Wywiad dotyczący narządu wzroku

1. Objawy: zaburzenia widzenia (wyraźne, zamazane widzenie, podwójne widzenie, zmęczenie oczu, „płatki przed oczyma”, utrata widzenia peryferalnego, nadmierne łzawienie, fotofobia, świąd, ból w gałce ocznej, obrzęk powiek, wydzielina.

2.Używanie okularów lub soczewek kontaktowych, data badania w kierunku jaskry, czynniki szkodliwe w środowisku: opary, kurz, dym, wpływ zaburzeń widzenia na codzienną aktywność życiową.

3. Prawidłowa konsystencja gałki ocznej daje odczucie dobrze napompowanej piłki. Wzmożone ciśnienie śródgałkowe - w jaskrze – gałka twarda.

Odwodnienie – gałka uciekająca, miękka.

Badanie pola widzenia metodą konfrontacji:

a. siadamy lub stoimy na tym samym poziomie co pacjent, naprzeciw pacjenta,

b. prosimy pacjenta aby zakrył jedno oko,

c. badający powinien również zakryć lub zamknąć oko po tej samej stronie,

d. wprowadź przedmiot (nieznany pacjentowi)lub palec do jego pola widzenia z ośmiu kierunków,

e. prosimy pacjenta aby zidentyfikował przedmiot po jego pojawieniu się,

f. pacjent powinien powiedzieć, kiedy widzi zbliżający się do niego przedmiot. Porównuje się to z momentem, w którym przedmiot ten widzi badający. Porównujemy pole widzenia pacjenta z własnym.

g. Powtarzamy to samo z drugim okiem.

Badanie oka

1. Badanie pozycji i ułożenia oczu.

2. Badanie brwi, powiek i narządu łzowego.

3. Oglądanie spojówki i twardówki poprzez odciągnięcie dolnej i górnej powieki każdego oka.

4. Oglądanie tęczówki i źrenicy każdego oka.

Badanie reakcji źrenic na światło, CN III (okoruchowy):

• Prosimy pacjenta o skoncentrowanie wzroku na przeciwległej ścianie pokoju,

• Oświetlamy jedno oko silnym światłem,

• Obydwie źrenice powinny się silnie skurczyć

Obserwujemy:

• zwężenie źrenicy,

• rozszerzenie źrenicy,

• nierówność źrenic,

• reakcja na światło nieobecna w porażeniu nerwu okoruchowego.

Badanie reakcji źrenic na akomodację:

• Prosimy pacjenta aby spojrzał w dal,

• później na palce badającego umieszczone

w pobliżu nosa pacjenta

• Źrenice powinny się zmniejszyć
  
  

Badanie ruchów gałek ocznych:

a. w warunkach prawidłowych ruchy gałek ocznych są symetryczne, sprzężone.

b. prosimy pacjenta o skupienie wzroku na palcu badającego, śledzenie jego ruchów i stwierdzenie czy widzi podwójnie.

c. badający wykonuje tzw. symbol koperty pocztowej

d. Rękę niedominującą umieszcza się na podbródku pacjenta, aby się upewnić, ze nie jest się zbyt oddalonym – wystarczy na długość ramienia,

• Jeżeli pacjent ma podwójne widzenie, ruchy jego oczu nie są sprzężone, może to świadczyć o porażeniu nerwów.

• Wyraźny oczopląs w jednym kierunku sugeruje uszkodzenie móżdżku.

Badanie dna oka za pomocą oftalmoskopu

a. do badanie oka prawego pacjenta używamy oka prawego badającego,

b. oko musi być zakropione atropiną,

c. prosimy pacjenta o skupienie wzroku na odległym obiekcie i spoglądanie w tym kierunku,

d. oceniamy czerwone odbicie (czerwony refleks),

e. oceniamy tarczę nerwu wzrokowego. Tworzy ona żółty okrąg, na którym krzyżują się naczynia krwionośne. Zwraca się uwagę na ich barwę, przejrzystość, fizjologiczne zagłębienie,

f. oceniamy plamkę żółtą i struktury tworzące tło siatkówki.

Widok dna oka

• A plamka żółta

• B siatkówka

• C zagłębienie nerwu wzrokowego

• D naczynia siatkówki

ZMIANY W OBRĘBIE DNA OKA

Zmiany w obrębie siatkówki – retinopatia nadciśnieniowa	Retinopatia cukrzycowa
Mikrotętniaki. Krwotoki do siatkówki. Czerwone plamki i smugi. Wysięki twarde, Płomykowate krwotoki. Wysięki twarde, Ogniska waty.	Nowotworzenie naczyń. Rozrost tkanki włóknistej.

Zanik tarczy nerwu wzrokowego Przyczyny:

• Stwardnienie rozsiane

• Ucisk na nerw przez guza przysadki, tętniak

Obrzęk tarczy nerwu wzrokowego Przyczyny:

• Narastające ciśnienie śródczaszkowe

• Wodogłowie

• Zakrzepica

Wywiad dotyczący ucha

1. pytania dotyczące słuchu pacjenta,

2. urazy,

3. infekcje ucha, wydzielina

4. leki i schorzenia układowe,

6. ból ucha, dzwonienie w uszach.

