EKONOMIA- EGZAMIN
1. Definicja Ekonomii.
Ekonomia jest nauką o procesach gospodarczych. Stara się wykrywać i opisywać prawidłowości rządzące tymi procesami. Prawidłowości te są określane jako prawa ekonomiczne.
Ekonomia jest nauką gromadzącą i porządkującą prawdziwą wiedzę o gospodarowaniu.
Gospodarowanie to produkcja dóbr i ich podział między ludzi.
Gospodarowanie to proces społeczny- społeczny podział pracy.
Gospodarowanie powinno być efektywne i sprawiedliwe.
Efektywne: z danych zasobów, co i jak jest produkowane
Sprawiedliwe: właściwy podział dóbr między członków społeczeństwa
Inne spojrzenie:
Ekonomia to badanie działań człowieka, dotyczących produkcji oraz wymiany między ludźmi. Ekonomia analizuje zmiany w całości gospodarki- tendencje cen, produkcji i bezrobocia.
Ekonomia to nauka o tym, w jaki sposób istoty ludzkie ograniczają działania w sferze konsumpcji i produkcji.
Ekonomia jest nauką o pieniądzu, stopie procentowej, kapitale i bogactwie.
Ekonomia to nauka badająca sposób, w jaki ludzie i całe społeczeństwa używają rzadkich zasobów ( ziemia, kapitał, praca) w celu produkcji różnych dóbr i jak decydują o rozdziale tych dóbr między konsumujących je członków społeczeństwa ( najbardziej powszechna).
Tak więc ekonomia jest nauką o dokonywaniu wyborów w produkcji i dystrybucji dóbr i usług w świecie rzadkich czynników wytwórczych.
2. Metody Ekonomistów.
- obserwacja gospodarowania
- uogólnienia (indukcja)
- wnioskowanie (dedukcja)
- krytyka
Obserwacja
To celowe spostrzeganie zmysłowe. Terminy służą oznaczaniu zjawisk i dzięki temu umożliwiają przekazywanie informacji. ( potocznie drożyzna, ekonomicznie inflacja).
Definicje to precyzyjne charakterystyki lub wyjaśnienia znaczeń używanych wyrażeń. (PKB)
Klasyfikacje porządkują przedmioty objęte definicją. ( klasyfikacja krajów wg PKB)
Uogólnienia (indukcja)
Indukcja jest to uogólnianie wyników obserwacji w celu nazwania powtarzających się związków działań, z których składa się gospodarowanie.
W wyniku uogólniania powstają hipotezy.
Uogólnianie nie daje wiedzy pewnej.
Wnioskowanie (dedukcja)
Dedukcja jest to wnioskowanie logiczne, dzięki któremu na podstawie uznania prawdziwości pewnych sądów uznajemy prawdziwość innych sądów.
Usystematyzowany tzn. powiązany logicznie zbiór praw, hipotez, definicji i klasyfikacji sformułowanych w pewnym języku nazywamy teorią.
Krytyka
Krytyka polega na konfrontacji teorii ekonomicznej z rzeczywistością, a także na jej analizie logicznej. Krytyka prowadzi do potwierdzenia teorii, jej zmiany lub odrzucenia.
3. Kapitał Finansowy.
KAPITAŁ FINANSOWY- służy finansowaniu działalności przez firmy, które zdobywają go w różny sposób (kredyty, obligacje, akcje).
4. Kapitał Ludzki.
KAPITAŁ LUDZKI- tworzą skumulowane umiejętności i wiedza ludzi nabyta dzięki edukacji i szkoleniu (wartość firm informatycznych).
5. Makroekonomia.
MAKROEKONOMIA- zajmuje się problemami funkcjonowania gospodarki jako całości.
Jest to dział ekonomii, posługujący się wielkościami agregatowymi [zbiorczymi]
dotyczącymi całej gospodarki do badania prawidłowości, występujących w gospodarce jako całości.
