praca fizykoterapia




T:Metodyka sauny.




Sauna to pomieszczenie, w którym panuje wysoka temperatura i wysoka lub niska wilgotność (w zależności od rodzaju sauny), w którym spędza się od kilku do kilkudziesięciu minut. Pobyt w saunie ma własności oczyszczające ciało z toksyn, poprawiające krążenie i wyrabiające odporność na choroby. Sauna to pomieszczenie z drewna z umieszczonym wewnątrz piecem wypełnionym kamieniami. Zainstalować ją można zarówno w salonie Spa, jak i we własnej łazience. Do budowania saun stosuje się tradycyjne drewno takie jak świerk, olcha czy osika, lub charakteryzujące się wysoką wytrzymałością i estetyką, np. abachi, cedr, osikę białą lub termo dla saun o podwyższonym standardzie. Na podłodze najlepiej położyć terakotę. Ważne jest doprowadzenie odpowiedniego zasilania. Trzeba również zadbać o miejsce wypoczynku w trakcie kąpieli, niezbędne są też prysznice oraz balie do schładzania. Pomieszczenie, w którym znajduje się sauna musi być wentylowane. Natężenie światła nie powinno być zbyt silne - musi sprzyjać relaksowi. Producenci oferują też urządzenia ułatwiające korzystanie z sauny. Są to między innymi: termometry, higrometry do pomiaru wilgotności, wiaderka na wodę, łyżki lub czerpaki do polewania kamieni, klepsydry piaskowe do odmierzania czasu czy osłony do pieców. Możemy też kupić wyposażenie dodatkowe, które uprzyjemni korzystanie z sauny: drewniane podgłówki, specjalne ławki relaksacyjne, esencje i olejki zapachowe oraz wiele innych przedmiotów.

Sauna jest zabiegiem ciepłoleczniczym .Sauna jest zaliczana raczej do zabiegów profilaktyczno-higienicznych, stąd coraz częściej we współczesnym świecie jest doskonałą alternatywą dla zadymionych, głośnych pubów czy zatłoczonych sal fitness clubów. Najczęściej stosuje się ją w celu przyspieszenia usuwania zmęczenia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Nie mniej jednak sauna, ze względu na swe wartości bodźcowe, może być również traktowana jako typowy zabieg leczniczy.

W zależności od upodobań możemy korzystać z różnego rodzaju sauny. I tak, sauna fińska, zwana jest również suchą. Temperatura powietrza wynosi 80-110C, a wilgotność nie przekracza 10%. W takich warunkach skóra bardzo szybko zaczyna się intensywnie pocić.

Sauna mokra może być propozycją dla osób, które nie lubią takich wysokich temperatur. Kąpiel rozpoczynamy od 50C, a kończymy na 90C. Rozgrzane kamienie należy co jakiś czas polewać wodą, dzięki czemu wilgotność powietrza wzrasta do 35%.

I wreszcie w saunie parowej, zwanej również łaźnią rzymską, temperatura nie przekracza 70C. Wilgotność jest tutaj z kolei bardzo duża, bo dochodzi aż do 95%.


Zaleca sie następujące zasady korzystania z sauny:


Sposób przeprowadzania kąpieli w saunie:

Kąpiel w saunie powinna być poprzedzona kąpielą higieniczną pod natryskiem. Po wytarciu ciała do sucha, rozpoczynamy właściwą kąpiel, która polega na przebywaniu nago na przemian w wysokiej i niskiej temperaturze. Podstawą kąpieli jest duża kontrastowość bodźca termicznego. Temperatura ogrzanego powietrza w pomieszczeniu zabiegowym nie jest jednolita. Pomieszczenie jest wyposażone w ławy na różnym poziomie, aby osoby pobierające kąpiel mogły stopniować działanie gorącego powietrza. Różnica pomiędzy ławami wynosi około 50 cm, a temperatura w okolicy podłogi wynosi 35C, najwyższa jest w górnych warstwach, gdzie wynosi 110C. W zależności od wydolności organizmu i samopoczucia należy stopniowo siadać, początkowo na ławach niższych i średnich, kończąc kąpiel w III fazie trwania, na najwyższym poziomie. Po dostatecznym wygrzaniu ciała i obfitym wystąpieniu potu, ochładza się organizm przez kąpiel lub natrysk w temperaturze 12-20C. Zastosowanie bodźca zimna w okresie przegrzania ustroju ma na celu wytworzenie reakcji zmuszającej organizm do szybkiej regulacji cieplnej i odczynów ze strony układu naczyniowo-ruchowego. Ten trening naczyniowy ma wartość profilaktyczną w stosunku do chorób z przeziębienia.

W zasadzie przyjmuje się schemat trzykrotnego powtórzenia cyklu kąpieli, polegający na przegrzewaniu organizmu w gorącym pomieszczeniu i ochłodzeniu go wodą.


