Podatek – jest to jedna najbardziej podstawowych kategorii ekonomicznych funkcjonujących we współczesnej gospodarce. Dlatego pojęciem szerszym jest pojęcie danin publicznych.
Danina publiczna to wszelkie formy przejmowania wart. Mat. bądź usług przez państwo od mieszkańców jego terytorium oraz różnego rodzaju organizacji, działających bądź mających siedzibę na tym terytorium. przymiotnik publiczna wskazuje iż beneficjentem jest podmiot sprawujący władzę. 3 podst. rodzaje danin publicznych: osobiste, np. obowiązek służby wojskowej; rzeczowe np. obowiązek nieodpłatnego dostarczania państwu rozmaitych rzeczy, zwłaszcza żywności; pieniężne, podatki opłaty cła, dopłaty.
przymusowy charakter - wyraża się w tym, że związek publicznoprawny (np. państwo), uprawniony do pobierania podatków, może stosować środki przymusu w celu wyegzekwowania od osoby zobowiązanej do zapłaty podatku, zatem przymusowy charakter wynika z władczych uprawnień państwa
bezzwrotność – wyraża się w tym , że beneficjent świadczenia podatkowego nie ma obowiązku, a nawet prawnych możliwości zwrotu środków pieniężnych uzyskanych z podatków, z wyjątkiem podatku pobranego nienależnie lub w nadmiernej wysokości
nieodpłatność – w zamian za uiszczenie podatku podatnik nie otrzymuje świadczenia wzajemnego, poza jedynie odpłatnością ogólną
jednostronność ustalania odnosi się do faktu, że wysokość obciążenia podatkowego określana jest przez państwo i nie jest przedmiotem negocjacji pomiędzy podatnikiem a państwem. Podatnicy mają wpływ na wysokość podatków, lecz nie w indywidualnych wypadkach, ale poprzez kształtowanie – przy wykorzystaniu mechanizmu demokracji parlamentarnej – systemu podatkowego
ogólny charakter podatku, oznacza, że podatki ustalane są dla określonych kategorii podmiotów, a nie indywidualnie. O ogólnym charakterze podatków przesądza wprowadzenie ich w życie aktami normatywnymi mającymi z reguły charakter ogólny
pieniężna forma
Klasyfikacja podatku
kryterium przedmiotowe: pod doch (PIT i CIT); pod majątkowe (od nier.); pod przychodowe (obrotowe); pod konsumpcyjne (akcyza); kryterium źródła pokrycia świadczenia pod: pod bezpośrednie (PIT I CIT); pod pośrednie (VAT); kryterium podmiotu którego dochód stanowi pod: podatki państwowe, podatki lokalne
POD. PRZYCHODOWE – świadczenia, które obciążają wszystkie przychody osiągane przez dany podmiot, bez uwzględnienia kosztów ich uzyskania. (Koszty uzyskania to koszty które ponosi podatnik w celu uzyskania przychodu np. dojazd do pracy). Podstawą opodatkowania jest z reguły suma należności uzyskanych z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu. Przykładem takiego podatku jest podatek od towarów i usług lub podatek od gier.
POD. DOCHODOWE – przedmiotem opodatkowania jest dochód tj. nadwyżka przych. nad kosztami ich uzyskania. W odniesieniu do określonych rodzajów przychodów koszty uzyskania przychodu nie są w ogóle stosowane (renty, emerytury, odsetki od pożyczek, dywidendy) i wówczas zbliżają się one do podatków przychodowych. W obowiązującym systemie do podatków dochodowych należy zaliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych, prawnych, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa.
POD. MAJĄTKOWE – obciążają samo władanie majątkiem oraz jego przyrost. Do podatków tych należy zaliczyć podatek od nieruchomości, rolny, leśny –władanie majątkiem, natomiast przyrost majątku i po części jego obrót nim obciąża podatek od spadków i darowizn oraz opłata skarbowa od czynności cywilnoprawnych.
POD. OD WYDATKÓW (KONSUMPCYJNE) – obciążają dochód podmiotów, które ponoszą określone wydatki. Są one opłacane wraz z ceną za dany towar czy usługę. Przy opodatkowaniu wydatków często się zdarza, że kto inny ponosi jego ekonomiczny ciężar. Z reguły przy podatkach konsumpcyjnych formalnie płaci je wytwórca i (lub) handlowiec, a w rzeczywistości ich ciężar ponosi nabywca towaru czy usługi, gdyż podatek wkalkulowany jest w cenę. Przykładem takich podatków w Polsce jest: podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy Podział PODATKI BEZPOŚREDNIE i POŚREDNIE.
Podział taki zakłada, że źródłem podatku może być albo dochód albo majątek. Pierwotnym źródłem podatku, w ujęciu ekonomicznym, jest zawsze i tylko dochód. Natomiast pewne konstrukcje przedmiotu i podstawy opodatkowania mogą być różne i pod tym względem podatki mogą obciążać majątek, przychód, dochód lub konsumpcję, mimo że ekonomicznie zawsze muszą być ponoszone z dochodu. Jeżeli przedmiotem podatku jest dochód lub wielkość zbliżona do dochodu, to podatek możemy określić jako BEZPOŚREDNI, bezpośrednio trafiający w źródło. Podatki bezpośrednie są obliczane do indywidualnego dochodu lub majątku. Jeżeli przedmiot podatku nie jest zjawiskiem, które mogłoby świadczyć o istnieniu dochodu, podatek jest POŚREDNI.
Innego rodzaju kryterium stosowanym przy podziale podatków na bezpośrednie i pośrednie jest możliwość przerzucenia ich na inny podmiot. Zjawisko PRZERZUCALNOŚCI sprowadza się do możliwości przeniesienia przez podatnika ekonomicznego ciężaru podatku na osobę trzecią. Podatki bezpośrednie to takie, których podatnik sam nie jest w stanie przenieść na inny podmiot. Natomiast podatki pośrednie umożliwiają takie działanie podatnika, np. przez doliczenie podatku do ceny towaru czy usługi. Podatki pośrednie z reguły wliczane w cenę formalnie płacone są przez jeden podmiot
(podatnika) a jego ekonomiczny ciężar ponoszony jest przez inne podmioty (nabywców – klientów).
Z reguły przyjmuje się, że podatki dochodowe są nieprzerzucalne, natomiast podatki konsumpcyjne i częściowo podatki przychodowe mogą być przerzucane na osoby trzecie. Znajomość zjawisk przerzucalności podatków pozwala też na prawidłowe ustalenie faktycznego ciężaru opodatkowania poszczególnych podmiotów i ich grup. A więc ma ogromne znacznie praktyczne.
