77. ROLA USTAWY W SYSTEMIE ŹRÓDEŁ PRAWA RP.

Ustawa ma charakter aktów samoistnych. Zajmuje kolejne miejsce w systemie źródeł prawa po Konstytucji. Ustawa jako akt parlamentu zajmuje ona pozycję szczególną, bo zakres i ranga ustawy jest wyznacznikiem ogólnej, ustrojowej roli parlamentu, a tym samym wyznacznikiem roli, jaką przedstawicielstwo Narodu pełni w procesie stanowienia prawa. Ustawa jest to:

           akt parlamentu

           o charakterze normatywnym

           zajmujący najwyższe miejsce w systemie źródeł prawa krajowego

           o nieograniczonym zakresie przedmiotowym, przy czym niektóre materie mogą być regulowane tylko w drodze ustawy lub jej wyraźnego upoważnienia

           dochodzący do skutku w szczególnej procedurze, która w swych zasadniczych zrębach znajduje unormowanie konstytucyjne

Charakter ustawy jako aktu parlamentu oznacza, że żaden inny organ państwowy nie może stanowić „ustaw”.

Charakter ustawy jako aktu normatywnego oznacza, że wszystkie postanowienia ustawy muszą być sformułowane w sposób pozwalający im stać się budulcem dla norm prawnych.

Ustawa zajmuje najwyższe miejsce w systemie prawa krajowego, bo żaden inny akt normatywny nie łączy w sobie cechy szczególnej mocy prawnej i nieograniczonego zakresu przedmiotowego. Ustawa musi być jednak zgodna z Konstytucją, ale pamiętamy że konstytucja też jest ustawą, tyle że szczególnego rodzaju.

78. UMOWY MIĘDZYNARODOWE W SYSTEMIE ŹRÓDEŁ PRAWA RP, RODZAJE, PROCEDURY RATYFIKACYJNE.

Umowy międzynarodowe to:

1)        umowy międzynarodowe ratyfikowane na ratyfikowanie, których uprzednią zgodę wyraził parlament. Są źródłami powszechnie obowiązującego prawa i mają pierwszeństwo przed ustawą. Art. 89 Konstytucji precyzuje, że uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie wymagają sprawy: pokoju, sojuszu, układów politycznych lub wojskowych, wolności, praw lub obowiązków określonych w Konstytucji. Ratyfikacja jest ostatecznym potwierdzeniem woli państwa, dokonywanym przez głowę państwa, na związanie się tą umową.

2)        Umowy międzynarodowe ratyfikowane bez uprzedniej zgody Sejmu, konstytucja nie wyraża czy taka umowa ma pierwszeństwo przed ustawą, należy przyjąć, że nie ma ona mocy wyższej nić ustawa, a nawet mocy jej równej

3)        Umowy międzynarodowe ratyfikowane nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, tzn. że postanowienia w nich zawarte mogą działać tylko w sferze prawa wewnętrznego, czyli wiązać tylko jednostki organizacyjne podporządkowane organowi, który zawarł umowę międzynarodową

79. MIEJSCE ROZPORZĄDZENIA W SYSTEMIE PRAWA RP- KOMPETENCJE DO WYDAWANIA, ZNACZENIE.

Rozporządzenia wydawane są na podstawie ustaw w celu ich wykonania, nie mogą zmieniać one treści ustaw. Zajmują one najniższy szczebel w systemie powszechnie obowiązującego prawa. Konstytucyjną podstawą do wydawania rozporządzeń jest art. 92, który określa charakter rozporządzenia i przesłanki jego wydania. Wskazuje on m.in., że rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji. Oznacza to, że zawsze konieczne jest wskazanie wyraźnego przepisu konstytucyjnego, który powierza danemu organowi prawo wydawania rozporządzeń. Przepisami tymi są:

-           art. 142 ust.1( rozporządzenia Prezydenta RP)

-           art. 146 ust.4 pkt 2( rozporządzenia Rady Ministrów)

-           art. 148 pkt 3( rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów)

-           art. 149 ust.2 i 3( rozporządzenia ministrów kierujących działami administracji rządowej i rozporządzenia przewodniczących komitetów)

-           art. 231 ust.2( rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji)

rozporządzenia są prawem powszechnie obowiązującym, mogą więc także dotykać sytuacji prawnej obywateli, osób prawnych czy samorządów, mogą rodzić obowiązek wykonywania i mogą stanowić podstawę prawną dla wydawania aktów i decyzji administracyjnych o indywidualnym charakterze. Zarazem rozporządzenia mają charakter podustawowych aktów wykonawczych.