pyt. 28 Na czym polega miogenna teoria regulacji oporu naczyniowego?

Zgodnie z teorią miogenną (Baylissa), częstość wyładowań bioprądów elektrycznych mięśniowki naczyniowej w obrębie naczyń oporowych wzrasta wraz z biernym jej rozciąganiem. Rozciąganie arterioli=>skurcz arterioli i zamykanie zwieraczy z zamknięciem przepływu; zmniejszenie rozciągania - efekt odwrotny. Zdolność mięśni gładkich ścian naczyń do zmiany napięcia, w odpowiedzi na ich mechaniczne rozciąganie ściany = autoregulacja miogenna.Jest to zjawisko miejscowe i stanowi wewnątrzpochodną właściwość mięśni gładkich naczyń. Można ją też obserwować w naczyniach izolowanych, odnerwionych - nie zależy od autonomicznego unerwienia naczynia i działania hormonów, choć te modyfikuje tę regulację. W warunkach fizjologicznych bodźcem mechanicznym rozciągającym ścianę naczyniową jest ciśnienie transmuralne krwi, czyli różnica pomiędzy ciśnieniem wewnątrz- a zewnątrznaczyniowym. Wzrost tego ciśn=>zwiększenie napięcia ściany naczyniowej=>wtórne zwężenie naczynia wraz z redukcją lub wyłączeniem przepływu krwi. wzrost ciśn transmuralnego=>wzrost napięcia mięśniówki=>obkurczenie naczyń i wzrost oporu naczyniowego arterioli=>spadek przepływu krwi przez łożysko. spadek ciśń transmuralnego=>spadek napięcia=>rozszerzenie naczynia=>przepływ krwi wzrasta lub bez zmian. Autoregulacja=>utrzymanie przepływu krwi na niezmienionym poziomie mimo wahań ciśnienia napędowego. Obszary naczyniowe o szczególnie zaznaczonejautoregulacji miogennej - łożyska naczyniowe: nerkowe, wieńcowe, mózgowe, skórne, mięśni szkieletowych i trzewne.