Przedmiotem zainteresowania MAKROEKONOMII jest przede wszystkim tworzenie i podział dochodu narodowego, a także zagadnienia związane z inflacją, bezrobociem, inwestycjami i bilansem płatniczym z uwzględnieniem polityki pieniężnej, banku centralnego oraz polityki gospodarczej państwa.
Makroekonomia - bada gospodarkę zarówno narodową jak i światową, jako ogół zależności występujących między najważniejszymi agregatami gospodarczymi tj łączny(globalny) popyt i podaż produktów, usług i średni poziom cen, poziom zatrudnienia wielkości konsumpcji, inwestycji czy dochody i wydatki budżetu państwa.
Poprzez taką analizę takiej makroekonomii prognozuje tenedencje rozwojowe całego systemu gospodaczego.
Zarówno makroekonomia jak i mikroekonomia zajmują się wyjaśnianiem tego samego zjawiska w odmiennej perspektywie.
Jak zmierzyć wyniki pracy społeczeństwa w pewnym okresie, czyli jak obliczyć produkt krajowy brutto?
(PKB)
Znając produkt krajowy brutto, mozemy stwierdzić czy gospodarka się rozwija. Pomiar PKB umożliwia system rachunków narodowych. Dla całej gospodarki jest on tym co dla przedsiębiorcy księgowość.
SRN opisuje ruch okrężny, wydatków i dochodów.(między przedsiębiorstwami).
6. Mikroekonomia.
MIKROEKONOMIA- koncentruje się na decyzjach podejmowanych przez pojedyncze podmioty gospodarcze lub na poszczególnych rynkach.
7. Stosunki Własnościowe. 8. Własność. 9. Posiadanie 13. Własność w sensie prawnym. 14. Własność w sensie ekonomicznym.
WŁASNOŚĆ, POSIADANIE
Istotną rolę w procesie społeczno-gospodarczym odgrywają stosunki własnościowe, czyli stosunki powstające między ludźmi w związku z korzystaniem z dóbr oraz decydowaniem o nich.
Własność można zdefiniować jako zbiór efektywnie wykorzystywanych uprawnień, inaczej praw własności jakim dany podmiot własności (właściciel) dysponuje w odniesieniu do określonego obiektu (przedmiotu) własności.
Na zbiór ten składają się dwa podzbiory uprawnień:
1) faktyczne
2) bezpośredni lub pośredni udział w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących wykorzystywania tego obiektu, czyli zarządzanie nim.
Własność jest zjawiskiem stopniowalnym, można bowiem korzystać z obiektów własności, decydować o nim w różnym stopniu.
Dlatego możemy nazwać kogoś właścicielem:
-wyłącznym
-pełnym
-niepełnym
-współwłaścicielem
,,Własność'' i ,,posiadanie'' są to pojęcia bliskie, ale nie jednoznaczne.
,,Własność'' zakresowo i semantycznie obejmuje ,,posiadanie'', ale nie istnieje zależność odwrotna.
Jeżeli ktoś ma coś na własność, to tym samym ma tytuł do posiadania tego czegoś.
Posiadać oznacza dzierżyć, obejmować fizycznie, dysponować i używać przedmiot/symbol/znak/nieruchomość.
Akcent pada na to CO ktoś ma i ILE czegoś ma.
,,Własność'', a dokładnie ,,posiadanie na własność'' oznacza, że posiadanie jest usankcjonowane lub zagwarantowane aktem umowy prawnej np. umowa kupna, dziedziczenia, aktem otrzymania w podarunku.
Termin ,,własność'' zawiera w swym znaczeniu przesłanie dla innych, mówiące o tym, kto ma prawo do dysponowania i władania obiektem.
Zatem na własność składa się sformalizowana umowa określająca relacje między człowiekiem, a resztą.
Prawo własności rządzi się zasadą dysjunkcji, czyli własność traktuje się bezwarunkowo, albo sie ją ma, albo się jej nie ma.
