PRAWO GOSPODARCZE- stanowi膮 przepisy prawa publicznego i prywatnego dotycz膮ce dzia艂alno艣ci gospodarczej
PRAWO PUBLICZNE- prawo rzadowe, administracyjne
PRAWO PRYWATNE- osoby fizyczne i prawne. r贸wnos膰 podmiotu jest oparte o prawo cywilne
PRAWO PUBLICZNO GOSPODARCZE- to zbi贸r przepis贸w publiczno- prawnych dotycz膮cych tej dzia艂alno艣ci.
PRAWO GOSPODARCZO PRYWATNE- to zbi贸r przepis贸w prywatno prawnych odnosz膮cych sie do dzia艂anosci gospodarczej tradycyjnie okre艣lonych prawem handlowym
DZIA艁ALNO艢C GOSPODARCZA- w mysl ustawy o swobodzie dzia艂ano艣ci gospodarczej, dzia艂alno艣cia gospodarcz膮 jest zarobkowa dzia艂alno艣c dzia艂alno艣c wytw贸rcza, budowlana, us艂ugowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalni ze z艂贸偶, a takze dzia艂alno艣c zawodowa wykonywana w spos贸b zorganizowany i ciag艂y.
CHARATER ZORGANIZOWANY- dzia艂alno艣c odbywac sie musi w ramach okreslonej formy organizacyjno prawnej po dokonaniu wpisu w odpowiednim rejestrze lub ewidencji, uzyskaniu wymaganych ewentualnie koncesji lub zezwole艅 oraz zorganizowanych kontakt贸w z klientami.
Jednym z przejaw贸w dzia艂ano艣ci gospodarczej jest prowadzenie przedsiebiorstwa w sensie przedmiotowym.
CHARAKTER CIAG艁Y - oznacza wym贸g sta艂ego zamiaru prowadzenia dzia艂alno艣ci gospodarczej kt贸ra jednoczesnie eliminuje z jej pojecia przedsiewziecia o charakterze jednorazowym, przypadkowym a pozwala na objecie zakresem tej dzia艂alno艣ci zachowanie powtarzalnych, podejmowanych celem osiagniecia zysku ( moze byc tez sezonowy).
Do dzia艂alno艣ci gospodarczej zaliczamy dzia艂alno艣c zawodow膮, wykonywanie wolnych zawod贸w adwokata, doradcy prawnego. Ustaw nie stosuje sie do dzia艂alnosci wytw贸rczej w zakresie upraw rolnych, hodowli zwirzat, ogrodnictwa,warzywnictwa,le艣nictwa i rybo艂ustwa sr贸dl膮dowego a takze wynajmowania przez rolnik贸w pokoi, sprzeda偶y posi艂k贸w i 艣wiadczenia w gospodarstwie rolnym innych us艂ug zwiazanych z pobytem turyst贸w ( agroturystyka).
Wyk艂ad 2
Przedsi臋biorca w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, prawna i jednostka organizacyjna nieb臋d膮ca osoba prawn膮 kt贸rej odrebna ustawa przyznaje zdolno艣膰 prawn膮, czyli wykonuj膮ca we w艂asnym imieniu dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮. Za przedsi臋biorce uznaj臋 si臋 tak偶e wspolnik贸w sp贸艂ki cywilnej w zakresie wykonywania przez nich dzia艂alno艣膰i gospodarczej.
Osob膮 fizyczna jest kazdy od urodzenia, maj膮cy zdolnosc prawn膮. To wynika z art.8 kodeksu cywilnego, ta zdolnosc prawna jest kategori膮 normatywn膮 i przys艂uguje wszystkim osobom fizycznym.
Pe艂n膮 zdolno艣c do czynno艣ci prawnych uzyskujemy w momencie uzyskania pe艂noletno艣ci.
Osoba prawna- Art.33 K.C. - osobami prawnymi s膮 skarb pa艅stwa i jednostki organizacyjne kt贸rym przepisy szczeg贸lne przyznaj膮 osobowo艣膰 prawn膮 a okre艣lona jednostka organizacyjna uzyskuje przymiot osoby prawnej, w贸wczas gdy postanowi tak ustawodawca. Osoby prawne posiadaj膮 zdolno艣c prawn膮, kt贸ra umozliwia im wyst臋powanie w obrocie prawnym.
Uczestnictwo os贸b prawnych w obrocie prawnym i tym samym mozliwos膰 nabywania przez nie praw i obowiazk贸w jest mozliwa dzi臋ki ich organom. Zgodnie z art.38 K.C. osoba prawna dzia艂a przez swoje organy w spos贸b przewidziany w ustawie i w oparciu o statut. Osoby prawne posiadaj膮 wyodr臋bniony majatek kt贸ry pozwala im na ponoszenie odpowiedzialno艣ci na zaciagniete zobowiazania.
Celem dzia艂alno艣ci os贸b prawnych gospodarczo jest prowadzenie dzia艂alno艣ci gospodarczej, w przypadku os贸b prawnych kt贸re prowadza dzia艂alno艣c non-profit, dzia艂alno艣c gospodarcza jest dzia艂alno艣ci膮 akcesoryjn膮( uboczn膮). Przedmiotem dzia艂a艅 jest prowadzenie aktywno艣ci niezarobkowej.
Jednostki organizacyjne nieb臋dace 3 kategori膮 podmiot贸w, kt贸re uznane sa za przedsiebiorc贸w w rozumieniu art.4 w ustawie o swobodzie gospodarki s膮 jednostki organizacyjne niebedace osobami prawnymi kt贸rym odr臋bna ustawa przyznaje zdolno艣c prawn膮. ta grupa podmiot贸w nazywana jest czesto u艂omnymi osobami prawnymi.
Do jednostki organizacyjnej kt贸rym odrebna ustawa przyznaje zdolnosc prawn膮 w 1 kolejnosci zaliczyc nalezy sp贸艂ki osobowe prawa handlowego. Zgodnie z art.8 kodeksu sp贸lek handlowych do sp贸艂ek osobowych prawa handlowego nale偶膮 sp贸艂ki jawne, partnerskie, komandytowe i komandytowo-akcyjne. Podmioty te mog膮 we w艂asnym imieniu nabywa膰 prawa rzeczowe, zaciaga膰 zobowiazania i by膰 pozywany.
SP脫艁KI KAPITA艁OWE W ORGANIZACJI
Sp贸lka ZOO w organizacji w momencie zawarcia umowy sp贸lki, natomiast sp贸艂ka S.A. w organizacji powstaje w momencie obj臋cia wszystkich akcjii. S膮 traktowane jak sp贸lki prawa handlowego czyli we w艂asnym imieniu mog膮 nabywa膰 prawa zaciagac zobowiazania od chwili powstania. Podmioty te w pe艂nym zakresie mog膮 dokonywac.... ?
Art.4 ust臋p 2- S膮 wsp贸lnicy sp贸lki cywilnej. Ustawodawca przes膮dzi艂 iz wsp贸lnicy sp贸lki cywilnej uznani mog膮 byc za przedsiebiorc贸w wy艂acznie w sytuacji wykonywania przez nich w ramach umowy sp贸艂ki dzia艂alno艣ci gospodarczej w rozumieniu art.2 umowa sp贸lki cywilnej.
Zgodnie z art.860 K.C. w ramach umowy sp贸艂ki cywilnej wsp贸艂nicy zobowiazuja sie do realizowania okreslonego celu gospodarczego. Sp贸艂ka cywilna nie ma zdolno艣ci s膮dowej w postepowaniu s膮dowo cywilnym, niewystepuje sp贸lka tylko wsp贸lnicy sp贸lki cywilnej jako zwiazani umow膮 sp贸lki mog膮 wystepowac jako strona s膮dowo- administracyjnego.
ZOBOWI膭ZANIA ZA SP脫艁K臉 PONOSZA WSP脫LNICY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Przedsiebiorca dzia艂a pod firm膮 a w jezyku prawnym firma jest oznaczeniem przedsiebiorstwa pod kt贸rym prowadzi on dzia艂alno艣c gospodarcza i wystepuje w obrocie. Firma identyfikuje podmiot, przedsi臋biorc臋a nie przedsiebiorstwo, czyli przedmiot prawa kt贸ry mo偶e al nie musi mie膰 nazwy. Taka firma powinna dostatecznie odr贸znia膰 sie od firm innych przedsi臋biorst na tym samym rynku i nie mo偶e wprowadzac w b艂膮d.
Wyk艂ad 3
Ka偶dy przedsi臋biorca dzia艂a pod firm膮. W j臋zyku prawnym i prawniczym firma jest oznaczeniem przedsiebiorcy pod kt贸rym prowadzi on dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 i wystepuje w obrocie wy膮tkowo handlu. Sp贸lki kapita艂owe tak偶e dzia艂aj膮 pod firm膮, chocby nie prowadzi艂y dzia艂alno艣ci gospodarczej.
Firma oznacza, identyfikuje podmiot czyli przedsi臋biorc臋 a nie przedsi臋biorstwo czyli przemdiot prawa kt贸re mo偶e ale nie musi mie膰 nazwy. W j臋zyku ekonomicznym okre艣lenie firmy u偶ywamy dla okrelonego podmiotu czy tez struktury zarzadzania. J臋zyk prawny firma= przedsiebiorca.
Firma powinna odr贸偶niac si臋 dostatecznie od firm innych przedsi臋biorstw dzia艂aj膮cych na tym samym rynku i nie mo偶e wprowadzac w b艂膮d.