POD. PAŃSTWOWE i SAMORZĄDOWE czyli do jakiego budżetu trafiają wpływy z określonych podatków. Własne podatki posiada jedynie gmina. Województwo i powiat nie mają ustawowo przyznanych samodzielnych dochodów podatkowych, otrzymują jedynie udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa. Jedyne podatkowe dochody powiatu to 1% udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych. Województwo natomiast otrzymuje 1,5% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych i 0,5% wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Są to podatki państwowe, we wpływach z których ustawowy udział mają jednostki samorządu terytorialnego. Czasami ze względu na specyficzną organizację poboru podatków samorządowych (część z nich pobierana jest przez same gminy, a część przez państwowy aparat skarbowy), dzieli się je na dwie grupy, a mianowicie realizowane przez samorządowe organy podatkowe oraz przez urzędy skarbowe. Do tej grupy zalicza się podatek od spadków darowizn, opłatę skarbową i podatek dochodowy opłacany w formie karty podatkowej.
Podatkowymi dochodami gminy są: podatek od nieruchomości, rolny, leśny, od działalności gospodarczej osób fizycznych opłacany w formie karty podatkowej, od spadków i darowizn, od posiadania psów, opłaty lokalne (miejsca, administracyjna i targowa) oraz opłata skarbowa. Podatkami państwowymi są: oba podatki dochodowe, podatek od towarów i usług (VAT), akcyzowy, od gier, ryczałt ewidencjonowany i pozostałe formy ryczałtów, z wyjątkiem karty podatkowej.
FUNKCJE PODATKÓW
f. fiskalną, sprowadza się do tego że za pośrednictwem podatków państwo i samorząd gromadzą zdecydowaną większość wszystkich dochodów budżetowych; podstawowym zadaniem podatku jest zatem dostarczanie jak największych wpływów do danego budżetu
f. redystrybucyjną, rozumiana jako możliwość dokonywania, za pomocą podatków, podziału dochodu i majątku narodowego między podatnikami i związkami publicznoprawnymi; pobór podatków na rzecz budżetu umożliwia sfinansowanie określonych zadań państwa i samorządu, a przez to rozdysponowanie wygospodarowanego w danym roku dochodu narodowego.
f. stymulacyjną, oznacza, ze za pomocą podatków można oddziaływać bodźcowo na różnego rodzaju procesy i zjawiska; kształtując konstrukcję podatków można zakładać, że wywoła to określone zachowanie się podatników: podejmą zatem oni pewne działania bądź ich zaniechają.
W literaturze bardzo często można spotkać dodatkowe funkcje jakie pełnią podatki, np. finansowe, gospodarcze, społeczne, informacyjne.
podmiot podatku, a więc podmiot zobowiązany do zapłaty podatku (podatnik) – jest to podmiot bierny oraz podmiot uprawniony do otrzymania świadczenia podatkowego (państwo lub jednostka samorządu terytorialnego, reprezentowane przez określone organy) – podmiot czynny. Stosunek zobowiązaniowy łączący te dwa podmioty określany jest mianem prawnopodatkowego, cecha charakterystyczną tego stosunku jest jego administracyjny charakter wyrażający się nierównorzędnością podmiotów. Stroną uprawnioną, wierzycielem podatkowym jest związek publicznoprawny, dysponujący środkami przymusu zabezpieczającymi wykonanie przez podatnika ciążącego na nim zobowiązania podatkowego.
przedmiot podatku, to stan faktyczny lub prawny, z wystąpieniem którego ustawa łączy obowiązek podatkowy. Innymi słowy, przedmiotem podatku to prawne określenie tego, od czego ma być płacony podatek. Stanem faktycznym będącym przedmiotem podatku jest np. posiadanie nieruchomości, uzyskanie dochodu, przychodu, obrotu, a stanem prawnym – nabycie własności nieruchomości, przyjęcie spadku, zawarcie umowy sprzedaży.
podstawa opodatkowania, jest to ilościowo lub wartościowo ujęty przedmiot opodatkowania. Tak więc podstawą opodatkowania osiąganych dochodów jest dochód w określonej kwocie, władanie gruntami – powierzchnia gruntu, nabycia własności rzeczy – czysta wartość tych rzeczy. Prawie zawsze podstawa opodatkowania ma wymiar matematyczny, liczbowy. Wyjątek stanowi podstawa opodatkowania od środków transportu czy psów.
podstawę obliczenia podatku. Podstawa wymiaru podatku to konkretna wielkość przyjęta przez organ podatkowy w decyzji wymierzającej podatek lub przez podatnika zobowiązanego do samodzielnego obliczenia podatku w deklaracji, uwzględniająca wszystkie odliczenia i pomniejszenia podstawy opodatkowania.
stawka podatku – to współczynnik określający wysokość podatku w stosunku do podstawy opodatkowania; stosuje się różne kryteria klasyfikacji stawek podatkowych, z uwagi na ich formę rozróżnia się stawki: kwotowe, np. w podatku od nieruchomości 14, 59 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej, w podatku od środków transportu – 1509,79zł od autobusu, itp.); procentowe, np. VAT 0%, 3%, 7%, 22%, w pod. doch. od oósb prawnych. – 19%, itp.; mieszane, kwotowo-procentowe, np.. w podatku dochodowym od osób fizycznych – 14839,02 zł + 32% nadwyżki ponad 85528 zł.
