10 Schizofrenia, zaburzenia schizotypowe i urojeniowe czesc 1





Zaburzenia psychotyczne inne

niż schizofrenia













Katedra i Klinika Psychiatrii


Pomorskiego Uniwersytetu

Medycznego

Rodzaje zaburzeń





Psychotyczne





Schizofrenia

Zaburzenia schizoafektywne


Uporczywe zaburzenia urojeniowe

Ostre i przemijające

zaburzenia psychotyczne


Indukowane zaburzenie urojeniowe

Ciężkie epizody manii i

depresji (także z objawami

psychotycznymi).

Niepsychotyczne





Zaburzenia lękowe

(tzw. nerwice)

Zaburzenia osobowości

Uzależnienia od substancji

Zaburzenia adaptacyjne


Zaburzenia psychosomatyczne

Klasyfikacja ICD-10









psychotyczny – czyli taki, w którym występu

omamy, urojenia lub niektóre inne nieprawidłowości zachowania jak znaczne pobudzenie lub podwyższona aktywność, wyraźne spowolnienie ruchowe lub zachowania katatoniczne.

Psychozy





Endogenne





Etiologia nieustalona, związana prawdopodobnie

z występowaniem wrodzonych defektów czynności oun pochodzenia metabolicznego

Egzogenne





Etiologia jest związana


z wpływem czynników egzogennych czyli zewnętrznych

Zaburzenia psychotyczne inne niż

schizofrenia wg ICD 10.






- F 21 Zaburzenie typu schizofrenii (schizotypowe)




- F 22 Uporczywe (utrwalone zaburzenia urojeniowe)




- F 23 Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne:




a/ ostre wielopostaciowe zaburzenie psychotyczne bez objawów

schizofrenii


b/ ostre wielopostaciowe zaburzenie psychotyczne z objawami schizofrenii

c/ ostre zaburzenie psychotyczne podobne do schizofrenii

d/ inne ostre zaburzenie psychotyczne z przewagą uroj

Zaburzenia psychotyczne inne niż

schizofrenia wg ICD 10.







- F 24 Indukowane zaburzenie urojeniowe





- F 25 Zaburzenia schizoafektywne:


a/ typ maniakalny b/ typ depresyjny c/ typ mieszany




- F 28 Inne nieorganiczne zaburzenia psychotyczne





- F 29 nieokreślona psychoza nieorganiczna

Urojenia- podstawowe komponenty








Warstwa kognitywna


- Człowiek wie że tak jest


Warstwa afektywna


- Odczuwanie emocji z nimi związanych


Warstwa behawioralna


- Ukierunkowu działanie

Urojenia cd.:





Warstwa powierzchowna: związana z czynnikami

historyczno- kulturowymi


Warstwa głęboka zawiera ponadczasowe i uniwersalne problemy człowieka: lęki, wyrzuty sumienia, brak akceptacji siebie, zachwianie tożsamości

Urojenia cd.:





Według hipotezy Ziglera i Levine zakładano iż

urojenia występu u osób z wyższym poziomem

rozwoju- późniejszy rozwój zaburzeń, co ma związek

z koniecznością występowania dojrzałej psychiki





Omamy związane z niższym poziomem rozwoju

(bliskie wyobrażeniom ejdetycznym, marzeniom)

Uporczywe zaburzenia urojeniowe

(paranoja prawdziwa)





początek w wieku średnim ( 40- 45 lat)


pojedyncze albo zespół powiązanych ze sobą urojeń (prześladowcze, hipochondryczne, wielkościowe, pieniacze, zazdrości), które zwykle trwałe i utrzymują się przez całe życie

struktura osobowości nienaruszona

czas trwania: co najmniej 3 miesiące.





Uwaga: w typowym obrazie klinicznym nie stwierdza się występowania omamów

Uporczywe zaburzenia urojeniowe

(paranoja prawdziwa)









brak wyraźnych zaburzeń afektywnych w okresie obecności uroj

brak objawów typowo schizofrenicznych:

- formalne zaburzenia myślenia,

- niedostosowany afekt,

- objawy pierwszorzędowe,

brak organicznych wykładników uszkodzenia OUN

Typy paranoi:






Prześladowcza.



Ksobna.



Hipochondryczna.



Pasożytnicza.



Zazdrości.



Pieniacza.



Wynalazcza, genealogiczna, erotyczna,

posłannictwa


religijnego, reformatorska.



Głuchych i głuchoniemych.


Reakcje paranoiczne





Następstwo niekorzystnej sytuacji (utrata bliskiej osoby,

katastrofa, klęska, własne kalectwo, niepowodzenie).


Obraz kliniczny podobny do paranoi, treść uroj mniej lub bardziej związana z sytuacją.


Na ogół czas trwania do 3 miesięcy.


Predyspozycja u ludzi z cechami osobowości: podejrzliwość, nieufność, brak pewności siebie, silna potrzeba kontroli otoczenia.

Reakcje paranoiczne










Paranoja imigrantów

Paranoja uchoniemych

Paranoja udzielona (zaburzenia indukowane)

Indukowane zaburzenia urojeniowe





U osoby ( osób) rozwija się urojenie lub system urojeniowy

początkowo występujący u innej osoby.