Tak膮 firm膮 osoby fizycznej jest jej imi臋 i nazwisko ale mog膮 by膰 w niej tak偶e zawarte inne okre艣lenia np. wskazuj膮ce na przedmiot osobowy
Firma osoby prawnej jest jej nazwa kt贸ra opr贸cz swobodnie dobranych element贸w musi wskazywa膰 form臋 organizacyjno prawn膮 tej osoby. Firma oddzia艂u osoby prawnej opr贸cz pe艂nej nazwy zawiera okre艣lenie oddzia艂u. Ze wskazaniem miejscowosci w kt贸rej oddzia艂u ten ma siedzib臋. Firma nie mo偶e by膰 zbyta, ale przedsiebiorca mo偶e upowa偶ni膰 innego przedsiebiorc臋 do korzystania ze swojej firmy np. w umowie franchisingu.
UMOWA FRANCHISING- mowa franczyzy jest podstaw膮, w oparciu o kt贸r膮 budowane s膮 stosunki mi臋dzy franczyzodawc膮 a franczyzobiorc膮.
Kazde prawo do firmy ma charakter osobisty i podlega ochronie. Przedsi臋biorstwo kt贸rego prawo do firmy zosta艂o zagro偶one cudzym bezprawnym dzia艂aniem mo偶e 偶膮da膰 zaniechania tego dzia艂ania.
Osoba fizyczna mo偶e prowadzi膰 dzia艂alno艣c gospodarcz膮 samodzielnie lub wsp贸lnie z innymi podmiotami w ramach sp贸lki cywilnej.
Sp贸lka cywilna nie jest ani przedsi臋biorca ani podmiotem prawa cywilnego. Natomiast na gruncir niekt贸rych ustaw prawa publicznego sp贸lka cywilna uzyskuje wlasny status w szczeg贸lnosci ma prawo do w艂asnego numeru identyfikacjii podatkowej (NIP), numeru REGON a tak偶e jest p艂atnikiem w艂asnego podatku wat.
Osoba fizyczna prowadzi dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 zar贸wno samodzielnie jak i w ramach sp贸lki cywilnej, ma obowiazek wpisu do ewidencji dzia艂alno艣ci gospodarczej.
Podj臋cie dzia艂alno艣ci gospodarczej bez wpsiu do dzia艂 ewidencjii gospodarczej stanowi nie tylko wykroczenie ale takze mo偶e pociagn膮c za sob膮 dalsze negatywne skutki a mianowicie odpowiedzialnosc karn膮 skarbow膮 b膮dz tez wynikaj膮ce z przepis贸w prawa upad艂o艣ciowego.
Sp贸lki osobowe nie maj膮 organ贸w, w imieniu sp贸lki dzia艂aj膮 wsp贸lnicy.
Prowadzenie spraw sp贸lki kt贸re maja charakter wewnetrzny od reprezentacji sp贸lki.. Prowadzenie spraw sp贸lki to wszelkie czynno艣ci faktyczne oraz podejmowanie decyzjii wewn膮trz sp贸lki.
Reprezentacja to w szczeg贸lno艣ci dokonywanie czynno艣ci prawnych ( podpisywanie um贸w)
Wszyscy wsp贸lnicy osobowych sp贸lek handlowych maj膮 obowiazek wniesienia wk艂adu do sp贸lki przy czym przedmiotem tego wkladu mo偶e by膰 nie tlko suma pieni臋偶na lub aport( wklad kapita艂owy) ale tak偶e swiadczenie pracy lub us艂ug. PO wniesieniu wk艂ady staj膮 si臋 przedmiotem spraw sp贸lki.
zasada prawa w艂asno艣ci
zasada korzystania z pewnych rzeczy
Wk艂ady te b臋d膮 materialna podstaw膮 do prowadzenia dzia艂alnosci gospodarczej.
SP脫LKA JAWNA- aby za艂ozy膰 umowa za艂ozycielska powinna mie膰 umow臋 pod rygorem niewa偶nosci.
Sp贸lka jawna powstaje z chwila wpisu do rejestru przedsi臋biorstw KRS. Firma sp贸lki jawnej powinna zawiera膰 nazwisko przynajmniej jednego ze wsp贸lnik贸w oraz oznaczenia wskazuj膮ce na typ tej sp贸lki. Wszyscy wsp贸lnicy sp贸lki jawnej odpowiadaj膮 za zobowi膮zania sp贸lki wobec jej wierzycieli osobiscie, czyli majatkiem wlsnycm ale subsywialnie. Sp贸lka jawna nie ma w艂asnych organ贸w, dlatego spraw臋 sp贸lki prowadz膮 zasadniczo wszyscy wsp贸lnicy co stanowi ich prawo jak i obowiazek. Wsp贸lnik mo偶e zosta膰 pozbawiony prowadzenia spraw sp贸lki albo na podstawie umowy spo艂ki, uchwa艂y wsp贸lnik贸w albo prawa mocnego oznaczenia sadowego.
Wyk艂ad 4
SP脫LKA JAWNA - s艂uzy prowadzeniu dzia艂alnosci gospodarczej co do zasady kazdej, chyba ze przepis szczeg贸lny stanowi inaczej. umowa sp贸lki jawnej wymaga formy pisemnej pod rygorem niewaznosci. Sama sp贸艂ka jawna powstaje z chwil膮 wpisu do rejestru przedsiebiorc贸w KRS ( krajowy rejestr sadowy). Firma sp贸艂ki jawnej powinna zawierac nazwisko ewentualnie nazw臋 lub firme przynajmniej jednego ze wsp贸lnik贸w oraz oznaczenie wskazujace na typ tej sp贸lki. Wszyscy wsp贸lnicy sp贸lki jawnej odpowiadaj膮 za zobowiazania sp贸lki wobec jej wierzycieli, osobiscie czyli w艂asnym majatkiem ale subsywailnie. Sp贸lka jawna nie ma w艂asnych organ贸w a wiec sprawe sp贸lki prowadz膮 zasadniczo wszyscy wsp贸lnicy, co stanowi zar贸wno ich prawo jak i obowiazek. Wsp贸lnik moze zostac pobawiony prawa prowadzenia spraw sp贸lki;
1. na podstawie umowy sp贸艂lki
2. na podstawie uchwa艂y wsp贸lnik贸w
3. z wa偶nych powod贸w na podstawie prawomocnego postanowienia s膮du
Nie jest mozliwe powierzenie prowadzenia spraw sp贸艂ki osobom trzecim z wy艂aczeniem wsp贸lnik贸w. W zakresie zwyk艂ych czynnosci kazdy wsp贸lnik moze samodzielnie podejmowac decyzje chyba ze inny ze wspolnik贸w wniesie sprzeciw. wowczas niezbedne jest podjecie uchwa艂y wsp贸lnik贸w kt贸rzy maja prawo prowadzenia spraw spo艂ki. W zakresie czynnosci przekraczajacych zakres zwyk艂ych czynnosci prawnych potrzeba jest uprzednia(wczesniejsza) uchwa艂a wszystkich wsp贸lnik贸w takze tych, kt贸rzy zostali pozbawieni prawa prowadzenia spraw spo艂ki.
W przypadku czynnosci naglej kt贸rej zaniechanie mog艂oby powodowac albo wyrzadzic sp贸lce powazn膮 szkod臋 upowazniony do samodzielnego dzia艂ania jest kazdy wsp贸lnik maj膮cy prawo prowadzenia spraw sp贸艂ki.
Prawo reprezentacji sp贸lki przys艂uguje kazdemu wsp贸lnikowi, o ile nie zosta艂 on pozbawiony tego prawa na podstawie umowy sp贸艂ki albo prawomocnego orzeczenia s膮du. Co do zasady jest to reprezentacja samodzielna i dotyczy wszystkich czynnosci s膮dowych i pozas膮dowych sp贸lki i nie moze byc ograniczona ze skutkiem wobec os贸b trzecich. Umowa sp贸lki moze przewidywac 偶e wsp贸lnik jest pozbawiony reprezentowania sp贸lki lub te偶 wprowadzic reprezentacje 艂膮czn膮( 1 wsp z 2 wsp/ prokurent mog膮 tylko podejmowac decyzje). Wsp贸lnicy uczestnicz膮 w zyskach i stratach sp贸lki w r贸wnej czesci co do zasady, chyba ze w umowie wprowadzone 艣a inne zasady.
