Współczesne zagrożenia zdrowia i życia ludzkiego.
Kataklizmy. Współcześnie, tak jak wieki temu, za utratę zdrowia lub życia mogą odpowiadać siły natury takie jak: powodzie, pożary, huragany, tajfuny, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, huraganowe zamiecie śnieżne, burze (trafienia piorunem), burze piaskowe. Na takie czynniki (głównie pogodowe) człowiek nie ma wpływu. Co prawda są podejmowane przez naukowców próby, mające na celu wczesne wykrywanie i ostrzeganie (na przykład o miejscu wystąpienia i sile trzęsienia ziemi). Ale niestety, nie zawsze udaje się dokonać tego na czas.
Katastrofy i wypadki spowodowane z winy człowieka. Na początek te, które można spotkać na co dzień, czyli wypadki związane z komunikacją. Każdego dnia na drogach giną piesi, rowerzyści i pasażerowie pojazdów. Główną przyczyną jest kiepski stan dróg i nawierzchni, a także lekkomyślność oraz nietrzeźwość lub zmęczenie kierowców.
Katastrofy lotnicze. Te zdarzają się o wiele rzadziej, niż wypadki drogowe, ale jeśli awaria dotyczy samolotu pasażerskiego, który zabiera na pokład dużą ilość osób, to naturalnie, w katastrofie uczestniczy więcej ludzi. Jednakże latanie jest bezpieczniejsze od jazdy samochodem (ponieważ prawdopodobieństwo wzięcia udziału w wypadku drogowym wynosi 1:27, a poniesienie śmierci w katastofie lotniczej 1:1 000 000*). Zdarzają się też sytuacje niebezpieczne na wodzie, czyli zatonięcia statków, lub po prostu utonięcia.
Zagrożenia spowodowane przez eksplozje, będące następstwem przeprowadzania prób jądrowych. Obecnie, ze względu na niebezpieczeństwo płynące z wykonywania takich prób, organizowane są różnego rodzaju protesty (między innymi miały one miejsce we Francji), nie zawsze jednak odnoszą skutek. Ponadto mogą się zdarzyć katastrofy spowodowane uszkodzeniem reaktora, elektrownia w Czarnobylu. W wyniku takiej awarii do dziś teren wybuchu wraz z okolicami jest bardzo silnie skażony.
Napady, morderstwa, samobójstwa. Życie we współczesnym świecie stało się niebezpieczne, a życie można je stracić nawet na ulicy. Śmierć lub okaleczenie mogą być następstwami porachunków mafii (jeżeli ktoś jest w nie zamieszany), gangów, a także napadów. Zdarza się, że dla kilku złotych ofiary napadu bywają okaleczone, a nawet tracą życie. Problem agresywności występuje często wśród nieletnich, czasem bodźcem do pobicia kolegów jest zażycie środków odurzających, lub spożycie alkoholu.
Same narkotyki mogą doprowadzić do utraty zdrowia lub, przy przedawkowaniu, życia.
Samobójstwa są następstwem problemów psychicznych. Czasem nawet błaha sprawa powoduje utratę chęci do życia. Jednak najwięcej ludzi jest zabijanych w trakcie wojen. Giną nie tylko żołnierze, ale i cywile.
Choroby. Epidemie takich chorób jak grypa, dżuma. cholera, wirusowe zapalenie wątroby typu B, dyfteryt, gruźlica są śmiertelne, jeśli nie zostaną wcześnie wykryte i leczone. AIDS, nowotwory guzy są nie uleczalne, można jedynie zatrzymać lub spowolnić ich rozwój lub przebieg. Do tej listy dochodzą również choroby serca. Obecne zanieczyszczenie środowiska również ma ujemny wpływ na stan zdrowia, może powodować alergie, wysypki, czy też uczulenia.
Gdyby tak podsumować powyższe zagrożenia (wszystkich nie byłam w stanie wymienić), to nie powinno się w ogóle wychodzić z domu, ponieważ świat jest okrutny, a na każdym kroku czyha na nas niebezpieczeństwo. Snucie takich wniosków czasem może doprowadzić do paranoi i obłędu, a to z kolei do wspomnianego wyżej "targnięcia się" na własne życie.
