GWAŁT
Definicja -/Benedict 1985/ – każdy akt seksualny, do którego zostajesz zmuszony.
Statystyka- / badanie przeprowadzone na zlecenie National Institute of Drag Abuse
D. Kilpatrik i C.Edmunds/- w 1990 roku zgwałcono 683 tys. amerykańskich kobiet.
A.Hapner./1995/ - jedna spośród czterech kobiet zostanie w ciągu swojego życia zgwałcona.
B.Eisler / 1995/ - na podstawie szacunków FBI co sześć minut jakaś kobieta zostaje zgwałcona.
Mity dotyczące gwałtu.
1/ Gwałt to seks, jest powodowany żądzą.- z tego mitu wynika myślenie, że gwałt nie boli, a nawet może sprawiać ofierze przyjemność, podniecać ją erotycznie
prawda- gwałt to przemoc i zadawanie cierpienia, zagraża zdrowiu i życiu ofiary.
Motywem gwałtu nie jest żądza, ale najczęściej chęć posiadania władzy, dominacji, kontroli, złość, zemsta, sadyzm, frustracja. /Eisler 1995, Groth i Birbaum 1979/ /badania Thornhila i Palmera 2000 rok/- są sprawcy gwałtu u których pierwotną motywacją gwałtu jest impuls seksualny, a wykorzystanie władzy to środek prowadzący do celu.
2/ Kobiety mówią o gwałcie głośno, żeby się zemścić-z tego mitu wynika, że wina za gwałt leży po stronie ofiary.
prawda- społeczeństwu trudno uwierzyć, że gwałt miał miejsce, trudno sobie uświadomić, że każda kobieta może paść ofiarą gwałtu. Badania wykazują, że jeżeli kobieta zgłasza gwałt, to zwykle miał on miejsce.
3/ Ofiara gwałtu prowokowała, chciała być zgwałcona – z tego mitu wynika, że wina leży po stronie ofiary
prawda – to, co robi ofiara przed zdarzeniem ma niewiele lub nic wspólnego z podjęciem przez gwałciciela decyzji o napaści. Znalazły się w niewłaściwym miejscu – poza zasięgiem pomocy.
/badania Ganasa 1999, Sussmana i Bordwella 1981/. Ten mit to racjonalizacja gwałciciela- nie istnieje żaden udokumentowany przypadek, w którym kobieta wciągnęłaby mężczyznę w zgwałcenie jej.
4/ Tylko złe kobiety bywają gwałcone- z tego mitu wynika, że wina za gwałt leży po stronie ofiary, jeżeli ma „złą reputację” to gwałt jest usprawiedliwiony.
prawda-to, czy dana osoba jest zawodową prostytutką, czy wykonuje inny zawód nie stanowi żadnej różnicy.
1/ Szok i odrętwienie / od kilku godzin do dwóch tygodni/
objawy:
-utrata kontroli nad swoim życiem
- przerażenie, silny lęk
-niemożność uwierzenia w to, co się stało
- strach przed sprawcą, obawa o własne życie
-obwinianie się za zaistniałą sytuację/mogłam to przewidzieć, jak mogłam być tak naiwna/
- bezradność i bezsilność
-upokorzenie, zdegradowanie, poniżenie
- wstyd /przed osobą pomagającą, ale też przed bliskimi/, powstrzymuje ją to przed zwierzeniem.
- nienaturalny spokój /zachowanie, jakby nic się nie stało/
-zaprzeczanie lub minimalizowanie wydarzenia /włączenie silnych mechanizmów obronnych/.
2 /Dezorientacja /kilka miesięcy/
objawy:
-narastanie niepewności
-zachwianie dotychczasowego porządku życia- pojawiają się pytania ”Co dalej, jak z tym żyć, jak zaufać drugiemu człowiekowi”
-stany lękowe, depresyjne
-izolowanie się, unikanie kontaktów z ludźmi
-zwiększenie ryzyka samobójstwa, nadużywania alkoholu, leków.
3/ Reorganizacja / może trwać latami/
objawy:
-stopniowy powrót do równowagi, do poprzedniego rytmu życia.
-gwałt zaczyna być postrzegany jako incydent należący do przeszłości
-powracają plany, marzenia o bliskości drugiego człowieka, pomimo nieufności do mężczyzn, która zazwyczaj pozostaje na stałe.
PIERWSZA POMOC:
- przeprowadzenie badania lekarskiego-opatrzenie ran, zabezpieczenie ewentualnych śladów dokonanego czynu, podanie leków, „edukacja medyczna”/współpraca interwenta z policją i służbą zdrowia- procedury, podział obowiązków/
- zdefiniowanie problemu –nawiązanie dobrej relacji terapeutycznej poprzez cierpliwe, pełne empatii wysłuchanie, zachęcanie do podzielenia się swoimi uczuciami, myślami, okazywanie akceptacji, ograniczy to tendencje ucieczkowe od sytuacji traumatycznej- da możliwość odreagowania i przetworzenia trudnych emocji.
- zapewnienie bezpieczeństwa -zapewnienie, że znajduje się w bezpiecznym miejscu i nic jej nie grozi., dawanie jasnych poleceń, spokojne wyjaśnianie procedury postępowania, pozostawianie możliwości prostych decyzji, pozostawanie z nią, gdy przeżywa silny lęk i niepokój
- wspieranie- pomoc w zrozumieniu faktu, że nie jest winna temu , co się wydarzyło, utwierdzenie w tym, że gwałt jest przestępstwem i całkowitą odpowiedzialność ponosi sprawca , traktowanie normalnie tego, co jawi jej się zaburzone:” to zupełnie normalna reakcja na to, co Panią spotkało”, zapewnienie, że dolegliwości zmniejszą się z czasem.
- rozważanie możliwości-zastanawianie się, gdzie klientka może szukać wsparcia, z jakich zasobów może skorzystać/ ważne w dochodzeniu do równowagi po gwałcie jest wsparcie ze strony najbliższych/, jak może zadbać o siebie, udzielenie informacji o pomocy prawnej i dalszej psychologicznej, gdyby objawy fazy dezorientacji przedłużały się, udzielenie informacji o PTSD jako typowej reakcji na gwałt ./ 80 % ofiar gwałtu cierpi na zespół PTSD / - czyli na powtórne przeżywanie tego wydarzenia:
- natarczywe wspomnienia
- powracające, koszmarne sny
- unikanie myśli, działań, uczuć, sytuacji związanych z gwałtem
- -silne napięcie.
układanie planów - zastanawianie się ,co ofiara ma ochotę dalej robić:
czy chce złożyć sprawę do sądu o zadośćuczynienie
Informacja o przepisach prawnych:
różnica między ściganiem z urzędu a ściganiem na wniosek
przebieg procedury prawnej w sytuacji gwałtu