SP脫艁KA PARTNERSKA- jest sp贸lka utorzaona przez osoby fizyczne, wykonuj膮ce wolny zaw贸d. W celu wykonywania tego wolnego zawodu w sp贸艂ce prowadz膮cej przedsiebiorstwo pod w艂asn膮 firm膮. Co stanowi wyjatek wsr贸d spo艂ek osobowych. Po pierwsze dlatego ze;
1. nastepuje ograniczenie podmiotowe, bowiem tylko i wy艂acznie osoby fizyczne
2. z uwagi na ograniczenie przedmiotowe
Sp贸lka partnerska powstaje z chwil膮 wpisu do rejestru przedsaiebiorc贸w KRS , a jej umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem niewa偶nosci. Firma sp贸lki partnerskiej powinna zawierac nazwisko przynajmniej jednego partnera oraz oznaczenie wskazujace na typ sp贸lki i wskazanie wolnego zawodu wykonywanego w sp贸艂ce. Cech膮 tej sp贸lki jest ustawowe ograniczenie odpowiedzialnosci partnera za niekt贸re zobowiazania sp贸lkki. Partner nie ponosi odpowiedzialnosci za zobowiazania sp贸lki powsta艂e w zwiazku z wykonywaniem przez pozosta艂ych partner贸w wolnego zawodu w sp贸lce, jak r贸wniez za zobowiazania sp贸艂ki b臋dace nastepstwem dzia艂an lub zaniecha艅 os贸b zatrudnionych przez sp贸艂k臋 na podstawie umowy o prac臋 lub innego stosunku prawnego kt贸re podlega艂y kierownictwu innego partnera przy swiadczeniu us艂ug zwiazanych z przedmiotem dzia艂alnosci sp贸lki. Za pozostale zobowiazania sp贸lki partner ponosi odpowiedzialnosc tak膮 jak wsp贸lnik sp贸lki jawnej czyli ca艂ym swoim majatkiem ale subsywialnie. Umowa sp贸艂ki moze stanowic ze jeden albo wieksza liczba partner贸w godz膮 si臋 na ponoszenie odpowiedzialnosci tak jak wsp贸lnik sp贸艂ki jawnej, czyli za wszystkie zobowiazania sp贸lki zasadniczo sp贸lka partnerska zarzadzana jest jak sp贸lka jawna (kazdy ze wsp贸lnik贸w moze reprezentowac sp贸lke). Chociaz istnieje mozliwosc powo艂ania zarzadu kt贸ry przejmuje prowadzenie spraw i reprezentacje sp贸艂ki. Do takiego zarzadu b臋da mia艂y zastosowanie przepisy kodeksu sp贸艂ek handlowych ( KSH) o zarzadzie sp贸艂ki Z.O.O. Uzasadnienie wprowadzenia zarzadu jest w przypadku wiekszej liczby partner贸w.
SP脫LKA KOMANDYTOWA- powstaje z chwil膮 wpisu jej do rejestru KRS, a jej umowa wymaga formy aktu notarialnego. Sp贸lka ta s艂uzy prowadzeniu kazdej dzia艂alnosci gospodarczej o ile przepis szczeg贸lny nie wprowadza ogranicze艅
Wyk艂ad 5
SP脫LKA KOMANDYTOWA- powstaje z chwil膮 wpisu jej do rejestru KRS, a jej umowa wymaga formy aktu notarialnego. Sp贸lka ta s艂uzy prowadzeniu kazdej dzia艂alnosci gospodarczej o ile przepis szczeg贸lny nie wprowadza ogranicze艅. Sp贸lka ma charakter hybrydalny tzn. przynajmniej jeden wsp贸lnik tzw. komplementariusz odpowiada za zoobowiazania sp贸lki jak wspolnik spolki jawnej i co najmniej jeden komandytariusz odpowiada w spos贸b ograniczony. W sp贸lce komandytowej musi wystapic co najmniej jeden komplementariusz i jeden komandytariusz. Firma sp贸lki komandytowej powinna zawierac nazwisko nazw臋 lub firm臋 przynajmnije jednego komplementariusza oraz oznaczenie wskazuj膮ce na typ sp贸lki. Nie mo偶e natomiast zawiera膰 nazwiska lub firmy komandytariusza je偶eli nazwisko komandytariusza zostanie umieszczone w firmie sp贸lki komandytowej odpowiada on za zobowiazania sp贸艂ki wobec jej wierzycieli jak komplementariusz. Komandytariusz odpowiada do wysokosci zastrze偶onej w umowie sp贸lki sumy komandytowej. Wolne jest jednak od odpowiedzialno艣ci w granicach wartosci wniesionego wk艂adu. Faktycznie wi臋c komandytariusz odpowiada za zobowiazania sp贸lki wobec jej wierzycieli do wysokosci r贸znicy mi臋dzy sum膮 komandytowa a wartoscia wk艂adu do sp贸lki wniesionego przez tego wsp贸lnika i je偶eli wartosc tego wkladu jest r贸wna b膮d藕 wieksza od wyskoko艣ci sumy komandytowej to komandytariusz nie odpowiada maj膮tkiem osobistym za zobowiazania spolki. Komandytariusz podlega dodatkowym ograniczeniom ustawowym w zakresie wkladu. Zarzadzanie spolka komandytowa co do zasady nale偶y do komplementariuszy, to oni maja prawo i obowiazek prowadzenia spraw spolki oraz prawo reprezentowania spolki na podobnych zasadach jak wsp贸lnicy sp贸lki jawnej, zgody komandytariusza wymagaja sprawy przekraczaj膮ce zakres zwyk艂ych czynnosci sp贸lki. Komandytariusz mo偶e reprezentowa膰 sp贸lke jako jej pe艂nomocnik np. prokurent. Je偶eli jednak komandytariusz dokona w imieniu sp贸lki czynnosci prawnej nie ujawniaj膮c swego pe艂nomocnictwa, odpowiada za skutki tej czynnosci wobec os贸b trzecich bez oraniczenia. Dotyczy to tak偶e reprezentowania sp贸lki przez komandtytariusza kt贸ry nie ma umocowania (czyli pe艂nomcnictwa do dokoniania czynnosci). Status komandytariusza w sp贸艂ce komandytowej w znaczacy spos贸b mo偶na regulowa膰 za pomoc膮 umowy sp贸ki . O ile taka umowa nie stanowi inaczej. Komandytariusz uczestniczy w zyskach sp贸lki proporcjonalnie do wartosci wk艂adu rzeczywi艣cie wniesionego do sp贸艂ki. Typ sp贸lki komandytowej mo偶e mie膰 bardzo r贸zne zastosowanie dzieki po艂aczeniu dw贸ch r贸znych rodzaj贸w odpowiedzialnosci. Status komandytariusza mo偶e by膰 interesujacy dla podmiot贸w kt贸re nie s膮 zainteresowanenieograniczona odpowiedzialno艣cia za zobowiazania sp贸lki. Z kolei status komplementariusza cho膰 zwiazany z ryzykiem ekonomicznym jest pewnego rodzaju gwarancj膮 dla pozosta艂ych wsp贸lnik贸w w tym zw艂aszcza komandytariuszy ze osoba prowadzaca sprawe sp贸lki i j膮 reprezentuj膮ca b臋dzie unika艂a nadmiernego ryzyka ekonomicznego.
Wyk艂ad 6
Cech膮 charakterystyczn膮 sp贸lek handlowo kapita艂owych jest brak odpowiedzialno艣ci za zobowiazania sp贸lki, wsp贸lnika sp贸lki Z.O.O i akcjonariusza sp贸lki akcyjnej co stanowi istotny element zachecaj膮cy do korzystania z tej formy organizacyjnej dzia艂alnosci- za zobowiazania sp贸lki odpowiada sama sp贸艂ka ca艂ym swoim majatkiem, natomiast ryzyko ekonomiczne wsp贸lnik贸w, sp贸lek kapita艂owych, ogranicza si臋 do ryzyka utraty udzia艂u albo akcji. Zar贸wno umowa sp贸lki z ograniczon膮 odpowiedzialno艣ci膮 jak i statut sp贸lki akcyjnej wymagaj膮 formy aktu notarialnego. Sp贸lka z ograniczon膮 odpowiedzialno艣cia czyli sp贸lka Z.O.O. Jest bardzo popularna w obrocie gospodarczym co wynika m.in. z niskich wymog贸w co do minimalnego kapita艂u zakladowego. Obecnie wystarczy 5000. Wystepuj膮 w niej jednak elementy osobowe. Wsp贸lnicy mog膮 tak ukszta艂towac umow臋 sp贸lki, 偶e znaczaco wzmocnia jej elementy osobowe, mog膮 tak偶e ukszta艂towa膰 tak umowe aby wyeliminowa膰 elementy osobowe znacz膮co zbli偶aj膮c te sp贸lkido sp贸lki akcyjnej. O ile przepis szczegolny nie stanowi inaczej sp贸lka Z.O.O. Mo偶e prowadzi膰 ka偶d膮 dzia艂alnosc dozwolona przez prawo, chociaz w praktyce jest to najcz臋艣ciej dzia艂alno艣c gospodarcza
Wnosz膮c do sp贸lki wk艂ady kapita艂owe wsp贸lnicy otrzymuj膮 w zamian udzia艂y w sp贸lce. Udzia艂 to wiazka praw i obowiazk贸w wsp贸lnika w sp贸lce wyra偶ona kwota pieni臋zn膮 nie mniejsza ni偶 50z艂. Podstawow膮 zasad膮 jest 偶e wk艂ad wsp贸lnika nie mo偶e by膰 mniejszy ni偶 warto艣膰 nominalna udzia艂u otrzymanego w zamian. Suma warto艣ci nominalnych udzia艂贸w tworzy kapita艂 zak艂膮dowy sp贸lki.Jest to kategoria inna ni偶 warto艣膰 maj膮tku sp贸lki. Ta ostatnia mo偶e by膰 znacz膮co wy偶sza ni偶 wysoko艣c kapita艂u zak艂adowego. Mo偶e si臋 zdarzy膰 sytuacja 偶e warto艣膰 maj膮tku sp贸lki b臋dzie ni偶sza od wysoko艣ci kapita艂u zak艂膮dowego. M贸wimy w贸wczas o braku pokrycia kapita艂u zak艂膮dowego i mimo takiego braku pokrycia kapita艂u zak艂adowego sp贸lka mo偶e dalej funkcjonowa膰 a jedyne skutki to niemozliwo艣ci wyp艂aty sp贸lnikom dywidendy, natomiast w przypadku gdy brak pokrycia dotrze do po艂owy wysoko艣ci kapita艂u zak艂膮dowego nastepuje obowiazek zwo艂ania specjalnego zgromadzenia wsp贸lnik贸w na kt贸rym musi by膰 podjeta uchwa艂a o dalszym trwaniu sp贸lki. Liczba udzia艂贸w posiadanych przez wspolnika determinuje zakres jego uprawnie艅, poniewa偶 w sp贸lkach kapitalowych co do zasady liczba g艂os贸w zale偶na jest od liczby posiadanych udzia艂贸w. Sprawy sp贸lki Z.O.O. Prowadzi jej zarzad kt贸ry tak偶e reprezentuje sp贸lke. Obowiazuje zasada domniemania kompetencji zarzadu, tzn. nale偶a do niego wszystkie te sprawy kt贸re nie zosta艂y w spos贸b wyra藕ny przypisane do innego organu, czy to na mocy przepis贸w szczeg贸lnych ustawy czy na mocy postanowienia sp贸lki. Zarzad mo偶e by膰 jednoosobowy albo wieloosobowy mo偶na do niego powo艂ywac zar贸wno wsp贸lnik贸w jak i osoby spoza jej grona. W przypadku zarzadu wieloosobowego jest on organem kolegialnym w kt贸rym cz艂onkowie zarzadu co do zasady maj膮 r贸wne prawa i obowiazki. Umowa sp贸lki mo偶e tak偶e wprowadzi膰 r贸zne kompetencje dla poszczeg贸lnych cz艂onk贸w zarzad贸w. Najwa偶niejsze decyzje podejmuje zgromadzenie wsp贸lnik贸w aczkolwiek w zakresie spraw wskazanych w przepisach prawa oraz postanowienia umowy. Nadz贸r nad sp贸lk膮 nale偶y indywidualnie do wsp贸lnik贸w, ponad to w sp贸lce mo偶e zostac powo艂ana rada nadzorcza lub komisja rewizyjna albo oba te organy jednoczesnie. Powo艂anie organu nadzoru jest obligatoryjne czyli konieczne w przypadku gdy kapita艂 zak艂adowy przekracza 500 000 z艂 a wsp贸lnik贸w jest wi臋cej ni偶 25. Je偶eli w sp贸lce powo艂any jest organ nadzoru wsp贸lnicy w umowie sp贸lki mog膮 wy艂aczyc prawo indywidualnej kontroli przys艂uguj膮cej wsp贸lnikom.
