"Pozytywizm logiczny i Mloda Polska"

Początek epoki Młodej Polski nie łączył się z żadnym konkretnym faktem politycznym czy historycznym. Towarzyszyły jej jednak nowe tendencje ideowo-artystyczne które miały miejsce w 1891r. Jak sami wiemy już pod koniec lat osiemdziesiątych XIX w. bardzo wyraźnie narasta krytyka programu pozytywistycznego, którą wyrażają zarówno zwolennicy nowych przeobrażeń jak i sami pozytywiści. Synonimami określenia "Młoda Polska" są neoromantyzm, modernizm jak i również symbolizm. Jedną z charakterystycznych cech poglądu ówczesnego człowieka na świat jest poczucie zagrożenia i niepewności. Społeczeństwo zostało przytłumione przez gwałtownie rozwijający się przemysł oraz odkrycia naukowe, w skutek czego postawę człowieka zaczął cechować dekadentyzm. Głównymi przedstawicielami filozofii epoki Młodej Polski byli Friedrich Nietzsche, Artur Schopenhauer oraz Henri Bergson na których się teraz skupie. Friedrich Nietzsche nazywany był zarówno twórcą tzw. "filozofii życia XIX/XX w.” jak i przedstawicielem immoralizmu. Sprzeciwiał się filozofii akademickiej oraz dekadentyzmowi. Głosił, że jedyną słuszną zasadą jest działanie 'poza dobrem i złem' oraz że podstawą wszelkich ocen powinny być jedynie własne kryteria moralne, nie zaś narzucane z zewnątrz. W jego twórczości można wyróżnić trzy okresy:

a) kultu sztuki

b) kultu nauki

c) kultu siły i indywidualności.

Rozwinął on teorie poznania i wartości, jednakże był również krytykiem współczesnej moralności. Z kolei głównym poglądem Schopenhauer'a jest fenomenalizm, z którego wynika, że wszystko co widzimy jest wytworem naszego umysłu. Uważał, że do poznania świata wystarczy wola, która jest najbardziej pierwotna, lecz człowiek nie potrafi jej wykorzystać. Stwierdził też, że jedynym ratunkiem jest ucieczka w świat sztuki, gdyż tylko dzięki niemu możemy osiągnąć pożądany świat Nirwany. Ostatnim z filozofów reprezentujących Młodą Polskę jest Henri Bergson, który posiadał anty racjonalistyczny oraz intuicjonistyczny pogląd na świat. Uważał, iż intuicja może być narzędziem poznania świata, ponieważ jest dynamiczna oraz pierwotna- czyli można stwierdzić, że jest częścią natury. Francuz sprzeciwił się nauce oraz wiedzy potocznej, gdyż obie posiadają podobne podstawy i naturę. Henri przywiązywał dużą wagę do świata przyrody, definiował, iż świata nie można poznać przy pomocy intelektu, lecz dzięki intuicji, ponieważ jest ona częścią przyrody, która pozwala poznać wszelkie zjawiska od wewnątrz.

Pozytywizmem logicznym nazywamy szkołę filozoficzną założoną przez Moritz' a Schlick' a w Wiedniu XX wieku, nazywaną także neopozytywizmem. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych właśnie z owego pozytywizmu wyłonił się nowy nurt filozoficzny zwany empiryzmem logicznym. Został on sformułowany przez grupę filozofów i naukowców, którzy tworzyli tzw. Koło Wiedeńskie. Ogromny wpływ na rozwijanie się filozoficznego programu Koła Wiedeńskiego wywarł Ludwig Wistgenstein, który wraz ze swoją książką "Tractatus logicophilosophicus" wywarł na członkach koła ogromne wrażenie. Uważali, że zawarł w niej podstawowe zasady filozofii, których potrzebowali. Również pod jego wpływem swoje poglądy budowali główni przedstawiciele szkoły filozoficznej- Rudolf Carnap oraz Otto Neurath. Warto zauważyć jednak, że Wistgenstein nie był członkiemKoła Wiedeńskiego.

GŁOWNE POGLĄDY NEOPOZYTYWISTÓW:

*Oparcie całej wiedzy na danych empirycznych i odrzucenie wszystkiego co nie znajduje oparcia w faktach empirycznych;

*Opisanie tej wiedzy językiem matematyczno-logicznym;

*Sprowadzenie wszystkich nauk do fizyki, lub przynajmniej zastosowanie w nich technik badawczych i opisu matematycznego wziętych z fizyki, dotyczy to nawet takich nauk jak psychologia i ekonomia;

Jednak zastosowanie tych pozornie prostych założeń okazało się bardzo ryzykowne. Dlatego też ustalono nowy podział sądów:

a) sądy formalno-logiczne ( zajmują się włącznie same sobą, są tylko językiem, który można dostosowywać do swoich potrzeb; nie mówią niczego o świecie zewnętrznym)

b) sądy sprawozdawcze ( stwierdzają występowanie faktów empirycznych oraz wynikające z tych faktów wnioski; na ich podstawie tworzy się teorie, które są złożonymi wnioskami z obserwowanych faktów)

Wyróżniamy trzy problemy wewnątrz samego pozytywizmu logicznego:

* ukryte koncepcje metafizyczne- nie zawsze możemy dowieść, że założenia są empiryczne, więc musimy je przyjąć na wiarę

* problem z pojęciem weryfikowalności- Nie sposób bowiem w skończonej liczbie doświadczeń dowieść prawdziwości hipotezy dotyczącej wszystkich zjawisk w ogóle

* problem z samą logiką i matematyką- niemożliwe jest przedstawienie zespołu wiedzy matematycznej w zamkniętej formie w postaci zamkniętego systemu formalnego

BIBLIOGRAFIA:

-http://pl.wikipedia.org/wiki/Pozytywizm_logiczny

-http://mloda-polska.klp.pl/

-http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,7150