Między tymi osobami zachodzi niezwykle bliski, wzajemny związek oraz względna izolacja od innych ludzi.





Osoba ta nie podzielała urojeniowych przekonań przed wejściem w kontakt z drugą osobą ani nie chorowała wcześniej na jakiekolwiek inne zaburzenia psychotyczne.

Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne






Heterogenna grupa zaburzeń psychotycznych.


Początek: do dwóch tygodni od wystąpienia pierwszego objawu rozwija się zespół objawów (urojenia, omamy, złudzenia, zaburzenia zachowania).

Objawy mijają bez śladu w ciągu kilku dni, tygodni lub

miesięcy.


Kryteria wykluczające: nie mogą występować organiczne zaburzenia psychiczne ani poważne zakłócenia metaboliczne wpływające na OUN.

Zaburzenie schizotypowe

(typu schizofrenii)






SPEKTRUM


osobowość schizoidalna zaburzenie schizotypowe schizofrenia

Zaburzenie schizotypowe

(typu schizofrenii)




Schizotaksja- koncepcja stworzona przez Meehla





Zakładała istnienie hipotetycznej cechy genotypowej która


w zależności od działania czynników środowiskowych powodowała podatność do wystąpienia schizotypii lub schizofrenii

Zaburzenie schizotypowe

(typu schizofrenii)



ekscentryczne zachowania i wygląd,


nieprawidłowości myślenia i afektu,


aby kontakt emocjonalny z innymi,


skłonność do wycofywania się


dziwne przekonania i magiczne myślenie,


podejrzliwość, nastawienie ksobne,


ruminacje, często o treściach dysmorfofobicznej, seksualnej,

agresywnej.

Zaburzenie schizotypowe

(typu schizofrenii)






one traktowane jako zaburzenia niepsychotyczne


współistnieją często z cechami osobowości schizoidalnej, paranoicznej, a także (w mniejszym stopniu) lękliwej i bordeline


ponad połowa osób z zaburzeniem schizotypowym przebyła

epizod afektywny

Zaburzenie schizotypowe

wymiary:






Wymiar pozytywny- niezwykłość interpretacji i percepcji, niejasność myślenia i nieufność





Wymiar negatywny- społeczne wycofanie, lękliwość, trudny kontakt, ograniczenie reakcji, nieufność





Wymiar dezorganizacji- dziwaczne wypowiedzi i zachowanie

Zaburzenia schizotypowe, leczenie:









Psychoterapia


Terapia społeczna (działania podtrzymujące oparcie społeczne

np. w rodzinie, poprawa umiejętności społecznych np. z radzeniem sobie z poziomem wzbudzenia w sytuacjach stresogennych)


Farmakoterapia (LPP, normotymiki, leki przeciwdepresyjne)





grupa psychoz o niejednolitej pozycji nozologicznej


jednoczesne lub zrównoważone ilościowo występowanie objawów typowych dla chorób afektywnych i schizofrenii


przebieg okresowy w postaci nawrotów o podobnym lub naprzemiennym charakterze przedzielonych okresami względnie dobrej remisji





objawy schizofrenii i zaburzeń nastroju występują w

porównywalnym nasileniu i zwykle jednocześnie lub co najwyżej w ciągu kilku dni po sobie


struktura osobowości i funkcjonowanie (w porównaniu do schizofrenii) względnie dobrze zachowane





PŁ - częściej kobiety


WIEK ZACHOROWANIA - niższy niż w chorobach afektywnych, wyższy/ równy wiekowi dla schizofrenii

Wyższa częstość czynników wyzwalających niż w schizofrenii

RYZYKO SAMOBÓJSTA - podobne do ryzyka w chorobach

afektywnych


HETEROTYPOWE OBCIĄŻENIE RODZINNE - zarówno choroby afektywne jak i schi u krewnych pacjentów


ZECIE - korzystniejsze niż w schizofrenii (znacznie rzadziej objawy rezydualne), mniej korzystne niż w CHAD. objawy schizofrenii i zaburzeń nastroju występują w porównywalnym nasileniu i zwykle jednocześnie lub co najwyżej w ciągu kilku

dni po sobie




Czynniki prognostyczne pogarszające rokowanie:




przewaga lub trwałość objawów psychotycznych

nieprawidłowe funkcjonowanie przed chorobowe

zmieniona osobowość

brak czynników reaktywnych wyzwalających zachorowanie

objawy rezydualne, epizody mieszane




przebieg wielopostaciowy przeważa nad jednopostaciowym




średnio chorzy 6-7 razy hospitalizowani w trakcie trwania choroby




Zejście:

- pełne poprawy do 80%

- obecność przewlekłych objawów psychotycznych do 30%

Zab. schizoafektywne, leczenie:











Epizody schizoafektywne z przewaga obj. psychotycznych lub maniakalnych- tłumiące LPP (głównie klasyczne z powodu

silnego działania tłumiącego)


