Pewien wielki konstruktor, który tworzył najdziwniejsze wynalazki, postanowił pewnego razu zbudować z wody istoty rozumne. Ze zmarzniętego oceanu planety, oddalonej od wszystkich słońc wyciął góry lodowe, z nich zaś, jak z kryształu, wyciosał Kryonidów. Ten nowy lud mógł mieszkać tylko w zupełnym mrozie, bez dostępu słońca. Zbudował więc lud Kryonidów miasta, a w nich pałace lodowe i żył szczęśliwie. Znany był z pięknych klejnotów, które cięto i szlifowano z zamarzniętych głazów. Kryonidzi łapali też zorze polarne do szklanych pojemników, by dawały im światło. Cała kraina pełna klejnotów i światła, lśniła więc i migotała z daleka.

Niejeden śmiałek chciał ją podbić. Pierwszym był elekrycerz Mosiężny, jednak gdy tylko postawił nogę na lodzie, ten stopniał, a rycerz wpadł w głębię oceanu. Następnym śmiałkiem był elektrycerz Żelazny. Napił się helu i stał się podobny do kukły śnieżnej. Jednak, gdy szybował w kierunku planety, rozgrzał się od tarcia atmosferycznego, hel wyparował, a on spadł na skały i siedział, czekając aż ostygnie. Gdy wystygnął i chciał ruszyć dalej, okazało się, że smar w jego stawach stężał i nie może się ruszyć. Siedzi tak więc do dziś, przysypany śniegiem, podobny do śnieżnej kuli.

Trzeci elektrycerz – Kwarcowy, usłyszawszy o losie poprzedników, ruszył w ich ślady. Nie miał w sobie oleju, który mógłby stężeć, mógł też w każdej chwili stawać się zimny. Jedynie od myślenia rozgrzewał się jego mózg, dlatego postanowił podczas wyprawy nie myśleć. Szedł tak bezmyślnie, aż doszedł do stolicy Kryonidów – Frygidy. Gdy chciał roztopić mury, stojące mu na drodze, zaczynał odrobinę myśleć, a one pod wpływem ciepła topniały. Tym sposobem dotarł do placu zamkowego. Naprzeciw wyszedł mu wódz Kryonidów – Boreal. Starli się w walce i wygrał rycerz Kwarcowy, stało się to za sprawą kwarcu który twardszy od lodu pociał go na kawałki.

Z kolejnymi rycerzami z zamku rycerz Kwarcowy też sobie poradził, topiąc ich rozgrzanym powietrzem wytworzonym wokół siebie. Wreszcie wyszedł mu naprzeciw sam Baryon, największy mędrzec Kryonidów, zwany Lodoustym. Baryon zaczął pokazywać elektrycerzowi różne znaki palcami, a ten coraz bardziej wytężając umysł, wydzielał coraz większe ciepło, aż w końcu wytopił dziurę pod sobą i wpadł do oceanu. W ten sposób, dzięki swej mądrości Lodousty uratował lud Kryonidów