Aby wzmocnić poczucie własności tworzy się umowy plemienne, akty notarialne, ustawy parlamentarne, postanowienia konstytucyjne, a nawet międzynarodowe.
Człowiek dla wzmocnienia i podkreślenia poczucia własności żąda od innych deklaracji, że będą tę własność szanować oraz zabiega o dokument potwierdzający ten status.
Ekonomia analizuje przede wszystkim ekonomiczny aspekt własności, czyli własność to zbiór efektywnie wykorzystywanych uprawnień, inaczej praw własności, czyli własność podstawowych czynników produkcji.
Własności nie da się oddzielić całkowicie od innych jej aspektów, w szczególności prawnego, politycznego, ideologicznego.
Istnieje rozróżnienie między własnością w sensie formalnoprawnym, a własnością w sensie ekonomicznym
Podmiot własności- kogo uznajemy za właściciela (właścicieli)
Przedmiot własności- co uznajemy za obiekt (obiekty) własności.
Podmiotem własności mogą być zarówno konkretni ludzie, jak i instytucje.
Pojęcie własności można odnosić zarówno do dóbr materialnych, jak i niematerialnych.
10. Własność prywatna. 11 Własność państwowa. 12. Własność spółdzielcza.
KLASYFIKACJA WŁASNOŚCI
Własność prywatna- tego rodzaju zbiór uprawnień do określonych obiektów, w którym prawa własności poszczególnych jednostek są (mimo pewnych ograniczeń) ekskluzywne (wyłączne) i dobrowolnie transferowalne (przekazywane).
Własność publiczna- to zbiór, w którym prawa własności jednostek nie są ekskluzywne i dobrowolnie transferowalne. Własność publiczna ogranicza prawa poszczególnych jednostek do danego obiektu.
Własność spółdzielcza- pośredni rodzaj własności niedający się jednoznacznie zakwalifikować, ani do własności prywatnej, ani państwowej.
Prywatna własność kapitału wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej oparta jest na regularnym zatrudnianiu pracowników najemnych i nastawieniu na osiąganie możliwie największego dochodu pieniężnego.
Własność ta przybierać może różne formy organizacyjno-prawne: własność indywidualna, własność zbiorowa.
Własność indywidualna- występuje wtedy, gdy skupiony w danym przedsiębiorstwie zasób kapitału jest własnością pojedynczej osoby. Odmiana- własność rodzinna.
Własność zbiorowa- występuje wtedy, gdy zgromadzony w danym przedsiębiorstwie zasób kapitału jest własnością określonej zbiorowości- (spółki różnego rodzaju).
Własność publiczna- a więc państwowa, komunalna (municypalna), to własność zasobów gospodarczych należących formalnie do państwa, poszczególnych gmin, miast, itp.
Współcześnie: przyjmuje się, że system społeczno-gospodarczy oparty na własności prywatnej i zapewniający swobodny transfer praw własności prowadzi do relatywnie (w porównaniu z innymi systemami) najlepszej alokacji zasobów gospodarczych.
15. Rynek.
O tym CO i dla KOGO wytwarzać decyduje RYNEK. Ludzie jeśli tylko mogą produkują dobra i handlują dobrami.
Cena równowagi: na rynku nabywcy spotykają się ze sprzedawcami, w efekcie zostaje ustalona cena równowagi rynkowej, przy której oferta zrównuje się z zapotrzebowaniem.
Cena maksymalna: jest to najwyższa cena, którą można uzgodnić w legalnej transakcji kupna i sprzedaży. Stosowana przez państwo celem ochrony życia nabywców.
Cena minimalna: jest to najniższa cena, którą można uzgodnić w legalnej transakcji kupna i sprzedaży. Stosowana przez państwo celem ochrony producentów.
Rynek jest systemem współzależnych transakcji kupna sprzedaży dobra.