Epizody maniakalne bliższe zaburzeniom afektywnym- leki normotymiczne w skojarzeniu z LPP, w razie nieskuteczności klozapina

Zab. schizoafektywne, leczenie:











Epizody depresyjne wymagają zastosowanie tymoneuroleptyków lub neuroleptyków nie działających depresjonogennie


W sytuacji depresji zbliżonej do zab. afektywnych do zastosowania leków p/depresyjnych

Parafrenia - kategoria obecnie nie jest

rozpoznawana










późny wiek zachorowania (około 60 r.ż.)

częściej u kobiet


względnie uporządkowany i powiązany logicznie system uroj ( najcściej przladowcze lub wielkościowe)

omamy (słuchowe, węchowe, dotykowe)

zazwyczaj nienaruszona struktura osobowości

działania motywowane urojeniami lub omamami zwykle konsekwentne ale mało aktywne

Parafrenia cechy:













Częste występowanie zaburzeń afektywnych (głównie

depresja)

Niewystępowanie wyraźnej zmiany osobowości (autyzm,

niedostosowanie, ambiwalencja)

Najczęściej przebieg przewlekły lub przewlekający się z

okresową aktywizacją treści wytwórczych

Paratymiczne lub hipotymiczne wysycenie uroj











Zespół systematyczny


Zespół ekspansywny


Zespół konfabulacyjny


Zespół fantastyczny











Zespół systematyczny-dominuje powolny, stopniowy

rozwój usystematyzowanych uroj i omamów


Zespół ekspansywny-dominuje aktywnośc ekspansywna z nastawieniem wielkościowym ( erotycznym, mistycznym) i wzmożeniem nastroju











Zespół konfabulacyjny- dominują liczne

zafałszowania(urojeniowe) pamięci, treści dotyczą

niecodziennych mało realnych wydarzeń, przygód,

podróży o zabarwieniu wielkościowym











Zespół fantastyczny- dominują liczne, fantastyczne,

absurdalne, dereistyczne doznania omamowe oraz

pomysły i interpretacje urojeniowe

Organiczne zaburzenia psychiczne

(na podłożu somatycznym)





Obraz kliniczny:


Organiczne zaburzenia urojeniowe ( utrzymujące się

lub nawracace urojenia, którym mogą towarzyszyć

omamy; mogą b podobne do schizofrenii)


Halucynoza organiczna


Organiczne zaburzenia katatoniczne


Organiczne zaburzenia nastroju ( maniakalne, dwubiegunowe, depresyjne, afektywne mieszane)

Psychozy egzogenne

(dawna nazwa zaburz organicznych)



według Bonhoeffera są ostrą reakcją na czynniki szkodliwe działające z zewnątrz, ale nie czynniki psychologiczne (wtedy jest to psychoza reaktywna)

reakcje na różne czynniki szkodliwe mogą być

jednakowe i nie zależą od rodzaju czynnika

każda choroba somatyczna o ciężkim przebiegu, przy

zaistnieniu określonych warunków, może

doprowadzić do zaburzeń psychotycznych

Czynniki organiczne wewnątrzczaszkowe






zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych


napady padaczkowe i stany ponapadowe


krwotoki wewnątrzczaszkowe


guzy oun


urazy mózgu


choroby zanikowe, zwyrodnieniowe itp.

Czynniki organiczne zewnątrzczaszkowe







zaburzenia endokrynologiczne (niedoczynność tarczycy,

niedoczynność i nadczynność kory nadnerczy,

infekcje, stany septyczne,

niewydolności wątroby, nerek, układu krążenia

choroby metaboliczne: ch. Wilsona, ostra przerywana porfiria,

zaburzenia metaboliczne (stany niedożywienia, niedotlenienia,

niedobory elektrolitowe, awitaminozy)

choroby układowe: toczeń układowy, sklerodernmia,


leki (anksjolityki, nasenne, antycholinergiczne, p/drgawkowe, p/nadciśnieniowe, salicylany, sterydy, p/parkinsonowskie, glikozydy nasercowe,cymetydyna)

alkohol i narkotyki

zatrucia metalami ciężkimi, tlenkiem węgla, i in.

Psychozy egzogenne- podział





1/ Zaburzenia świadomości – jeśli


czynnik zadziała w sposób ostry







ilościowe







jakościowe

Psychozy egzogenne- podział c.d.





2. Inne zespoły psychopatologiczne- jeśli


czynnik działa przewlekle:


halucynoza


zespół urojeniowy


zespół paranoidalny


zespół depresyjny, maniakalny


zespół katatoniczny


zespół otępienny, amnestyczny

Leczenie psychoz egzogennych





Konieczność leczenia przyczynowego- leczenie w

oddziałach niepsychiatrycznych

Leczenie objawowe:

o Zabezpieczenie fizyczne chorego (jeśli jest to

konieczne)

o Uspokojenie chorego (farmakologiczne)

obniżenie poziomu lęku

o Leczenie zespołów psychotycznych, jeśli

leczenie przyczynowe nie przyniosło rezultatu

(leki p/depresyjne, neuroleptyki, anksjolityki)


















Dziękuję za uwagę


Wyszukiwarka