stawki do podstawy opodatkowania: proporcjonalne, występują gdy w miarę zmiany podstawy opodatkowania stawka pozostaje niezmienna, np. w podatku od spadków i darowizn. Stawki te często określa się liniowymi; progresywne, rosną wraz ze wzrostem podstawy opodatkowania. Stawki progresywne mogą mieć przy tym różne formy: stawki progresji globalnej lub skokowej występują wówczas, gdy ,mamy do czynienia ze skokami podatku w miarę zwiększania się skali podatkowej. Ze względu na niesprawiedliwe skutki jest ona bardzo rzadko stosowana. W obowiązujących systemach podatkowych zastosowanie mają powszechnie: stawki progresji szczeblowej, zwanej ciągłą, gdzie nie następują gwałtowane skoki stawki po przekroczeniu danego szczebla w skali podatkowej; regresywne, są przeciwieństwem stawek progresywnych, gdyż maleją procentowo w miarę wzrostu podstawy opodatkowania. Stosowane dość rzadko, gdyż ich istotą jest wyższe opodatkowanie przy niższej stopie podatku; degresywne, maleją przy zmniejszaniu się podstawy opodatkowania i są właściwie odmianą stawek progresywnych, ich odwrotnością;
skala podatkowa - to zestawienie tabelaryczne w którym ujmuje się poszczególne zakresy skal podatkowych wraz z odpowiadającymi im stawkami podatkowymi; skala proporcjonalna- tj. liniowa – występuje gdy należność podatkowa rośnie w takim stopniu w jakim rośnie podstawa opodatkowania tzn każdej wysokości podstawy opodatkowania odpowiada ta sama stawka procentowa. Skala progresywna – należność podatkowa rośnie szybciej niż podstawa opodatkowania. Jest to rodzaj skali najczęściej stosowanej, (w szczególności w podatkach dochodowych)
ulgi, zwolnienia i zwyżki podatkowe. Zwolnienia i ulgi są przede wszystkim związane z sytuacją osobistą podatnika oraz jego sytuacją ekonomiczną. Zarówno zwolnienia jak i ulgi powodują zmniejszenie obciążeń podatkowych jednakże mechanizm ich działania jest różny.
Zwolnienia polegają na całkowitym bądź częściowym pominięciu dochodów uzyskiwanych z niektórych źródeł przy ustalaniu podstawy opodatkowania
Ulgi podatkowe polegają na zmniejszeniu podatku już po dokonaniu jego wymiaru.
Zwyżki podatkowe są przeciwieństwem ulg i zwolnień ich stosowanie powoduje zwiększenie obciążeń podatkowych
Podatek dochodowy od osób fizycznych został wprowadzony do obowiązującego systemu podatkowego ust z dn 26.07.91r. zwaną u.p.d.o.f. Przyjęto w niej przede wszystkim zasadę powszechności podmiotowej pod. doch. od os. fiz., co przejawia się w tym, że nie przewidziano żadnych czysto podmiotowych zwolnień. Z tym, że w zależności od miejsca zamieszkania podatnik może podlegać nieograniczonemu lub ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Nieograniczony obowiązek podatkowy polega na tym, że opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika jeżeli miejscem zamieszkania jest terytorium RP bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów, z których te dochody są osiągane (art. 3.ust.1). W myśl powyższego uregulowania obowiązkiem tym - opierając na zasadzie r e z y d e n c j i - objęte są zarówno dochody ze źródeł krajowych jak i znajdujących się za granicą.
Ograniczony obowiązek podatkowy – polega na tym, że podatnicy, nie mający na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych ze źródeł położonych na terytorium Polski czyli dochody ze stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (art. 3 ust.2a)
za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uznaje się osobę, która:
1) posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Spełnienie jednego z powyższych warunków wystarczy, aby uznać daną osobę jako posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce a w konsekwencji podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu
Dochody osiągane na terytorium RP uważa się dochody z:
1) pracy wykonywanej na terytorium RP na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium RP, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium RP,
4) położonej na terytorium RP nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
Małżonkowie co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów, jednak spełniając określone warunki mogą skorzystać ze wspólnego opodatkowania, (z prawa do łącznego opodatkowania nie mogą skorzystać osoby pozostające w konkubinacie)
Warunki wspólnego opodatkowania małżonków to:
1) przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa
2) przez cały rok podatkowy pozostawali w związku małżeńskim
3) żadne w małżonków nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej opodatkowanej w sposób zryczałtowany, bądź na zasadach ogólnych wg skali proporcjonalnej
4) żadne z małżonków nie podlega pod przepisy ustawy o podatku tonażowym
5) wspólne złożenie zeznania rocznego
Od 01.01.2009 wspólne opodatkowanie ma zastosowanie również do
1) małżonków którzy mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż RP państwie członkowskim UE, lub innym państwie EOG (Islandia, Lichtenstein, Norwegia) lub Konfederacji Szwajcarskiej.
2) Małżonkowie z których jeden podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce a drugi ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż RP państwie należącym do UE, EOG , lub Szwajcarii. – jeżeli osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terenie RP przychody w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez małżonków w roku podatkowym i udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych
Na podobnych preferencyjnych zasadach ze wspólnego opodatkowania mogą korzystać osoby, które w roku podatkowym samotnie wychowywały dzieci:
1) małoletnie,
2) dzieci - bez względu na wiek, na które pobierany był zasiłek pielęgnacyjny
3) dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach – Prawo o szkolnictwie wyższym lub w przepisach analogicznych obowiązujących w państwie innym niż Polska (od 01.01.09), jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów – z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego tj. renty rodzinnej bądź dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku
Od 01.01.09 istnieje również możliwość rozliczenia się rodzica z dzieckiem jęśli rodzic ten jest rezydentem podatkowym jednego z krajów UE , EOG, lub Szwajcarii. Wymogi formalne są podobne jak przy wspólnym rozliczeniu małżonków gdy choć jednoz nich nie jest rezydentem RP.
Przedmiot opodatkowania
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionych w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.(dotyczy to działalności gospodarczej)
Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy, spółdzielczego oraz pracy nakładczej w 2009r.
|
Dla osoby zatrudnionej w: |
m-c |
Rocznie |
|
jednym zakładzie pracy |
111,25 |
1335
|
|
kilku zakładach jednocześnie lub w jednym zakładzie na kilku etatach |
111,25 |
2002,05
|
|
jednym zakładzie pracy położonym poza miejscowością zamieszkania i nie otrzymującej dodatku za rozłąkę |
139,06 |
1668,72 |
|
kilku zakładach lub w jednym zakładzie na kilku etatach położonych poza miejscowością zamieszkania i nie otrzymującej dodatku za rozłąkę |
139,06 |
2502,56 |
Źródła przychodów
Źródłami przychodów są:
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
działalność· wykonywana osobiście,
pozarolnicza działalność· gospodarcza,
działy specjalne produkcji rolnej,
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, gospodarczą,
kapitały pieniężne i prawa majątkowe,
odpłatne zbycie (z zastrzeżeniem sytuacji określonych w art. 10 ust. 2 ustawy):
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany,
inne źródła.