Nerwice to grupa przewlekających się zaburzeń spowodowanych wzajemnym oddziaływaniem szczególnych, pojedynczych lub sumujących się urazów psychicznych i podatnej, wrażliwej osobowości. Taki przewlekły drżący konflikt wewnętrzny ujawnia się w postaci objawów nerwicowych oraz utrudnia osiągnięcie zadowalającego chorych przystosowania życiowego. Wspólną cechą nerwic jest przede wszystkim: występowanie lęku, skupianie się na sobie, chwiejność układu wegetatywnego sprzyjająca odczuwaniu różnorodnych dolegliwości cielesnych., silnie przeżywane cierpienie oraz nieumiejętność spostrzeżenia i rozumienia istotnych źródeł przeżywanych trudności. Wystąpienie nerwicy zależy od dwóch czynników – wrażliwej na urazy psychiczne osobowości i konfliktowych bodźców stanowiący taki uraz. Uwrażliwienie na urazy może wynikać z wielu przyczyn, m.in.: ze zbyt słabej lub zbyt silnej kontroli nad emocjami i potrzebami, z zakłócającego wpływu wyniesionych z dzieciństwa kompleksów uczuciowych, z nieustabilizowanej lun niejednoznacznej hierarchii wartości, z jednostronności obrazu samego siebie i świata, z chwiejności lub usztywnienia postaw życiowych.
Moim zdaniem każdy sam sobie gwarantuje strefę bezpieczeństwa w mniejszym lub większym stopniu narażając swoje życie na niebezpieczeństwo. W końcu wszystkie choroby cywilizacyjne spowodowane są naszą nieostrożnością, wyborem i nie są nie do uniknięcia. Każdy sam powinien zapracować na swoje zdrowie dbając o organizm nie wystawiając go na ryzyko choroby ani utraty życia.
Klęski żywiołowe jako zagrożenie życia człowieka
Klęską żywiołową nazywamy katastrofę przyrodniczą której skutkiem są ogromne zniszczenia i szkody w miejscach jej występowania, a przede wszystkim w miejscach które zamieszkują i użytkują ludzie. Wśród katastrof przyrodniczych można wymienić powódź, pożar, wichury, trzęsienie ziemi erupcje wulkaniczne. Cechą charakterystyczną klęsk żywiołowych jest trudność ich przewidzenie oraz co za tym idzie niemożność odpowiedniego przygotowania się i ograniczenia szkód.
Siła przyrody jest tak ogromna, że ogrom i gwałtowny przebieg katastrof przyrodniczych wielokrotnie przerasta możliwości przeciwstawiania się im. Wskutek katastrof przyrodniczych zawsze są ofiary śmiertelne w ludziach, oraz poważne straty materialne. W każdym państwie powołane są specjalne oddziały służb ratowniczych specjalizujących się w pomocy ofiarom katastrof a także w usuwaniu skutków klęsk żywiołowych.
POWÓDŹPowódź to zjawisko powstałe w wyniku zalania przez wodę terenów przybrzeżnych w ścisłych okolicach koryta rzecznego lub brzegów morskich, wskutek podwyższenia stanu wód. Najczęściej poziom wód w morzach, rzekach i innych ciekach wodnych podnosi się na skutek długotrwałych i obfitych odpadów deszczu, czy sztormów na morzach, oraz zimą wskutek spiętrzenia się lodu na rzekach albo nagłych i gwałtownych roztopów. Zdarza się, że kilka tych czynników występuje jednocześnie na danym terenie. Od wieków człowiek stara się zapobiegać powodziom przez budowanie wałów ochronnych, czy zbiorników retencyjnych w których może się zebrać nadmiar wody. Na terenach przybrzeżnych mórz, występują cykliczne zalania na skutek przypływów. Na terenach o wysokim stopniu zaludnienia, powodzie przynoszą często duże straty w ludziach i starty materialne (Chiny, Bangladesz).
TRZĘSIENIE ZIEMITrzęsieniem ziemi określamy pojedynczy lub serię krótkich, gwałtownych wstrząsów gruntu, którego źródło znajduje się pod ziemią (nazywane ogniskiem trzęsienia z.). Wstrząsy te rozchodzą się od ośrodka trzęsienia czyli epicentrum poprzez fale sejsmiczne. Epicentrum znajduje się na powierzchni ziemi, i tam drgania mają największą siłę. Niewielkie i niezbyt silne drgania powodują jedynie drgania przedmiotów znajdujących się na powierzchni ziemi, natomiast trzęsienie ziemi o większej siły powoduje pękanie i niszczenie ścian budynków. Powstają szczeliny w ziemi i zapada się teren. Ognisko trzęsienia ziemi nazywane jest hipocentrum i znajduje się pod ziemią, i jest podstawową przyczyną trzęsień. Jego odpowiednikiem na powierzchni ziemi jest epicentrum.