Rynek jest konkurencyjny jeżeli działa na nie kilku nabywców i sprzedawców.
W ten sposób powstaje cena rynkowa, która jest wypadkową wszystkich uczestników handlu.
Na rynku zawsze pojawia sie POPYT i PODAŻ oraz CENA RÓWNOWAGI .
16. Popyt, prawo popytu.
POPYT:
Na dobro, to przypadające na jednostkę czasu wielkości zapotrzebowania odpowiadające różnym cenom tego dobra. Popyta to plan działania nabywców. Popyt zmienia się odwrotnie niż cena!
PRAWO POPYTU:
Wzrost ceny zuboża ludzi, którzy są zmuszeni kupować mniej.
Skłonność do płacenia= maksymalna kwota, którą nabywca chce zapłacić za jednostkę dobra.
17. Podaż, prawo podaży.
PODAŻ:
Podaż dobra to ilość dobra w jednostce czasu oferowana na rynku przy różnych wysokościach ceny.
Popyt to plan działania sprzedawców, przy róznych cenach zamierzają oni oferować różne ilości dobra.
PRAWO PODAŻY:
Oferowana na rynku ilość dobra zmienia się w tym samym kierunku co cena.
Wzrost ceny sprawia, że pojedynczej firmie zaczyna się opłacać kupno większej ilości tego produktu.
Wzrost ceny sprawia, że na rynek wchodzą producenci, którym do tej pory nie opłacało się wytwarzać danego dobra ( wahania ceny ropy naftowej a przemysł samochodowy).
18. Cena równowagi.
Cena przy której popyt równa się podaży, jest to cena równowagi doskonałej. Wyznaczona jest przez punkt, w którym ilościowe reakcje konsumentów i producentów na daną cenę są zgodne tzn. producenci nie są zainteresowani ani zmniejszaniem ani zwiększaniem podaży, a konsumenci zwiększaniem ani zmniejszaniem popytu. Stan równowagi doskonałej jest bliski w praktyce gospodarce wolnokonkurencyjnej. Utrzymanie tego stanu może być trudne, nawet w bardzo krótkich okresach, gdyż zarówno na popyt i podaż oddziaływuje jednocześnie wiele czynników.
19. Zysk, utarg całkowity, koszt całkowity.
ZYSK STANOWI RÓŻNICĘ UTARGU CAŁKOWITEGO I KOSZTU CAŁKOWITEGO.
UTARG CAŁKOWITY-inaczej przychód ze sprzedaży; jest to wartość dóbr sprzedanych przez przedsiębiorstwo w pewnym okresie.
KOSZT CAŁKOWITY-jest to wartość czynników produkcji zużytych w tym okresie.
Ustalenie wysokości zysku uzyskanego przez producenta w pewnym okresie (najczęściej rok) jest trudne, pomagają w tym dokumenty finansowe.
Z punktu widzenia ekonomii szczególnie ważny jest rachunek wyników i bilans.
20. Zasada bilansowa.
ZASADA BILANSOWA---> AKTYWA = PASYWA
Zasada bilansowa określająca, że suma bilansowa aktywów równa się sumie bilansowej pasywów potwierdza regułę, iż każdy składnik majątku musi mieć swoje źródło pokrycia.
21. Klasyfikacja Rodzajów rynku.
Rynek- to całokształt transakcji kupna-sprzedaży oraz instytucji obsługujących te transakcje.
Z punktu widzenia różnych kryteriów dokonuje się klasyfikacji podziału rynku:
a) wg przedmiotu obrotu:
-rynek dóbr i usług konsumpcyjnych
-rynek dóbr i usług inwestycyjnych
b) wg zasięgu geograficznego:
-rynek lokalny
-rynek regionalny
- krajowy
-międzynarodowy
-światowy
c) w zalezności od sytuacji rynkowej:
-rynek sprzedawcy charakteryzujący się długotrwałą przewagą popytu nad podażą co stawia sprzedającego w uprzywilejowanej pozycji
-rynek nabywcy charakteryzuje się trwałą nadwyżką podaży nad popytem co stawia w uprzywilejowanej pozycji nas konsumentów.