Sp贸lka akcyjna- mo偶e prowadzi膰 ka偶d膮 dzia艂alnosc dozwolon膮 prawem, jest kluczow膮 form膮 prowadzenia dzia艂alnosci gospodarczej, chocia偶by dlatego 偶e niekt贸rych rodzaj贸w dzia艂alno艣ci nie mo偶na prowadzi膰 w innej formie. Minimalny kapita艂 zak艂adowy sp贸lki akcyjnej wynosi 100 000. Funkcje kapita艂u zak艂adowego s膮 podobne jak w sp贸lce z ograniczon膮 odpowiedzialno艣cia. Sprawy sp贸lki prowadzi zarzad kt贸ry tak偶e reprezentuje sp贸lke, obowiazuje zasada domniemania kompetencji zarzadu. Najwazniejsze decyzje okreslone w kodeksie sp贸lek handlowych i statucie sp贸lki, podejmuje walne zgromadzenie akcjonariuszy. W sp贸lce akcyjnej obligatoryjne jest powo艂anie rady nadzorczej co najmniej 3 osobowej chociaz w niekt贸rych sp贸lkach wym贸g ten jest podwy偶szony np. banki, zaklady ubezpieczeniowe i sp贸lki publiczne. Rada nadzorcza sprawuje sta艂y nadz贸r nad dzai艂alnoscia sp贸lki, ma prawo zawieszania poszczegolnych lub wszystkich czlonk贸w zarzadu, delegowania czlonk贸w rady nadzorczej do czasowego wykonywania czynnosci cz艂onk贸w zarzadu a ponadto statut sp贸艂ki mo偶e rozszerzyc kompetencje rady nadzorczej.
Transformacja sp贸艂ek handlowych- w sk艂ad wchodzi 艂aczenie sp贸lek, podzia艂 sp贸lek i przekszta艂canie sp贸lek.
艁膮czenie sp贸lek- dozwolone jest 艂aczenie sp贸lek osobowych, kapita艂owych, mi臋dzy sob膮 chocia偶 docelowo w wyniku takiego 艂aczenia mo偶e powstac tylko i wy艂膮cznie sp贸lka kapita艂owa. Po艂膮czenie mo偶e by膰 dokonane przez przeniesienie ca艂ego maj膮tku sp贸lki przechowanej na inn膮 sp贸lk臋.
Przyjmowana przyjmuj膮ca
majatek/aktywa ------->
<------------udzia艂y /akcje
Za udzia艂y lub akcje kt贸re sp贸lka przejmuj膮ca wydaje wsp贸lnikom wsp贸lnikom sp贸lki przejmowaniej.
Inkorporacja to 艂aczenie przez przejecie. Mo偶e by膰 drugi spos贸b 艂aczenia czyli zawi膮zanie sp贸lki kapita艂owej na kt贸r膮 przechodzi maj膮tek wszystkich 艂aczacych si臋 sp贸lek. Majatek przechodzi r贸wnie偶 za udzia艂y lub akcje.
Fuzja jak dwie sp贸lki buduj膮 trzeci膮 sp贸lke. Istot膮 艂aczenia si臋 sp贸lek jest koncentracja potencja艂u gospodarczego w ramach jednego podmiotu. Takie 艂膮czenie si臋 sp贸lek podlega szczeg贸lnej kontroli wynikaj膮cej z ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta.
Wyk艂ad 7
Podzia艂 sp贸艂ek- dotyczy膰 mo偶e jedynie sp贸lek kapita艂owych i taka te偶 sp贸lka mo偶e powsta膰 w wyniku podzia艂u. W kodeksie sp贸lek handlowych przewidziane s膮 r贸znorodne sposoby dokonywania podzia艂u przez co mamy mozliwosc dokonywania reorganizacji podmiotowo- przedmiotowych.
Podzial sp贸lek mo偶e by膰 dokonany;
przez przeniesienie ca艂ego maj膮tku sp贸lki dzielonej na inne sp贸lki za udzia艂y lub akcje sp贸lki przejmuj膮cej, kt贸re obejmuj膮 wsp贸lnicy sp贸lki dzielonej to tzw. podzi膮艂 przez przej臋cie.
Przez zawieranie nowych sp贸lek na kt贸re przechodzi ca艂y majatek sp贸lki dzielonej za udzia艂y lub akcje nowych sp贸lek (podzia艂 przez zawieranie nowych sp贸lek)
przez przeniesienie ca艂ego maj膮tku sp贸lki dzielonej na istniej膮ca i na nowo zawiazan膮 sp贸lk臋 lub sp贸lki tj podzia艂 przez przejecie i zawiazanie nowej sp贸lki.
Przez przeniesienie czesci majatku sp贸lki dzielonej na istniejaca sp贸lk臋 lub na sp贸艂k臋 nowo zawiazan膮 (to podzia艂 przez wydzielenie).
Sp贸lki powsta艂e w wyniku podzia艂u jednym z 4 sposob贸w wy偶ej wymienionych mog膮 kopiowac uk膮艂d wsp贸lnikow w sp贸lce dzielonej ale mozliwe tez jest rozdzielenie wsp贸lnikow pomiedzy sp贸lki powsta艂e w wyniku podzia艂u. Podzia艂 sp贸lki mo偶e wi臋c s艂u偶y膰 reorganizacji sposobu zarzadu sp贸lki jak r贸wnie偶 w przypadku rozwiazania konfliktu.
Przekszta艂canie sp贸lek
Zakres przekszta艂cania sp贸lek jest najszerszy albowiem ka偶da sp贸lka handlowa mo偶e zosta膰 przekszta艂cona na inna sp贸lke handlowa a tak偶e sp贸kka cywilna mo偶e zosta膰 przekszta艂cona na sp贸lke prawa handlowego. Rozwiazania takie u艂atwaij膮 zmiane formy prawnej i dostosowanie jej do zmieniajacych si臋 warunk贸w gospodarczych. Przekszta艂cenie oparte jest o zasade kontunuacji czyli zasade to偶samo艣ci podmiotowej sp贸lki przeksztalcanej i spolki
przekszta艂conej. W procedurze przekszta艂cenia wystepuje zasadnicza odrebno艣膰 stosunk贸w do innych transformacji polegajaca na tzw. prawie wsp贸lnika do wyj艣cia ze sp贸lki. Istot膮 tej odrebno艣ci jest wprowadzenie opr贸cz konieczno艣ci podj臋cia uchwa艂y o przekszta艂ceniu sp贸lki tak偶e indywidualnego prawa wsp贸lnik贸w do sk艂adania o艣wiadcze艅 o uczestnictwie w sp贸lce przekszta艂conej. Wsp贸lnik kt贸ry takiego oswiadczenia nie z艂ozy, nie staje si臋 wsp贸lnikiem sp贸lki przekszta艂conej. Nabywa natomiast prawo do wyp艂aty kwoty odpowiadajacej wartosci jego udzia艂ow lub akcji w sp贸lce przekszat艂canej.
Europejskie zgrupowanie interes贸w gospodarczych.
