Przypowieści

16:1 - Człowiecza jest duszę przygotować: a Pańska rządzić językiem.

16:2 - Wszystkie drogi człowiecze są jawne przed oczyma jego: Pan jest, który uważa duchy.

16:3 - Objaw Panu uczynki twoje, a będą wyprostowane myśli twoje.

16:4 - Pan wszystko udziałał sam dla siebie: też i niezbożnika na zły dzień.

16:5 - Obrzydły jest Panu każdy pyszny: by też ręka do ręki była, nie uchodzi karania. Początek drogi dobrej, czynić sprawiedliwość: i wdzięczniejsza Bogu niźli ofiary ofiarować.

16:6 - Miłosierdziem i prawdą nieprawość bywa odkupiona: a w bojaźni Pańskiej strzegą się złego.

16:7 - Gdy się podobają Panu drogi człowiecze: tedy i nieprzyjacioły jego przywiedzie do pokoju.

16:8 - Lepsza jest trocha z sprawiedliwością: niźli wielkie dochody z nieprawością.

16:9 - Serce człowiecze rozrządza drogi swoje: ale Pańska jest prostować kroki jego.

16:10 - Proroctwo w wargach królewskich: w sądzie nie błądzą usta jego.

16:11 - Waga i szala jest sąd Pański: a uczynki jego wszystkie gwichty w worku.

16:12 - Obrzydliwi królowi, którzy źle czynią: bo sprawiedliwością umacnia się stolica.

16:13 - Upodobanie królewskie wargi sprawiedliwe: kto mówi dobrze, będzie umiłowan.

16:14 - Gniew królewski posłowie śmierci: a mąż mądry ubłaga ji.

16:15 - W wesołości twarzy królewskiej żywot: a łaska jego jako deszcz późny.

16:16 - Nabywaj mądrości, bo lepsza jest nad złoto: i nabywaj roztropności, bo droższa jest nad srebro.

16:17 - Ścieżka sprawiedliwych odchyla się od złego: stróż dusze swej strzeże drogi swojej.

16:18 - Przed zginieniem uprzedza pycha: a przed upadkiem duch się wynosi.

16:19 - Lepiej jest korzyć się z cichymi: niźli dzielić korzyści z pysznymi.

16:20 - Ćwiczony w słowie najdzie dobra: a który ma nadzieję w Panu błogosławiony jest.

16:21 - Który jest mądrego serca, będzie nazwany rozumnym: a kto wdzięcznej wymowy, więcej odniesie.

16:22 - Zdrój żywota nauka tego kto ją ma: a nauka głupich szaleństwo.

16:23 - Serce mądrego wyćwiczy usta jego: a wargom jego przyda wdzięczności.

16:24 - Plastr miodu słowa ozdobne, słodkość duszy, zdrowie kościom.

16:25 - Jest droga, która się zda człowiekowi prawa: a koniec jej prowadzi do śmierci.

16:26 - Dusza robiącego robi sobie, bo go przymuszają usta Jego.

16:27 - Mąż niezbożny wykopuje złość: a na wargach jego ogień się rozpala.

16:28 - Człowiek przewrotny wszczyna zwady, a świegotliwy rozłącza książęta.

16:29 - Mąż złościwy nuci bliźniego swego: i prowadzi go drogą niedobrą.

16:30 - Kto zapatrzywszy się myśli przewrotności, gryząc wargi swoje dokazuje złości.

16:31 - Wieniec godności szedziwość, która się znajduje w drogach sprawiedliwości.

16:32 - Lepszy jest cierpliwy niźli mąż mocny: a który panuje sercu swemu, niż ten co miast dobywa.

16:33 - Losy do łona rzucają: ale od Pana bywają nastrojone.