Metodyka sauny jako zabiegu :


Zasadniczą cechą zabiegu jest naprzemienne nagrzewanie i oziębianie organizmu. Wyróżniamy więc tutaj dwie fazy – nagrzewanie i ochładzanie. Ponieważ każda z faz powinna trwać od 5 do 12 minut, stąd łączny czas sauny wynosić powinien średnio od 10 do 25 minut. Ze względów higienicznych należy przed sauną, po namydleniu, umyć ciało pod ciepłym natryskiem, a następnie osuszyć skórę pozbywając się jednocześnie wszelkich przedmiotów z ciała (np. łańcuszek ,zegarek). Osoby gorzej znoszące wysoką temperaturę mogą w czasie nagrzewania chłodzić twarz i okolicę serca zimną wodą.


Fazę oziębienia (gdzie łączy jej czas nie powinien przekroczyć 12 minut) należy przeprowadzić pod zimnym natryskiem (chłodząc kolejno kończyny górne, kończyny dolne, kark, tułów oraz głowę) w temperaturze wody nie niższej niż 18 ° C. Należy pamiętać, że ochładzanie ustroju nie powinno być gwałtowne, a podczas oziębiania powinno się zwiększyć – wydłużyć fazę wydechu (w celu zwiększenia efektywności chłodzenia układu oddechowego).


Po fazie ochłodzenia należy dokładnie osuszyć całe ciało, a przed kolejną fazą nagrzewania ogrzać stopy ciepłą wodą.


Fazę nagrzewania i oziębienia należy powtórzyć nie więcej niż 3 razy, gdzie każda z poszczególnych faz powinna trwać od 5 do 12 minut. Maksymalny czas sauny powinien więc trwać nie więcej niż około 30 minut.


Zabieg sauny u dzieci i młodzieży można ograniczyć do jednorazowej fazy nagrzania i oziębienia, przeprowadzając go raz w tygodniu w połączeniu z 45 minutowymi zajęciami na basenie pływackim.


Założenia stosowania natrysku biczowego powinny natomiast opierać się o następujące zasady :


Natrysk biczowy wykonuje się zwykle wodą chłodną (21–27 ° C), wodą ciepłą (34–37 ° C ) lub o temperaturze zmiennej. Natrysk wodą chłodną powoduje zwiększenie pobudliwości nerwów obwodowych, wzmożenie napięcia mięśni szkieletowych, wzmożenie przemiany materii oraz zwolnienie tętna i podwyższenie ciśnienia krwi. Natrysk wodą ciepłą natomiast powoduje zmniejszenie pobudliwości układu nerwowego, zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych, nieznaczne wzmożenie przemiany materii oraz przyśpieszenia tętna i obniżenia ciśnienia krwi.

Odmianę natrysku biczowego stanowi natrysk o zmiennej temperaturze. Wykonuje się go pod ciśnieniem, stosując naprzemiennie kilkakrotnie wodę gorącą (38 – 42 ° C) w czasie 30 sekund do 1 minuty i kilkakrotnie wodę zimną (10 – 15 ° C) w czasie kilku sekund. Zabieg kończy się 3 minutowym stosowaniem wody zimnej (10 – 15 ° C) [ 5, 6 ].


Ostatnim elementem, na który należy zwrócić szczególną uwagę jest profilaktyka i leczenie w grzybicy skóry i paznokci u sportowców, ponieważ jako choroba zakaźna stała się również bardzo uciążliwym problemem młodych zawodników.


Można się nią zakazić poprzez kontakt z zarodnikami, które znajdują się prawie wszędzie, np. w sierści zwierząt, wykładzinach, meblach, posadzkach, butach czy wodzie. Dlatego też na równi ze skutecznym leczeniem niezmiernie ważna jest profilaktyka przeciwgrzybicza, a szczególnie wśród sportowców, którzy są bardziej narażeni na zakażenie niż inne grupy społeczne.


Polega ona na :


1.Przebywaniu na basenie, przebieralni, szatni czy hotelu nie boso, ale we własnych klapkach,


2.Dokładnym osuszaniu skóry po każdej kąpieli, zwłaszcza w przestrzeniach międzypalcowych stóp, ponieważ wilgotny naskórek staje się bardziej miękki, maceruje i pozwala łatwiej wniknąć grzybom do skóry,


3.Nie pozostawianiu mokrych ręczników i klapek w szatni lub pomieszczeniach ogólnie używanych przez innych zawodników, zaleca się wręcz każdorazowe zabieranie w / w przedmiotów do domu i poddaniu ich praniu lub wietrzeniu,


4.Noszeniu przewiewnego obuwia, wykonanego z naturalnych tworzyw, a unikaniu obuwia wykonanego z materiałów sztucznych,


5.Zmienianiu codziennie skarpet, najlepiej bawełnianych,


6.Obcinaniu paznokci i skórek regularnie i równo zawsze swoimi własnymi nożyczkami i cążkami,


7. Wyrzucaniu starego obuwia po zakończeniu leczenia albo nasypywaniu do środka zasypki przeciwgrzybiczej (np.: preparaty pielęgnacyjne firmy Scholl)





Ważne jest, aby na każdym etapie kąpieli zadbać zarówno o dobre przegrzanie organizmu, jak i dostateczne jego ochłodzenie.

