Edukacyjny wpływ mediów

Media to inaczej środki masowego przekazu.Za ich pomocą przekazuje sie różnego rodzaju treści, których odbiorcami jest liczna i zróznicowana publiczność.Media są głównym źródłem informacji o otaczającym nas świecie.Kreują obraz współczesnej kultury, wytyczają zakres kontaktów z nią, kształtują upodobania i postawy.

Do środków masowego przekazu zaliczamy:

• prasę

• radio

• telewizję

• fonografię (płyty i kasety)

• filmy

• książki wydawane w wielkich nakładach.

Szansami edukacyjnymi w mediach jest bogactwo i różnorodność tematyczna :

• czasopism

• książek,

• filmów,

• kaset,

• wyspecjalizowanych kanałów telewizji cyfrowej

• nieprzebrane zasoby informacyjne Internetu.

Szanse edukacyjne widać poprzez( wg Janusza Gajdy):

• Po pierwsze: w olbrzymim wzroście oferty programowej obliczonej na zaspokojenie różnorodnych grup odbiorców jako efektu walki o widza i indywidualizacji odbioru;

• Po drugie: w możliwości realizacji szeroko pojętej edukacji, a szczególnie w wymiarze problematyki globalnej edukacji aksjologicznej – wychowania ku takim wartościom jak wolność, demokracja, tolerancja, zrozumienie dla innych kultur, ekologia itp.,

• Po trzecie: w możliwościach mass mediów w skali mikro (gminna TV, radio, prasa) w aktywizacji społeczności lokalnej i wychowaniu do samorządności,

• Po czwarte: we wzroście poziomu wykształcenia wykształcenia, co pozwala na optymistyczne rokowania, że odbiorca mass mediów będzie bliższy teorii użytku i korzyści niż teoriom behawioralnym, a zatem będzie zorientowany w większym stopniu na wybór treści wyższego poziomu i na aktywny ich odbiór.

Media tworzą podstawę systemu komunikowania się w kulturze masowej i w wysokim stopniu określają jej charakter. Decydującym wyróżnikiem środków masowego przekazu jest ich wielki zasięg. Treści przez nie przekazywane mają charakter publiczny i są masowo odbierane. Oferta programowa mediów jej jakość i efekty oddziaływania stanowią zagrożenia edukacyjne.

Zagrożenia te widać poprzez:

• Prezentowanie rzeczywistości w krzywym zwierciadle – kreowanie fałszywej rzeczywistości, wyolbrzymianie obrazu patologii społecznej, nadmierne eksponowanie scen gwałtu i przemocy.

• Upowszechnianie i utrwalanie obiegowych opinii oraz konsumpcyjnego stylu życia w wyniku prymatu w treściach wartości materialnych, zawężenie pojęcia sukcesu głównie do sfery zamożności, rozrywki.

• Pogłębiający się proces dekulturyzacji jako wynik procesu globalizacji odbioru treści i obniżenie poziomu artystycznego poprzez dominację standardów kultury popularnej.

Przerażający jest fakt, iż przekazy medialne w coraz większym stopniu nasycone są obrazami przemocy, które najsilniej oddziaływają na dzieci. Można je spotkać już w „kreskówkach”, w filmach, w programach informacyjnych, w grach komputerowych. Długotrwały i intensywny kontakt z przesyconymi przemocą mediami prowadzi do stopniowego odwrażliwienia odbiorcy, zanika odraza i przerażenie na widok scen ociekających krwią, maleje współczucie dla ofiary, rodzi się przyzwolenie na obecność agresji i akceptacja użycia jej „w razie potrzeby”. Brutalne sceny rozgrywające się w wirtualnej rzeczywistości rodzą psychiczny dystans, prowadząc do tego, iż widz w sytuacji rzeczywistej nie potrafi odczuć grozy sytuacji.