178

Żydowscy lewicowi zwolennicy FDR mieli zatem wiele wzajemnie wzmacniających się motywów, wyjaśniających ich niechęć do podnoszenia kwestii Polski. Jeżeli Polski absolutnie nie dało się uniknąć, należało ukazać ją w sposób obliczony na zaskarbienie jej jak najmniejszej sympatii publiczności. Z wielu ważnych względów Polska była w Hollywood okresu wojny niebezpiecznym tematem²⁷.

Komu zresztą służyłoby traktowanie Polski z sympatią? Po roku 1943 polski rząd na uchodźstwie został w zasadzie porzucony przez Waszyngton. W 1944 roku kraj znalazł się w znacznej części pod okupacją sowiecką. Sugestie, że Polska była słuszną sprawą, czyniłyby status Związku Sowieckiego dwuznacznym, podczas gdy większość Amerykanów wolała widzieć w nim nieskazitelne dobro. Dopiero po wojnie zaczęto powszechnie wątpić w moralność Sowietów. Wtedy jednak Polska była już krajem zniewolonym, zasługującym tylko na bezsilny żal.

Najbardziej bezwzględnym źródłem antypolskiej propagandy w Hollywood okresu wojny było Warner Brothers. To Warner Brothers odpowiadało za zjadliwe In Our Time; to ono przedstawiło bezwartościowych Polaków - Pułaskiego w Action in the North Atlantic i Winockiego w Air Force — a także obleśną

/Zagrożenia związane / publiczną dyskusją o wojennych losach Polski ilustruje ankieta przeprowadzona w szkołach Los Angeles i Sali Lakę City na początku 1945 roku Uczniom pokazano film Tomorrow the World-, a następnie poproszono ich o wypełnienie ankiety na temat uprzedzeń i dyskryminacji. Czarny uczeń z biednej dzielnicy Willowbrook w Los Angeles sko-menrował, że film przypomniał mu, iż „my, Amerykanie, obiecaliśmy Polakom, że ich wyzwolimy", a teraz kolejna wojna może być konieczna, by wyswobodzić icn z rosyjskiej niewoli. Inny uczeń zwrócił uwagę na niepokojąca kwestię nienawiści Niemców tło Polaków. Żydowski chłopak z Bever-ly Hllls stwierdził, ludzie powinni zobaczyć Polskę, by zrozumieć, co zrobił Hitler. Wzmianki o Polakach przewijają się w komentarzach uczniów różnych szkół katolickich. Nie jest to w żadnym razie wyczerpująca próba (była ograniczona do tysiąca uczniów w dwóch dużych miastach), ale sugeruje, że amerykańską publicznos'ć można było bardzo łatwo skłonić do współczucia dla wojennej niedoli Polaków.

nazistowską markietankę Katję i służącego w niemieckiej armii, zdegenerowanego rasowo „Słowianina" w Edge ofDarkness. Nie mówiąc już o budzącym niesmak Mission to Moscow tej wytwórni.

Warnerowie pochodzili z Polski; ich rodzinna wieś, Krasnosielc, leży na Mazowszu, jakieś 100 kilometrów na północ od Warszawy²⁸. Okolica jest rolnicza, gęsto zalesiona i znana z pięknej przyrody. Krasnosielc do dziś pozostaje małą, prowincjonalną miejscowością, tak jak wówczas, gdy pod koniec dziewiętnastego wieku żyli tam przodkowie Warnerów. Granica między zaborem niemieckim a rosyjskim przebiegała ledwie kilka kilometrów na północ. Informacje o populacji miasteczka są fragmentaryczne, ale wiadomo, że znaczną jej część stanowili Żydzi, w końcu dziewiętnastego wieku jakieś dwie trzecie spośród około tysiąca osób.

Nazwisko rodziny prawie na pewno nie brzmiało pierwotnie „Warner", ale poza tym niewiele wiadomo. W 1937 roku magazyn „Forbes" opisał głowę rodziny jako „polskiego rolnika, który wyemigrował w 1883 roku w poszukiwaniu wolności religijnej", co prawie nic nam nie mówi. Ben Warner, najprawdopodobniej szewc, a nie rolnik, wraz z żoną Pearl (z domu Eichelbaum) wyemigrowali najpierw do London w stanie Ontario (Kanada), gdzie urodził się ich najsłynniejszy syn, Jack, a potem osiedlili się w Youngstown w Ohio. Jack Warner wspominał później, że jego ojciec na temat Polski „nie był zupełnie skryty, ale nie można powiedzieć, że mówił dużo czy chętnie". W swoich pamiętnikach Jack opisał obraz nędzy i zacofania. Jego ojcu „Rosjanie zabronili chodzić do szkoły, bo był Żydem". Żydzi w Krasnosielcu, kontynuuje Jack, żyli w „getcie" i musieli uczyć się o judaizmie potajemnie, ukrywając się na cmentarzach

Betty, córka Harry'ego, twierdziła, że rodzina mieszkała w Krasnosielcu od „300 lat".