Badanie ucha

Oglądanie ucha, badanie palpacyjne:

a. obserwacja w kierunku zniekształceń, guzków, uszkodzeń skóry, bólu,

b. obserwacja woskowiny, wydzieliny w kanale słuchowym,

c. obserwacja zaczerwienienia i obrzęku.

Badanie otoskopowe

• Należy pociągnąć ucho do góry i tyłu i trochę na zewnątrz u osoby dorosłej,

• Wprowadzamy otoskop nieco w dół i ku przodowi stosując największy rodzaj wziernika jaki ucho może przyjąć,

• Obserwujemy błonę bębenkową pod kątem koloru i zmian patologicznych,

• Błona bębenkowa powinna być błyszcząca koloru perłowego (biało-szarawego).

Nieprawidłowa błona bębenkowa

• Wysięk surowiczy (poziom bursztynowego płynu) - W wirusowym zapaleniu górnych dróg oddechowych, w nagłej zmianie ciśnienia atmosferycznego (nurkowanie, latanie).

• Ostre zapalenie ucha środkowego - Czerwona uwypuklona błona bębenkowa. Występuje w infekcjach bakteryjnych.

• Stwardnienie błony bębenkowej. Kredowo biała plama. Blizna po zapaleniu ucha środkowego.

Badanie ostrości słuchu – test Webera

• wibrujący kamerton ustawiamy na szczęce, pośrodku czoła, lub na czubku głowy i powinien on być słyszalny jednakowo w obydwu uszach.

• W niedosłuchu przewodzeniowym (ch. ucha środkowego) jest on zwykle słyszany w uchu głuchym, gdyż dźwięk jest przekazywany do nerwu za pośrednictwem kości, natomiast w niedosłuchu odbiorczym (uszkodzenie nerwu) kamerton słychać głośniej w uchu zdrowym.

Próba Rinnego na przewodnictwo kostne:

1.Umieszczamy wibrujący stroik na wyrostku sutkowatym każdego ucha.

2.Gdy pacjent przestaje słyszeć dźwięk, szybko umieszczamy wibrujący stroik blisko kanału ucha.

3.U zdrowego pacjenta dźwięk przewodzony przez powietrze jest dłuższy niż

dźwięk przewodzony przez kości.

4. Polega na porównaniu słyszenia przez pacjenta dźwięku kamertonu trzymanego blisko ucha (przewodzenie powietrzne) z głośnością dźwięku kamertonu ustawionego na wyrostku sutkowatym (przewodzenie kostne).

5. W warunkach prawidłowych u pacjentów z niedosłuchem odbiorczym przewodzenie powietrzne jest lepsze niż przewodzenie kostne. W niedosłuchu przewodzeniowym przewodzenie kostne jest lepsze niż powietrzne.

Badanie tarczycy

• Tarczycę badamy w spoczynku, podczas przełykania przez pacjenta wody.

• Gruczoł tarczowy badamy stojąc z tyłu za pacjentem.

• Badamy cieśń i płaty boczne tarczycy, wyczuwamy wole, guzki, tkliwość gruczołu tarczowego.

• Tarczycę powiększoną osłuchujemy słuchawkami.

Badanie skóry

Wywiad:

1.wiek, rasa, płeć pacjenta+ wywiad tradycyjny

Obserwacja skóry:

a. kolor skóry i błon śluzowych,

b. reakcja skóry na ucisk,

c. reakcja skóry w kierunku siniaków,

d. obserwacja skóry w kierunku uszkodzeń pierwotnych i wtórnych.

Zmiany pierwotne skóry

• Odgraniczone, płaski, niewyczuwalne zmiany zabarwienia poniżej 0,5 cm (plamka, plama).

• Wyczuwalne lite twory równe lub powyżej 0,5 cm (grudka, płytka, guzek, guz, bąbel).

• Odgraniczone powierzchowne wyniesienia skóry utworzone przez luźny płyn o średnicy równej lub powyżej 0,5 cm (pęcherzyk, pęcherz, krosta).

Zmiany wtórne skóry

Przerwanie ciągłości skóry (otarcie – powierzchnia skóry po przerwaniu pęcherzyka).

• Owrzodzenie – głębsza utrata wierzchniej warstwy, która może krwawić i wytwarzać bliznę.

• Pęknięcie – liniowe rozszczepienie, stopa sportowca.

Wytwór na powierzchni skory:

• Skorupa, strup – wysuszona pozostałość po płynie surowiczym, ropie, krwi.

• Łuska – cienki płatek złuszczonego naskórka.

Elementy wyglądu skóry różnicujące nowotwór łagodny i złośliwy:

A - brzegi niesymetryczne, niekiedy jaśniejsze przebarwienie wokół zmiany

B - brzegi ostre, wyraźne, wyraźny wał graniczny miedzy zmianą a zdrową tkanką

C - kolor ciemny, ciemnoniebieski, czarny. Zmiana ma kilka kolorów, posiada cętki. Kolor nie jest jednolity

D - średnica większa niż 0,5 cm (gumka od ołówka)

8

8