Od hipocentrum, trzęsienie ziemi rozchodzi się w różnych kierunkach w postaci fal sejsmicznych, które powodują zniszczenia powierzchniowe.
Skalą która określa siłę trzęsienia ziemi jest skala Richtera. Siłę 8,8 stopnia w skali Richtera przewyższa ponad dziesięciokrotnie siłę wybuchu bomby atomowej która zmiotła z powierzchni ziemi Hiroszimę. Siłę i czas wystąpienia trzęsienia ziemi rejestrowane jest przez sejsmografy w stacjach sejsmograficznych. Trzęsienia ziemi występują stosunkowo często. Sejsmografy rejestrują ich około od 8 do 10 tysięcy w ciągu roku. Natomiast przypuszczalnie ich liczba dochodzi do 40 tysięcy w ciągu roku, ponieważ nie jest możliwe zarejestrować wszystkich występujących trzęsień ziemi, zwłaszcza tych występujących na terenach bezludnych i na dnach oceanów. Według obliczeń, światowe czyli trzęsienia ziemi o tak dużej sile że jednocześnie rejestruje je wiele stacji sejsmologicznych na świecie, występują ze średnią częstotliwością co 52 dni na lądach i co 28 na dnie oceanów. Jednak nie wszystkie tzw. światowe trzęsienia ziemi powodują katastrofalne skutki.
Istnieje wiele różnych podziałów trzęsień ziemi. Klasyfikuje się je ze względu na: 1) głębokość hipocentrum, czy 2)źródło pochodzenia (genezę).
Ad1. Ze względu na głębokość hipocentrum wyróżniamy trzęsienia ziemi a) płytkie - do 50 km głębokości, b) średniej głębokości (od 50 do 300 km) i c) głębokie - od 300 do 700 km głębokości.
Ad2. Ze względu na źródło pochodzenia wyróżniamy dwa rodzaje trzęsienia ziemi a) tektoniczne, którego źródłem są ruchy górotwórcze. Jest to najczęstsza przyczyna (aż 90%) występowania trzęsienia ziemi oraz 2) typu wulkanicznego, kiedy ciekła magma wdziera się w szczeliny i warstwy skał i powstają rozprężenia gazów prowadzące do wybuchów.
Najsilniejsze i najbardziej drastyczne w skutkach trzęsienia ziemi miały miejsce w:
1. San Francisco (1906 rok) kiedy zginęło prawie 50 tysięcy ludzi, o sile 8,25 stopnia w skali Richtera
2. Mesynie (1908 rok) - zginęło około 80 tysięcy ludzi; siła 7,5 stopnia w skali Richtera
3. Tokio i Jokohama (1923 rok) - zginęło około 150 tysięcy ludzi; siła 8,2 stopnia w skali Richtera
4. Indie (1933 rok) - zginęło około 200 tysięcy ludzi;
5. Turcja (1939 rok) - siła 8,0 stopni w skali Richtera
6. Chinach (1950 rok) - zginęło około 100 tysięcy ludzi;
7. Indie, prowincja Assam (1950 rok) - siła 8,6 stopni w skali Richtera
8. Alaska (1964 rok) - siła 8,5 stopni w skali Richtera
Często podwodnym trzęsieniom ziemi towarzyszą gwałtowne powodzie wywołane falami tsunami. Ich skutkiem są katastrofy w strefach przybrzeżnych.
TORNADA I TRĄBY POWIETRZNE
Trąba powietrzna jest silnym wirem powietrznym. Powstaje przy obecności chmur burzowych typu cumulonimbus. Jest to długi lej lub kolumna która opiera się na powierzchni Ziemi i dotyka podstawy chmur. Średnice trąb powietrznych przeważnie mieści się w 100 metrach, ale niekiedy występują też trąby o średnicy około 2 km. Największa prędkość wirującej trąby powietrznej waha się od 100 do 150 m/s. Podczas występowania zjawiska trąby powietrznej gwałtownie spada ciśnienie oraz towarzyszą mu wiatry o bardzo dużej sile. Przejście trąby powietrznej pozostawia ogromne zniszczenia, towarzyszą jej wyładowania elektryczne oraz występuje deszcz lub grad.