22. Czynniki produkcji.
Czynniki produkcji- są to elementy wykorzystywane do produkcji przez producenta. Czynnikami produkcji są następujące zasoby:
praca(jeden z rodzajów czynników wytwórczych, który tworzą ludzie wykorzystując siłę swoich mięśni i zdolności umysłowe);
ziemia(jeden z rodzajów czynników wytwórczych, który obejmuje wszelkie dary natury: surowce naturalne, gleby, lasy, rzeki, oceany);
kapitał(pojęcie obejmujące swym zakresem kapitał fizyczny, ludzki i finansowy).
23. Rynek pracy, równowaga na rynku pracy.
Rynek pracy- jest miejscem, na którym spotykają się pracownicy oferujący świadczenie swojej pracy (gospodarstwa domowe) z przedsiębiorstwami, które poszukują pracowników, aby wytwarzać towary i usługi.
Rynek pracy reguluje wielkość podaży pracy (ilość pracy, którą oferują pracownicy) i popyt na pracę (ilość pracy, której potrzebują przedsiębiorstwa).
Równowaga na rynku pracy- sytuacja na rynku pracy, w której wszystkie osoby, które akceptują ukształtowaną na nim płacę równowagi, znajdują zatrudnienie. Stan pełnego zatrudnienia.
24. Kapitał fizyczny.
KAPITAŁ FIZYCZNY- rodzaj czynników wytwórczych, który tworzą dobra uprzednio wyprodukowane, po to, aby je wykorzystać do produkcji innych dóbr i usług. Zasoby kapitałowe zawierają również kapitał ludzki, czyli skumulowane umiejętności i wiedzę ludzi nabyte dzięki edukacji i szkoleniu.
25. Kapitał finansowy inwestycje.
KAPITAŁ FINANSOWY- służy finansowaniu działalności przez firmy, które zdobywają go w różny sposób (kredyty, obligacje, akcje).
26. Niepewność, ryzyko, gra.
Gospodarując często mamy do czynienia z pewnością i ryzykiem.
Niepewność oznacza, że nie wiemy co się może zdarzyć lub nie znamy szans pojawienia się możliwych sytuacji.
W przypadku ryzyka wszystkie warianty rozwoju sytuacji a także prawdopodobieństwo ich wystąpienia są nieznane.
Grami nazywamy sytuacje kiedy wyniki o określonej wartości pieniężnej pojawiają się ze znanym prawodopobieństwem.
O pewnej sytuacji mówimy, że jest ryzykowana, kiedy zdarzenia do których może dojść i ich prawdopodobieństwa są znane. Jeżeli znaczeniom tym można przyporządkować wartości pieniężne- mamy do czynienia z grą.
Prostymi sposobami zmniejszenia ryzyka jest zdobywanie dodatkowych informacji i unianie decyzji i stosowanie prawa. Takimi metodami posługujemy się zazwyczaj na co dzień.
Spółki akcyjne- Emisja akcji pozwala porzucić ryzyko właścicieli przedsiębiorstw na inwestorów.
27. Podatki i ich rodzaje.
PODATKI
Podatki są to niezwiązane z własnością, przymusowe płatności konsumentów i producentów na rzecz państwa.
1. Podatki bezpośrednie - obciążają podatkami dochody WPROST
2. Podatki pośrednie - Ukryte w cenach dóbr (VAT)
Podatki służą sprawiedliwości, jednak skutkiem ich stosowania bywa nieefektywność.
Podatek powoduje zmniejszenie się produkcji dobra,( jego zwiększenie= zwiększenie chęci pracy).Po zmniejszeniu się podatku, produkcja gospodarcza wzrasta , a wraz z nią zwiększają się dochody czyli podstawa opodatkowania. Obniżenie podatków, wywołuje wzrost produkcji, ponieważ społeczeństwu opłaca się pracować.