W czasie trwania drugiego, niekiedy także trzeciego cyklu kąpieli, po kilku minutach przebywania w pomieszczeniu sauny, wykonuje się "Lyly". Jest to polanie gorących kamieni zgromadzonych na piecu sauny, stosunkowo małą ilością wody, około 1 litra. Wywołuje to gwałtowne pojawienie się pary wodnej. Jest to bodziec silnie obciążający organizm, stąd bywa źle tolerowany przez osoby o mniejszej wydolności fizycznej. Finowie ten moment uważają za najważniejszy w czasie całego przebiegu kąpieli i nazywają go "duszą sauny" (lyly).

Kąpiel w saunie zawsze kończy się ochłodzeniem organizmu. Niedostateczne ochłodzenie, przyczynia się do występowania dalszego pocenia się organizmu, co na tym etapie jest już zjawiskiem bardzo niepożądanym. Może również pojawić się ból głowy i ogólne złe samopoczucie.

Po zakończeniu kąpieli w saunie bezwzględnie zalecany jest wypoczynek przez co najmniej 20 minut. Wskazane jest również uzupełnienie płynów w postaci soków owocowych lub jarzynowych (sok pomidorowy) oraz wody mineralnej nie gazowanej.

Efekty korzystania z sauny to odnowa biologiczna ustroju, dająca powrót do dobrej kondycji i całkowitego odpoczynku, znacznie szybciej niż sen. Z sauny mogą korzystać osoby zdrowe jeden raz w tygodniu, zawsze po wysiłku, nigdy przed. U osób chorych sauna może być stosowana tylko w porozumieniu z lekarzem.

Biologiczne działanie sauny

Odczyn organizmu na ciepło w saunie zależy od:


Najbardziej istotnym elementem sauny fińskiej jest kontrastowość bodźca termicznego (ciepło/zimno), okresowa zmiana wilgotności powietrza i zmiany natężenia pola elektrycznego w trakcie "Lyly".

Mimo działania mechanizmów termoregulacji, w wysokiej temperaturze sauny dochodzi do hipertermii. Temperatura ciała może wzrosnąć powyżej 39C. Jeszcze bardziej wzrasta temperatura skóry, która niekiedy osiąga 41C. Eliminacja nadmiaru ciepła z organizmu zachodzi poprzez odpowiednie zmiany w skórnym przepływie krwi, wydzielanie potu i wzmożoną wentylację płuc.

Zmiany jakie zachodzą w organizmie ludzkim pod wpływem przegrzania w saunie są bardzo różnorodne. Doprowadzone do tkanek ciepło przyczynia się do uruchomienia biologicznych odczynów organizmu i wystąpienia całego łańcucha reakcji fizykochemicznych i biochemicznych.

Wpływ kąpieli w saunie widać w zachowaniu:

1.temperatury organizmu (wzrost temperatury ciała);

2.podstawowej przemiany materii (przyspieszenie);

3.zachowaniu się układu krążenia (wzrost pojemności minutowej serca w początkowym okresie pobytu w saunie przeciętnie o 75%; wzrost częstotliwości tętna od 120 do 140 uderzeń na minutę, wzrost ciśnienia krwi skurczowego i rozkurczowego przeciętnie o około 25 mm Hg, po czym pod koniec pobytu w saunie obniża się o około 10 mm Hg w stosunku do ciśnienia wyjściowego);

4.wartości bilansu wodnego;

5.zachowaniu się układu oddechowego (wysoka temperatura w saunie może wywołać nieznaczny wzrost liczby oddechów na minutę i wzrost minutowej wentylacji płuc);

6.zachowaniu się układu hormonalnego (wzrasta wydzielanie hormonu antydiuretycznego);

7.w przesunięciach składu krwi (wzrost leukocytozy);

8.w składzie i rozmieszczeniu płynów ustrojowych (utrata potu powoduje odwodnienie organizmu, niedobór niektórych elektrolitów, niewielkich ilości witamin i innych składników np. obniżenie poziomu cukru we krwi);

9.w zachowaniu się układu nerwowego (działanie uspokajające).


Wskazania do stosowania sauny:

Ze względów leczniczych saunę można stosować w:


Przeciwwskazania do stosowania sauny:

Jeżeli chodzi o przeciwwskazania do stosowania sauny, należy, podobnie jak w przypadku innych zabiegów fizykalnych, brać pod uwagę przeciwwskazania bezwzględne. Również w saunie do przeciwwskazań ogólnych należą:



Wyszukiwarka