Odmianą trąby powietrznej jest trąba wodna. Jak sama nazwa wskazuje pojawia się ona nad powierzchnią wód (oceanów, mórz i jezior). Trąba powietrzna to zjawisko przede wszystkim niskich szerokości geograficznych. Najczęściej pojawia się w centralnych stanach USA i posiada nazwę lokalną - tornado. Liczba tornad na terenie Stanów Zjednoczonych dochodzi do 800 w skali roku. W Europie trąby powietrzne są rzadkim zjawiskiem , ponieważ nie istnieją tu odpowiednie warunki do ich powstawania. Klika razy zjawisko trąby powietrznej wystąpiło w Polsce w Łodzi, w okolicach Rawy Mazowieckiej i w Mińsku Mazowieckim.
ERUPCJE WULKANICZNE
Erupcje czyli wybuchy wulkaniczne prowadzą do wypływów lawy z wnętrza ziemi. Erupcje mogą być mieszane, gdy z wnętrza wulkanu oprócz lawy się dodatkowo popioły. Erupcje wulkaniczne mają szereg różnych klasyfikacji. Dzieli się je m.in. według sposobu wydostawania się materiałów wulkanicznych na zewnątrz. Podział ten wyróżnia wybuchy centralne, czyli takie gdzie lawa, popioły czy gazy wydostają się na powierzchnię ziemi przez jeden krater oraz wybuchy linearne, gdy lawa wydobywa się równomiernie poprzez rozległe szczeliny.
Drugim czynnikiem według którego klasyfikuje się erupcje wulkanów jest rodzaj materiału który wydobywa się na powierzchnię. Są to wybuchy eksplozyjne podczas których wulkany z wielką siłą wyrzucają popioły, bomby wulkaniczne i gazy. Tego typu erupcje są niebezpieczne a ich efektem są często poważne zniszczenia.
W głębi wulkanu występuje tzw. magma, która po wydostaniu się na zewnątrz nazywana jest lawą. Jest to nic innego, roztopione składniki skalne. Składają się na nią sole krzemianowe i glinokrzemianowe metali (Mg i Fe) oraz niemetali (Na, K, Ca). Poza tym w jej skład wchodzą również różnego rodzaju tlenki, siarczki oraz gazy (para wodna i CO2).
Zanieczyszczenie powietrza
Zwiększająca się liczba ludności i wzrastająca industrializacja znacznie pogorszyły jakość powietrza. Wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na energię rośnie rola spalania jako źródła zanieczyszczenia atmosfery pochodzenia antropogenicznego.
Nad miastami unosi się charakterystyczna chmura nazwana smogiem. Tworzą go zanieczyszczenia (pyły, gazy i para emitowana przez przemysł, silniki samochodowe) oraz produkty ich chemicznej i fotochemicznej przemiany zachodzącej przy inwersji temperatur (nisko zimno, wysoko ciepło) podczas bezwietrznej pogody. Najbardziej zagrożone powstaniem smogu są miasta położone w obniżeniach terenu (doliny, kotliny). Wyróżnia się smog kwaśny i fotochemiczny. Smog kwaśny powstaje w powietrzu wilgotnym, silnie zanieczyszczonym kwaśnymi gazami (dwutlenkiem siarki, dwutlenkiem węgla) i pyłem węglowym. Dominuje w rejonach, gdzie domy ogrzewane są we własnym zakresie. Smog fotochemiczny powstaje w czasie dużego nasłonecznienia w efekcie fotochemicznych przemian zachodzących w tlenku azotu, węglowodorach i innych składnikach spalin samochodowych. W efekcie powstają rodniki ulegające przemianom chemicznym i tworzące związki toksyczne, głównie nadtlenki, w skład tego rodzaju smogu wchodzą jeszcze: aldehydy, ozon, tlenki azotu, tlenek węgla i węglowodory aromatyczne.
Smog ze względu na duże skupienie niebezpiecznych składników chemicznych stanowi zagrożenie dla życia ludzi i zwierząt. Smog kwaśny odnotowano już w 1930 roku w Belgii. Na przełomie 1952 i 1953 roku w Londynie wskutek siedmiodniowego smogu zmarło cztery tysiące osób, a w 1956 roku - tysiąc osób. Później zaobserwowano smog fotochemiczny w Los Angeles. Smog kwaśny w Polsce występuje konurbacji górnośląskiej i w Krakowie.
