101. NICZEGO NIE ZDOBĘDZIE SIĘ BEZ CIERPIENIA

Biskup Pranzini: Don Ottavio, innymi słowy, gdy skażone zostaną głowy stojących na szczycie hierarchii, skażenie to udziela się całemu Kościołowi... Nie zapominaj, że ciemność duchowa otaczająca Kościół pochodzi z pychy. Kto więc zdobywa stanowisko przez stosowanie różnych intryg płynących z ambicji, jest nieprawnym natrętem. Człowiek taki nie działa z pokorą, ani z miłością, lecz motorem jego działania w Kościele jest ambicja i egoizm, pracuje jak najemnik. Dlatego dzisiaj tylu duszpasterzy nie spełnia roli ojca, lecz biurokraty i urzędnika. Nie zazdroszczą więc niczego pracownikom społeczeństwa bez Boga, a więc bez miłości.

To jest straszne, ale taka jest prawda. Zrozum więc, dlaczego tak nagląco skierowano do ciebie orędzie; aby przedstawić Kościołowi fundamentalny problem jego istnienia w świecie i wśród narodów. Jest to nieustanna walka między Światłem i Ciemnością, między Bogiem a szatanem, między Dobrem a złem. Nie dziw się więc następującym po sobie posłannictwom przepojonym podobnymi wezwaniami dotyczącymi wielkich problemów duszpasterskich.

Pracujesz dla Nowego Kościoła i powinieneś radować się, że praca twoja jest ściśle związana z cierpieniem krzyża. Nie będziesz miał żadnego pozytywnego rezultatu bez cierpienia, którego już doświadczyłeś i doznasz jeszcze więcej.

Niech Bóg Wszechmogący i w Trójcy Jedyny, Wiekuiste Słowo Boga osobiście obecne w swym Kościele, w łączności z Matką Najświętszą błogosławią was teraz i zawsze.