Informacja
genetyczna nie zawsze przepływa od DNA przez RNA do białka
W 1964r Howard Temin
wykrył, że u RNA wirusów namnażanie jest hamowane zarówno przez
inhibitory replikacji DNA jak i przez inhibitory transkrypcji RNA
co
wskazywało że do ich namnażania jest potrzebna i replikacja i
transkrypcja.
To
nasunęło przypuszczenie, o odwrotnym kierunku przepisywania inf
genet,
od
RNA do DNA.
Howard
Temin and David Baltimore independently discover reverse
transcriptase in RNA viruses.
The
enzyme, reverse transcriptase, uses single stranded RNA as a
template to synthesize a single stranded DNA complement
With
Dulbecco, Baltimore and Temin are awarded the Nobel Prize in Medicine
or Physiology in 1975
H.
Temin hipotetycznie
założył
istnienie form pośrednich
w trakcie
replikacji tych wirusów
i nazwał je DNA
prowirusami
oraz istnienie
enzymu syntetyzującego DNA na matrycy RNA.
Enzym
ten nazwał odwrotną transkryptazą
Czyli
jest to polimeraza DNA zależna od RNA
Po
wniknieciu RNA wirusa następuje synteza pojedynczej nici DNA na
matrycy RNA przy udziale odwrotnej transkryptazy.
Następnie
RNA ulega degradacji, a na DNA nic komplementarna i tak powstaje
prowirus DNA.
.
DNA prowirus zostaje
włączony do genomu gospodarza
w
procesie transkrypcji i translacji powstaje osłonka białkowa dla
nowych cząsek wirusa,
część
RNA po transkrypcji zostaje otoczona osłonką i tak powstają
komplementarne cząsteczki nowego wirusa.
Początkowo
sądzono, że ten odwrotny proces zachodzi tylko u wirusów RNA.
Obecnie
wiadomo, że ten enzym powszechnie występuje również u
eukariontów
i
ma związek m. in. z ruchomymi elementami w genomach -
transpozonami.
Już
na początku lat 50-tych Barbara Mc Clintok zauważyła, że pewne
geny spontanicznie włączają się lub wyłączają
Wywnioskowała,
że jest to
spowodowane
przemieszczaniem
się genów i
zmianą ich położenia
w chromosomach.
Nobel 1983.
Transpozony DNA-
ruchome elementy genetyczne
–
są to sekwencje DNA, replikujące się
i wbudowujące się w różne miejsca genomu czyli zmieniające
miejsce lokalizacji w genomie.
Są
to odcinki DNA złożone z setek a nawet tysięcy pz, które ulegają
przemieszczeniu się czyli transpozycji.
Transpozony
mogą
wywoływać znaczne zmiany w strukturze genomów -inwersje, delecje
i duplikacje dużych odcinków DNA.
Jeżeli
wbudują się w obrębie funkcjonalnego genu to doprowadzają do
rearanżacji informacji genetycznej i w konsekwencji nawet do
groźnych zmian chorobowych,
być
może są jednym z głównych źródeł zmian ewolucyjnych.
Transpozycja
z pośrednictwem RNA nazywa się retrotranspozycją.
Są
trzy etapy retrotranspozycji:
1.
Kopia
transpozonu jest syntetyzowana w normalnym procesie transkrypcji,
2.
transkrypt (RNA) jest kopiowany na cDNA z udziałem odwrotnej
transkryptazy, który na początku istnieje jako niezależna
cząsteczka poza genomem.
Odwrotna
transkryptaza
Często
enzym ten jest kodowany przez gen znajdujący się w obrębie
transpozonu
i
podlega translacji z kopii RNA syntetyzowanej w etapie 1.
Trzeci
etap retrotranspozycji
3.
Kopia DNA transpozonu włącza się do genomu – albo do tego
samego chromosomu, który zajmuje jednostka wyjściowa, albo do
innego.
W
efekcie wystąpią dwie kopie transpozonu, w różnych miejscach
genomu.
Retrotranspozony
RNA = retroelementy są cechą charakterystyczną genomów
eukariotycznych i retrowirusów
Transpozony DNA
Wiele
spośród transpozonów ma zdolność do transpozycji bezpośrednio
z DNA na DNA.
Transpozony
DNA w genomach eukariotycznych są mniej rozpowszechnione niż
retrotranspozony.
Transpozony DNA
Są
powszechne u prokariota i stanowią ważną część ich genomu.
Sugerują
możliwość przekazywania genów czyli bezpośrednie
przemieszczanie się sekwencji DNA z genomu jednego gatunku do
drugiego.
Są dwa mechanizmy
takiej transpozycji:
-transpozycja
replikacyjna:
-
polega na powstaniu kopii transpozonu,
oryginalny
transpozon pozostaje na miejscu,
jego
kopia włącza się w inne miejsce genomu
-tr.
konserwatywana (niereplikacyjna), która polega na wycięciu
elementu i wstawieniu go w inne miejsce.
Przykład
transpozycji 1.
Niereplikacyjnej, 2. Replikacyjnej
.
U prokariota
transpozony zawierają gen dla transpozazy.
U
E.
coli
występują transpozony
złożone,
Zawierają
na obu końcach sekwencje powtarzalne w układzie odwróconym IR
(inverted repeats)
1
lub kilka genów na transpozazę.
Transpozony
złożone stosują konserwatywny mechanizm transpozycji. Transpozaza
rozpoznaje obie
sekwencje terminalne
oraz akceptorowe na DNA biorcy i w ich miejscu przecina nić DNA
umożliwiając włączenie transpozonu.
Sekwencje
akceptorowe=docelowe
Są
to sekwencje na DNA biorcy
Rozpoznawane
przez transpozazę
U
E.
coli 9pz
Podczas wbudowywania
transpozonu następuje podwojenie sekwencji akceptorowej tak, że w
efekcie transpozon w nowym położeniu jest oflankowany przez dwie
sekwencje docelowe.
Transpozony typu
Tn3
mają gen transpozazy
i
nie wymagają do transpozycji flankujących elementów IR,
podlegają
transpozycji replikacyjnej.
Trzeci typ
transpozonów DNA
to-fagi
zdolne do transpozycji - są
wirusami bakteryjnymi,
które
podlegają transpozycji replikacyjnej,
a
która jest częścią ich cyklu zakażającego.
PSEUDOGENY
sekwencje
nukleotydów które kodowały kiedyś funkcjonalny produkt, ale na
skutek mutacji utraciły tę zdolność.
Pseudogeny
nie posiadają promotora oraz intronów,
na
końcu 3’ jest sekwencja poliA.
Pseudogeny
powstają
na drodze duplikacji genu i uszkodzenia tej dodatkowej kopii genu,
lub
na drodze retrotranskrypcji,
czyli
odwrotnej transkrypcji mRNA danego genu i integracji do genomu.
Retropseudogeny
nie posiadają sekwencji regulatorowych.