Przychody
Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość· otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Sposoby obliczania podatku
Ustawa przewiduje następujące sposoby obliczania podatku:
według obowiązującej w 2010 r. skali podatkowej*:
|
Podstawa obliczenia podatku w złotych |
Podatek wynosi |
|
||
|
Ponad |
do |
|
|
|
|
|
85 528 |
18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr |
|
|
|
85 528 |
|
14 839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł |
|
|
Kwota wolna od podatku to w 2009roku-3089zł a kwota 556,02 zawarta w skali to
18 % tej kwoty
19% podatek od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej (wybór tego sposobu opodatkowania następuje poprzez pisemne oświadczenie złożone przez podatnika; dochodów opodatkowanych w ten sposób nie łączy się z dochodami z innych źródeł) – art. 30c ustawy,
ryczałty; dochodów (przychodów), od których zgodnie z przepisami art. 30 i 30a ustawy pobiera się podatek w formie ryczałtu nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł,
19% podatek od dochodów z kapitałów pieniężnych, przykładowo z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych (dochodów opodatkowanych w ten sposób nie łączy się z dochodami z innych źródeł) – art. 30b ustawy,
19% podatek od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.a)-c) nabytych po dniu 31 grudnia 2006r. (jeżeli nabycie nieruchomości i praw majątkowych nastąpiło do dnia 31 grudnia 2006 r. opodatkowanie następuje według „starych” zasad – 10% przychodu, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw Dz. U. Nr 217, poz. 1588).
Pobór podatku
. W świetle przepisów ustawy podatek dochodowy od osób fizycznych może być:
potrącany w trakcie roku podatkowego przez płatnika w formie zaliczek (np. od dochodów ze stosunku pracy) lub podatku zryczałtowanego (np. od przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych),
uiszczany w trakcie roku podatkowego bezpośrednio przez podatnika w formie zaliczek (np. od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani za okres od stycznia do listopada uiszczać· zaliczki w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni poprzez dokonywanie wpłat na rachunek urzędu skarbowego właściwego wg miejsca zamieszkania podatnika. Zaliczkę za grudzień, w wysokości należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia. W terminach płatności zaliczek podatnicy nie sąobowiązani do składania deklaracji miesięcznych. Podatnicy mogą wybrać· uproszczoną formę wpłacania zaliczek, również bez obowiązku składania deklaracji miesięcznych, na zasadach określonych w art. 44 ust. 6b-6i ustawy,
uiszczany w formie zaliczek kwartalnych przez podatników będących małymi podatnikami oraz przez podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej, bez obowiązku składania deklaracji,
uiszczany przez podatnika przy rozliczeniu rocznym (np. od alimentów
Mały podatnik
Z dnia 1 stycznia 2007 pojawiła się w u.p.d.o.f. definicja małego podatnika. W myśl, której za małego podatnika uważany jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1200 000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro należy dokonać wg średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedzającego roku podatkowego z zaokrągleniu do 1000 zł.
Pozytywnym skutkiem tej instytucji jest możliwość wyboru kwartalnego opłacania zaliczek przez małych podatników oraz możliwość skorzystania z nowej metody amortyzacji jednorazowej środków trwałych.
Zeznania podatkowe
W terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego ,jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy) - podatnicy podatku dochodowego są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym.
Podatnicy składają następujące zeznania:
PIT-36 – składają podatnicy, którzy uzyskali przychody (dochody) opodatkowane na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej i nie wypełniają zeznania PIT-37, gdyż osiągnięte przez nich dochody (poniesione straty) nie mieszczą się w zakresie tego zeznania. Formularz ten przede wszystkim składają podatnicy, którzy prowadzili pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane według skali podatkowej, a także uzyskali dochody z zagranicy,
PIT-36L – składają podatnicy, którzy prowadzili pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane 19% podatkiem na zasadach określonych w art. 30c ustawy. Formularz ten jest przeznaczony wyłącznie dla podatników rozliczających się indywidualnie,
PIT-37 – składają podatnicy, którzy uzyskali przychody, opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej, wyłącznie ze źródeł położonych na terytorium RP, za pośrednictwem płatników, i nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej oraz działów specjalnych produkcji rolnej. Obowiązek złożenia zeznania nie dotyczy podatników, którym rocznego obliczenia podatku dokonał płatnik,
PIT-38 – składają podatnicy, którzy uzyskali przychody opodatkowane 19% podatkiem na zasadach określonych w art. 30b ustawy (np. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych),
PIT-39 – składają podatnicy, którzy uzyskali dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w roku podatkowym, nabytych od dnia 1 stycznia 2009 r., opodatkowane 19% podatkiem na zasadach określonych w art. 30e ustawy oraz zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.
Podatnicy, na których ciąży obowiązek złożenia zeznania, są obowiązani w terminie określonym dla złożenia zeznania podatkowego wpłacić należny podatek lub różnicę pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.
Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym za dany rok, chyba że właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku. W razie niezłożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu, właściwy organ podatkowy wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym.
Podatnicy, podlegający w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jeżeli osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nie obowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku lub osiągnęli dochody określone w art. 30b ustawy, jeżeli zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu przewidzianego dla złożenia zeznania podatkowego, są obowiązani złożyć zeznanie za rok podatkowy urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ryczałt
Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zwana dalej „ustawą”, reguluje opodatkowanie niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:
prowadzące pozarolniczą działalność· gospodarczą,
osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
będące osobami duchownymi.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych oraz w formie spółki jawnej osób fizycznych.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w 2009 r. mogą opłacać podatnicy, którzy w 2008 r. uzyskali przychody z działalności gospodarczej w wysokości nieprzekraczającej 150.000 euro (506.625,00 zł).
Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynoszą:
20% przychodów osiąganych w zakresie wolnych zawodów
17% przychodów ze świadczenia niektórych usług niematerialnych m.in. pośrednictwa w handlu hurtowym, hoteli, wynajmu samochodów osobowych,
8,5% od przychodów m.in. z działalności usługowej, w tym od przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%; od przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze
5,5% od przychodów m.in. z działalności wytwórczej, robót budowlanych,
3,0% od przychodów m.in. z działalności usługowej w zakresie handlu oraz z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu, z odsetek od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywana działalnością gospodarczą.
Podstawę opodatkowania ryczałcie ewidencjonowanym stanowi przychód bez pomniejszania o koszty jego uzyskania.Dla podmiotów będących jednocześnie płatnikami VAT jest przychód netto
(bez wartości podatku należnego)
Podatnicy korzystający z tej formy opodatkowania obowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów odrębnie za każdy rok podatkowy, do prowadzenia ewidencji wyposażenia, a także wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody m.in. z tytułu prowadzenia aptek, działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych, działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.
