ęłęóPraca przekleństwem, czy wartością nadająca sens ludzkiemu życiu. Odpowiedz odwołując się do wybranych utworów literackich i przemyśleń.

Praca jest to ogól czynnosci polegajacych na przeksztalcaniu zasobów i sil przyrody w celu wytwarzania dóbr i uslug zaspokajajacych ludzkie potrzeby. Praca to temat numer jeden w pozytywizmie.Pozytywiści głosili dwa główne hasła: "praca organiczna" i "praca u podstaw". W obu występuje jednakowe słowo - "praca". I właśnie m.in. przez pryzmat pracy oceniani są ludzie w "Nad Niemnem" i "Lalce".

Lalka B. Prusa przedstawia równiez bohaterów pozytywnych, uzytecznych dla spoleczenstwa, jak równiez i pasozytów, zyjacych kosztem innych. Poniewaz rodzina nie mogla zapewnic Stanislawowi Wokulskiemu, glównemu bohaterowi powiesci, godziwej edukacji, pracowal on i zdobywal pieniadze sam, aby ukonczyc gimnazjum i Szkole Glówna. Mozolnie zglebial tajniki wiedzy przyrodniczej, która byl zafascynowany. Pragnal dokonywac pozytecznych odkryc naukowych. Zostal jednak kupcem i to byl jego sposób na zycie. Rozwijac polska gospodarke, robic interesy na wielka skale - oto jego dewiza. Powiesc Lalka ukazuje wielu bohaterów - ludzi cichej codziennej pracy, którzy dzien po dniu tworza otaczajaca ich rzeczywistosc.Czlowiekiem, dla którego praca jest najwyzsza wartoscia jest takze inny bohater wystepujacy w tej powiesci, czyli Ignacy Rzecki, którego cechuje sumiennosc, rzetelnosc w wykonywaniu pracy. Poza praca nie mial zadnych innych zainteresowan, ona stanowila dla niego tresc zycia.

W powiesci Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem” ludzmi pracy sa prawie wszyscy bohaterowie: Marta Korczynska, Benedykt Korczynski, wszyscy czlonkowie rodziny Bohatyrowiczów. Ich postawa zyciowa i sposobem na zycie jest ciezka, sumienna, a przede wszystkim uczciwa praca. Wyznaja oni zasade, kto tylko zyje i moze pracowac musi to czynic, w ich swiecie nie ma czasu ani miejsca na beztroski odpoczynek i lenistwo. Prace traktuja oni jak obrzed, do zniw ubieraja sie odswietnie, kochaja to co robia, pracuja chetnie. Traktowali oni trud swojej pracy z radoscia, podczas pracy czesto spiewali. Dla nich stanowi to rodzaj wspólnej uroczystosci, praca zapewnia im poczucie bezpieczenstwa, gdyz zawsze moga liczyc na pomoc innych ludzi nalezacych do tej samej co oni wspólnoty.Szlachectwo Bohatyrowiczów wywodzi się z pracy; starają się stale podtrzymywać tradycje XVI w.; dla nich praca jest najważniejsza,, staje się miernikiem wolności, określa człowieka. Są bardzo sumienni, wykonywanie obowiązków jest dla nich przyjemnością, esencją życia. Dlatego pracę na roli traktują jako naturalny porządek świata, w którym żyją i są mu posłuszni. Podobnie traktuje pracę Benedykt Korczy¨1ski. Podejmuje ideał pracy organicznej, aby utrzymać majątek w swoich rękach. Praca Bohatyrowiczów nie wywodzila sie wylacznie z ich checi, byla poparta faktami historycznymi. Mieli oni poprzedników, którzy dali poczatek ich rodu w osobach Jana i Cecylii, których mogily sa dla Bohatyrowiczów najwazniejszym „zabytkiem przeszlosci”, który pielegnuja i przekazuja historie tej heroicznej pracy z pokolenia na pokolenie. Ta idea poszanowania i dowartosciowania pracy jest w ich rodzie przekazywana przez starszych mlodszym potomkom. Mloda Justyna, a takze Witold cenia wartosc pracy. Ten ostatni próbuje wykorzystac swa wiedze, aby pomóc takze innym rolnikom, uwaza, ze powinien dzielic sie wiedza z „nowoczesnego swiata” z innymi, bo tylko nielicznym mieszkancom wiosek w tym okresie udalo sie przedrzec do „cywilizowanego swiata”.Niemniej oprócz takich postaci są również te, które lekceważą znaczenie pracy. Różyc, Zygmunt, Kirło to degeneraci, nie mogący normalnie egzystować w społeczeństwie.

