Przekaz
– ustny, mitologie chińskie, indyjskie, greckie, biblijne i
islamskie,
Okrucieństwa
wojenne przykuwały
Zapisane
przez myślicieli starożytnych
Mo
Ti
Micius
lub Mocjusz – (470? – 381) –chiński filozof i myśliciel
społeczny
Założył
szkołę dla os. Pełniących funkcje administracyjne (ład i
porządek)
Traktat
Mo-cy – wykłada metodologię postępowania zapewniającego ład
(rozdz. o „postępowaniu wojny ofensywnej”:
-
powszechna miłość – sedno systemu idealnego ładu.
-
samolubność i stronniczość sprawca chaosu
Tukidydes
(ok. 460 – ok. 395)
Historyk
i strateg grecki
Spisał
historie o wojnie peloponeskiej (Spartanie i Zw. Peloponeski/ Ateny
431 – 404)
Dialog
Meliański: wędrowki ludów – wojny – rozwój żeglugi –
korsarstwo – grabież miast i wsi – wpływ na powstanie
rozdrobnienie jednostek politycznych, powstawanie systemów tyranii
i oligarchii zmierzające do hegemonii nad obcymi i
sprzymierzeńcami.
Arbitraż
– wg. Tukidydesa
Spełniać
powinien określone warunki:
Warunki
stawia ten, który nie jest w korzystniejszej sytuacji, ale ten „kto
uzgodni swoje słowa z czynami, zanim jeszcze za broń chwyci”
„Tworzenie
związków sprzymierzeńczych jest sprawa woli państw”
T.
akcentował istnienie związków między pokojem i stabilnością
państw
Wielkie
nieprzyjaźnie i antagonizmy można przezwyciężać szlachetnością
i umiarkowanymi warunkami pokoju, nie zaś wykorzystywaniem przewagi
i upokarzającymi układami.
T.
Prekursor myślenia geopolitycznego
Platon
(429 – 347)
Słynny
filozof grecki – uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa
„Przed
mężami stanu, których nazwał <<stróżami państwa >>,
Platon stawiał wymóg łączenia w swym postępowaniu zasad
filozofii, polityki i rozumu.
Politykę
nazywał umiejętności państwową i z tej racji panującą nad
innym. Odróżniał polityków przyzwoitych i rozważnych od
mężnych.
Platońska
filozofia polityki i państwa – idealistyczna wizja stosunków
wewnątrzpaństwowych oraz międzypaństwowych
Arystoteles
(384 – 322)
Grecki
polityk, historyk i filozof
Obserwował
rywalizacje helleńsko – macedońską o hegemonię we wschodnim
basenie Morza Śródziemnego.
„Polityka”
– synteza wiedzy o stosunkach wzajemnych kilku państw.
Siedem
punktów:
Państwa
powinny zmierzać do osiągnięcia szczęścia obywateli (dobre
prawa, obyczaje i wychowanie)
Za
niezgodne z prawem uznawał narzucanie się sąsiadom oraz dążenie
do ujarzmienia ich i panowanie nad nimi
Wojny
i podboje nie są celem państwa, choć państwo musi być i na
wojny przygotowane
Kraj
powinien być trudno dostępny dla nieprzyjaciół i móc bez
przeszkód otrzymać pomoc drogą lądową lub morską by łatwiej
odeprzeć nieprzyjaciół
Utrzymywał,
że cały świat „jest między ludy podzielony”, a ludy te
zachowują się zależnie od warunków klimatycznych
Siły
zbrojne nie są potrzebne państwu w czasie pokoju, ale są
niezbędne wtedy, kiedy państwo wchodzi w zatarg z sąsiadami i
kiedy dochodzi do wojny
Posiadanie
sił zbrojnych, a przypadku niektórych państw zwłaszcza sil
morskich, może być bardzo pożyteczne, aby u swych obywateli, a
niektórych sąsiadów, budzić respekt czy postrach, a zarazem mieć
możliwość udzielania pomocy innym państwom.
Radził
słuchać ludzi doświadczonych w strategii, efektywnie posługiwać
się prawem i handlem, zachować wstrzemięźliwość w sprawie
narzucania się sąsiadom, a tym bardziej panowania nad nimi.
Myśl
średniowieczna
Historia
stosunków międzynarodowych
wg/.
Wiesława Dobrzyckiego
(Stosunki
międzynarodowe. Geneza – struktura – dynamika, pod red. E.
Haliżaka i R. Kuźniara, Warszawa 2000)
Historia
stosunków międzynarodowych to relacje miedzy państwami i narodami
oraz zmienny w czasie proces kształtowania się określonego stopnia
ładu w skali regionalnej i globalnej.
Cenzury
– periodyzacja stosunków międzynarodowych
Epoka
kongresu Wiedeńskiego i Świętego Przymierza (1815 – 1870)
w
odpowiedzi na rewolucję francuską oraz ekspansję napoleońską
Kongres
Wiedeński miała zbudować nowy ład w Europie po zwycięstwie
Napoleona
zasada
legitymizmu i równowagi
Zasada
legitymizmu –
(średniowiecze/w
Biblii) = monarchowie sprawują władzę z woli samego Boga – nie
zaś dlatego, że oni sami lub ich przodkowie okazali się silniejsi
lub bardziej sprytni od innych pretendentów do władzy, a już w
żadnym wypadku nie dlatego, że do władzy wyniósł ich – lub
choćby na jej sprawowanie zgodził się – naród.
Zasada
równowagi
(głównym
rzecznikiem WB) - żadne państwo na kontynencie europejskim nie
może zdobyć pozycji hegemona, lecz – przeciwnie – każde musi
się liczyć z innymi.
w
imię „równowagi sił” WB zgodziła się na rozbiory Polski
(dążenie do równowagi sił w Europie było naczelną zasadą
brytyjskiej polityki zagranicznej już w XVIII w.).
Względna
trwałość …
Wojna
krymska – 1854 – 1856
Ostateczny
kres układu - wojna francusko – pruska
Problemy
Ustalenie
nowej mapy politycznej
Zmiany
w globalnym układzie sił
Znaczna
ekspansja terytorialna USA
Zakwestionowanie
i zburzenie porządku wiedeńskiego (ruchy narodowościowe)
Epoka
kolonialno – imperialna (1870 – 1918)
Prusy
– nie brały udziału w woj. Krym
-
uznane za sojusznika mocarstw
-
nie były antyrosyjskie
Zmiana
polityki Niemiec – Otto von Bismarck, wojny z Dania i Austrią, a
także z Francja (korzyści terytorialne
II
Rzesza Niemiecka
„Wyścig
kolonialny”
Problemy
Zmiana
układu sił w Europie w wyniku zjednoczenia Rzeszy Niemieckiej
Ustalenie
mapy politycznej Afryki w wyniku wojen i podziału kolonialnego
(państwa E)
Awans
USA XIX/XX w
Umocnienie
państw w Am. Ł.
Nasilenie
rywalizacji państw E. o Bliski Wschód zwłaszcza Chiny