Jest specyficzn膮 form膮 prowadzenia dzia艂anosci gospodarczej wsp贸ln膮 dla ca艂ej UE. Podstaw膮 prawn膮 jest rozporzadzenie 2137 / 85EWG w sprawie Europejskiego zgrupowania interes贸w gospodarczych. Obowiazuj膮ce bezpo艣rednio w krajach cz艂onkowskich UE. Na podstawie przepis贸w tego rozporzadzenia kraje cz艂onkowskie UE zosta艂y uprawnione do wydania akt贸w prawa wewnetrznego uzupe艂niaj膮cychwe wskazanym zakresie regulacje rozporzadzenia. W przypadku naszego kraju stosownym aktem prawnym jest ustawa o europejskim zgrupowaniu ineres贸w gospodarczych i sp贸lce europejskiej. Omawiany podmiot wg powo艂anego rozporzadzenia posiada zdolno艣膰 prawn膮 natomiast panstwa cz艂onkowskie maj膮 swobod臋 w nadaniu mu zdolnosci do czynnosci dawnych.
Wyk艂ad 8
Europejskie zgrupowanie interes贸w gospodarczych w przypadku Polski z siedzib膮 na terytorium naszego kraju nie posiada osobowo艣ci prawnej lecz stanowi jednostk臋 organizacyjn膮 kt贸rej ustawa przyznaje zdolno艣膰 prawn膮 i podlega wpisowi do rejestru przedsi臋biorc贸w KRS. W kwestiach nieuregulowanych europejskie zgrupowanie interes贸w gospodarczych (EZIG) zastosowanie maj膮 przepisy o sp贸艂ce jawnej. Wa偶n膮 cech膮 europejskiego zgrupowania interes贸w gospodarczych jest mo偶liwo艣膰 przeniesienia siedziby zgrupowania w obr臋bie unii europejskiej bez dokonywania formalnej likwidacji. Organami zgrupowania s膮 jego cz艂onkowie dzia艂aj膮cy wsp贸lnie oraz zarz膮dzaj膮cy. Umowa o utworzeniu zgrupowania mo偶e przewidywa膰 inne organy, w takim przypadku umowa okre艣la ich uprawnienia. Celem europejskiego zgrupowania interes贸w gospodarczych jest u艂atwianie lub rozw贸j dzia艂alno艣ci gospodarczej, jej cz艂onk贸w oraz poprawa, czyli intensyfikacja wynik贸w tej dzia艂alno艣ci. Celem zgrupowania nie jest osi膮ganie zysk贸w dla siebie. Dzia艂alno艣膰 europejskiego zgrupowania interes贸w gospodarczych odnosi si臋 do dzia艂alno艣ci gospodarczej jego cz艂onk贸w i nie mo偶e mie膰 bardziej znacz膮cego charakteru od jedynie pomocniczego dla tej dzia艂alno艣ci. Europejskie zgrupowania interes贸w gospodarczych nie mog膮 w szczeg贸lno艣ci:
Wykonywa膰 bezpo艣rednio lub po艣rednio uprawnie艅 w zakresie zarz膮dzania lub nadzoru w stosunku do dzia艂alno艣ci swoich cz艂onk贸w lub dzia艂alno艣ci innego przedsi臋biorstwa w zakresie personelu finans贸w i inwestycji
Bezpo艣rednio lub po艣rednio na jakiejkolwiek podstawie posiada膰 jakiegokolwiek rodzaju udzia艂贸w lub akcji w przedsi臋biorstwie cz艂onkowskim. Posiadanie udzia艂贸w lub akcji w innym przedsi臋biorstwie jest mo偶liwe jedynie w zakresie w jakim jest to niezb臋dne do osi膮gni臋cia cel贸w zgrupowania i je偶eli odbywa si臋 na rzecz ich cz艂onk贸w.
Zatrudnia膰 wi臋cej ni偶 500 os贸b
By膰 cz艂onkiem innego europejskiego zgrupowania interes贸w gospodarczych
Cz艂onkami zgrupowania kt贸rych musi by膰 przynajmniej dw贸ch i to podlegaj膮cych r贸偶nym ustawodawstwom krajowym element transgraniczny mog膮 by膰 jedynie:
Sp贸艂ki lub przedsi臋biorstwa w rozumieniu traktatu o funkcjonowaniu unii europejskiej oraz inne jednostki organizacyjne prawa publicznego lub prywatnego, kt贸re zosta艂y utworzone zgodnie z prawem pa艅stwa cz艂onkowskiego posiadaj膮ce zarejestrowan膮 lub statutow膮 siedzib臋 oraz zarz膮d w unii europejskiej.
Osoby fizyczne wykonuj膮ce jak膮kolwiek dzia艂alno艣膰 przemys艂ow膮, handlow膮, rzemie艣lnicz膮 lub rolnicz膮, lub osoby 艣wiadcz膮ce us艂ugi zawodowe lub inne w unii europejskiej. W艣r贸d g艂贸wnych zada艅 EZIG wymienia si臋 elastyczno艣膰, zmiany sposobu dzia艂alno艣ci oraz mo偶liwo艣膰 szybkiego przystosowania si臋 do zmiennych potrzeb cz艂onk贸w i wymaga艅 rynkowych. Na terenie unii europejskiej powsta艂o kilka tysi臋cy europejskich zgrupowa艅 interes贸w gospodarczych, jednym z nich jest np. Konsumpcium Airbusa.
Sp贸艂ka europejska zosta艂a utworzona jako forma prowadzenia dzia艂alno艣ci gospodarczej wsp贸lna dla ca艂ej unii europejskiej. Podstaw膮 prawn膮 jest rozporz膮dzenie rady wsp贸lnot europejskich (WE) 2157/2001 w sprawie statutu sp贸艂ki europejskiej. Na podstawie jego przepis贸w kraje cz艂onkowskie unii europejskiej zostaj膮 uprawnione do wydawania akt贸w prawa wewn臋trznego 鈥︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹︹ . W przypadku Polski takim aktem prawnym jest ustawa o europejskim zgrupowaniu interes贸w gospodarczych i sp贸艂ce europejskiej. Ustawa ta jednocze艣nie implementuje do krajowego porz膮dku prawnego przepisy dyrektywy 2001. Sp贸艂ka europejska jest sp贸艂k膮 akcyjn膮 posiadaj膮c膮 osobowo艣膰 prawn膮 o minimalnym kapitale zak艂adowym 120ty艣. euro. Przepisy krajowe wymagaj膮 wy偶szego poziomu minimalnego kapita艂u zak艂adowego wobec sp贸艂ek prowadz膮cych okre艣lony typ dzia艂alno艣ci. W Polsce sp贸艂ka europejska podlega wpisowi do KRS (krajowy rejestr s膮dowy). Wa偶n膮 jej cech膮 jest mo偶liwo艣膰 przeniesienia siedziby statutowej sp贸艂ki europejskiej do innego pa艅stwa cz艂onkowskiego bez dokonywania formalnej likwidacji sp贸艂ki europejskiej. Sp贸艂ka europejska mo偶e by膰 tworzona przez cztery sposoby:
艁膮czenie
Utworzenie grupy kapita艂owej sp贸艂ki europejskiej
Utworzenie sp贸艂ki zale偶nej sp贸艂ce europejskiej oraz przekszta艂cenie sp贸艂ki akcyjnej w sp贸艂k臋 europejsk膮, przy czym cech膮 wsp贸ln膮 jest obligatoryjne (obowi膮zkowe) wyst臋powanie elementu transgranicznego. Rozporz膮dzenie w sprawie statutu sp贸艂ki europejskiej pozwala na wprowadzenie dw贸ch r贸偶nych system贸w organ贸w sp贸艂ki europejskiej, albo oparty na modelu monistycznym albo na systemie dualistycznym, w kt贸rym organami sp贸艂ki europejskiej s膮 organ zarz膮dzaj膮cy, organ nadzoruj膮cy oraz zgromadzenie akcjonariuszy.
Sp贸艂dzielnie i sp贸艂dzielnia europejska. Podstaw膮 prawn膮 dzia艂ania sp贸艂dzielni jest ustawa Prawo sp贸艂dzielcze, Ustawa o sp贸艂dzielniach mieszkaniowych, oraz ustawa o sp贸艂dzielniach socjalnych. Sp贸艂dzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby os贸b o zmiennym sk艂adzie osobowym i zmiennym funduszu udzia艂owym, kt贸re w interesie swoich cz艂onk贸w prowadzi wsp贸ln膮 dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮. Cech膮 charakterystyczn膮 sp贸艂dzielni jest jej demokratyczny charakter powoduj膮cy w szczeg贸lno艣ci, 偶e ka偶dy z cz艂onk贸w sp贸艂dzielni na walnym zgromadzeniu sp贸艂dzielc贸w na jeden g艂os nie zale偶nie od warto艣ci wniesionych wk艂ad贸w co odr贸偶nia sp贸艂dzielnie zw艂aszcza od sp贸艂ek kapita艂owych. Sp贸艂dzielnia mo偶e zosta膰 za艂o偶ona przez osoby fizyczne (minimum 10) lub przez osoby prawne (minimum 3). W sp贸艂dzielniach produkcji rolnej i sp贸艂dzielniach socjalnych 鈥. Os贸b fizycznych nie mo偶e by膰 mniejsza ni偶 5.
Wyk艂ad 9
Sp贸艂dzielnia posiada osobowo艣膰 prawn膮 z chwil膮 obowi膮zkowego wpisania jej do rejestru przedsi臋biorc贸w KRS. Sp贸艂dzielnia prowadzi dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 na zasadach rachunku ekonomicznego przy zape艂nieniu korzy艣ci cz艂onkom sp贸艂dzielni przy zapewnieniu korzy艣ci cz艂onkom sp贸艂dzielni. Organami sp贸艂dzielni s膮:
Walne zgromadzenie cz艂onk贸w, a w sp贸艂dzielniach, w kt贸rych walne zgromadzenie zast膮pione jest przez zebranie przedstawicieli tak偶e zebrania grup cz艂onkowskich.