W zakresie rozliczeń oraz obowiązków sprawozdawczych podatnicy obowiązani są:
- w ciągu roku podatkowego co miesiąc obliczać kwotę podatku i dokonywać jej wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego wg miejsca zamieszkania podatnika w terminie do 20 dnia następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – w terminie złożenia zeznania;
Podatnicy mogą - pod warunkami, o których mowa w art. 21 ust. 1b i 1c ustawy - obliczać podatek i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ryczałt ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego – w terminie złożenia zeznania;
- złożyć w urzędzie skarbowym, właściwym według miejsca zamieszkania, zeznanie o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku (PIT 28). Zgodnie z art. 12 Ordynacji podatkowej, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
W pierwszej kolejności podatek ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Karta podatkowa
Opodatkowanie w formie karty podatkowej następuje na wniosek podatnika złożony w deklaracji według ustalonego wzoru (PIT 16) i ma zastosowanie do podatników, których działalność nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej za dany rok podatkowy, podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w trakcie roku podatkowego – przed rozpoczęciem działalności. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa jeden ze wspólników.
Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.
Stawki karty podatkowej określone są kwotowo i podlegają corocznie podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego.
Ich wysokość uzależniona jest od:
- rodzaju i zakresu prowadzonej działalności,
- liczby zatrudnionych pracowników,
- liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza.
Wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustalana jest w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego odrębnie na każdy rok podatkowy.
Podatnik dokonuje wpłaty tego podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego wg miejsca położenia zorganizowanego zakładu, a w razie braku takiego zakładu – wg miejsca zamieszkania, co miesiąc – do 7 dnia każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za grudzień do 28 grudnia roku podatkowego w wysokości ustalonej w decyzji urzędu skarbowego.
W pierwszej kolejności podatek ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych
Podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów osób duchownych opłacają osoby duchowne prawnie uznanych wyznań, osiągające przychody z opłat otrzymywanych w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim.
Stawki ryczałtu zarówno od przychodów proboszczów, jak i przychodów wikariuszy, określone są kwotowo w załącznikach do ustawy. Ich wysokość uzależniona jest od liczby mieszkańców parafii.
Wysokość ryczałtu ustalana jest w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego, właściwego według miejsca wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim, odrębnie na każdy rok podatkowy.
Ryczałt obniża się o kwotę opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Osoby duchowne opłacające ryczałt są zwolnione od obowiązku składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu ze źródła przychodu objętego ryczałtem.
Podatek dochodowy od osób prawnych
W teorii za kwestię wzbudzającą szczególne kontrowersje jest fakt możliwości opodatkowania osób prawnych podatkiem dochodowym od osób prawnych. W podatkach dochodowych, czyli podatkach osobistych wysokość opodatkowania powinna być dostosowana do sytuacji podatnika a więc do jego stanu rodzinnego, wysokości dochodu czy zdarzeń nadzwyczajnych. Dostosowanie to może być osiągane m.in. przez specjalne rozwiązane przewidziane w ramach systemu podatkowego jak np. ulgi czy zwolnienia podatkowe czy też progresywna skalę podatkową. Natomiast u osób prawnych nie można stwierdzić osobistej zdolności, gdyż nie mają one osobistych potrzeb, nie mają dochodu dla siebie, s ą w zasadzie swoistymi reprezentantami osób fizycznych.
W wielu państwach powstała i rozwinęła się odrębna konstrukcja podatku od osób prawnych, określanego jako podatek od spółek, czy też podatek od korporacji. Takie ujęcie obciążenia nie ma charakteru osobistego jak w podatku od osób fizycznych lecz rzeczowe. Zbliża się zatem swym charakterem do podatków przychodowych.
Podstawę opodatkowania w podatku od osób prawnych stanowi w zasadzie ich zysk bilansowy ustalany na podstawie prowadzonej przez nie księgowości. Zysk bilansowy jest ustalany jako różnica między osiąganymi przychodami, a kosztami uzyskania, przy uwzględnieniu zmian zachodzących w wartości majątku osoby prawnej.
Cechą charakterystyczną w podatku dochodowym osób prawnych jest brak tzw. minimum egzystencji oraz stosowanie proporcjonalnych stawek podatkowych. Z zasady w konstrukcji prawnej tego podatku nie wyodrębnia się źródeł uzyskania przychodów, co ma miejsce w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.i nr 217, poz. 1589),
Zakres podmiotowy
Zgodnie z przepisami ustawy podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są:
osoby prawne,
jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z tym że podatnikami są spółki kapitałowe w organizacji,
podatkowe grupy kapitałowe (grupy składające się z co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość· prawną, które funkcjonują w związkach kapitałowych i spełniają określone w ustawie warunki),
spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Osoba prawną jest jednostka organizacyjna, której przepisy szczególne przyznają osobowość prawną, a także Skarb Państwa oraz gminy. Osobami prawnymi są także: przedsiębiorstwa państwowe, państwowe jednostki organizacyjne, fundusze, spółki (akcyjna, z o.o.), wspólnoty samorządowe (województwa, powiatu, gminy, stowarzyszenia gmin, związki komunalne), spółdzielnie, fundacje, Kościół katolicki i inne kościoły, stowarzyszenia, organizacje społeczne, partie polityczne, związki zawodowe, organizacje pracodawców, jednostki samorządu gospodarczego i zawodowego oraz związki grup producentów rolnych.
Osobowość prawna może wynikać :
bezpośrednio z ustawy – np. o szkolnictwie wyższym , jeżeli chodzi o państwowe szkoły wyższe
z rozporządzenia np. ministra, lub
z faktu wpisania do specjalnych rejestrów prowadzonych przez sądy powszechne, np. rejestru przedsiębiorców, rejestru stowarzyszeń (por. ustawa z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym, Rejestrze Sądowym tekst.jedn. Dz. U. z 2001r. nr 17, poz. 209 z późnn zm.
Podmiotowość w tym podatku mogą posiadać również różne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej czyli spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowych, komandytowo-akcyjnych. Będą to zatem samodzielnie bilansujące się zakłady (oddziały) spółek prawa handlowego, przedsiębiorstw, spółdzielni, a także zakłady budżetowe oraz gospodarstwa pomocnicze państwowych lub gminnych jednostek budżetowych. Od 12 stycznia 2005r. przepisy tej ustawy mają zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jako osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej "podatkowymi grupami kapitałowymi".
Podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:
podatkową grupę kapitałową tworzą wyłącznie: spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
a) przeciętny kapitał zakładowy, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 1.000.000 zł,
b) jedna ze spółek, zwana dalej "spółką dominującą", posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
c) spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
d) w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa,
Art. 6 ustawy wymienia jednostki, które podlegają zwolnieniu podmiotowemu, np. Narodowy Bank Polski, jednostki budżetowe, itd. Jednostki te nie składają zeznań podatkowych.
Przepisów ustawy nie stosuje się do:
przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego,
przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach,
przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być· przedmiotem prawnie skutecznej umowy,
przychodów (dochodów) armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym.
Zakres przedmiotowy
Przedmiotem opodatkowania jest dochód, bez względu na rodzaj przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Niekiedy jednak przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dotyczy to np. niektórych rodzajów przychodów osiąganych na terytorium RP przez podatników mających swe siedziby za granicą np. z praw autorskich, dywidend oraz podmiotów krajowych np. w wypadku przychodów z tytułu dywidend i innych udziałów w zyskach osób prawnych.
Ustawa nie wymienia źródeł przychodów, definiuje natomiast przychód, który stanowić będą wszystkie otrzymane przez podatnika pieniądze, wartości pieniężne w tym również różnice kursowe, wartości otrzymywanych nieodpłatnie świadczeń, wartość przychodów w naturze, wartość umorzonych zobowiązań, wartość zwróconych wierzytelności. Dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeśli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to różnica jest stratą.
O wysokość straty poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.
W przypadku przychodów z udziału w zyskach osób prawnych (np. dywidend) oraz przychodów podmiotów zagranicznych z tytułu tzw. należności licencyjnych (np. z odsetek) - przedmiotem opodatkowania jest przychód (art. 10 oraz 21 ustawy).
Dochody pochodzące z dywidend są zwolnione od podatku dochodowego, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:
wypłacającym dywidendę jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd w Polsce,
odbiorcą dywidendy uzyskującym z tego tytułu dochody jest spółka (odbiorcą może być również zagraniczny zakład tej spółki) uznawana za rezydenta państwa członkowskiego UE, w tym Polski, lub państwa należącego do EOG, która podlega w takim państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, z tym że aby skorzystać ze zwolnienia spółka taka musi docelowo posiadać bezpośrednio nie mniej niż 10% (od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. nie mniej niż 15%) udziałów w spółce wypłacającej dywidendę
W podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej.
W przypadku podatników mających ograniczony obowiązek podatkowy, zobowiązanych do prowadzenia ewidencji rachunkowej, gdy określenie dochodu na ich podstawie nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości:
1) 5% - z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego,
2) 10% - z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług transportowych,
3) 60% - z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest określone w formie prowizji,
4) 80% - z działalności w zakresie usług adwokackich lub rzeczoznawstwa,
5) 20% - z pozostałych źródeł przychodów.
W ustawie zostały wymienione kategorie, które nie są kwalifikowane do przychodów podatkowych, np. pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 12 ust 4 ustawy).
Za koszty podatkowe uznawane są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zaliczeniu do kosztów podatkowych podlegają więc różnego rodzaju ogólne wydatki związane z funkcjonowaniem firmy, a szczególnie takie, które jedynie pośrednio związane są z osiąganymi przez podatnika przychodami, np. kary umowne.
Koszty bezpośrednio związane z przychodami są rozliczane w roku, w którym zostają osiągnięte związane z nimi przychody. Inne koszty rozliczone są w roku ich poniesienia. Za datę poniesienia kosztu uznaje się dzień ujęcia kosztu w prowadzonych przez podatnika księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu księgowego.
Rozliczanie
przez podatników różnic
kursowych
może następować według reguł wynikających z przepisów o
rachunkowości (art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy) lub w oparciu o
uregulowania w ustawie podatkowej (art. 15a ustawy). Możliwość
wyboru mają podatnicy, których sprawozdania finansowe są objęte
badaniem przez biegłych rewidentów, pozostali podatnicy rozliczają
różnice kursowe na zasadach wskazanych w ustawie podatkowej.
Wpływ na podatek dochodowy od osób prawnych mają wyłącznie zrealizowane różnice kursowe, np. przy kredytach w dacie spłaty kredytu (pożyczki) w walucie obcej. Podatnicy mogą rozliczać podatkowe różnice kursowe zarówno przy konwersji wierzytelności jak i transakcjach kantorowych, mogą przyjąć faktycznie zastosowany kurs walut, np. bankowy lub kantorowy albo wynikający z umowy. Podatkowe rozliczenie różnic kursowych jest dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, ale jeżeli przy obliczeniu różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, wówczas w takich przypadkach możliwe jest zastosowanie kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. We wszystkich sytuacjach, w których zastosowano średni kurs NBP, kurs ten jest przyjmowany z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
W zakresie amortyzacji podatkowej ( będącej finansowym ujęciem zużywania się majątku trwałego ) zostały określone składniki majątku, np. budynki, budowle, maszyny, środki transportu, inwestycje w obcych środkach trwałych, budynki i budowle wybudowane na obcym gruncie, zwane środkami trwałymi, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów podatkowych. W ustawie zostały również wymienione środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które nie podlegają amortyzacji, m.in. grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów
Generalnie podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej środków trwałych - w równych ratach co miesiąc, co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego (z zastrzeżeniem metody degresywnej). Przy amortyzacji środków trwałych podatnicy mogą stosować różnorodne metody amortyzacji: liniową (wg stawek amortyzacyjnych z Wykazu stawek amortyzacyjnych), w tym z możliwością podwyższania i obniżania tych stawek, metodę opartą o stawki indywidualne (dla używanych lub ulepszonych środków trwałych) lub metodę degresywną (zmienna podstawa, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych).
Mali podatnicy oraz podatnicy rozpoczynający działalność, z wyjątkiem tych, którzy zostali utworzeni w wyniku stosownych przekształceń, mają możliwość skorzystania z amortyzacji obejmującej jednorazowym odpisem amortyzacyjnym do 100% wartości początkowej środka trwałego w pierwszym roku podatkowym Dotyczy to środków trwałych z grup 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, w tym maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyłączeniem jednak samochodów osobowych. Łączna kwota dokonanych według tej metody odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych w danym roku do ewidencji, nie może przekroczyć równowartości kwoty 50.000 euro.