28. Produkt krajowy brutto, metody obliczania.
Produkt krajowy brutto- to suma wartości bieżących dóbr i usług finalnych wytworzonych przez podmioty krajowe i zagraniczne na terytorium danego kraju, w danym czasie, lub PKB= produktowi narodowemu brutto- dochody netto z tytułu własności lub pracy uzyskane za granicą lub PKB= sumie wartości dodanej na poszczególnych etapach przetwarzania.
29. Pieniądz.
Pieniądz- jest to powszechny ekwiwalent wymiany nieposiadający wartości użytkowej ale posiadający wartość wymienną o umownym charakterze.
Pieniądz pełniący funkcje:
a) dobra obrachunkowego pozwala sprowadzić wartość wszystkich towarów i usług do wspólnego mianownika
b) pieniądz jako środek cyrkulacji polega na pośredniczeniu w transakcji kupna-sprzedaży
c) funkcja środka płatniczego pozwala na uwalnianie się ze zobowiązań
d) pieniądz jako środek przechowywania bogactwa czyli terauryzacji
e) funkcja pieniądza światowego
30. Przedsiębiorczość i uwarunkowania jej rozwoju.
Przedsiębiorczość- jeden z rodzajów czynników wytwórczych obejmujący umiejętność zatrudniania pozostałych czynników wytwórczych (ziemi, pracy, kapitału).
Przedsiębiorczość to cecha, lub sposób zachowania się przedsiębiorcy. Polega ona na prowadzeniu własnej działalności gospodarczej, ale przejawia się także w pracy na cudzy rachunek i rachunek życiu prywatnym.
2. Zachowanie się przedsiębiorcze sprowadza się do:
a) Gotowości i zdolności podejmowania i rozwiązywania sposób twórczy i nowatorski nowych
problemów.
b) Umiejętności wykorzystania nadarzających się szans i okazji.
c) Elastycznego przystosowania się do zmiennych warunków funkcjonowania gospodarki.
3. Przedsiębiorczość moŜe przejawiać siwe wszystkich dziedzinach życia począwszy od działań
pojedynczego człowieka po róŜne sfery działalności przedsiębiorstw, a nawet państwa.
4. Podstawowe pojęcia związane z przedsiębiorczością (cechy charakterystyczne przedsiębiorczości)
A) EKSPANSYWNOŚĆ – oznacza wytyczanie sobie ambitnych celów i zadań, których realizacja
pozwala na osiągnięcie większych niż dotychczas efektów ( jest to dążenie do dorównania
najsilniejszym i najlepszym)
B) INNOWACYJNOŚĆ - to prowadzenie wszelkich twórczych ulepszeń od drobnych usprawnień do rewolucyjnych zmian w organizacji i technice.
5. Czynniki sprzyjające rozwojowi przedsiębiorczości.
a. System gospodarki rynkowej.
b. Indywidualne cechy człowieka, jego intuicja i wyczucie rynku.
c. Wykształcenie.
d. Kultura otoczenia danego człowieka.
6. W zależności od warunków mających wpływ na rozwój przedsiębiorczości można wyróżnić kilka jej typów:
a. Żywiołowa – wynika z cech charakteru człowieka.
b. Ewolucyjna – jest efektem rozwoju form przedsiębiorczych.
c. Systemowa – dotyczy gospodarki rozwiniętej i jest związana z systemowym kształceniem przez państwo społeczeństwa przedsiębiorczego.
31. Działania przedsiębiorcze.
Ekonomiści zakładają, że celem działalności przedsiębiorstwa jest maksymalizacja zysku, który powstaje w wyniku pomniejszania utargu całkowitego o koszt całkowity.