Rada nadzorcza
Zarz膮d
Walne zgromadzenie jest najwa偶niejszym organem sp贸艂dzielni do wy艂膮cznej w艂a艣ciwo艣ci walnego zgromadzenia nale偶y podejmowanie uchwa艂 w najwa偶niejszych sprawach enumeratywnie wskazanych w prawie wsp贸艂dzielczym. Ponad to statut sp贸艂dzielni mo偶e zastrzec do wy艂膮cznej w艂a艣ciwo艣ci walnego zgromadzenia podejmowanie uchwa艂 r贸wnie偶 w innych sprawach. Uchwa艂y walnego zgromadzenia obowi膮zuj膮 wszystkich cz艂onk贸w sp贸艂dzielni oraz ich organy. Rada nadzorcza sp贸艂dzielni sprawuje kontrol臋 i nadz贸r nad dzia艂alno艣ci膮 sp贸艂dzielni. Do zakresu dzia艂ania rady nale偶y podejmowanie uchwa艂 w sprawach wskazanych w prawie sp贸艂dzielczym. Ponad to statut sp贸艂dzielni mo偶e zastrzec do zakresu dzia艂a艅 rady dodatkowe uprawnienia. Zarz膮d sp贸艂dzielni kieruje dzia艂alno艣ci膮 sp贸艂dzielni oraz reprezentuje j膮 na zewn膮trz. Podejmowanie decyzji nie zastrze偶onych w ustawie albo statucie innym organom nale偶y do zarz膮du. O艣wiadczenia woli za sp贸艂dzielni臋 sk艂adaj膮 dwaj cz艂onkowie zarz膮du lub jeden cz艂onek zarz膮du i pe艂nomocnik. Specyficznym typem sp贸艂dzielni jest sp贸艂dzielnia socjalna, przedmiotem dzia艂alno艣ci kt贸rej jest prowadzenie wsp贸lnego przedsi臋biorstwa w oparciu o osobist膮 prac臋 cz艂onk贸w. Sp贸艂dzielnia socjalna dzia艂a na rzecz spo艂ecznej reintegracji jej cz艂onk贸w, kt贸rymi mog膮 by膰 bezrobotni, niepe艂nosprawni. Za艂o偶ycielami sp贸艂dzielni socjalnej mog膮 by膰 tak偶e niekt贸re organizacje pozarz膮dowe, jednostki samorz膮du terytorialnego oraz ko艣cielne osoby prawne.
Sp贸艂dzielnia europejska:
Jest kolejn膮 form膮 wsp贸ln膮 wsp贸ln膮 dla wszystkich pa艅stw cz艂onkowskich unii europejskiej. Podstaw膮 prawn膮 jej dzia艂ania jest rozporz膮dzenie rady wsp贸lnot europejskich nr 1435/2003 w sprawie statutu wsp贸艂dzielni europejskiej. To rozporz膮dzenie obowi膮zuje bezpo艣rednio w krajach cz艂onkowskich unii europejskiej. Na podstawie tego rozporz膮dzenia kraje cz艂onkowskie unii europejskiej zosta艂y uprawnione do wydania akt贸w prawnych prawa wewn臋trznego umo偶liwiaj膮cych uzupe艂nienie we wskazanym zakresie regulacje rozporz膮dzenia. W przypadku Polski jest to ustawa o sp贸艂dzielni europejskiej, kt贸ra jednocze艣nie implementuje do polskiego porz膮dku prawnego przepisy dyrektywy 2003/72 wsp贸lnot europejskich uzupe艂niaj膮ce statut sp贸艂dzielni w odniesieniu do uczestnictwa pracownik贸w. sp贸艂dzielnia europejska posiada osobowo艣膰 prawna i podlega obowi膮zkowej rejestracji. W przypadku Polski jest to rejestr przedsi臋biorc贸w KRS. Liczba cz艂onk贸w oraz wysoko艣膰 kapita艂u sp贸艂dzielni europejskiej mog膮 by膰 zmienne. Kapita艂 sp贸艂dzielni europejskiej wyra偶ony jest w walucie krajowej, ale je艣li siedziba sp贸艂dzielni znajduje si臋 poza stref膮 euro mo偶e by膰 r贸wnie偶 wyra偶ony w euro. Kapita艂 subskrybowany wynosi co najmniej 30ty艣 euro i dzieli si臋 na imienne udzia艂y. Je偶eli w statucie sp贸艂dzielni europejskiej podczas jej tworzenia nie postanowiono inaczej ka偶dy cz艂onek sp贸艂dzielni odpowiada tylko do wysoko艣ci subskrybowanego przez jego kapita艂u. Je偶eli cz艂onkowie sp贸艂dzielni europejskiej ponosz膮 ograniczon膮 odpowiedzialno艣膰 firma sp贸艂dzielni europejskiej powinna zawiera膰 dodatkow膮 informacj臋 z ograniczon膮 odpowiedzialno艣ci膮. Wa偶n膮 cech膮 charakterystyczn膮 dla sp贸艂dzielni europejskiej jest mo偶liwo艣膰 przeniesienia siedziby do innego pa艅stwa cz艂onkowskiego unii europejskiej bez konieczno艣ci dokonywania formalnej likwidacji i powo艂ywania nowego podmiotu. Zasadniczym celem sp贸艂dzielni europejskiej jest zaspokajanie potrzeb jej cz艂onk贸w lub albo i wspieranie ich dzia艂alno艣ci gospodarczej i spo艂ecznej w szczeg贸lno艣ci przez zawieranie z nimi porozumie艅 o dostaw臋 towar贸w lub o 艣wiadczenie us艂ug b膮d藕 wykonanie prac w ramach czynno艣ci, kt贸rych dokonuje b膮d藕 zleca dokonanie sp贸艂dzielnia europejska. Celem dzia艂alno艣ci sp贸艂dzielni europejskiej mo偶e by膰 zaspokajanie potrzeb jej cz艂onk贸w przez wspieranie w spos贸b wy偶ej okre艣lony ich udzia艂贸w dzia艂alno艣ci gospodarczej w jednej lub wi臋kszej liczbie sp贸艂dzielni europejskich. Sp贸艂dzielnia europejska mo偶e prowadzi膰 przez podmioty zale偶ne. Osoby trzecie nie b臋d膮ce cz艂onkami nie mog膮 czerpa膰 korzy艣ci z dzia艂alno艣ci sp贸艂dzielni europejskiej b膮d藕 w tej dzia艂alno艣ci uczestniczy膰 chyba 偶e statut sp贸艂dzielni stanowi inaczej. Sp贸艂dzielnia europejska mo偶e by膰 utworzona przez osoby fizyczne i inne podmioty o ile wyst臋puje tak zwany element transgeniczny. Cech膮 charakterystyczn膮 jest mo偶liwo艣膰 oparcia uk艂adu organ贸w sp贸艂dzielni europejskiej na podstawie monistycznego lub dualistycznego systemu. W pierwszym przypadku organami sp贸艂dzielni europejskiej s膮: walne zgromadzenie oraz organ administruj膮cy. W drugim przypadku walne zgromadzenie, organ nadzorczy i organ zarz膮dzaj膮cy. Cech膮 charakterystyczn膮 wynikaj膮c膮 z zasady pierwsze艅stwa osoby nad kapita艂em w sp贸艂dzielni europejskiej jest zasada, 偶e ka偶dy cz艂onek sp贸艂dzielni ma jeden g艂os niezale偶nie od liczby posiadanych udzia艂贸w, wyj膮tki od tej zasady enumeratywnie zosta艂y wyliczone w rozporz膮dzeniu 1435/2003.
Wyk艂ad 10
Przedsiebiorstwa zagraniczne- to forma organizacyjno prawna przedsiebiorc贸w w polsce dopuszczalna jedynie dla podmiot贸w ju偶 funkcjonujacych w tej specyficznej formie ie jest natomiast mozliwe powstanie nowych takich podmiot贸w.
Podstaw膮 prawna ustawa o zasadach prowadzenia na terytorium polskim dzia艂alnosci gospodarczej w zakresie drobnej wytw贸rczosci przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne. W mysl tej ustawy osoby prawne art. 23 K.C majace siedzibe za granica obywatele panstw obcych ( os. fizyczne) obywatele polscy majacy sta艂e miejsce zamieszkania oraz utworzone przez te osoby sp贸lki z siedziba w polsce z wy艂acznym ich udzia艂em po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez w艂asciwe organy administracji mog艂y prowadzi膰 na terytorium naszego kraju dzia艂alnosc gospodarcz膮.
Przedsiebiorstwa zagraniczne podlegaj膮 obowiazkowi ujawnienia w KRS
Towarzystwa ubezpiecze艅 wzajemnych (TUW)- jest to szczeg贸lna forma organizacyjno prawn膮 przeznaczon膮 do prowadzenia dzia艂alnosci ubezpieczeniowej obok zak艂ad贸w ubezpiecze艅 dzia艂ajacych w formie sp贸lki akcyjnej.
