

Przylegające do pierwszego treści wyobrażeniowe -treściami nieograniczoności i powiązania z wszechświatem- mogą być wyjaśnieniem "oceanicznego uczucia będącego powodem wiary.

Genialne porównanie do ewolucji zwierząt.[Teoria rekapitulacji-powtórzonego i szybkiego rozwoju rodowego osobnika odkryte w 1864r. przez Mulera]

"Odkąd przezwyciężyliśmy błędne mniemanie, że zwyczajne zapominanie oznacza zburzenie, a zatem zniszczenie śladu pamięciowego, skłaniamy się do przeciwstawnej hipotezy, powiadającej, że w życiu psychicznym nic nie może zniknąć, nic co już raz zostało ukształtowane, że wszystko w jakiś sposób zostaje zachowane i w kożystnych warunkach- np. głębokiej regresji - może zostać ponownie ujawnione

Porównanie do Roma Quadrata jako fragmenty wykopanych murów osiedla na Palestynie, które rozbudowując się dalej dalo początek Rzymowi.

„Zachowanie wszystkich wcześniejszych stadiów i występowanie ich jednocześnie z ostateczną formą możliwe jest jedynie w dziedzinie tego, co psychiczne i nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie tego faktu.

„Kto posiada naukę i sztukę

Ten ma religię;

A kto tych dwóch nie posiada,

Ten niech ma religię.

[Goethe]

Życie niesie zbyt wiele bólu, rozczarowań, nierozwiązanych zadań, dlatego powstały 3 rodzaję „środków uśmierzających”, które są „niezbędnie”:

1.Sposoby odwrócenia uwagi pozwalające bagatelizować naszą niedolę (aktywność naukowa)

2. Zaspokojenia zastępcze, które zmniejszają. (sztuka, fantazja)

3. Środki odurzające sprawiające, że stajemy się niewrażliwi.

„co zachowanie ludzi ma rozpoznać jako cel i zamiar ich życia?”

-Dążenie do szczęścia- ZASADA ROZKOSZY

1. Cel pozytywny- pożąda niewystąpienia bólu i braku rozkoszy.

2. Cel negatywny- pożąda intensywnych uczuć rozkoszy.

Cel ten jest sprzeczny z całym światem, jego osiągnięcie może być jedynie epizodyczne i być wynikiem nagłego zaspokojenia spiętrzonych potrzeb.

Przedłużanie go pozwala jedynie na stan umiarkowanego ukontentowania (zadowolenia).

„ Jestesmy tak skonstruowani, że intensywnie możemy rozkoszować się jedynie kontrastem, stanem jedynie w niewielkim stopniu”.-mozliwość odczówania szczęścia tylko w pewnym stopniu.

Łatwiej uniknąć nam nieszczęścia.

Źródła cierpienia:

1. Ciało- lęk i ból jako sygnały ostrzegawcze.

2. Świat zewnętrzny

3. Stosunki z innymi ludźmi (najbardziej odczuwalne)

Zasada rozkoszy pod wpływem świata zewnętrznego przeksztalciła się w zasadę rzeczywistości= wypierania cierpienia.

Sposoby życia:

1. Nieograniczone zaspokajanie potrzeb.

2. Unikanie braku rozkoszy

1. Dobrowolne osamotnienie(szczęście spokoju, unikanie lęku przed światem).

2. Współpraca indywiduum z wszystkimi nad szczęściem wszystkich (nauka przeciwko naturze)

3. Wyparcie wpływu na własny organizm (intoksykacja pozwalająca na niemożność odczówania bodźców braku rozkoszy; zwrócenie uwagi na endogenne substancje wywołujące stan maniakalny).

- minus-> marnowanie wielkich potencjałów energii umożliwiających poprawę losu ludzkiego.

d. Skoro zaspokajanie popędu daje szczęście, a świat zewnętrzny jest przyczyną cierpienia przez niedostatek, zabranianie zaspokajania potrzeb- wpływając na popędy możemy częściowo uwolnić się od cierpienia (panowanie nad wewnętrznymi źródłami potrzeb =”okiełznanie zycia popędowego” ).

• Niezaspokojenie opanowanych popędów nie jest tak dotkliwe, jak niezaspokojenie nieokiełznanych popędów, ale przez to obniżony jest poziom doznawania rozkoszy.

• nieodpartość impulsów perwersyjnych, tego co zakazane;)

e.Przesunięcie libido

• Przemieszczenie celów popędowych tak, by NIE zostały odrzucone przez świat zewnętrzny.

• Sublimacja popędów= podwyższenie zysków rozkoszy płynącej ze źródeł pracy psychicznej i umysłowej (sztuka, nauka).

  • Możliwość przesunięcia na nią dużej ilości narcystycznych, agresywnych, erotycznych komponentów libidalnych.

  • Włączenie do społeczeństwa ludzkiego, do rzeczywistości.

• Nie pobudzają naszej cielesności, są mniej intensywne niż pobódki prymitywne i brutalne.

• Przeznaczona dla nielicznych uzdolnionych.

• Zawodzi gdy źródłem cierpienia jest ciało.

RELIGIA

_SENS ZYCIA