32. Spółki osobowe.
Spółka osobowa- oparta jest na więzi zachodzącej między jej wspólnikami i ich osobistemu zaangażowaniu w działalność spółki. Jest przy tym strukturą odrębną od wspólników, zarówno pod względem organizacyjnym, jak i majątkowym. Spółki osobowe są bowiem jednostkami organizacyjnymi mającymi zdolność prawną, co oznacza, że mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe oraz zaciągać zobowiązania – a więc samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym. Spółki osobowe posiadają także zdolność sądową i zdolność procesową, tj. mogą samodzielnie występować w procesie sądowym jako strona, pozywać oraz być pozywane.
33. Spółki kapitałowe.
W konstrukcji jurydycznej spółki kapitałowej można wyróżnić szereg cech:
posiadanie kapitału zakładowego
posiadanie osobowości prawnej
posiadanie zgromadzonego majątku odrębnego od majątków osobistych wspólników lub akcjonariuszy
ponoszenie przez spółkę odpowiedzialności za zobowiązania całym swym majątkiem
wyłączenie, z pewnymi wyjątkami, odpowiedzialności wspólników/akcjonariuszy za zobowiązania spółki (niekiedy błędnie mówi się o ograniczeniu ich odpowiedzialności do wysokości wniesionych wkładów)
wyłączenie, co do zasady, wspólników lub akcjonariuszy z bezpośredniego prowadzenia spraw spółki (tzw. rozdział sfery właścicielskiej od sfery zarządzania) poprzez utworzenie organów spółki
prawa i obowiązki udziałowców/akcjonariuszy reguluje, z zastrzeżeniem bezwzględnie obowiązujących norm prawa, umowa spółki/statut, zwane "konstytucją spółki"
34. Elementy bilansu płatniczego.
Do podstawowych części bilansu płatniczego należą:
A. Rachunek obrotów bieżących obejmujący handel towarami (import, eksport), wymianę usług również transportowych, podróże zagraniczne (wartość towarów usług sprzedawanych w kraju cudzoziemcom oraz krajowców za granicą), dochody z inwestycji, inne towary, usługi i dochody, oraz jednostronne przekazy pieniężne ludności i władz.
B. Rachunek obrotów kapitałowych to przepływy inwestycji bezpośrednich osób i firm prywatnych oraz długo i krótkookresowe przepływy pieniężne zarówno prywatne jak i rządowe.
C. Rachunek zmian rezerw rządowych, to zestawienie obcych środków płatniczych, złota oraz innych zasobów mających charakter rezerw.
35. Międzynarodowe instytucje finansowe.
System Bretton Woods- system walutowy, który stworzył podstawy relacji międzynarodowych w sferze zarządzania systemami monetarnymi. Był pierwszym w pełni negocjowalnym systemem monetarnym kierowanym przez rządy państwa.
W lipcu 1944 roku odbyła się United Nations Monetary and Financial Conference. W konferencji uczestniczyło 730 delegatów z 44 państw alianckich. W wyniku konferencji powołano: Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju oraz Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
System Bretton Woods nakłada obowiązek na każdym państwie do zastosowania polityki monetarnej, której jednym z celów było utrzymanie kursów wymiany w jednoprocentowym przedziale wahań.
System załamał się w 1971 roku, powodem było wstrzymanie przez Stany Zjednoczone wymienialności dolara na złoto.
Podstawą wypracowania porozumienia była wspólna wiara w kapitalizm. Kraje różnią się odnośnie kapitalizmu. Francja na przykład preferuje większe planowanie i interwencje rządowe. USA na przykład są zdecydowanie za ograniczeniami interwencjonizmu państwowego.Doświadczenia Wielkiego Kryzusu lat trzydziestych XX wieku. Rządy w tamtym czasie stosowały politykę dewaluacji waluty w celu zwiększenia konkurencyjności swoich wyborów w handlu międzynarodowym, co poprawiło bilans płatniczy i nakręcało jednocześnie inflację w kraju, co spowodowało zmniejszenie popytu, spadek dochodu krajowego, zwiększenie bezrobocia i w konsekwencji zmniejszanie obrotów w handlu międzynarodowym.
