Wnioski.

wykonany wykres jest stosunkowo płaski i dokładne wyznaczenie tych punktów jest trudne. Podobnie oceniam graficzną metodę wykresu w skali logarytmicznej. O skali dokładności mogą świadczyć obliczone prawdopodobieństwa i porównanie ich z wartościami Ogólnie dokładność z jaką udało mi się przeprowadzić doświadczenie oceniam jako niezbyt wysoką. Jest ona lepsza przy wyznaczeniu wartości średniej, gdyż wartości są dyskretne i przyrost jest jednakowy, co w tym przypadku określa ją zawsze w środku długości podstawy równi czyli w przegródce nr 20. Potwierdziło to doświadczenie. Duży rozrzut dało wyznaczenie odchylenia standardowego, metoda graficzna, która pozwala wyznaczyć ją na podstawie znalezienia punktów przegięcia wykresu jest, moim zdaniem, mało dokładna ze względu na nakładanie się błędów (błędy przy rysowaniu wykresu i określeniu punktów przegięcia). Dodatkowo teoretycznymi. Uważam jednak, że doświadczenie wykazało poprawność twierdzeń o rozkładzie normalnym i otrzymana krzywa dzwonowa jest dość dobrą tego ilustracją. Przyrząd używany w doświadczeniu spełniał zadania zapewniając losowość zdarzeń. Sądzę jednak, że praktycznie rozkład jest zależny także od geometrii równi (np. jej długości). Przyczyn błędów należy się doszukiwać głownie w zbyt małej liczbie powtórzeń eksperymentu. Należy przypuszczać, że wraz ze wzrostem prób otrzymywałbym coraz lepsze przybliżenia teorii. Jednak ścisłe potwierdzenie rozkładu normalnego jest niemożliwe, gdyż jak wiadomo liczba prób musiałaby osiągnąć nieskończoność.