TUW jest tak zak艂ad ubezpieczen kt贸ry ubezpiecza swoich cz艂onk贸w na zasadzie wzajemno艣ci
TUW dzia艂a w oparciu o ustewe. o dzia艂alnosci ubezpieczeniowej. Sw贸j statut zatwierdzony przez komisje nadzoru finansowego oraz zgodny z kodeksem handlowym( nie mo偶e by膰 sprzeczny z ustawa). TUW posiada osobowo艣c prawn膮 . TUW podlega wpisowi do krajowego rejestru sadowego, wpisu do KRS, musi by膰 wyposarzony w kapita艂 podstawowy a jego dzia艂alnosc nie jest nastawiona na maxymalizacje zysku. Celem funkconowania ubezp spo艂. Jest zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej cz艂onkom towarzystwa przy najnizszych kosztach brak maxymalizacji zysku nie onzacza ze taka dzia艂alnos ma by膰 nioerentowna. Cz艂onkowie towarzystwa nie odpowiadaja za jego zobowiazania. Organami towarzystwa s膮;
zarzad kt贸ry prowadzi sprawe towarzystwa oraz reprezentuje je na zewnatrz,
piecioosobowa rada nadzorcza sprawujaca sta艂ty nadz贸r nad dzia艂alnoscia towarzystwa
walne zgromadzenie cz艂onk贸w bed膮ce organem stanowiacym i podejmujacym najwazniejsze decyzji. Obowiazuje domniemana kompetencji zarzadu
G艂owne oddzia艂y zagranicznego zak艂adu ubezpiecze艅
Funkcjonowanie g艂ownego oddzia艂u zagranicznego zak艂adu ubezpieczen zosta艂o uregulowane w ustawie o dzia艂alnosci ubezpieczeniowej. Zagranicznym zakladem ubezpieczen jest przedsiebiorca prowadzaca dzia艂alnosc ubezpieczeniow膮 z siedziba poza UE. Zagraniczne zak艂ady ubezpieczen mog膮 podejmowac w polsce dzia艂alnosc wy艂膮cznie w formie g艂owengo oddzia艂u. Podjecie takiej dzia艂alnosci wymaga jednak uzyskania zezwolenia komisji nadzoru finansowego a dzia艂alnosc ta podlega nadzorowi tejze komisji. Oddzia艂 g艂贸wny dzia艂a na podstawie prawa polskiego oraz statutu nadanego przez zagraniczny zak艂ad ubezpiecze艅. Organem oddzia艂u g艂ownego zagranicznego zak艂adu ubezpiecze艅 jest dyrektor powo艂anie takiego dyrektora i jego zastepcy wymaga zgody komisji nadzoru finansowego..
Prawo reprezentacji przys艂uguje dyrektorowi i jego zastepcy 艂膮cznie albo dwum jego zastepcom 艂膮cznie.
Przedsiebiorstwa non-profit
Fundacje.
Fundacje zosta艂y uregulowane w ustawie o fundacjach mog膮 by膰 one ustanowione dla realizacji zgdnych z interesem naszego kraju do cel贸w spo艂ecznych b膮d藕 tez gospodarczo uzytecznych. Maja one by膰 wiazene np. z ochron膮 zrdowia, rozwojem gospodarki nauki oswiaty wychowania kultury sztuki, zak艂膮dane mog膮 by膰 przez osoby fizyczne i osoby prawne. Za艂ozenie fundacji wymaga z艂ozenia przez za艂ozyciela czyli fundatora stosownego oswiadczenia w formie aktu notarialnego. W kt贸rym to oswiadczeniu fundator wskazuje na cel fundacji oraz sk艂膮dniki majatkowe przeznaczone na realizacje tego celu. Fundator ustala statut fundacji> fundacja mo偶e by膰 take ustanowiona w testamencie. Uzyskuje osobowo艣c prawn膮 z chwil膮 wpisu do rejestru. Fundacja kieruje zarzad i on ja take reprezentuje. Statut fundacji mo偶e tak偶e powo艂ac rade fundacji i wskazac jej kompetencje. Mo偶e prowadzic dzia艂alnos gospodarcza w rozmairach s艂uzacych realizacji jej cel贸w. Fundacje sk艂adaja coroczne sprawozdania ze swojej dzialnosci wlasciwemu ministrowi. A minister oraz w艂asciwe miejscowo starosta mog膮 wystapic do sadu o uchylenie uchwa艂y zarzadu fundacji kt贸ra zostaje w razacej sprzecznosci z celem danej fundacji. Postanowieniami statutu b膮d藕 tez przepisami prawa. Wskazanym organom czyli ministrowi i staroscie przys艂uguje tak偶e prawo rzadania usuniecia uchybie艅 przez zarzad fundacji. A nawet prawo wystapienia do sadu z wnioskiem o zawieszenie zarzadu fundacji i powolanie zarzadcy komisarycznego.
Stowarzysznia zarejestrowane
Stowarzysznia zarejestrowane uregulowane s膮 w ustawie praw o stowarzyszeniach. Stanowi膮 forme czynnego uczestnictwa obywateli w zyciu publicznym i wyrazania zr贸znicownych poglad贸w oraz realizacji indywidualnych zainteresowa艅. Stowarzyszenie jest dobrowolnym samorzadnym i trwa艂ym zrzeszeniem si臋 os贸b. Celem takiego stowarzyszenia mog膮 by膰 wy艂膮cznie dzia艂alnia niezarobkowe. Stowarzyszenie samodzielnie okresla swoje zadania, programy dzia艂ania oraz struktury organizacyjne a tak偶e uchwala akty wewnetrzne dotyczace swej dzialnosci. Cz艂onkowie stowarzyszenia pracuja na jego rzecz spo艂ecznie co nie wyklucza zatrudniania przez stowarzyszenie pracownik贸w. Prawo tworzenia stowarzysze艅 przys艂uguje obywatelom polskim majacym pe艂n膮 zdolnosc do czynnosci prawnych a tak偶e cudzoziemcom majacym miejsce zamieszkania w polsce. Osoby prawne mog膮 by膰 jedynie cz艂onkami wspierajacymi. Zakazane jest tworzenie stowarzysze艅 przyjmuj膮cych zasade pe艂nego pos艂usze艅stwa swoich cz艂onkow wobec w艂adz stowarzyszenia. Za艂ozenie stowarzyszenia wymaga uchwalenia statutu i dokonania wyboru komitetu za艂ozycielskiego przez co najmniej 15 os贸b fizycznych. Organami stowarzyszenia s膮 ;
wlane zgromadzenie cz艂onk贸w bedace najwyzsza w艂adza stowarzyszenia.
Zarzad kt贸ry prowadzi prace stowarzyszenia oraz je reprezentuje
Organ kontroli wenetrznej- komisja rewizyjna
Stowarzyszenie osiagaj膮 prawna z chwil膮 wpisu do rejestru innych organizacji spo艂ecznych i zawodowych fundacji oraz publicznych zak艂adow opieki zdrowotnej KRS, cho膰 mog膮 tak偶e funcjonowac bez wpisu do rejestru jako tw. Stowarzyszenia zwyk艂e wtedy jednak nie posiadaj膮 osobowosci prawnej. Stowarzyszenia zarejestrowane mog膮 prowadzic dzialanosc gospodarcza na zasadach og贸lnych podlegaj膮 wtedy dodatkowemu wpisowi do rejestru przedsiebiorc贸w KRS. Doch贸d dzia艂alnosci gospodarczej stowarzyszenia powinien s艂uzyc celom statutowym i nie mo偶e zostac przeznaczony do podzia艂u pomiedzy cz艂onk贸w.
Wyk艂ad 11
Status przedsiebiorcy wed艂ug obowi膮zuj膮cego prawa z regu艂y nie przesadza o zakwalifikowaniu umowy. Umowy wsp贸艂czesnego obrotu profesjonalnego realizuj膮 inne cele ni偶 umowy handlowe w kt贸rym centralne miejsce w dawnym prawie zajmowa艂 kupiec. O zakwalifikowaniu danej umowy jako umowy handlowej decyduje zaciagniecie zobowi膮zania umownego w zakresie dzia艂alno艣ci swego przedsi臋biorstwa . Umowy zobowi膮zaniowe uregulowane wyra藕nie przez przepisy prawne s膮 umowami nazwanymi. Ale w kodeksie cywilnym i w obrocie gospodarczym s膮 tez umowy nienazwane. Nieuregulowane s膮 przez przepisy prawne鈥 umowy handlowe najcz臋艣ciej zawierane s膮 jako umowy definitywne. Umowy ramowe s膮 ukszta艂towane przez praktyk臋. Strony poprzez zawieranie dodatkowych um贸w tzw. Um贸w realizacyjnych doprowadzaj膮 do zawarcia umowy definitywnej. O tresci wynikaj膮cej z umowy ramowej i um贸w realizacyjnych. Od umowy ramowej nale偶y odr贸偶nic umow臋 przedwstepn膮 kt贸ra zobowiazuje do zawarcia umowy przyrzeczonej. Je偶eli strona zobowiazana uchyla si臋 od zawarcia umowy przyrzeczonej druga strona mo偶e zada膰 zawarcia tej umowy albo tylko odszkodowania za szkod臋 kt贸r膮 ponios艂a przez to ze liczy艂a na zawarcie umowy. Umowy handlowe mog膮 rodzi膰 obowi膮zek d膮偶enia do osi膮gni臋cia wsp贸lnego celu gospodarczego.
