"Jądro ciemności" to modernistyczna powieść podróżnicza napisana przez Josepha Conrada poruszająca temat kolonizacji Europejczyków w Afryce w XIX wieku. Charlie Marlow - główny bohater, zawodowy marynarz, opisuje swą podróż i przedstawia subiektywne sądy na działalności białych w Kongo i imperializmu ludzi cywilizowanych.

Podany fragment jest zobrazowaniem Afryki po przybyciu Europejczyków oraz los tubylców będących pod ich wpływem.
Główna postać jest uosobieniem heroizmu etycznego, który w pierwszej części tekstu dokonuje obserwacji niewolników oraz dokonanych zniszczeń.
Charlie opisuje "rozpasane niszczycielstwo" białych: dewastację osad, niszczenie przyrody, marnotrawstwo materiałów, chaos, wykopane dziury, niszczeniu terenu przy jeziorze, degeneracja ludzi.
Marlow zauważa w niewolnikach brak człowieczeństwa, widzi tylko wychudzone, konające, schorowane szkielety, którzy bezwolnie poddali się białym, a miejsce w którym są nazywa piekłem.
Brak wody i pożywienia, nieustanna, a czasem także i bezsensowna praca i niedobre traktowanie, powodowały śmierć wielu Murzynów, którzy mieli dość niewolnictwa, niektórzy z nich pragnęli śmierci, lecz umierali powoli.
W drugiej części tekstu główny bohater zachwyca się nad białym człowiekiem, jego eleganckim wyglądem oraz strojem. Mimo, iż go nie zna, traktuje go jak swojego, rozmawia z nim, gdzie w stosunku do czarnych nie wiedział, jak ma się zachować.

Osobą mówiąca w utworze jest Charlie Marlow, który wyraża swoje stanowisko i porównuje swoje wyobrażenia z rzeczywistymi wydarzeniami. Kompromituje kolonizację i jej skutki. Narrator zadaje pytania, mówi o swojej niewiedzy - "nie mam pojęcia"; ukazuje swoje emocje, takie jak strach, zachwyt; przejawia się w nim współczucie dla niewolników i przerażenie ich losem; używa ironizmu "filantropijny zamiar dostarczenia zbrodniarzom jakiegoś zajęcia"; potępia kolonizatorów ze względu na ich chciwość i okrucieństwo. W powieści widać nacechowanie emocjonalne poprzez słownictwo w niej zawarte.

Misja kolonizacyjna miała na celu cywilizowanie Murzynów, niesienie im pomocy, szerzenie kultury oraz przekonanie ich o wyższości Europejczyków nad nimi. Jednakże Marlow ukazuje obraz rozpaczy, głodu, choroby oraz obojętność wobec krzywdy tubylców. Widzi niewolników traktowanych w sposób haniebny i bestialski, którzy są wykorzystywani, uważani za dzikusów. Afrykańczycy umierają, zostają wyniszczeni a ich kultura zanika. Murzyni są "pokryci kurzem" - brudni, gdy biały człowiek, którego spotkał został opisany jako "lalka od fryzjera" - czysty, zadbany.
Zysk, drogocenne przedmioty, kość słoniowa i inne wartości materialne stają się pierwszorzędną potrzebą Europejczyków.

W całym utworze został przedstawiony też inny przykład złego wpływu kolonizacji, a mianowicie postać Kurtza, który na początku swojego pobytu w Afryce miał szlachetne cele, chciał pomagać czarnym w ich rozwoju, lecz z czasem zmieniły się one w chęć posiadania, jak największej ilości kości słoniowej dla towarzystwa handlowego i zlikwidowania Murzynów.

Pomiędzy kolonizatorami, a niewolnikami jest przedstawiony widoczny kontrast: kolonizatorzy - bogaci, dobrze ubrani, okrutni i bezkarni wykorzystujący i wyniszczający niewolników - biednych, brudnych, głodnych, wycieńczonych, poniżanych.
Pomimo założeń, prawdziwe oblicze kolonizacji jest złem powstałym przez człowieka. Nie daje pozytywnych wartości oraz jest „wielką niszczycielską siłą".