Kraje członkowskie OECD w latach osiemdziesiątych XX wieku podjęły działania mające spowodować zmniejszenie poziomu zanieczyszczeń atmosferycznych poprzez redukcję zużycia energii, oczyszczanie w filtrach emitowanych gazów oraz zmniejszenie zużycia węgla kamiennego i brunatnego. Atmosfera jest chroniona również w wyniku wzbogacania paliw, odsiarczanie i odpylanie gazów spalinowych oraz korzystanie z niekonwencjonalnych źródeł energii. Rozpoczęto również działania w odniesieniu do transportu - jednej z ważniejszych przyczyn zanieczyszczeń atmosfery. W Europie Wschodniej oraz w krajach rozwijających się nie widać znaczącej poprawy jakości powietrza, ponieważ udział przemysłu ciężkiego jest tu bardzo duży, w wielu krajach brak jest norm regulujących dopuszczalną emisję gazów i innych zanieczyszczeń. Do krajów rozwijających się przeniesiono gałęzie przemysłu energochłonne (metalurgia, rafineria), a przez to bardzo zanieczyszczające i jest to przyczyną pogorszenia jakości powietrza.
Pomimo wprowadzenia norm i obostrzeń w bardzo wielu miejscach przekroczone są maksymalne wartości stężeń zanieczyszczeń ustalone przez WHO.
Zanieczyszczenia wód
Czystość wód jest problemem w skali globalnej. W krajach wysoko rozwiniętych nie tylko woda z rzek nie nadaje się do bezpośredniego spożycia, ale też jakość wód z sieci wodociągowej pozostawia wiele do życzenia. Stale rośnie zanieczyszczenie rzek i wód gruntowych, które są dla człowieka głównym źródłem wody pitnej. Do wód tych spływają ścieki pochodzące z gospodarstw domowych, rolnictwa i przemysłu. Woda, przed wpuszczeniem jej do sieci wodociągowej jest oczyszczana przy wykorzystaniu zaawansowanych technologii, ale nawet one nie są w stanie wyeliminować wszystkich zanieczyszczeń. Jedna z większych rzek Europy, będąca źródłem wody dla około 20 milionów osób jest jednocześnie jedną z najbardziej zanieczyszczonych rzek świata. Rocznie odprowadzanych jest do Renu blisko 10 tysięcy ton różnych odpadów chemicznych. Najwięcej zanieczyszczeń toksycznych, bardzo szkodliwych dla ludzkiego zdrowia, przedostaje się do wód z zakładów chemicznych, hutniczych i metalurgicznych. Woda jest również zanieczyszczana przez pestycydy, nawozy sztuczne i inne substancje stosowane w rolnictwie oraz w wyniku wypadków (np. pożary, awarie tankowców).
Ponieważ wody podziemne i powierzchniowe są zanieczyszczone, powinno się zaniechać wrzucania do wód odpadów toksycznych, oraz ciągle poprawiać metody oczyszczania i uzdalniania wody. Najefektywniejszą formą ochrony wód powierzchniowych jest zmniejszenie ilości ścieków przy dalszym oczyszczaniu. Prawo określa maksymalne zawartości zanieczyszczeń ścieków oczyszczanych odprowadzanych do wód powierzchniowych. Zakłady przemysłowe odprowadzające zbyt duże ilości zanieczyszczeń ponoszą kary finansowe. W Polsce organem który ma uprawnienia do kontroli w tym zakresie jest Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska.
Poziom czystości wód można podnieść poprzez wprowadzanie nowych technologii, zmniejszanie ilości zanieczyszczeń, stosowanie pestycydów w rozsądnych ilościach.
Dziura ozonowa
W rejonach okołobiegunowych zaobserwowano duże zmniejszanie się ilości ozonu w ozonosferze. Badania które dotychczas przeprowadzono nie dały jednoznacznej odpowiedzi na pytanie co jest powodem zmniejszania się ilości ozonu w ziemskiej atmosferze. Za główną przyczynę uznaje się substancje przechodzące do atmosfery w efekcie działalności człowieka - głównie halony i freony (stosowane są jako składnik aerozoli i czynnik chłodniczy), tlenki azotu (efekt spalania paliw przez samoloty i rakiety). Zawarty we freonie chlor pod wpływem promieni ultrafioletowych atakuje cząsteczki ozonu, powodując powstanie tlenu o tlenków chloru.