Znaczenie pracy w zyciu czlowieka podkresla wprowadzona do powiesci legenda o Janie i Cecylii. Symboliczne znaczenie ma tu nazwisko, jakie król nadaje rodowi Jana i Cecylii: Bohatyrowicze - od bohaterstwa waszego wywiedzione. Orzeszkowa zwraca wiec uwage, ze bohaterem mozna zostac nie tylko na polu bitwy, ale równiez jest nim ten, kto kazdego dnia, wytrwale doklada cegielke po cegielce do gmachu cywilizacji. Dlatego bohaterowie czynni, ci którzy pracuja, jak Kirlowa, Bohatyrowicze czy Benedykt Korczynski zostają ocenieni pozytywnie. Pozostali(Teofil Różyc,Zygmunt Korczynski) są jednostkami niepotrzebnymi, gdyż nic nie dają, a dużo biorą.

Czlowiek- Istota twórcza, nie potrafi byc biernym obserwatorem swiata. Chcemy byc czynni emocjonalnie, umyslowo, fizycznie. Dla osiagniecia celu -rzetelnie i uczciwie pracujac wytwarzamy dobra materialne i kulturalne dla przyszlych pokolen .Praca świadczy o naszym zaangażowaniu i otwartości. Poprzez nią ujawnia się nasza postawa moralna, jej skutki są miarą naszej przydatności dla społeczenstwa

Praca moim zdaniem jest wartością nie przeklenstwem. Mysle, ze we wspólczesnym swiecie swiadczy ona o naszym zaangazowaniu i otwartosci. Dzieki niej ujawnia sie nasza postawa moralna, a jej skutki sa miara naszej przydatnosci dla spoleczenstwa.

ęłęó"Nad Niemnem" charakterystyka bohaterów

Emilia Korczyńska:
Żona Benedykta, spędza czas na czytaniu romansów, nie ma innych zainteresowań. Ubolewa, że żyje na wsi. Nie ma kontaktu z kulturą. Ma za złe mężowi, że nie czyta z nią romansów, jej towarzyszką jest Teresa Plińska.
Prowadzeniem domu zajmuje się krewna Benedykta Marta Korczyńska.
Marta przed laty kochała się w Anzelmie Bohatyrowiczu, ale nie wyszła za niego za mąż z powodu różnic społecznych. Kiedy dowiaduje się, że Janek i Justyna Ożelska chcą się pobrać przenosi się do zaścianka. W rozmowie z Justyną bardzo żałuje, że kiedyś zabrakło jej odwagi aby wyjść za Anzelma.

Leonia Korczyńska:
Córka Korczyńskich, jest wychowana podobnie jak jej matka, na próżną, salonową lalkę.

Z okazji imienin Emilii w dworku w Korczynie pojawiają się goście, przekrój różnych typów szlacheckich.
Przybywa do Korczyna Andrzejowa Korczyńska ze swoim synem Zygmuntem oraz z jego żoną Klotyldą.
Mąż Andrzejowej zginął w powstaniu styczniowym. Nosi ona po nim cały czas żałobę. Jego gabinet pozostawia nienaruszony. Swojego syna wychowuje z ogromnym szacunkiem dla ojca. Wyrasta on jednak na próżniaka, kosmopolitę. Wyjechał za granicę i tam ożenił się z Klotyldą, kobietą której nie kochał. Kiedyś kochał się w Justynie, lecz ich małżeństwo było niemożliwe ze względów majątkowych.
Kiedy wraca do Polski proponuje Justynie rolę kochanki, nie bierze on pod uwagę uczucia Klotyldy.
Zygmunt odkrywa swoje prawdziwe oblicze w rozmowie z matką, daje do zrozumienia, że ojciec był szaleńcem a nie patriotą.
Dla Andrzejowej to był szok. Opowiada o tym Benedyktowi.
Do dworku przyjeżdża Teofil Różyc, to arystokrata, próżniak, jego celem jest rujnowanie majątku i wieczne wędrówki po Europie. Jest to typ morfinizmu, jest człowiekiem uzależnionym. Tłumaczy to sobie, że kiedy był w szpitalu podawano mu morfinę, szuka sztucznych podniet.
Jego kuzynka Maryna Kirłowa doszła do wniosku, że najlepiej jakby Teofil ożenił się, najlepiej z Justyną Ożelska. Maryna liczyła, że Teofil się ustatkuje. Teofil nie podchodzi do tego z entuzjazmem bo widzi w Justynie ubogą szlachciankę. Składa jej jednak propozycję ślubu, ona mu odmawia. To co zrobiła było niewyobrażalne dla Emilii i Andrzejowej.
Do dworku przybywa Bolesław Kirło (mąż Maryni).
Drobny szlachcic, niczym się nie interesował. Jeździł po dworkach i składał wizyty. Marynia sobie tłumaczyła to, że Bolesław nie jest stworzony do życia w gospodarstwie.