Amortyzacji podlegają również nabyte prawa majątkowe, takie jak: licencje, prawa autorskie, prawa własności przemysłowej oraz know-how, a także wartość firmy, koszty prac rozwojowych - zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przy amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych stosuje się zasadę, że okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie może być krótszy niż ustawowo określona liczba miesięcy, np. od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące.
Podatek wynosi 19% podstawy opodatkowania (art. 19 ustawy).
Podatnicy i płatnicy nie składają w trakcie roku podatkowego deklaracji podatkowych, ale są obowiązani do wpłacania zaliczek. Dotyczy to także podatku dochodowego pobieranego w sposób zryczałtowany.
W trakcie roku podatkowego podatnicy mogą również rozliczać się z zaliczek na podatek w systemie uproszczonym. Wpłata zaliczek jest wówczas uzależniona od podatku należnego wykazanego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy lub w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.
Mali podatnicy oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mają możliwość wpłacania zaliczek na podatek dochodowy w systemie kwartalnym
Podatnicy mają obowiązek złożenia zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku (art. 27 ustawy).
Podatek od towarów i usług
Określany jako VAT (Value Added Tax) – jest odmianą podatku obrotowego i zajmuje w tej grupie najważniejsze miejsce. Był znany już w starożytnej Grecji oraz Rzymie , jednak najwcześniej został wprowadzony w Hiszpanii w 1342 roku. Obciążenie tego typu przejściowo stosowano w Stanach Zjednoczony w czasie wojny domowej w latach 1862 – 1865. Przez następne lata był pomijany aż do momentu gdy zaszła potrzeba odbudowy zniszczeń po pierwszej wojnie światowej . W celu uzyskania środków na ten cel został wprowadzony podatek obrotowy w Niemczech w 1916 , we Włoszech i w Czechosłowacji w 1919, we Francji w 1920, na Węgrzech i w Rumunii w 1921,
Podmiot i przedmiot opodatkowania
P o d a t n i k a m i VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne , które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje:
wszelką działalność producentów, handlowców lun innych usługodawców
podmiotów pozyskujących zasoby naturalne
rolników
działalność osób wykonujących wolne zawody, także wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy
czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych
W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo r o l n e, l e ś n e lub r y b a c k i e, za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne.
Jeżeli podatnik wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą nie posiada: (a) siedziby, (b) stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju, wówczas ma obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego. Przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiadająca siedzibę na terytorium kraju lub osoba fizyczna posiadająca stale miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie za zobowiązania podatkowe podatnika, którego reprezentuje.
Podatnikami VAT są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową , przetwarzanie pod kontrolą celną dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.
Nie uznaje się za podatnika organów administracji publicznej i urzędów administracji publicznej w zakresie realizowanych zadań, dla realizacji których zostały one powołane poza czynnościami wykonywanymi w ramach umów cywilnoprawnych.
Z kolei organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi , którzy wykonują czynności egzekucyjne są uznani przez ustawę za płatnika podatku od dostawy , dokonywanej w trybie egzekucji , towarów będących własnością dłużnika. Lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Przedmiot opodatkowania
Opodatkowaniu podlega:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
eksport towarów
import towarów
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
Podatek VAT jako podatek o charakterze terytorialnym obejmuje co do zasady czynności, które mają miejsce na obszarze kraju
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest swego rodzaju importem wewnątrz unijnym. Podatek jaki jest należny z tytułu tego obrotu, jest rozliczany przez nabywcę towarów w państwie do którego następuje dostawa towarów.
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to kolejna czynność opodatkowana VAT –em. Jest to wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego
Organy, które są właściwe dla podatników rozliczających podatek VAT
Generalnie właściwym dla podatnika organem jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli to miejsce objęte jest zakresem działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych wtedy właściwość miejscową ustala się:
dla osób prawnych oraz jednostek nie mających osobowości prawnej – ze względu na adres siedziby
dla osób fizycznych – ze względu na miejsce zamieszkania.
Dla podatników, którzy nie posiadają stałego miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium kraju właściwym urzędem jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa Śródmieście
Obowiązek podatkowy w postaci podatku od towarów i usług powstaje co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.
W sytuacji gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wywozu towaru poza terytorium wspólnoty. Natomiast w imporcie powstaje co do zasady z chwilą powstania długu celnego.
PODSTAWA OPODATKOWANIA I STAWKI PODATKU
Ustawa przewiduje, że podstawą opodatkowania jest co do zasady obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy . Obrót podlega zwiększeniu o otrzymane dotacje , subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze , które mają bezpośredni wpływ na cenę(kwotę należną)dostarczanych towarów lub świadczonych przez podatnika usług . Dotacje powiększają podstawę opodatkowania jako kwota brutto , dla tego też opodatkowanie dotacji powinno być liczone rachunkiem „w stu” . Podatku należnego nie oblicza się od wartości otrzymanej dotacji tylko przyjmuje się że w kwocie dotacji ten podatek jest zawarty.
Podstawą opodatkowania w imporcie jest wartość celna powiększona o należne cło . Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym na podstawie odrębnych przepisów podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.
Stawki podatku VAT Stan prawny 2010
Czynności opodatkowane podatkiem podlegają następującym stawkom:
22% - stawka podstawowa, stosowana w razie braku stawki preferencyjnej albo zwolnienia (stawki zwolnionej);
7% - stawka preferencyjna VAT:
5% - stawka VAT naliczana przez nabywcę towarów od rolnika ryczałtowego (art.115 ust.2 ustawy o VAT); nie jest to w zasadzie stawka, którą są opodatkowane towary lub usługi, ale zryczałtowana kwota zwrotu VAT dla rolnika ryczałtowego, który jest z VAT zwolniony;
3% - stawka VAT:
o na towary i usługi związane z rolnictwem, w tym produkty rolne, głównie wymienione w ząłączniku nr 6 do ustawy
o stawka VAT należna od taksówkarzy rozliczających się VAT ryczałtowo;
0% - stawka stosowana głównie:
o w eksporcie, wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
Przepisy ustawy o VAT przewidują także szczególne przypadki określania wysokości podatku należnego. Podatnicy którzy świadczą usługi w zakresie handlu i dokonują sprzedaży opodatkowanej oraz zwolnionej od podatku lub opodatkowanej różnymi stawkami , a nie są obowiązani do prowadzenia ewidencji, mogą w celu obliczenia podatku należnego dokonać podziału sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego okresu w którym dokonano zakupu. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży wg. Cen uwzględniających podatek .