Ozonosfera jest naturalnym filtrem chroniącym życie na Ziemi przed promieniowaniem ultrafioletowym. Z inicjatywy UNEP - organu wyspecjalizowanego ONZ - w 1987 roku przedstawiciele 31 państw podpisali tzw. Protokół Montrealski. Zakładał on spadek produkcji freonów o połowę do 2000 roku. Od roku 1990 obserwuje się redukcję wzrostu freonu z 5 do 3% rocznie. W dziedzinie chemii przyznano Nagrodę Nobla za badania nad wpływem freonów na ozon oraz za badania nad powstawaniem i reakcjami ozonu. Spadek ilości ozonu negatywnie wpływa na roślinność, gdyż promienie ultrafioletowe obniżają jakość i ilość plonów. Zmniejszanie ilości ozonu nasila wiele zmian klimatu min. wzrost ilości promienia nadfioletowego co wpływa na wzmocnienie efektu cieplarnianego. W 2001 roku w Sztokholmie naukowcy postanowili przeprowadzić jeden z największych projektów badawczych nad warstwą ozonową. W projekcie wezmą udział statki kosmiczne, balony meteorologiczne, satelity oraz stacje naziemne. Rokrocznie 16 września obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Ochrony Warstwy Ozonowej.
W Polsce ciągle używane są produkty zawierające freon a wycofane w innych krajach. Podpisaliśmy co prawda Protokół Montrealski, nie jest on jednak do końca przestrzegany.
Efekt cieplarniany (efekt szklarniowy)
Jest to podwyższenie temperatury powierzchni Ziemi wynikające z istnienia atmosfery ziemskiej - średnia temperatura na Ziemi wynosi około 15oC, gdyby nie było atmosfery byłaby niższa o około 30oC. Atmosfera przepuszcza do powierzchni część promieniowania słonecznego - a mianowicie promieniowanie krótkofalowe, zatrzymuje natomiast promieniowanie długofalowe. W efekcie działalności człowieka zwiększa się w atmosferze stężenie tzw. gazów cieplarnianych (dwutlenek węgla, metan, tlenki azotu), które absorbują promieniowanie długofalowe, co powoduje wzrost temperatury i zmiany klimatyczne.
Wraz z początkiem rewolucji przemysłowej zaczęła wzrastać w atmosferze ilość gazów dających efekt cieplarniany. Gdyby nie podpisanie Protokołu Montrealskiego i związane z tym ograniczenia w emisji gazów cieplarnianych, temperatura średnia naszej planety rosłaby o 0,3oC na dekadę, a więc wzrosłaby o 3oC do końca XXI wieku.
Obecnie obserwuje się ogólną tendencję ocieplania się klimatu naszej planety. Towarzyszą temu zjawiska takie jak: susze a co za tym idzie pustynnienie, z drugiej strony powodzie, cyklony, tornada - wszystko to sprowadza na niektóre tereny głód, zmianę warunków życia, szkody w gospodarce.
Największym emitorem dwutlenku węgla w Polsce jest energetyka, dlatego też ta gałąź przemysłu w pierwszej kolejności powinna wzbudzić zainteresowanie polityków, którym na sercu leży jakość środowiska w którym żyjemy. Nie da się doprowadzić do takiego stanu, gdzie energetyka nie będzie zanieczyszczać, ale można te zanieczyszczenia w dużym stopniu ograniczać.
Wspomniane już przy zanieczyszczeniach gleb kwaśne deszcze stanowią zagrożenie również dla budownictwa. Przede wszystkim zaś niszczą lasy, w tym lasy równikowe, które są zielonymi płucami Ziemi. Kwaśne deszcze powstają tam gdzie atmosfera zanieczyszczona jest związkami siarki i tlenkami azotu (wchodzą tu w grę nie tylko emitory takie jak elektrownie, elektrociepłownie czy transport, ale też czynniki naturalne - wybuchy wulkanów). W wyniku przemieszczania się mas powietrza kwaśne deszcze mogą spadać daleko od źródła zanieczyszczeń, z tego powodu jest to problem globalny. Poza wspomnianymi elementami kwaśne deszcze wpływają również na faunę i florę, są też przyczyną wielu chorób układu oddechowego. Emisji tlenków siarki i azotu zapobiega instalacja filtrów wyłapujących je. Emisja związków siarki spada wraz ze spadkiem zużycia węgla. Emisja tlenków siarki rośnie, ponieważ rośnie liczba samochodów.
Jeszcze jedną przyczyną niepokojów jest emisja szkodliwych zanieczyszczeń w krajach ubogich, które chcą się rozwijać za wszelką cenę.