Rozwiązanie:
Liberalny system oparty na zasadach wolnorynkowych z minimalną liczbą barier dla prywatnego przepływu kapitału.
Międzynarodowe instytucje finansowe zostały powołane głównie w celu regulowania przepływów finansowych na świecie i zapobiegania wydarzeniom kryzysowym oraz zapewnienia krajom środków finansowych na rozwój gospodarczy. Instytucje te są wspólną własnością wielu krajów i działają we wspólnym interesie.
Najważniejszą z nich jest Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), który powstał w 1944 r. i miał stać na straży powojennego ładu monetarnego tak, aby nie powtórzył się międzywojenny okres niestabilności walutowej Wielkiego Kryzysu i załamania się międzynarodowej wymiany gospodarczej w latach 30-tych. Przez ponad ćwierć wieku MFW realizował swoje zadanie zalecając krajom członkowskim stosowanie stałego kursu wobec dolara USA. Po rozpadzie systemu kursów stałych w 1971 r., każdy kraj ma obecnie prawo wybrać dowolny system kursu walutowego. Nie ma też formalnie uzgodnionej jednej waluty światowej. MFW służy pomocą krajom, które mają duże deficyty bilansu płatniczego lub przechodzą kryzys walutowy. MFW udziela wtedy pożyczki na określonych warunkach. Oprócz MFW istnieją także międzynarodowe banki, których zadaniem jest finansowanie projektów inwestycyjnych w krajach członkowskich (np. tworzenie infrastruktury) lub przemian strukturalnych w sektorach gospodarki (np. w górnictwie węgla kamiennego). Są to: Bank Światowy, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju czy Europejski Bank Inwestycyjny.
36. Globalizacja i jej cele. 37. Globalizacja Rynków (finansowy, dóbr i usług, pracy).
Globalizacja, polega na integracji gospodarczej i społecznej świata. Jest zjawiskiem wtórnym wobec postępu naukowo-technicznego, który najpierw wpłynął na stosunki gospodarczo-społeczne, a następnie na relacje kulturowo-cywilizacyjne.
Globalizacja w sensie gospodarczym polega na zapewnieniu swobodnego przepływu dóbr i usług. Jest również szansą i zagrożeniem dla poszczególnych państw świata. Powszechnie utożsamia się tą formę globalizacji z działalnością Banku Światowego oraz blisko z nim współpracującym Międzynarodowym Funduszem Walutowym. Podstawowym celem obu instytucji jest udzielanie pomocy finansowej krajom rozwijającym się i Trzeciego Świata.
Przejawem globalizacji gospodarki jest również działalność powstałej w 1995 roku Światowej Organizacji Handlu (WTO). Jej głównym celem jest ożywienie międzynarodowej wymiany towarowej poprzez stopniowe obniżanie ceł i znoszenie innych barier rozwoju światowego handlu.
Proces globalizacji gospodarki ma również wielu przeciwników. Uważają oni, że niebezpieczeństwem tego procesu jest osłabienie odporności słabszych państw na kryzysy ekonomiczne. Niewielki spadek koniunktury w państwach wysoko uprzemysłowionych może wywołać głęboki kryzys ekonomiczny w krajach rozwijających się i Trzeciego Świata.
Globalizacja ekonomiczna może także rodzić negatywne konsekwencje nie tylko w krajach słabo rozwiniętych, lecz także w państwach bogatych. Wynika to m. in. ze strategii realizowanej przez nowoczesne korporacje ponadnarodowe, które przenoszą produkcję towarów niewymagających wysoko wykwalifikowanej siły roboczej do krajów słabo rozwiniętych. Powoduje to likwidację miejsc pracy w wybranych sektorach i znaczny potencjalny wzrost bezrobocia.