Z kolei w przypadku świadczenia przez podatnika usług w tym w zakresie handlu i gastronomii podatek należny może być obliczany jako iloczyn wartości dostawy i stawki.;
18,03% - dla towarów i usług objętych stawką 22%
6,54% - dla towarów i usług objętych stawką 7%
2,91% - dla towarów i usług objętych stawką 3%
Podatek akcyzowy
Podatek akcyzowy
Od dnia 1 maja 2004 r. wyroby akcyzowe w Polsce zostały poddane nowemu reżimowi prawnemu. Zmiana system podatku akcyzowego to konsekwencja przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, skutkująca koniecznością harmonizacji prawa podatkowego w zakresie akcyzy na wzór dyrektyw wspólnotowych.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11) regulująca opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie znakami akcyzy oraz rozporządzenia Ministra Finansów wydane na podstawie delegacji zawartych w ww. ustawie.
Z dniem 1 marca 2009 r. powyższe akty prawne zastąpiły dotychczasowe regulacje prawne w zakresie podatku akcyzowego i stanowią największą zmianę przepisów akcyzowych od chwili, gdy staliśmy się państwem członkowskim Wspólnoty.
Wspólny system podatku akcyzowego w Unii Europejskiej obejmuje regulacje dotyczące
wyrobów akcyzowych , takich jak wyroby energetyczne, energia elektryczna, alkohol i napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe. Oznacza to że dla powyższych grup towarowych ustalono stawki minimalne akcyzy ,które mogą być podwyższane przez poszczególne państwa UE na ich obszarze.
Zagadnienie opodatkowania akcyzą innych wyrobów, np. samochodów osobowych leży całkowicie w gestii państw członkowskich, z zastrzeżeniem, iż podatki te nie spowodują zwiększenia formalności w obrocie handlowym, związanych z przekraczaniem granicy między państwami członkowskimi.
Podstawowym aktem prawa wspólnotowego w zakresie podatku akcyzowego w Unii Europejskiej jest dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG.
Zakres przedmiotowy opodatkowania
Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają czynności, określone w art. 8 i 9 ustawy, dotyczące wyrobów wymienionych w załączniku nr 1 do ww. ustawy, zwanych wyrobami akcyzowymi.
Do czynności podlegających opodatkowaniu zalicza się:
1) produkcję wyrobów akcyzowych;
2) wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3) import wyrobów akcyzowych;
4) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5) wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, który uzyskał zezwolenie wyprowadzenia.
Określenie wielu czynności rodzących obowiązek podatkowy w akcyzie, nie oznacza jednak, że akcyza jest podatkiem wielofazowym, pobieranym na każdym szczeblu obrotu. Art. 8 ust. 6 ustawy określa jednofazowość akcyzy stanowiąc, że jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonywaniem jednej z ww. czynności, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.
Przedmiotem opodatkowania jest również:
1) użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
a) było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
b) nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
2) dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
3) sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
4) nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy przedmiotem opodatkowania pozostają ubytki wyrobów akcyzowych.
Stosownie do nowej ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również zużycie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy, do produkcji innych wyrobów oraz zużycie napojów alkoholowych, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 3 ustawy, przez podmiot zużywający.
Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż lub oferowanie na sprzedaż papierosów lub tytoniu do palenia poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, z odpłatnością powyżej maksymalnej ceny detalicznej, w tym w połączeniu z innym towarem lub usługą lub w połączeniu z przyznaniem nabywcy nieodpłatnej premii w postaci innych towarów i usług.
Podatnicy
Podatnikami akcyzy są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą lub wobec których zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmioty:
Organy podatkowe
Organami podatkowymi w zakresie akcyzy, zgodnie z art. 14 ustawy, są naczelnicy urzędów celnych i dyrektorzy izb celnych. Zasadą jest, że właściwość organów podatkowych ustala się ze względu na miejsce wykonywania czynności lub wystąpienia stanu faktycznego, podlegających opodatkowaniu.
Od ww. zasady ustawa przewiduje jednak szereg wyjątków, i tak jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu są wykonywane na terenie właściwości miejscowej dwóch lub więcej organów podatkowych, właściwość miejscową określa się dla:
- osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej – ze względu na ich siedzibę i adres,
- osób fizycznych – ze względu na ich miejsce zamieszkania.
W przypadku osób fizycznych, które dokonują nabycia wewnątrzwspólnotowego poza prowadzoną działalnością gospodarczą lub dokonują tego nabycia, nie prowadząc działalności gospodarczej, organami podatkowymi są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej właściwi ze względu na ich miejsce zamieszkania.
Znaki akcyzy
System znaków akcyzy jest formą kontrolowania przez państwo działalności gospodarczej polegającej na produkcji i obrocie napojami alkoholowymi oraz wyrobami tytoniowymi, mającą na celu eliminowanie przemytu i nielegalnego obrotu tymi wyrobami oraz ochronę interesów podmiotów prowadzących legalnie działalność gospodarczą. Obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe
Ustawa zwalnia z obowiązku oznaczania znakami akcyzy wyroby, które są:
1) całkowicie niezdatne do użytku;
2) wyprowadzane ze składu podatkowego i przeznaczone do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport;
3) umieszczane w składzie wolnocłowym lub wolnym obszarze celnym i przeznaczone do sprzedaży w jednostkach handlowych tam usytuowanych;
4) przewożone przez terytorium kraju w ramach procedury tranzytu w rozumieniu przepisów prawa celnego;
5) przewożone z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez terytorium kraju;
6) wyprodukowane poza składem podatkowym i przeznaczone do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport.
Procedura zawieszenia poboru akcyzy
Procedura zawieszenia poboru akcyzy to procedura stosowana podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione określone w przepisach warunki, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.
Stawki akcyzy
W ustawie o podatku akcyzowym w art. 89, art. 93-97 oraz art. 99 oraz art. 105 określone zostały stawki akcyzy dla wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych.
Stawki te są wyrażane w:
- kwocie na jednostkę wyrobu,
- procencie podstawy opodatkowania,
- procencie maksymalnej ceny detalicznej,
- kwocie na jednostkę wyrobu i procencie maksymalnej ceny detalicznej.