Wyklad 9 Nieznany

Wykład 9. ROZWÓJ W ŚREDNIEJ DOROSŁOŚCI


TEORIA STRUKTURY ŻYCIA

DANIELA J. LEVINSONA


1. Era przeddorosłości (dzieciństwo i dorastanie) - od poczęcia do około 22 roku życia;

2. Era wczesnej dorosłości (dojrzałości) - od 17 do 45 roku życia;

3. Era średniej dorosłości (wieku średniego) - od 40 do 65 roku życia;

4. Era późnej dorosłości - od 60 roku życia do końca życia



1. Okres przejścia do wczesnej dorosłości - od 17 do 22 roku życia;

2. Okres przejścia między wczesną a średnią erą dorosłości - od 40 do 45 roku życia: wkraczanie w wiek średni;

3. Okres przejścia do późnej dorosłości - od 60 do 65 roku życia: wkraczanie w późną dorosłość.


WCZESNA DOROSŁOŚĆ

1. Okres przejścia do wczesnej dorosłości (od 17 do 22 roku życia)

- zdobywanie niezależności;

- opuszczanie domu rodzinnego i samodzielne zamieszkanie;

- definiowanie swoich aspiracji, próby wcielania ich w życie;

- zaręczanie się i narzeczeństwo.


d.c. Wczesnej dorosłości

2. Wstępowanie w świat dorosłych (debiut w świecie dorosłych) - od 22 do 29 roku życia

- działalność zawodowa;

- zawarcie małżeństwa i założenie rodziny;

- utrzymanie rodziny;

- zadania związane z indywidualnym rozwojem:

A) konfrontowanie z rzeczywistością swoich marzeń co do miejsca w świecie dorosłych;

B) próba tworzenia relacji między osobą doświadczoną (mentorem) a niedoświadczoną;

- tendencje konfliktowe: niezależność i autonomia kontra oczekiwania społeczne co do zaangażowania się w życie społeczne.


d.c. Wczesnej dorosłości

3. Wejście w lata trzydzieste - od 29 do 33 roku życia

- ocena dokonanych wyborów życiowych;

- kryzys - gdy ocena jest negatywna.

4. Kulminacja wczesnej dorosłości - od 33 do 40 roku życia (stabilizacja)

- koncentracja na określonej formie aktywności;

- dążenie do zwiększania swego autorytetu, niezależności i samowystarczalności;

- uniezależnianie się od społecznych nakazów i zakazów;

- pozostawanie w zgodzie ze swoimi wartościami.


WIEK ŚREDNI

1. Okres przejścia - od 40 do 45 roku życia

- dokonywanie ocen przeszłości;

- przygotowanie się do przyszłości i do rozstania z erą wczesnej dorosłości;

- integrowanie przeciwstawnych tendencji: młody/stary, destrukcyjny/twórczy, męski/kobiecy i przywiązany/izolowany.

2. Wejście w wiek średni - od 45 do 50 roku życia (debiut)

- osiągnięcie szczytu swoich możliwości;

- świadomość swych dążeń i planów zawodowych, rodzinnych, stylu spędzania wolnego czasu;

- syndrom pustego gniazda.

d.c. Średniej dorosłości

3. Wkroczenie w lata pięćdziesiąte - od 50 do 56 roku życia

- oszacowanie swoich osiągnięć;

- podjęcie próby dokonywania zmian w niezadowalających dziedzinach życia.

4. Kulminacja wieku średniego - od 56 do 60 roku życia

- okres wykorzystywania osiągnięć i zdobyczy (realizacja aspiracji z lat czterdziestych - stanowiska, pozycje, role i zasoby)


RODZINA

- Rola ojca i rola matki w koncepcji miłości rodzicielskiej E.Fromma:

- matka jako kapłanka domowego ogniska;

- ojciec jako łącznik ze społeczeństwem i kulturą

- miłość bezwarunkowa matki

- miłość warunkowa ojca

- sumienie matczyne

- sumienie ojcowskie

STYLE WYCHOWANIA W RODZINIE

- Autokratyczny

- Demokratyczny

- Liberalny

- Ciepły autokratyzm

Kryteria:

- kto podejmuje decyzje;

- kto wykonuje zadania;

- kto ocenia i jak;

- komu przypisuje się zasługi



DOMINACJA



Kontakt agresywny kontakt uporczywie

korygujący


NADMIERNY NADMIERNA

DYSTANS KONCENTRACJA


Ucieczka od kontakt zbyt bliski

Kontaktu


ULEGŁOŚĆ


MODEL M. ZIEMSKIEJ




Odtrącająca Nadmiernie

wymagająca

Akceptacja Uznanie

praw





Współdziałanie Rozumna

swoboda


Unikająca Nadmiernie

chroniąca

Model postaw rodzicielskich M.Ziemskiej


Średnia dorosłość - w teorii E.Eriksona

GENERATYWNOŚĆ / STAGNACJA


Mężczyźni i kobiety w średniej dorosłości -

są w szczególnym stopniu skoncentrowani na dobrostanie i rozwoju przyszłych pokoleń.


Poprzez realizację planów życiowych – poczynając od rodzicielstwa a na działalności politycznej kończąc - dorośli GENERUJĄ POZYTYWNE DZIEDZICTWO dające w efekcie PRZEDŁUŻENIE TRWANIA WŁASNEJ OSOBY.


Z psychologicznego punktu widzenia GENERATYWNOŚĆ TO:


Z punktu widzenia społeczeństwa (psychospołecznego) GENERATYWNOŚĆ TO:


Syndrom Pustego Gniazda

to specyficzny stosunek rodziców (zwłaszcza matek) wobec dorosłego dziecka opuszczającego dom rodzinny,

wyrażający się

dążeniem do pozostawania w bliskości swego dziecka, utrzymywania z nim relacji na znanych dotychczas zasadach, bez uwzględniania zmian, jakie zaszły w życiu dziecka.


Wybrane teorie pozwalające wyjaśnić występowanie Syndromu Pustego Gniazda

Koncepcja struktury życia Daniela J.Levinsona

Wiek średni (40 – 60 r.ż, a zwłaszcza okres wstępowania w wiek średni – 45 – 50 r.ż.) – mężczyźni niezadowoleni z aktywności zawodowej zwracają się ku dzieciom, starają się zrekompensować im swoją wieloletnią nieobecność; adresatem są dzieci zabiegające właśnie o niezależność; brak odwzajemnienia uczuć przez dzieci wywołuje frustrację – utożsamianą przez Levinsona z Syndromem Pustego Gniazda.


Koncepcja Roberta Pecka

Kryzysy wieku średniego:

cenienie mądrości versus cenienie sił fizycznych; socjalizowanie się versus seksualność w stosunkach międzyludzkich; katektyczna giętkość versus katektyczne zubożenie; giętkość umysłowa versus umysłowa sztywność.


Katektyczna giętkość – zdolność do emocjonalnej elastyczności, poszukiwania nowych osób, obszarów działania, idei w związku z występowaniem w wieku średnim utraty bliskich, w tym, dorosłych dzieci podejmujących samodzielne życie. Katektyczne zubożenie – trudność w znalezieniu nowych obiektów uczuć i dążeń po utracie dotychczasowych obiektów miłości prowadzi do zubożenia emocjonalnego – występuje Syndrom Pustego Gniazda.


ŚREDNIA DOROSŁOŚĆ WEDŁUG TEORII ROGERA GOULDA

5 irracjonalnych przekonań typowych dla wieku średniego:

1. BEZPIECZEŃSTWO MOŻE TRWAĆ WIECZNIE;

2. ŚMIERĆ NIE MOŻE ZDARZYĆ SIĘ ANI MNIE, ANI MOIM BLISKIM;

3. NIEMOŻLIWE JEST ŻYCIE BEZ PARTNERA;

4. NIE MA ALTERNATYWY DLA ŻYCIA W RODZINIE;

5. JESTEM NIEWINNY;


Pora szykować się do emerytury !!


Wyszukiwarka