Umowa cywilna powstaje po to aby realizowac wsp贸lny cel gospodarczy albo okre艣la膰 zasady wsp贸艂uczestnictwa w innym stosunku prawnym. Np. konsorcjum bankowe dotycz膮ce udzielenia kredytu na kilka milion贸w z艂otych. Zlo偶ono艣膰 stosunk贸w umownych nale偶y do nienormatywnych cech um贸w handlowych. Podobnie jak standaryzacja i szablonowo艣c tych um贸w oraz ich drugoterminowy charakter. Przedsiebiorstwa mog膮 negocjowac indywidualnie postanowienia umowy ale najcz臋艣ciej pos艂uguj膮 si臋 wzorcami umownymi . A umowy zawarte z zastosowaniem wzorc贸w umownych, nazwane s膮 umowami adhezyjnymi, czyli zawartymi przez przystapienie do gotowego wzorcca. Z um贸w handlowych mog膮 wynika膰 艣wiadczenia jednorazowe ale bardzo cz臋sto zawierane s膮 umowy d艂ugoterminowe w kt贸rych 艣wiadczenie lub 艣wiadczenia najcz臋艣ciej maj膮 one charakter ciag艂y. 艢wiadczenie takie najcz臋艣ciej dtyczy wynajmu lokalu wynajmu magazynu. Umowy d艂ugoterminowe obni偶aj膮 koszty transakcji handlowych i przyczyniaj膮 si臋 do tworzenia i przyczyniaj膮 si臋 do trwa艂ych opartych na zaufaniu wi臋zi gospodarczych. Z regu艂y umowy handlowe maj膮 charakter dwustronnie obowi膮zuj膮c, czyli obie strony s膮 zobowi膮zane do 艣wiadczenia. 艢wiadczenia s膮 dla stron subiektywnie ekwiwalentne. Umowy 艣a odp艂atne. Strony uzyskuj膮 korzy艣c maj膮tkow膮 w postaci sumy pieni膮znej( przy umowie sprzedazy ceny nabycia) rzeczy wykonanej us艂ugi albo innego dobra daj膮cego si臋 wyceni膰. Wi臋kszo艣膰 um贸w ma tak偶e charakter konsensualny tzn do ich zawarcia potrzebny jest konsensus ( porozumienie). Do zawarcia umowy realnej potrzebne jest tak偶e opr贸cz konsensusu wydanie rzeczy. Kryterium przedmiotowe wyr贸偶nia umowy
Dotycz膮ce rzeczy np. umowy o przeniesienie w艂asno艣ci posiadania lub oddania do uzywania
Umowy dotycz膮ce czynno艣ci ( umowa zlecenia) umwa agencyjna
Umowa o zabezpieczenie i wsp贸艂dzia艂anie ( umowa ubezpieczenia, sp贸lki cywilnej)
Ze wzgl臋du na funkcje wyr贸偶niamy umowy
przeniesienie prawa umowy ( sprzeda偶y, zamiana, darowizna spadek)
Umowa o korzystanie z cudzych rzeczy lub praw ( umowa najmu, dzier偶awa, umowa leasingu, licencji i know- how) Umowa know how ! praca domowa !!!!!!!!!!!!!!!!!
Umowa zawierzenia wierzytelno艣膰i, poreczenia, gwarancja naukowa, gwarancja ubezpieczeniowa
Umowa o us艂ugi ( umowa zlecenia, umowa o dzie艂o, umowa komisu, umowa agencji, umowa przewozu i umowy spedycji)
Umowa pe艂ni膮ce inne funkcje ( dot. Wsp贸艂dzia艂ania gospodarczego np. umowa koncernowa czy umowa holdingowa)
Zasady dotycz膮ce um贸w handlowych;
Zasadza wolno艣ci albo swobody um贸w- jest to fundamentalna zasada prawa cywilnego. Strony nie mog膮 wypaczyc istote danej umowy. Umowy nie mog膮 by膰 sprzeczne z zasadami rzycia spo艂ecznego oznacza to ze kszta艂towanie tresci celu umowy w spos贸b naruszajacy np. dobre obyczaje, regu艂y uczciwo艣ci, zaufania drugiej strony nie mog膮 by膰 zawarte w umowie.
Wyk艂ad 12
Specyfika um贸w handlowych jest to ze ich zawarcie poprzedzaj膮 szczeg贸lnie cz臋sto r贸偶ne czynno艣ci przygotowawcze. Niekt贸re z nich maj膮 charakter normatywny. B臋d膮 to np. reklamy, og艂oszenia, cenniki skierowane do og贸艂u. Inne b臋d膮 mia艂y charakter mniej normatywny np. lity intencyjne. W my艣l kodeksu cywilnego og艂oszenia, reklamy, cenniki czy inne informacje skierowane do og贸艂u b膮d藕 tez do poszczeg贸lnych os贸b w razie watpliwo艣ci poczytuje si臋 nie za oferte lecz za zaproszenie do zawarcia umowy.
List intencyjny nie jest uregulowane w prawie tylko kszta艂towany przez praktyk臋 i oznacza on og贸lny zamiar zawarcia umowy w przysz艂o艣cibez konkretyzacji jej postanowien. List taki nie wywiera skutk贸w prawnych co najwy偶ej mo偶e by膰 potraktowany jako zaproszenie do zawarcia umowy. Na jego podstawie nie mo偶e dochodzi膰 zawarcia umowy ani odszkodowania za szkody spowodowane brakiem takiej umowy. Przed zawarciem umowy definitywnej strony mog膮 zawiera膰 o r贸zne porozumienia, umowy ramowe lub tez umowy przedwst臋pne. Umowa przez kt贸r膮 jedna ze stron b膮d藕 te偶 strony obie zobowi膮zuj膮 si臋 do zawracia oznaczonej umowy czyli tzw. Umowa przedwst臋pna powinna okre艣la膰 istotne postanowienia umowy przyrzeczonej ( co i za ile).
Przedmiotem takiej umowy jest zawarcie w przysz艂o艣ci umowy przyrzeczonej. Je偶eli w takiej umowie nie jest okre艣lony termin w kt贸rym powinna by膰 zawarta umowa przyrzeczona, strona uprawniona do zawarcia umowy przyrzeczonej sama wyznacza termin. Gdy uprawnione SA obie strony i wskaza艂y r贸zne terminy zwi膮zane s膮 terminem wskazanym przez stron臋 kt贸ra wczesniej z艂o偶y艂a odpowiednie o艣wiadczenie. Mo偶e tez si臋 tak zdarzy膰 ze strona zobowiazana mo偶e uchyla膰 si臋 od zawarcia umowy przyrzeczonej czyli nastepuje wykonanie umowy przedwst臋pnej w贸wczas druga strona mo偶e rzadac naprawienia szkody kt贸ra ponios艂a przez to ze liczy艂a na zawarcie umowy. A wiec na odszkodowanie w granicach tzw. Ujemnego interesu umowy. Je偶eli umowa przedwstepna czyni zado艣膰 wymaganiom od kt贸rych zalezy wa偶no艣膰 umowy przyrzeczonej w szczeg贸lno艣ci co do formy strona uprawniona mo偶e dochodzi膰 zawarcia umowy przyrzeczonej. O偶eczanie sadowe stwierdzaj膮ce obowi膮zek z艂ozenia o艣wiadczenia o zawarciu umowy przyrzeczonej zastepuje to oswiaczenie.
Wzorce umowne czyli og贸lne warunki um贸w, regulaminy, cenniki, tabele to przygotowane przez jedn膮 ze stron nienegocjowane indywidualnie postanowienia um贸w nadaj膮ce si臋 do wielokrotnego stosowania. Wzorce umowy mog膮 przygotowac ka偶dy podmiot prawa cywilnego ale w praktyce najcz臋艣ciej przygotowuj膮 je i pos艂uguj膮 si臋 nimi przedsi臋biorcy. Postanowienia wzorc贸w umownych nie SA przepisami prawa. Wchodza jednak do tre艣ci umowy po sp艂nieniu wymogan okre艣lonych prawem. Podstawowym wymaganiem jest doreczenie stronie wzorca przed zawarciem umowy z jego zastosowaniem. Je偶eli pos艂ugiwanie si臋 wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjete ( umowy handlowe) taki wzorzec wi膮偶e tak偶e wtedy gdy druga strona mog艂a si臋 z 艂atwo艣ci膮 dowiedzie膰 o jego tre艣ci. Skutek ten nie dotyczy um贸w zawieranych z udzia艂em konsumenta kt贸rym wzorzec powinien by膰 zawsze wreczony przed zawarciem umowy chyba ze chodzi o umowy powszechnie zawierane w drobnych bie偶acych sprawach zycia codziennego np.. op艂ata za przejazd autobusem. W razie sprzeczno艣ci tresci umowy z wzorem umowy strony SA zwi膮zane umowa. Zawsze uzgodnienia indywidualne maja pierwsze艅stwo przed zawartymi we wzorcu postanowieniami nienegocjowanymi indywidualnie. Zdarza si臋 ze stosuj膮 oni wzorce zawieraj膮ce postanowienia sprzeczne ze sob膮 w贸wczas umowa nie obejmuje tych postanowien kt贸re SA ze soba sprzeczne tzw. Wojna formularzy. Umowa nie jest jednak zawarta gdy po otrzymaniu oferty strona niezw艂ocznie zawiadomi ze nie zamierza zawrzec umowy o tak ustalonej tresci. Szczeg贸lne wymogi dotycz膮 wzorc贸w umownych stosowanych w obrocie konsumenckim . Wzorce te powinny by膰 jednoznacznie sformu艂owane i w spos贸b zrozumia艂y. Wzorce umowne u艂atwiaja przyspieszaj膮 a tak偶e obni偶aj膮 koszty zawierania um贸w. Przyczyniaj膮 si臋 do ich standaryzacji um贸w chocia偶 w obrocie konsumenckim niosa tak偶e niebezpiecze艅stwo kszta艂towania ich postanowie艅 w spos贸b niekorzystny dla konsument贸w. Ale takie niezgodne sprawy postanowienia mog膮 by膰 uznane za niedozwolone.